Wersja obowiązująca od 2007-06-05 do 2013-12-07
[Aerodyny] Aerodyny, o których mowa w § 4 pkt 2, dzielą się na:
1) stałopłaty – statki powietrzne cięższe od powietrza, wytwarzające siłę nośną głównie w wyniku oddziaływań aerodynamicznych na jego przeznaczonych do tego celu powierzchniach (powierzchniach nośnych), które pozostają stałe w danych warunkach lotu;
2) przemiennopłaty – statki powietrzne cięższe od powietrza, wytwarzające siłę nośną głównie w wyniku oddziaływań aerodynamicznych na jego powierzchniach nośnych, które mogą być przestawiane zależnie od warunków lotu;
3) wiropłaty – statki powietrzne cięższe od powietrza, wytwarzające siłę nośną głównie w wyniku oddziaływania powietrza z jednym lub większą liczbą wirników o osiach zasadniczo pionowych, które dzieli się w sposób następujący:
a) ze względu na charakterystyki ogólne:
– wiropłaty o stałym położeniu osi wirników,
– wiropłaty o zmiennym położeniu osi wirników,
– wiropłaty kategorii specjalnej,
b) ze względu na swą konstrukcję:
– śmigłowce,
– wiatrakowce,
– wiroszybowce;
4) samoloty – stałopłaty z napędem, niebędące szybowcami z napędem pomocniczym ani motoszybowcami, które dzieli się w sposób następujący:
a) [6] ze względu na charakterystyki ogólne:
– samoloty ultralekkie (mikroloty) – samoloty o masie startowej nie większej niż 495 kg,
– samoloty bardzo lekkie kategorii normalnej – samoloty o masie startowej nie większej niż 750 kg,
– samoloty lekkie kategorii normalnej – samoloty o masie startowej nie większej niż 5700 kg,
– samoloty lekkie kategorii akrobacyjnej, w rozumieniu wymagań CS – 23 „Samoloty kategorii normalnej, użytkowej, akrobacyjnej i transportu lokalnego”, wprowadzonych do stosowania decyzją nr 2003/14/RM Dyrektora Wykonawczego Europejskiej Agencji Bezpieczeństwa Lotniczego z dnia 14 listopada 2003 r. w sprawie specyfikacji certyfikacyjnych, obejmujących przepisy zdatności do lotu i akceptowalne sposoby spełnienia dla samolotów kategorii normalnej, użytkowej, akrobacyjnej i transportu lokalnego wydaną na podstawie rozporządzenia (WE) Parlamentu Europejskiego i Rady nr 1592/2002 z dnia 15 lipca 2002 r. w sprawie wspólnych zasad w zakresie lotnictwa cywilnego i utworzenia Europejskiej Agencji Bezpieczeństwa Lotniczego,
– samoloty lekkie kategorii użytkowej w rozumieniu wymagań CS – 23 „Samoloty kategorii normalnej, użytkowej, akrobacyjnej i transportu lokalnego”, wprowadzonych do stosowania decyzją nr 2003/14/RM Dyrektora Wykonawczego Europejskiej Agencji Bezpieczeństwa Lotniczego z dnia 14 listopada 2003 r. w sprawie specyfikacji certyfikacyjnych, obejmujących przepisy zdatności do lotu i akceptowalne sposoby spełnienia dla samolotów kategorii normalnej, użytkowej, akrobacyjnej i transportu lokalnego wydaną na podstawie rozporządzenia, o którym mowa w tiret czwartym,
– samoloty transportowe – samoloty o masie startowej większej niż 5700 kg i nie większej niż 8618 kg,
– samoloty transportowe duże – samoloty o masie startowej większej niż 8618 kg,
– samoloty kategorii specjalnej,
b) ze względu na przeznaczenie:
– szkolne,
– sportowe,
– pasażerskie,
– towarowe,
– rolnicze,
– gaśnicze,
– medyczne,
– ratownicze;
5) szybowce – stałopłaty bez napędu, przeznaczone głównie do celów sportowych, rekreacyjnych i edukacyjnych, które dzieli się w sposób następujący:
a) jednomiejscowe,
b) dwumiejscowe,
c) szybowce kategorii specjalnej;
6) szybowce z napędem pomocniczym – stałopłaty przeznaczone głównie do celów sportowych, rekreacyjnych i edukacyjnych, wyposażone w napęd pomocniczy wystarczający do utrzymania ich w ustalonym locie poziomym, lecz niewystarczający do zapewnienia im samodzielnego startu, które dzieli się w sposób następujący:
a) jednomiejscowe,
b) dwumiejscowe,
c) szybowce z napędem pomocniczym kategorii specjalnej;
7) motoszybowce – stałopłaty przeznaczone głównie do celów sportowych, rekreacyjnych i edukacyjnych, wyposażone w napęd pomocniczy wystarczający do zapewnienia im samodzielnego startu i wznoszenia, które dzieli się w sposób następujący:
a) jednomiejscowe,
b) dwumiejscowe,
c) motoszybowce kategorii specjalnej;
8) śmigłowce – wiropłaty z napędzanym wirnikiem, które dzieli się w sposób następujący:
a) [7] ze względu na charakterystyki ogólne:
– śmigłowce małe kategorii A,
– śmigłowce małe kategorii B,
– śmigłowce duże kategorii A,
– śmigłowce duże kategorii B
w rozumieniu przepisów „CS-Definicje” wprowadzonych do stosowania decyzją nr 2003/11/RM Dyrektora Wykonawczego Europejskiej Agencji Bezpieczeństwa Lotniczego z dnia 5 listopada 2003 r. w sprawie definicji i skrótów stosowanych w specyfikacjach certyfikacyjnych dla wyrobów, części i wyposażenia wydaną na podstawie rozporządzenia, o którym mowa w pkt 4 lit. a tiret czwarte,
– śmigłowce bardzo lekkie – o masie startowej nie większej niż 600 kg,
– śmigłowce kategorii specjalnej,
b) ze względu na charakterystyki osiągowe:
– śmigłowce l klasy osiągowej – śmigłowce, które w przypadku awarii silnika są zdolne do lądowania na opuszczonym miejscu startu lub do bezpiecznego kontynuowania lotu,
– śmigłowce II klasy osiągowej – śmigłowce, które w przypadku awarii silnika są zdolne do bezpiecznego kontynuowania lotu, z wyjątkiem przypadku, gdy awaria silnika wystąpi przed określonym punktem po starcie lub po określonym punkcie przed lądowaniem, jeżeli awaria ta stworzy konieczność awaryjnego lądowania,
– śmigłowce III klasy osiągowej – śmigłowce, których awaria silnika w każdym punkcie trajektorii lotu stwarza konieczność lądowania awaryjnego,
c) ze względu na przeznaczenie:
– szkolne,
– sportowe,
– pasażerskie,
– towarowe,
– rolnicze,
– gaśnicze,
– medyczne,
– ratownicze;
9) wiatrakowce – wiropłaty z napędem niebędące śmigłowcami;
10) wiroszybowce (żyroszybowce) – wiropłaty bez napędu;
11) skrzydłowce (ornitoptery) – statki powietrzne o napędzanych powierzchniach nośnych niebędących wirnikami;
12) mięśnioloty – statki powietrzne z napędem, napędzane siłą mięśni pilota lub załogi;
13) [8] spadochrony – urządzenia cięższe od powietrza, które wskutek oddziaływania powietrza na ich powierzchnie wytwarzają siłę aerodynamiczną częściowo równoważącą ciężar całkowity (własny i podwieszony) i zmniejszają ich prędkość opadania, które dzieli się w sposób następujący:
a) spadochrony osobowe – spadochrony przeznaczone do wykonywania skoków:
– główne – przewidziane jako zasadniczy środek spowalniania opadania osób,
– zapasowe – przeznaczone do spowalniania opadania osób w razie niezadziałania lub nieprawidłowego zadziałania spadochronu głównego,
– ratownicze – przeznaczone do ratowania załogi i innych osób znajdujących się na pokładzie statku powietrznego,
b) spadochrony innego przeznaczenia – spadochrony nieprzeznaczone do wykonywania skoków:
– spadochronowe systemy ratownicze – przeznaczone do ratowania statków powietrznych i innych urządzeń lub ich części z załogą lub bez,
– towarowe – przeznaczone do spowalniania opadania rzeczy,
– inne, niesklasyfikowane, w tym także spadochrony wynoszone w powietrze za pomocą holowania;
14) [9] paralotnie – urządzenia latające bez napędu, o powierzchniach nośnych pozbawionych elementów zapewniających im sztywność;
15) [10] paralotnie z napędem – paralotnie wyposażone w zespół napędowy, przeznaczone do startu pieszego;
16) [11] motoparalotnie – paralotnie wyposażone w zespół napędowy i podwozie;
16a) [12] paraplany – motoparalotnie o masie pustego statku powietrznego powyżej 70 kg, wyposażone w skrzydło, nieprzeznaczone do startu pieszego;
17) [13] lotnie – urządzenia latające bez napędu, o powierzchniach nośnych zamocowanych do elementów zapewniających im sztywność, przeznaczone do startu pieszego;
18) [14] lotnie z napędem – urządzenia latające z zespołem napędowym, o powierzchniach nośnych zamocowanych do elementów zapewniających im sztywność, przeznaczone do startu pieszego;
19) [15] motolotnie – urządzenia latające mające ruchome powierzchnie nośne, w których podstawowym sposobem sterowania jest przemieszczanie środka masy względem płata, wyposażone w podwozie i co najmniej jeden zespół napędowy;
[6] § 6 pkt 4 lit. a) w brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 3 lit. a) rozporządzenia Ministra Transportu z dnia 27 kwietnia 2007 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie klasyfikacji statków powietrznych (Dz.U. Nr 89, poz. 592). Zmiana weszła w życie 5 czerwca 2007 r.
[7] § 6 pkt 8 lit. a) w brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 3 lit. b) rozporządzenia Ministra Transportu z dnia 27 kwietnia 2007 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie klasyfikacji statków powietrznych (Dz.U. Nr 89, poz. 592). Zmiana weszła w życie 5 czerwca 2007 r.
[8] § 6 pkt 13 w brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 3 lit. c) rozporządzenia Ministra Transportu z dnia 27 kwietnia 2007 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie klasyfikacji statków powietrznych (Dz.U. Nr 89, poz. 592). Zmiana weszła w życie 5 czerwca 2007 r.
[9] § 6 pkt 14 w brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 3 lit. d) rozporządzenia Ministra Transportu z dnia 27 kwietnia 2007 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie klasyfikacji statków powietrznych (Dz.U. Nr 89, poz. 592). Zmiana weszła w życie 5 czerwca 2007 r.
[10] § 6 pkt 15 w brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 3 lit. d) rozporządzenia Ministra Transportu z dnia 27 kwietnia 2007 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie klasyfikacji statków powietrznych (Dz.U. Nr 89, poz. 592). Zmiana weszła w życie 5 czerwca 2007 r.
[11] § 6 pkt 16 w brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 3 lit. d) rozporządzenia Ministra Transportu z dnia 27 kwietnia 2007 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie klasyfikacji statków powietrznych (Dz.U. Nr 89, poz. 592). Zmiana weszła w życie 5 czerwca 2007 r.
[12] § 6 pkt 16a dodany przez § 1 pkt 3 lit. e) rozporządzenia Ministra Transportu z dnia 27 kwietnia 2007 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie klasyfikacji statków powietrznych (Dz.U. Nr 89, poz. 592). Zmiana weszła w życie 5 czerwca 2007 r.
[13] § 6 pkt 17 w brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 3 lit. f) rozporządzenia Ministra Transportu z dnia 27 kwietnia 2007 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie klasyfikacji statków powietrznych (Dz.U. Nr 89, poz. 592). Zmiana weszła w życie 5 czerwca 2007 r.
[14] § 6 pkt 18 w brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 3 lit. f) rozporządzenia Ministra Transportu z dnia 27 kwietnia 2007 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie klasyfikacji statków powietrznych (Dz.U. Nr 89, poz. 592). Zmiana weszła w życie 5 czerwca 2007 r.
[15] § 6 pkt 19 w brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 3 lit. f) rozporządzenia Ministra Transportu z dnia 27 kwietnia 2007 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie klasyfikacji statków powietrznych (Dz.U. Nr 89, poz. 592). Zmiana weszła w życie 5 czerwca 2007 r.
Wersja obowiązująca od 2007-06-05 do 2013-12-07
[Aerodyny] Aerodyny, o których mowa w § 4 pkt 2, dzielą się na:
1) stałopłaty – statki powietrzne cięższe od powietrza, wytwarzające siłę nośną głównie w wyniku oddziaływań aerodynamicznych na jego przeznaczonych do tego celu powierzchniach (powierzchniach nośnych), które pozostają stałe w danych warunkach lotu;
2) przemiennopłaty – statki powietrzne cięższe od powietrza, wytwarzające siłę nośną głównie w wyniku oddziaływań aerodynamicznych na jego powierzchniach nośnych, które mogą być przestawiane zależnie od warunków lotu;
3) wiropłaty – statki powietrzne cięższe od powietrza, wytwarzające siłę nośną głównie w wyniku oddziaływania powietrza z jednym lub większą liczbą wirników o osiach zasadniczo pionowych, które dzieli się w sposób następujący:
a) ze względu na charakterystyki ogólne:
– wiropłaty o stałym położeniu osi wirników,
– wiropłaty o zmiennym położeniu osi wirników,
– wiropłaty kategorii specjalnej,
b) ze względu na swą konstrukcję:
– śmigłowce,
– wiatrakowce,
– wiroszybowce;
4) samoloty – stałopłaty z napędem, niebędące szybowcami z napędem pomocniczym ani motoszybowcami, które dzieli się w sposób następujący:
a) [6] ze względu na charakterystyki ogólne:
– samoloty ultralekkie (mikroloty) – samoloty o masie startowej nie większej niż 495 kg,
– samoloty bardzo lekkie kategorii normalnej – samoloty o masie startowej nie większej niż 750 kg,
– samoloty lekkie kategorii normalnej – samoloty o masie startowej nie większej niż 5700 kg,
– samoloty lekkie kategorii akrobacyjnej, w rozumieniu wymagań CS – 23 „Samoloty kategorii normalnej, użytkowej, akrobacyjnej i transportu lokalnego”, wprowadzonych do stosowania decyzją nr 2003/14/RM Dyrektora Wykonawczego Europejskiej Agencji Bezpieczeństwa Lotniczego z dnia 14 listopada 2003 r. w sprawie specyfikacji certyfikacyjnych, obejmujących przepisy zdatności do lotu i akceptowalne sposoby spełnienia dla samolotów kategorii normalnej, użytkowej, akrobacyjnej i transportu lokalnego wydaną na podstawie rozporządzenia (WE) Parlamentu Europejskiego i Rady nr 1592/2002 z dnia 15 lipca 2002 r. w sprawie wspólnych zasad w zakresie lotnictwa cywilnego i utworzenia Europejskiej Agencji Bezpieczeństwa Lotniczego,
– samoloty lekkie kategorii użytkowej w rozumieniu wymagań CS – 23 „Samoloty kategorii normalnej, użytkowej, akrobacyjnej i transportu lokalnego”, wprowadzonych do stosowania decyzją nr 2003/14/RM Dyrektora Wykonawczego Europejskiej Agencji Bezpieczeństwa Lotniczego z dnia 14 listopada 2003 r. w sprawie specyfikacji certyfikacyjnych, obejmujących przepisy zdatności do lotu i akceptowalne sposoby spełnienia dla samolotów kategorii normalnej, użytkowej, akrobacyjnej i transportu lokalnego wydaną na podstawie rozporządzenia, o którym mowa w tiret czwartym,
– samoloty transportowe – samoloty o masie startowej większej niż 5700 kg i nie większej niż 8618 kg,
– samoloty transportowe duże – samoloty o masie startowej większej niż 8618 kg,
– samoloty kategorii specjalnej,
b) ze względu na przeznaczenie:
– szkolne,
– sportowe,
– pasażerskie,
– towarowe,
– rolnicze,
– gaśnicze,
– medyczne,
– ratownicze;
5) szybowce – stałopłaty bez napędu, przeznaczone głównie do celów sportowych, rekreacyjnych i edukacyjnych, które dzieli się w sposób następujący:
a) jednomiejscowe,
b) dwumiejscowe,
c) szybowce kategorii specjalnej;
6) szybowce z napędem pomocniczym – stałopłaty przeznaczone głównie do celów sportowych, rekreacyjnych i edukacyjnych, wyposażone w napęd pomocniczy wystarczający do utrzymania ich w ustalonym locie poziomym, lecz niewystarczający do zapewnienia im samodzielnego startu, które dzieli się w sposób następujący:
a) jednomiejscowe,
b) dwumiejscowe,
c) szybowce z napędem pomocniczym kategorii specjalnej;
7) motoszybowce – stałopłaty przeznaczone głównie do celów sportowych, rekreacyjnych i edukacyjnych, wyposażone w napęd pomocniczy wystarczający do zapewnienia im samodzielnego startu i wznoszenia, które dzieli się w sposób następujący:
a) jednomiejscowe,
b) dwumiejscowe,
c) motoszybowce kategorii specjalnej;
8) śmigłowce – wiropłaty z napędzanym wirnikiem, które dzieli się w sposób następujący:
a) [7] ze względu na charakterystyki ogólne:
– śmigłowce małe kategorii A,
– śmigłowce małe kategorii B,
– śmigłowce duże kategorii A,
– śmigłowce duże kategorii B
w rozumieniu przepisów „CS-Definicje” wprowadzonych do stosowania decyzją nr 2003/11/RM Dyrektora Wykonawczego Europejskiej Agencji Bezpieczeństwa Lotniczego z dnia 5 listopada 2003 r. w sprawie definicji i skrótów stosowanych w specyfikacjach certyfikacyjnych dla wyrobów, części i wyposażenia wydaną na podstawie rozporządzenia, o którym mowa w pkt 4 lit. a tiret czwarte,
– śmigłowce bardzo lekkie – o masie startowej nie większej niż 600 kg,
– śmigłowce kategorii specjalnej,
b) ze względu na charakterystyki osiągowe:
– śmigłowce l klasy osiągowej – śmigłowce, które w przypadku awarii silnika są zdolne do lądowania na opuszczonym miejscu startu lub do bezpiecznego kontynuowania lotu,
– śmigłowce II klasy osiągowej – śmigłowce, które w przypadku awarii silnika są zdolne do bezpiecznego kontynuowania lotu, z wyjątkiem przypadku, gdy awaria silnika wystąpi przed określonym punktem po starcie lub po określonym punkcie przed lądowaniem, jeżeli awaria ta stworzy konieczność awaryjnego lądowania,
– śmigłowce III klasy osiągowej – śmigłowce, których awaria silnika w każdym punkcie trajektorii lotu stwarza konieczność lądowania awaryjnego,
c) ze względu na przeznaczenie:
– szkolne,
– sportowe,
– pasażerskie,
– towarowe,
– rolnicze,
– gaśnicze,
– medyczne,
– ratownicze;
9) wiatrakowce – wiropłaty z napędem niebędące śmigłowcami;
10) wiroszybowce (żyroszybowce) – wiropłaty bez napędu;
11) skrzydłowce (ornitoptery) – statki powietrzne o napędzanych powierzchniach nośnych niebędących wirnikami;
12) mięśnioloty – statki powietrzne z napędem, napędzane siłą mięśni pilota lub załogi;
13) [8] spadochrony – urządzenia cięższe od powietrza, które wskutek oddziaływania powietrza na ich powierzchnie wytwarzają siłę aerodynamiczną częściowo równoważącą ciężar całkowity (własny i podwieszony) i zmniejszają ich prędkość opadania, które dzieli się w sposób następujący:
a) spadochrony osobowe – spadochrony przeznaczone do wykonywania skoków:
– główne – przewidziane jako zasadniczy środek spowalniania opadania osób,
– zapasowe – przeznaczone do spowalniania opadania osób w razie niezadziałania lub nieprawidłowego zadziałania spadochronu głównego,
– ratownicze – przeznaczone do ratowania załogi i innych osób znajdujących się na pokładzie statku powietrznego,
b) spadochrony innego przeznaczenia – spadochrony nieprzeznaczone do wykonywania skoków:
– spadochronowe systemy ratownicze – przeznaczone do ratowania statków powietrznych i innych urządzeń lub ich części z załogą lub bez,
– towarowe – przeznaczone do spowalniania opadania rzeczy,
– inne, niesklasyfikowane, w tym także spadochrony wynoszone w powietrze za pomocą holowania;
14) [9] paralotnie – urządzenia latające bez napędu, o powierzchniach nośnych pozbawionych elementów zapewniających im sztywność;
15) [10] paralotnie z napędem – paralotnie wyposażone w zespół napędowy, przeznaczone do startu pieszego;
16) [11] motoparalotnie – paralotnie wyposażone w zespół napędowy i podwozie;
16a) [12] paraplany – motoparalotnie o masie pustego statku powietrznego powyżej 70 kg, wyposażone w skrzydło, nieprzeznaczone do startu pieszego;
17) [13] lotnie – urządzenia latające bez napędu, o powierzchniach nośnych zamocowanych do elementów zapewniających im sztywność, przeznaczone do startu pieszego;
18) [14] lotnie z napędem – urządzenia latające z zespołem napędowym, o powierzchniach nośnych zamocowanych do elementów zapewniających im sztywność, przeznaczone do startu pieszego;
19) [15] motolotnie – urządzenia latające mające ruchome powierzchnie nośne, w których podstawowym sposobem sterowania jest przemieszczanie środka masy względem płata, wyposażone w podwozie i co najmniej jeden zespół napędowy;
[6] § 6 pkt 4 lit. a) w brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 3 lit. a) rozporządzenia Ministra Transportu z dnia 27 kwietnia 2007 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie klasyfikacji statków powietrznych (Dz.U. Nr 89, poz. 592). Zmiana weszła w życie 5 czerwca 2007 r.
[7] § 6 pkt 8 lit. a) w brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 3 lit. b) rozporządzenia Ministra Transportu z dnia 27 kwietnia 2007 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie klasyfikacji statków powietrznych (Dz.U. Nr 89, poz. 592). Zmiana weszła w życie 5 czerwca 2007 r.
[8] § 6 pkt 13 w brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 3 lit. c) rozporządzenia Ministra Transportu z dnia 27 kwietnia 2007 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie klasyfikacji statków powietrznych (Dz.U. Nr 89, poz. 592). Zmiana weszła w życie 5 czerwca 2007 r.
[9] § 6 pkt 14 w brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 3 lit. d) rozporządzenia Ministra Transportu z dnia 27 kwietnia 2007 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie klasyfikacji statków powietrznych (Dz.U. Nr 89, poz. 592). Zmiana weszła w życie 5 czerwca 2007 r.
[10] § 6 pkt 15 w brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 3 lit. d) rozporządzenia Ministra Transportu z dnia 27 kwietnia 2007 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie klasyfikacji statków powietrznych (Dz.U. Nr 89, poz. 592). Zmiana weszła w życie 5 czerwca 2007 r.
[11] § 6 pkt 16 w brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 3 lit. d) rozporządzenia Ministra Transportu z dnia 27 kwietnia 2007 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie klasyfikacji statków powietrznych (Dz.U. Nr 89, poz. 592). Zmiana weszła w życie 5 czerwca 2007 r.
[12] § 6 pkt 16a dodany przez § 1 pkt 3 lit. e) rozporządzenia Ministra Transportu z dnia 27 kwietnia 2007 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie klasyfikacji statków powietrznych (Dz.U. Nr 89, poz. 592). Zmiana weszła w życie 5 czerwca 2007 r.
[13] § 6 pkt 17 w brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 3 lit. f) rozporządzenia Ministra Transportu z dnia 27 kwietnia 2007 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie klasyfikacji statków powietrznych (Dz.U. Nr 89, poz. 592). Zmiana weszła w życie 5 czerwca 2007 r.
[14] § 6 pkt 18 w brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 3 lit. f) rozporządzenia Ministra Transportu z dnia 27 kwietnia 2007 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie klasyfikacji statków powietrznych (Dz.U. Nr 89, poz. 592). Zmiana weszła w życie 5 czerwca 2007 r.
[15] § 6 pkt 19 w brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 3 lit. f) rozporządzenia Ministra Transportu z dnia 27 kwietnia 2007 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie klasyfikacji statków powietrznych (Dz.U. Nr 89, poz. 592). Zmiana weszła w życie 5 czerwca 2007 r.
Wersja archiwalna obowiązująca od 2003-08-23 do 2007-06-04
Aerodyny, o których mowa w § 4 pkt 2, dzielą się na:
1) stałopłaty – statki powietrzne cięższe od powietrza, wytwarzające siłę nośną głównie w wyniku oddziaływań aerodynamicznych na jego przeznaczonych do tego celu powierzchniach (powierzchniach nośnych), które pozostają stałe w danych warunkach lotu;
2) przemiennopłaty – statki powietrzne cięższe od powietrza, wytwarzające siłę nośną głównie w wyniku oddziaływań aerodynamicznych na jego powierzchniach nośnych, które mogą być przestawiane zależnie od warunków lotu;
3) wiropłaty – statki powietrzne cięższe od powietrza, wytwarzające siłę nośną głównie w wyniku oddziaływania powietrza z jednym lub większą liczbą wirników o osiach zasadniczo pionowych, które dzieli się w sposób następujący:
a) ze względu na charakterystyki ogólne:
– wiropłaty o stałym położeniu osi wirników,
– wiropłaty o zmiennym położeniu osi wirników,
– wiropłaty kategorii specjalnej,
b) ze względu na swą konstrukcję:
– śmigłowce,
– wiatrakowce,
– wiroszybowce;
4) samoloty – stałopłaty z napędem, niebędące szybowcami z napędem pomocniczym ani motoszybowcami, które dzieli się w sposób następujący:
a) ze względu na charakterystyki ogólne:
– samoloty ultralekkie (mikroloty) – samoloty o masie startowej nie większej niż 495 kg,
– samoloty bardzo lekkie kategorii normalnej – samoloty o masie startowej nie większej niż 750 kg,
– samoloty lekkie kategorii normalnej – samoloty o masie startowej nie większej niż 5700 kg,
– samoloty lekkie kategorii akrobacyjnej, w rozumieniu europejskich wymagań bezpieczeństwa lotniczego ustanowionych przez Zrzeszenie Władz Lotniczych (JAA) JAR – 23 „Samoloty kategorii normalnej, użytkowej akrobacyjnej i transportu lokalnego”, wprowadzonych do stosowania rozporządzeniem Ministra Infrastruktury z dnia 23 czerwca 2003 r. w sprawie wprowadzenia do stosowania europejskich wymagań bezpieczeństwa lotniczego JAR (Dz. U. Nr 139 poz. 1329),
– samoloty lekkie kategorii użytkowej w rozumieniu europejskich wymagań bezpieczeństwa lotniczego ustanowionych przez Zrzeszenie Władz Lotniczych (JAA) JAR – 23 „Samoloty kategorii normalnej, użytkowej akrobacyjnej i transportu lokalnego”, wprowadzonych do stosowania rozporządzeniem Ministra Infrastruktury z dnia 23 czerwca 2003 r. w sprawie wprowadzenia do stosowania europejskich wymagań bezpieczeństwa lotniczego JAR,
– samoloty transportowe – samoloty o masie startowej większej niż 5700 kg i nie większej niż 8618 kg,
– samoloty transportowe duże – samoloty o masie startowej większej niż 8618 kg,
– samoloty kategorii specjalnej,
b) ze względu na przeznaczenie:
– szkolne,
– sportowe,
– pasażerskie,
– towarowe,
– rolnicze,
– gaśnicze,
– medyczne,
– ratownicze;
5) szybowce – stałopłaty bez napędu, przeznaczone głównie do celów sportowych, rekreacyjnych i edukacyjnych, które dzieli się w sposób następujący:
a) jednomiejscowe,
b) dwumiejscowe,
c) szybowce kategorii specjalnej;
6) szybowce z napędem pomocniczym – stałopłaty przeznaczone głównie do celów sportowych, rekreacyjnych i edukacyjnych, wyposażone w napęd pomocniczy wystarczający do utrzymania ich w ustalonym locie poziomym, lecz niewystarczający do zapewnienia im samodzielnego startu, które dzieli się w sposób następujący:
a) jednomiejscowe,
b) dwumiejscowe,
c) szybowce z napędem pomocniczym kategorii specjalnej;
7) motoszybowce – stałopłaty przeznaczone głównie do celów sportowych, rekreacyjnych i edukacyjnych, wyposażone w napęd pomocniczy wystarczający do zapewnienia im samodzielnego startu i wznoszenia, które dzieli się w sposób następujący:
a) jednomiejscowe,
b) dwumiejscowe,
c) motoszybowce kategorii specjalnej;
8) śmigłowce – wiropłaty z napędzanym wirnikiem, które dzieli się w sposób następujący:
a) ze względu na charakterystyki ogólne:
– śmigłowce bardzo lekkie – o masie startowej nie większej niż 750 kg,
– śmigłowce małe – o masie startowej nie większej niż 3175 kg,
– śmigłowce duże kategorii B, w rozumieniu europejskich wymagań bezpieczeństwa lotniczego ustanowionych przez Zrzeszenie Władz Lotniczych (JAA) JAR – 1 „Definicje i skróty”, wprowadzonych do stosowania rozporządzeniem Ministra Infrastruktury z dnia 23 czerwca 2003 r. w sprawie wprowadzenia do stosowania europejskich wymagań bezpieczeństwa lotniczego JAR,
– śmigłowce duże kategorii A, w rozumieniu europejskich wymagań bezpieczeństwa lotniczego ustanowionych przez Zrzeszenie Władz Lotniczych (JAA) JAR – 1 „Definicje i skróty”, wprowadzonych do stosowania rozporządzeniem Ministra Infrastruktury z dnia 23 czerwca 2003 r. w sprawie wprowadzenia do stosowania europejskich wymagań bezpieczeństwa lotniczego JAR,
– śmigłowce kategorii specjalnej,
b) ze względu na charakterystyki osiągowe:
– śmigłowce l klasy osiągowej – śmigłowce, które w przypadku awarii silnika są zdolne do lądowania na opuszczonym miejscu startu lub do bezpiecznego kontynuowania lotu,
– śmigłowce II klasy osiągowej – śmigłowce, które w przypadku awarii silnika są zdolne do bezpiecznego kontynuowania lotu, z wyjątkiem przypadku, gdy awaria silnika wystąpi przed określonym punktem po starcie lub po określonym punkcie przed lądowaniem, jeżeli awaria ta stworzy konieczność awaryjnego lądowania,
– śmigłowce III klasy osiągowej – śmigłowce, których awaria silnika w każdym punkcie trajektorii lotu stwarza konieczność lądowania awaryjnego,
c) ze względu na przeznaczenie:
– szkolne,
– sportowe,
– pasażerskie,
– towarowe,
– rolnicze,
– gaśnicze,
– medyczne,
– ratownicze;
9) wiatrakowce – wiropłaty z napędem niebędące śmigłowcami;
10) wiroszybowce (żyroszybowce) – wiropłaty bez napędu;
11) skrzydłowce (ornitoptery) – statki powietrzne o napędzanych powierzchniach nośnych niebędących wirnikami;
12) mięśnioloty – statki powietrzne z napędem, napędzane siłą mięśni pilota lub załogi;
13) spadochrony– urządzenia cięższe od powietrza, które wskutek oddziaływania powietrza na ich powierzchnie wytwarzają siłę nośną częściowo równoważącą ich ciężar całkowity i zmniejszającą ich prędkość opadania do zapewniającej bezpieczne zetknięcie się z ziemią, które dzieli się w sposób następujący:
a) spadochrony osobowe główne – przewidziane jako zasadniczy środek spowalniania opadania osób,
b) spadochrony towarowe – przeznaczone do spowalniania opadania rzeczy,
c) spadochrony osobowe sportowe – przeznaczone do uprawiania sportu i rekreacji,
d) spadochrony zapasowe – przeznaczone do spowalniania opadania osób i rzeczy w razie niezadziałania lub nieprawidłowego zadziałania spadochronu głównego,
e) spadochrony ratownicze – przeznaczone do ratowania załogi i innych osób znajdujących się na pokładzie statku powietrznego;
14) paralotnie – sportowe urządzenia latające bez napędu, przeznaczone do startu z nóg pilota, o powierzchniach nośnych pozbawionych elementów zapewniających im sztywność, sterowane za pomocą zwichrzania tych powierzchni;
15) paralotnie z napędem – paralotnie z napędem zamocowanym do ciała pilota;
16) motoparalotnie – paralotnie z napędem niezamocowanym do ciała pilota;
17) lotnie – sportowe urządzenia latające bez napędu, przeznaczone do startu z nóg pilota, o powierzchniach nośnych zamocowanych do elementów zapewniających im sztywność, sterowane za pomocą przemieszczania położenia środka ciężkości względem płata;
18) lotnie z napędem – lotnie z napędem zamocowanym do ciała pilota;
19) motolotnie – lotnie z napędem niezamocowanym do ciała pilota.