§ 3. Użyte w rozporządzeniu określenia oznaczają:

1) żegluga międzynarodowa – żeglugę pomiędzy portami Rzeczypospolitej Polskiej a portami innych państw;

2) żegluga krajowa – żeglugę po morskich wodach wewnętrznych i morzu terytorialnym Rzeczypospolitej Polskiej;

3) krótka podróż morska – podróż, w czasie której statek nie oddala się więcej niż 200 mil morskich od portu lub miejsca, w którym pasażerowie i załoga mogą znaleźć bezpieczne schronienie, przy czym odległość między portem, z którego rozpoczęto podróż, a końcowym portem przeznaczenia oraz podróż powrotna nie mogą przekraczać 600 mil morskich; końcowym portem przeznaczenia jest ostatni odwiedzony w planowanej podróży port, z którego statek rozpoczyna podróż powrotną do portu, w którym ją rozpoczął;

4) statek pasażerski – statek, który przewozi więcej niż dwunastu pasażerów;

5) statek towarowy – statek, o którym mowa w Prawidle 1/2 Międzynarodowej konwencji o bezpieczeństwie życia na morzu, sporządzonej w Londynie dnia 1 listopada 1974 r. (Dz. U. z 1984 r. Nr 61, poz. 318 i 319);

6) statek specjalistyczny – statek wyposażony w specjalne urządzenia związane z jego przeznaczeniem i mający na pokładzie personel specjalistyczny, to jest znajdujący się na nim w związku z jego przeznaczeniem, niezależnie od załogi statku, którego liczba łącznie z pasażerami jest większa niż 12 osób;

7) statek rybacki – statek przeznaczony do połowu, skupu, przetwórstwa lub transportu organizmów morskich, do celów szkoleniowych oraz naukowo-badawczych w zakresie rybołówstwa morskiego;

8) jednostka szybka – statek zdolny do rozwinięcia maksymalnej prędkości w m/s, równej lub większej niż 3,7 V^0,1667,

gdzie: V stanowi, wyrażoną w m³, wyporność, obliczoną dla zanurzenia do projektowej wodnicy pływania;

9) jednostka dynamicznie unoszona – statek posiadający możliwość poruszania się po powierzchni lub nad powierzchnią wody, którego charakterystyka różni się od charakterystyki statków wypornościowych, do których mają zastosowanie obowiązujące konwencje międzynarodowe;

10) audyt – zespół czynności wykonywanych przez organ inspekcyjny, polegających na sprawdzeniu, czy prawidłowo funkcjonuje wprowadzony u armatora i na statku system zarządzania bezpieczeństwem;

11) rocznica – dzień i miesiąc każdego roku, taki sam, jak w dacie upływu ważności danego certyfikatu;

12) konwencja SOLAS – Międzynarodową konwencję o bezpieczeństwie życia na morzu, sporządzoną w Londynie dnia 1 listopada 1974 r. wraz z Protokołem dotyczącym Międzynarodowej konwencji o bezpieczeństwie życia na morzu, 1974, sporządzonym w Londynie dnia 17 lutego 1978 r. (Dz. U. z 1984 r. Nr 61, poz. 320 i 321 oraz z 1986 r. Nr 35, poz. 177);

13) [2] prom typu ro-ro – morski statek pasażerski z urządzeniami umożliwiającymi wjazd na prom i wyjazd z niego pojazdów drogowych oraz kolejowych i przewożący więcej niż 12 pasażerów;

14) [3] szybki statek pasażerski – statek zdolny do rozwinięcia maksymalnej prędkości w m/s, równej lub większej niż 3,7 v^0,1667, gdzie: V stanowi, wyrażoną w m³, wyporność, obliczoną dla zanurzenia do projektowej wodnicy pływania, przewożący więcej niż 12 pasażerów;

15) [4] pasażer – każda osoba z wyjątkiem:

a) kapitana i członków załogi lub innych osób zatrudnionych w jakimkolwiek charakterze na statku,

b) dziecka w wieku poniżej jednego roku.

§ 3. Użyte w rozporządzeniu określenia oznaczają:

1) żegluga międzynarodowa – żeglugę pomiędzy portami Rzeczypospolitej Polskiej a portami innych państw;

2) żegluga krajowa – żeglugę po morskich wodach wewnętrznych i morzu terytorialnym Rzeczypospolitej Polskiej;

3) krótka podróż morska – podróż, w czasie której statek nie oddala się więcej niż 200 mil morskich od portu lub miejsca, w którym pasażerowie i załoga mogą znaleźć bezpieczne schronienie, przy czym odległość między portem, z którego rozpoczęto podróż, a końcowym portem przeznaczenia oraz podróż powrotna nie mogą przekraczać 600 mil morskich; końcowym portem przeznaczenia jest ostatni odwiedzony w planowanej podróży port, z którego statek rozpoczyna podróż powrotną do portu, w którym ją rozpoczął;

4) statek pasażerski – statek, który przewozi więcej niż dwunastu pasażerów;

5) statek towarowy – statek, o którym mowa w Prawidle 1/2 Międzynarodowej konwencji o bezpieczeństwie życia na morzu, sporządzonej w Londynie dnia 1 listopada 1974 r. (Dz. U. z 1984 r. Nr 61, poz. 318 i 319);

6) statek specjalistyczny – statek wyposażony w specjalne urządzenia związane z jego przeznaczeniem i mający na pokładzie personel specjalistyczny, to jest znajdujący się na nim w związku z jego przeznaczeniem, niezależnie od załogi statku, którego liczba łącznie z pasażerami jest większa niż 12 osób;

7) statek rybacki – statek przeznaczony do połowu, skupu, przetwórstwa lub transportu organizmów morskich, do celów szkoleniowych oraz naukowo-badawczych w zakresie rybołówstwa morskiego;

8) jednostka szybka – statek zdolny do rozwinięcia maksymalnej prędkości w m/s, równej lub większej niż 3,7 V^0,1667,

gdzie: V stanowi, wyrażoną w m³, wyporność, obliczoną dla zanurzenia do projektowej wodnicy pływania;

9) jednostka dynamicznie unoszona – statek posiadający możliwość poruszania się po powierzchni lub nad powierzchnią wody, którego charakterystyka różni się od charakterystyki statków wypornościowych, do których mają zastosowanie obowiązujące konwencje międzynarodowe;

10) audyt – zespół czynności wykonywanych przez organ inspekcyjny, polegających na sprawdzeniu, czy prawidłowo funkcjonuje wprowadzony u armatora i na statku system zarządzania bezpieczeństwem;

11) rocznica – dzień i miesiąc każdego roku, taki sam, jak w dacie upływu ważności danego certyfikatu;

12) konwencja SOLAS – Międzynarodową konwencję o bezpieczeństwie życia na morzu, sporządzoną w Londynie dnia 1 listopada 1974 r. wraz z Protokołem dotyczącym Międzynarodowej konwencji o bezpieczeństwie życia na morzu, 1974, sporządzonym w Londynie dnia 17 lutego 1978 r. (Dz. U. z 1984 r. Nr 61, poz. 320 i 321 oraz z 1986 r. Nr 35, poz. 177).