Wersja obowiązująca od 2003-04-04 do 2004-06-01 (Dz.U.2003.58.514 tekst jednolity)

Art. 47. [Kierowanie do zatrudnienia za granicą] 1. Zatrudnienie za granicą następuje w drodze bezpośrednich uzgodnień i umów zawieranych przez obywateli polskich z pracodawcami zagranicznymi albo zawieranych za pośrednictwem organów zatrudnienia lub za pośrednictwem agencji pośrednictwa pracy, zwanych dalej „jednostkami kierującymi”.

2. Kierowanie do zatrudnienia za granicą przez upoważnione jednostki kierujące odbywa się na podstawie umów cywilnoprawnych zawieranych przez te jednostki z obywatelami polskimi. Umowy te powinny określać:

1) pracodawcę zagranicznego;

2) okres zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej;

3) rodzaj oraz warunki pracy i wynagradzania, a także przysługujące kierowanej osobie świadczenia socjalne;

4) zasady i warunki ubezpieczenia społecznego oraz od następstw nieszczęśliwych wypadków i chorób tropikalnych;

5) obowiązki i uprawnienia osoby kierowanej oraz jednostki kierującej;

6) inne zobowiązania stron;

7) zakres odpowiedzialności cywilnej stron w przypadku niewykonania lub nienależytego wykonania umowy zawartej między jednostką kierującą a obywatelem polskim oraz tryb dochodzenia związanych z tym roszczeń;

8) kwotę należną jednostce kierującej z tytułu faktycznie poniesionych kosztów związanych ze skierowaniem do pracy za granicą;

9) informację o zezwoleniach na pracę.

3. Jednostka kierująca ma obowiązek poinformować osobę kierowaną do pracy za granicą o przysługujących jej uprawnieniach, o których mowa w art. 48.

4. (uchylony).

5. (uchylony).

Wersja archiwalna obowiązująca od 2003-02-06 do 2003-04-03

Art. 47. [Tryb zatrudnienia za granicą] 1. [60] Zatrudnienie za granicą następuje w drodze bezpośrednich uzgodnień i umów zawieranych przez obywateli polskich z pracodawcami zagranicznymi albo zawieranych za pośrednictwem organów zatrudnienia lub za pośrednictwem agencji pośrednictwa pracy, zwanych dalej „jednostkami kierującymi”.

2. Kierowanie do zatrudnienia za granicą przez upoważnione jednostki kierujące odbywa się na podstawie umów cywilnoprawnych zawieranych przez te jednostki z obywatelami polskimi. Umowy te powinny określać:

1) pracodawcę zagranicznego,

2) okres zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej,

3) rodzaj oraz warunki pracy i wynagradzania, a także przysługujące kierowanej osobie świadczenia socjalne,

4) zasady i warunki ubezpieczenia społecznego oraz od następstw nieszczęśliwych wypadków i chorób tropikalnych,

5) obowiązki i uprawnienia osoby kierowanej oraz jednostki kierującej,

6) inne zobowiązania stron,

7) zakres odpowiedzialności cywilnej stron w przypadku niewykonania lub nienależytego wykonania umowy zawartej między jednostką kierującą a obywatelem polskim oraz tryb dochodzenia związanych z tym roszczeń,

8) kwotę należną jednostce kierującej z tytułu faktycznie poniesionych kosztów związanych ze skierowaniem do pracy za granicą,

9) [61] informację o zezwoleniach na pracę.

3. Jednostka kierująca ma obowiązek poinformować osobę kierowaną do pracy za granicą o przysługujących jej uprawnieniach, o których mowa w art. 48.

4. [62] (uchylony).

5. (skreślony).

[60] Art. 47 ust. 1 w brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 27 lit. a) ustawy z dnia 20 grudnia 2002 r. o zmianie ustawy o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu oraz ustawy o systemie oświaty (Dz.U. z 2003 r. Nr 6, poz. 65). Zmiana weszła w życie 6 lutego 2003 r.

[61] Art. 47 ust. 2 pkt 9 dodany przez art. 1 pkt 27 lit. b) ustawy z dnia 20 grudnia 2002 r. o zmianie ustawy o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu oraz ustawy o systemie oświaty (Dz.U. z 2003 r. Nr 6, poz. 65). Zmiana weszła w życie 6 lutego 2003 r.

[62] Art. 47 ust. 4 uchylony przez art. 1 pkt 27 lit. c) ustawy z dnia 20 grudnia 2002 r. o zmianie ustawy o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu oraz ustawy o systemie oświaty (Dz.U. z 2003 r. Nr 6, poz. 65). Zmiana weszła w życie 6 lutego 2003 r.

Wersja archiwalna obowiązująca od 2001-01-30 do 2003-02-05

Art. 47. [Tryb zatrudnienia za granicą] 1. Zatrudnienie za granicą następuje w drodze bezpośrednich uzgodnień i umów zawieranych przez obywateli polskich z pracodawcami zagranicznymi lub za pośrednictwem upoważnionych w trybie art. 37 ust. 1 organów, organizacji i instytucji, zwanych dalej „jednostkami kierującymi”.

2. Kierowanie do zatrudnienia za granicą przez upoważnione jednostki kierujące odbywa się na podstawie umów cywilnoprawnych zawieranych przez te jednostki z obywatelami polskimi. Umowy te powinny określać:

1) pracodawcę zagranicznego,

2) okres zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej,

3) rodzaj oraz warunki pracy i wynagradzania, a także przysługujące kierowanej osobie świadczenia socjalne,

4) zasady i warunki ubezpieczenia społecznego oraz od następstw nieszczęśliwych wypadków i chorób tropikalnych,

5) obowiązki i uprawnienia osoby kierowanej oraz jednostki kierującej,

6) inne zobowiązania stron,

7) zakres odpowiedzialności cywilnej stron w przypadku niewykonania lub nienależytego wykonania umowy zawartej między jednostką kierującą a obywatelem polskim oraz tryb dochodzenia związanych z tym roszczeń,

8) kwotę należną jednostce kierującej z tytułu faktycznie poniesionych kosztów związanych ze skierowaniem do pracy za granicą.

3. Jednostka kierująca ma obowiązek poinformować osobę kierowaną do pracy za granicą o przysługujących jej uprawnieniach, o których mowa w art. 48.

4. Umów, o których mowa w ust. 2, nie zawiera się w razie wakacyjnego zatrudnienia młodzieży uczącej się i studiującej.

5. (skreślony).

Wersja archiwalna obowiązująca od 1997-03-18 do 2001-01-29 (Dz.U.1997.25.128 tekst jednolity)

Art. 47. [Tryb zatrudnienia za granicą] 1. Zatrudnienie za granicą następuje w drodze bezpośrednich uzgodnień i umów zawieranych przez obywateli polskich z pracodawcami zagranicznymi lub za pośrednictwem upoważnionych w trybie art. 37 ust. 1 organów, organizacji i instytucji, zwanych dalej „jednostkami kierującymi”.

2. Kierowanie do zatrudnienia za granicą przez upoważnione jednostki kierujące odbywa się na podstawie umów cywilnoprawnych zawieranych przez te jednostki z obywatelami polskimi. Umowy te powinny określać:

1) pracodawcę zagranicznego,

2) okres zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej,

3) rodzaj oraz warunki pracy i wynagradzania, a także przysługujące kierowanej osobie świadczenia socjalne,

4) zasady i warunki ubezpieczenia społecznego oraz od następstw nieszczęśliwych wypadków i chorób tropikalnych,

5) obowiązki i uprawnienia osoby kierowanej oraz jednostki kierującej,

6) inne zobowiązania stron,

7) zakres odpowiedzialności cywilnej stron w przypadku niewykonania lub nienależytego wykonania umowy zawartej między jednostką kierującą a obywatelem polskim oraz tryb dochodzenia związanych z tym roszczeń,

8) kwotę należną jednostce kierującej z tytułu faktycznie poniesionych kosztów związanych ze skierowaniem do pracy za granicą.

3. Jednostka kierująca ma obowiązek poinformować osobę kierowaną do pracy za granicą o przysługujących jej uprawnieniach, o których mowa w art. 48.

4. Umów, o których mowa w ust. 2, nie zawiera się w razie wakacyjnego zatrudnienia młodzieży uczącej się i studiującej.

5. (skreślony).

Wersja archiwalna obowiązująca od 1996-04-23 do 1997-03-17 (Dz.U.1996.47.211 tekst jednolity)

Art. 47. [Tryb zatrudnienia za granicą] 1. Zatrudnienie za granicą następuje w drodze bezpośrednich uzgodnień i umów zawieranych przez obywateli polskich z pracodawcami zagranicznymi lub za pośrednictwem upoważnionych w trybie art. 37 ust. 1 organów, organizacji i instytucji, zwanych dalej „jednostkami kierującymi”.

2. Kierowanie do zatrudnienia za granicą przez upoważnione jednostki kierujące odbywa się na podstawie umów cywilnoprawnych zawieranych przez te jednostki z obywatelami polskimi. Umowy te powinny określać:

1) pracodawcę zagranicznego,

2) okres zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej,

3) rodzaj oraz warunki pracy i wynagradzania, a także przysługujące kierowanej osobie świadczenia socjalne,

4) zasady i warunki ubezpieczenia społecznego oraz od następstw nieszczęśliwych wypadków i chorób tropikalnych,

5) obowiązki i uprawnienia osoby kierowanej oraz jednostki kierującej,

6) inne zobowiązania stron,

7) zakres odpowiedzialności cywilnej stron w przypadku niewykonania lub nienależytego wykonania umowy zawartej między jednostką kierującą a obywatelem polskim oraz tryb dochodzenia związanych z tym roszczeń,

8) kwotę należną jednostce kierującej z tytułu faktycznie poniesionych kosztów związanych ze skierowaniem do pracy za granicą.

3. Jednostka kierująca ma obowiązek poinformować osobę kierowaną do pracy za granicą o przysługujących jej uprawnieniach, o których mowa w art. 48.

4. Umów, o których mowa w ust. 2, nie zawiera się w razie wakacyjnego zatrudnienia młodzieży uczącej się i studiującej.

5. (skreślony).

Wersja archiwalna obowiązująca od 1996-03-01 do 1996-04-22

Art. 47. [Tryb zatrudnienia za granicą] 1. Zatrudnienie za granicą następuje w drodze bezpośrednich uzgodnień i umów zawieranych przez obywateli polskich z pracodawcami zagranicznymi lub za pośrednictwem upoważnionych w trybie art. 37 ust. 1 organów, organizacji i instytucji, zwanych dalej „jednostkami kierującymi”.

2. Kierowanie do zatrudnienia za granicą przez upoważnione jednostki kierujące odbywa się na podstawie umów cywilnoprawnych zawieranych przez te jednostki z obywatelami polskimi. Umowy te powinny określać:

1) pracodawcę zagranicznego,

2) okres zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej,

3) rodzaj oraz warunki pracy i wynagradzania, a także przysługujące kierowanej osobie świadczenia socjalne,

4) zasady i warunki ubezpieczenia społecznego oraz od następstw nieszczęśliwych wypadków i chorób tropikalnych,

5) obowiązki i uprawnienia osoby kierowanej oraz jednostki kierującej,

6) inne zobowiązania stron,

7) zakres odpowiedzialności cywilnej stron w przypadku niewykonania lub nienależytego wykonania umowy zawartej między jednostką kierującą a obywatelem polskim oraz tryb dochodzenia związanych z tym roszczeń,

8) kwotę należną jednostce kierującej z tytułu faktycznie poniesionych kosztów związanych ze skierowaniem do pracy za granicą.

3. Jednostka kierująca ma obowiązek poinformować osobę kierowaną do pracy za granicą o przysługujących jej uprawnieniach, o których mowa w art. 48.

4. Umów, o których mowa w ust. 2, nie zawiera się w razie wakacyjnego zatrudnienia młodzieży uczącej się i studiującej.

5. [58] (skreślony).

[58] Art. 47 ust. 5 skreślony przez art. 1 pkt 23 ustawy z dnia 22 grudnia 1995 r. o zmianie ustawy o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz.U. z 1996 r. Nr 5, poz. 34). Zmiana weszła w życie 1 marca 1996 r.

Wersja archiwalna obowiązująca od 1995-01-01 do 1996-02-29

Art. 47. [Tryb zatrudnienia za granicą] 1. Zatrudnienie za granicą następuje w drodze bezpośrednich uzgodnień i umów zawieranych przez obywateli polskich z pracodawcami zagranicznymi lub za pośrednictwem upoważnionych w trybie art. 37 ust. 1 organów, organizacji i instytucji, zwanych dalej „jednostkami kierującymi”.

2. Kierowanie do zatrudnienia za granicą przez upoważnione jednostki kierujące odbywa się na podstawie umów cywilnoprawnych zawieranych przez te jednostki z obywatelami polskimi. Umowy te powinny określać:

1) pracodawcę zagranicznego,

2) okres zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej,

3) rodzaj oraz warunki pracy i wynagradzania, a także przysługujące kierowanej osobie świadczenia socjalne,

4) zasady i warunki ubezpieczenia społecznego oraz od następstw nieszczęśliwych wypadków i chorób tropikalnych,

5) obowiązki i uprawnienia osoby kierowanej oraz jednostki kierującej,

6) inne zobowiązania stron,

7) zakres odpowiedzialności cywilnej stron w przypadku niewykonania lub nienależytego wykonania umowy zawartej między jednostką kierującą a obywatelem polskim oraz tryb dochodzenia związanych z tym roszczeń,

8) kwotę należną jednostce kierującej z tytułu faktycznie poniesionych kosztów związanych ze skierowaniem do pracy za granicą.

3. Jednostka kierująca ma obowiązek poinformować osobę kierowaną do pracy za granicą o przysługujących jej uprawnieniach, o których mowa w art. 48.

4. Umów, o których mowa w ust. 2, nie zawiera się w razie wakacyjnego zatrudnienia młodzieży uczącej się i studiującej.

5. Minister Kultury i Sztuki w porozumieniu z Ministrem Pracy i Polityki Socjalnej określi, w drodze rozporządzenia, warunki podejmowania zatrudnienia za granicą przez obywateli polskich w ramach umów o świadczenie usług artystycznych.