§ 6. [Aerodyny] Aerodyny, o których mowa w § 4 pkt 2, dzielą się na:

1) stałopłaty – statki powietrzne cięższe od powietrza, wytwarzające siłę nośną głównie w wyniku oddziaływań aerodynamicznych na jego przeznaczonych do tego celu powierzchniach (powierzchniach nośnych), które pozostają stałe w danych warunkach lotu;

2) przemiennopłaty – statki powietrzne cięższe od powietrza, wytwarzające siłę nośną głównie w wyniku oddziaływań aerodynamicznych na jego powierzchniach nośnych, które mogą być przestawiane zależnie od warunków lotu;

3) wiropłaty – statki powietrzne cięższe od powietrza, wytwarzające siłę nośną głównie w wyniku oddziaływania powietrza z jednym lub większą liczbą wirników o osiach zasadniczo pionowych, które dzieli się w sposób następujący:

a) ze względu na charakterystyki ogólne:

– wiropłaty o stałym położeniu osi wirników,

– wiropłaty o zmiennym położeniu osi wirników,

– wiropłaty kategorii specjalnej,

b) ze względu na swą konstrukcję:

– śmigłowce,

– wiatrakowce,

– wiroszybowce;

4) samoloty – stałopłaty z napędem, niebędące szybowcami z napędem pomocniczym ani motoszybowcami, które dzieli się w sposób następujący:

a) [6] ze względu na charakterystyki ogólne:

– samoloty ultralekkie (mikroloty) – samoloty o masie startowej nie większej niż 495 kg,

– samoloty bardzo lekkie kategorii normalnej – samoloty o masie startowej nie większej niż 750 kg,

– samoloty lekkie kategorii normalnej – samoloty o masie startowej nie większej niż 5700 kg,

– samoloty lekkie kategorii akrobacyjnej, w rozumieniu wymagań CS – 23 „Samoloty kategorii normalnej, użytkowej, akrobacyjnej i transportu lokalnego”, wprowadzonych do stosowania decyzją nr 2003/14/RM Dyrektora Wykonawczego Europejskiej Agencji Bezpieczeństwa Lotniczego z dnia 14 listopada 2003 r. w sprawie specyfikacji certyfikacyjnych, obejmujących przepisy zdatności do lotu i akceptowalne sposoby spełnienia dla samolotów kategorii normalnej, użytkowej, akrobacyjnej i transportu lokalnego wydaną na podstawie rozporządzenia (WE) Parlamentu Europejskiego i Rady nr 1592/2002 z dnia 15 lipca 2002 r. w sprawie wspólnych zasad w zakresie lotnictwa cywilnego i utworzenia Europejskiej Agencji Bezpieczeństwa Lotniczego,

– samoloty lekkie kategorii użytkowej w rozumieniu wymagań CS – 23 „Samoloty kategorii normalnej, użytkowej, akrobacyjnej i transportu lokalnego”, wprowadzonych do stosowania decyzją nr 2003/14/RM Dyrektora Wykonawczego Europejskiej Agencji Bezpieczeństwa Lotniczego z dnia 14 listopada 2003 r. w sprawie specyfikacji certyfikacyjnych, obejmujących przepisy zdatności do lotu i akceptowalne sposoby spełnienia dla samolotów kategorii normalnej, użytkowej, akrobacyjnej i transportu lokalnego wydaną na podstawie rozporządzenia, o którym mowa w tiret czwartym,

– samoloty transportowe – samoloty o masie startowej większej niż 5700 kg i nie większej niż 8618 kg,

– samoloty transportowe duże – samoloty o masie startowej większej niż 8618 kg,

– samoloty kategorii specjalnej,

b) ze względu na przeznaczenie:

– szkolne,

– sportowe,

– pasażerskie,

– towarowe,

– rolnicze,

– gaśnicze,

– medyczne,

– ratownicze;

5) szybowce – stałopłaty bez napędu, przeznaczone głównie do celów sportowych, rekreacyjnych i edukacyjnych, które dzieli się w sposób następujący:

a) jednomiejscowe,

b) dwumiejscowe,

c) szybowce kategorii specjalnej;

6) szybowce z napędem pomocniczym – stałopłaty przeznaczone głównie do celów sportowych, rekreacyjnych i edukacyjnych, wyposażone w napęd pomocniczy wystarczający do utrzymania ich w ustalonym locie poziomym, lecz niewystarczający do zapewnienia im samodzielnego startu, które dzieli się w sposób następujący:

a) jednomiejscowe,

b) dwumiejscowe,

c) szybowce z napędem pomocniczym kategorii specjalnej;

7) motoszybowce – stałopłaty przeznaczone głównie do celów sportowych, rekreacyjnych i edukacyjnych, wyposażone w napęd pomocniczy wystarczający do zapewnienia im samodzielnego startu i wznoszenia, które dzieli się w sposób następujący:

a) jednomiejscowe,

b) dwumiejscowe,

c) motoszybowce kategorii specjalnej;

8) śmigłowce – wiropłaty z napędzanym wirnikiem, które dzieli się w sposób następujący:

a) [7] ze względu na charakterystyki ogólne:

– śmigłowce małe kategorii A,

– śmigłowce małe kategorii B,

– śmigłowce duże kategorii A,

– śmigłowce duże kategorii B

w rozumieniu przepisów „CS-Definicje” wprowadzonych do stosowania decyzją nr 2003/11/RM Dyrektora Wykonawczego Europejskiej Agencji Bezpieczeństwa Lotniczego z dnia 5 listopada 2003 r. w sprawie definicji i skrótów stosowanych w specyfikacjach certyfikacyjnych dla wyrobów, części i wyposażenia wydaną na podstawie rozporządzenia, o którym mowa w pkt 4 lit. a tiret czwarte,

– śmigłowce bardzo lekkie – o masie startowej nie większej niż 600 kg,

– śmigłowce kategorii specjalnej,

b) ze względu na charakterystyki osiągowe:

– śmigłowce l klasy osiągowej – śmigłowce, które w przypadku awarii silnika są zdolne do lądowania na opuszczonym miejscu startu lub do bezpiecznego kontynuowania lotu,

– śmigłowce II klasy osiągowej – śmigłowce, które w przypadku awarii silnika są zdolne do bezpiecznego kontynuowania lotu, z wyjątkiem przypadku, gdy awaria silnika wystąpi przed określonym punktem po starcie lub po określonym punkcie przed lądowaniem, jeżeli awaria ta stworzy konieczność awaryjnego lądowania,

– śmigłowce III klasy osiągowej – śmigłowce, których awaria silnika w każdym punkcie trajektorii lotu stwarza konieczność lądowania awaryjnego,

c) ze względu na przeznaczenie:

– szkolne,

– sportowe,

– pasażerskie,

– towarowe,

– rolnicze,

– gaśnicze,

– medyczne,

– ratownicze;

9) wiatrakowce – wiropłaty z napędem niebędące śmigłowcami;

10) wiroszybowce (żyroszybowce) – wiropłaty bez napędu;

11) skrzydłowce (ornitoptery) – statki powietrzne o napędzanych powierzchniach nośnych niebędących wirnikami;

12) mięśnioloty – statki powietrzne z napędem, napędzane siłą mięśni pilota lub załogi;

13) [8] spadochrony – urządzenia cięższe od powietrza, które wskutek oddziaływania powietrza na ich powierzchnie wytwarzają siłę aerodynamiczną częściowo równoważącą ciężar całkowity (własny i podwieszony) i zmniejszają ich prędkość opadania, które dzieli się w sposób następujący:

a) spadochrony osobowe – spadochrony przeznaczone do wykonywania skoków:

– główne – przewidziane jako zasadniczy środek spowalniania opadania osób,

– zapasowe – przeznaczone do spowalniania opadania osób w razie niezadziałania lub nieprawidłowego zadziałania spadochronu głównego,

– ratownicze – przeznaczone do ratowania załogi i innych osób znajdujących się na pokładzie statku powietrznego,

b) spadochrony innego przeznaczenia – spadochrony nieprzeznaczone do wykonywania skoków:

– spadochronowe systemy ratownicze – przeznaczone do ratowania statków powietrznych i innych urządzeń lub ich części z załogą lub bez,

– towarowe – przeznaczone do spowalniania opadania rzeczy,

– inne, niesklasyfikowane, w tym także spadochrony wynoszone w powietrze za pomocą holowania;

14) [9] paralotnie – urządzenia latające bez napędu, o powierzchniach nośnych pozbawionych elementów zapewniających im sztywność;

15) [10] paralotnie z napędem – paralotnie wyposażone w zespół napędowy, przeznaczone do startu pieszego;

16) [11] motoparalotnie – paralotnie wyposażone w zespół napędowy i podwozie;

16a) [12] paraplany – motoparalotnie o masie pustego statku powietrznego powyżej 70 kg, wyposażone w skrzydło, nieprzeznaczone do startu pieszego;

17) [13] lotnie – urządzenia latające bez napędu, o powierzchniach nośnych zamocowanych do elementów zapewniających im sztywność, przeznaczone do startu pieszego;

18) [14] lotnie z napędem – urządzenia latające z zespołem napędowym, o powierzchniach nośnych zamocowanych do elementów zapewniających im sztywność, przeznaczone do startu pieszego;

19) [15] motolotnie – urządzenia latające mające ruchome powierzchnie nośne, w których podstawowym sposobem sterowania jest przemieszczanie środka masy względem płata, wyposażone w podwozie i co najmniej jeden zespół napędowy;

§ 6. Aerodyny, o których mowa w § 4 pkt 2, dzielą się na:

1) stałopłaty – statki powietrzne cięższe od powietrza, wytwarzające siłę nośną głównie w wyniku oddziaływań aerodynamicznych na jego przeznaczonych do tego celu powierzchniach (powierzchniach nośnych), które pozostają stałe w danych warunkach lotu;

2) przemiennopłaty – statki powietrzne cięższe od powietrza, wytwarzające siłę nośną głównie w wyniku oddziaływań aerodynamicznych na jego powierzchniach nośnych, które mogą być przestawiane zależnie od warunków lotu;

3) wiropłaty – statki powietrzne cięższe od powietrza, wytwarzające siłę nośną głównie w wyniku oddziaływania powietrza z jednym lub większą liczbą wirników o osiach zasadniczo pionowych, które dzieli się w sposób następujący:

a) ze względu na charakterystyki ogólne:

– wiropłaty o stałym położeniu osi wirników,

– wiropłaty o zmiennym położeniu osi wirników,

– wiropłaty kategorii specjalnej,

b) ze względu na swą konstrukcję:

– śmigłowce,

– wiatrakowce,

– wiroszybowce;

4) samoloty – stałopłaty z napędem, niebędące szybowcami z napędem pomocniczym ani motoszybowcami, które dzieli się w sposób następujący:

a) ze względu na charakterystyki ogólne:

– samoloty ultralekkie (mikroloty) – samoloty o masie startowej nie większej niż 495 kg,

– samoloty bardzo lekkie kategorii normalnej – samoloty o masie startowej nie większej niż 750 kg,

– samoloty lekkie kategorii normalnej – samoloty o masie startowej nie większej niż 5700 kg,

– samoloty lekkie kategorii akrobacyjnej, w rozumieniu europejskich wymagań bezpieczeństwa lotniczego ustanowionych przez Zrzeszenie Władz Lotniczych (JAA) JAR – 23 „Samoloty kategorii normalnej, użytkowej akrobacyjnej i transportu lokalnego”, wprowadzonych do stosowania rozporządzeniem Ministra Infrastruktury z dnia 23 czerwca 2003 r. w sprawie wprowadzenia do stosowania europejskich wymagań bezpieczeństwa lotniczego JAR (Dz. U. Nr 139 poz. 1329),

– samoloty lekkie kategorii użytkowej w rozumieniu europejskich wymagań bezpieczeństwa lotniczego ustanowionych przez Zrzeszenie Władz Lotniczych (JAA) JAR – 23 „Samoloty kategorii normalnej, użytkowej akrobacyjnej i transportu lokalnego”, wprowadzonych do stosowania rozporządzeniem Ministra Infrastruktury z dnia 23 czerwca 2003 r. w sprawie wprowadzenia do stosowania europejskich wymagań bezpieczeństwa lotniczego JAR,

– samoloty transportowe – samoloty o masie startowej większej niż 5700 kg i nie większej niż 8618 kg,

– samoloty transportowe duże – samoloty o masie startowej większej niż 8618 kg,

– samoloty kategorii specjalnej,

b) ze względu na przeznaczenie:

– szkolne,

– sportowe,

– pasażerskie,

– towarowe,

– rolnicze,

– gaśnicze,

– medyczne,

– ratownicze;

5) szybowce – stałopłaty bez napędu, przeznaczone głównie do celów sportowych, rekreacyjnych i edukacyjnych, które dzieli się w sposób następujący:

a) jednomiejscowe,

b) dwumiejscowe,

c) szybowce kategorii specjalnej;

6) szybowce z napędem pomocniczym – stałopłaty przeznaczone głównie do celów sportowych, rekreacyjnych i edukacyjnych, wyposażone w napęd pomocniczy wystarczający do utrzymania ich w ustalonym locie poziomym, lecz niewystarczający do zapewnienia im samodzielnego startu, które dzieli się w sposób następujący:

a) jednomiejscowe,

b) dwumiejscowe,

c) szybowce z napędem pomocniczym kategorii specjalnej;

7) motoszybowce – stałopłaty przeznaczone głównie do celów sportowych, rekreacyjnych i edukacyjnych, wyposażone w napęd pomocniczy wystarczający do zapewnienia im samodzielnego startu i wznoszenia, które dzieli się w sposób następujący:

a) jednomiejscowe,

b) dwumiejscowe,

c) motoszybowce kategorii specjalnej;

8) śmigłowce – wiropłaty z napędzanym wirnikiem, które dzieli się w sposób następujący:

a) ze względu na charakterystyki ogólne:

– śmigłowce bardzo lekkie – o masie startowej nie większej niż 750 kg,

– śmigłowce małe – o masie startowej nie większej niż 3175 kg,

– śmigłowce duże kategorii B, w rozumieniu europejskich wymagań bezpieczeństwa lotniczego ustanowionych przez Zrzeszenie Władz Lotniczych (JAA) JAR – 1 „Definicje i skróty”, wprowadzonych do stosowania rozporządzeniem Ministra Infrastruktury z dnia 23 czerwca 2003 r. w sprawie wprowadzenia do stosowania europejskich wymagań bezpieczeństwa lotniczego JAR,

– śmigłowce duże kategorii A, w rozumieniu europejskich wymagań bezpieczeństwa lotniczego ustanowionych przez Zrzeszenie Władz Lotniczych (JAA) JAR – 1 „Definicje i skróty”, wprowadzonych do stosowania rozporządzeniem Ministra Infrastruktury z dnia 23 czerwca 2003 r. w sprawie wprowadzenia do stosowania europejskich wymagań bezpieczeństwa lotniczego JAR,

– śmigłowce kategorii specjalnej,

b) ze względu na charakterystyki osiągowe:

– śmigłowce l klasy osiągowej – śmigłowce, które w przypadku awarii silnika są zdolne do lądowania na opuszczonym miejscu startu lub do bezpiecznego kontynuowania lotu,

– śmigłowce II klasy osiągowej – śmigłowce, które w przypadku awarii silnika są zdolne do bezpiecznego kontynuowania lotu, z wyjątkiem przypadku, gdy awaria silnika wystąpi przed określonym punktem po starcie lub po określonym punkcie przed lądowaniem, jeżeli awaria ta stworzy konieczność awaryjnego lądowania,

– śmigłowce III klasy osiągowej – śmigłowce, których awaria silnika w każdym punkcie trajektorii lotu stwarza konieczność lądowania awaryjnego,

c) ze względu na przeznaczenie:

– szkolne,

– sportowe,

– pasażerskie,

– towarowe,

– rolnicze,

– gaśnicze,

– medyczne,

– ratownicze;

9) wiatrakowce – wiropłaty z napędem niebędące śmigłowcami;

10) wiroszybowce (żyroszybowce) – wiropłaty bez napędu;

11) skrzydłowce (ornitoptery) – statki powietrzne o napędzanych powierzchniach nośnych niebędących wirnikami;

12) mięśnioloty – statki powietrzne z napędem, napędzane siłą mięśni pilota lub załogi;

13) spadochrony– urządzenia cięższe od powietrza, które wskutek oddziaływania powietrza na ich powierzchnie wytwarzają siłę nośną częściowo równoważącą ich ciężar całkowity i zmniejszającą ich prędkość opadania do zapewniającej bezpieczne zetknięcie się z ziemią, które dzieli się w sposób następujący:

a) spadochrony osobowe główne – przewidziane jako zasadniczy środek spowalniania opadania osób,

b) spadochrony towarowe – przeznaczone do spowalniania opadania rzeczy,

c) spadochrony osobowe sportowe – przeznaczone do uprawiania sportu i rekreacji,

d) spadochrony zapasowe – przeznaczone do spowalniania opadania osób i rzeczy w razie niezadziałania lub nieprawidłowego zadziałania spadochronu głównego,

e) spadochrony ratownicze – przeznaczone do ratowania załogi i innych osób znajdujących się na pokładzie statku powietrznego;

14) paralotnie – sportowe urządzenia latające bez napędu, przeznaczone do startu z nóg pilota, o powierzchniach nośnych pozbawionych elementów zapewniających im sztywność, sterowane za pomocą zwichrzania tych powierzchni;

15) paralotnie z napędem – paralotnie z napędem zamocowanym do ciała pilota;

16) motoparalotnie – paralotnie z napędem niezamocowanym do ciała pilota;

17) lotnie – sportowe urządzenia latające bez napędu, przeznaczone do startu z nóg pilota, o powierzchniach nośnych zamocowanych do elementów zapewniających im sztywność, sterowane za pomocą przemieszczania położenia środka ciężkości względem płata;

18) lotnie z napędem – lotnie z napędem zamocowanym do ciała pilota;

19) motolotnie – lotnie z napędem niezamocowanym do ciała pilota.