history Historia zmian
Wersja obowiązująca od 2009-07-14 do 2014-02-24
[Praktyka pływania] 1. Praktykę pływania wymaganą do uzyskania świadectw i patentów stanowi, z zastrzeżeniem ust. 2, okres pływania na statku żeglugi śródlądowej w charakterze członka załogi, odpowiednio w służbie pokładowej lub mechanicznej, przy czym: [1]
1) za jeden rok praktyki – uznaje się 180 faktycznych dni żeglugi odbytej w trakcie następujących po sobie 365 dni;
2) za jeden miesiąc praktyki – uznaje się 15 dni faktycznej żeglugi odbytej w trakcie następujących po sobie 30 dni.
2. Praktykę pływania na statku morskim zalicza się:
1) w służbie pokładowej do uzyskania:
a) świadectwa marynarza i starszego marynarza żeglugi śródlądowej – w całości,
b) świadectwa bosmana i sternika oraz patentu żeglarskiego przewoźnika i patentu żeglarskiego szypra żeglugi śródlądowej – w połowie,
c) patentu żeglarskiego stermotorzysty i patentu żeglarskiego kapitana żeglugi śródlądowej – w jednej trzeciej;
2) w służbie maszynowej do uzyskania patentu mechanika statkowego oraz świadectwa motorzysty żeglugi śródlądowej – w całości.
[1] § 3 ust. 1 w brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 3 lipca 2009 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie kwalifikacji zawodowych i składu załóg statków żeglugi śródlądowej (Dz.U. Nr 110, poz. 916). Zmiana weszła w życie 14 lipca 2009 r.
Wersja obowiązująca od 2009-07-14 do 2014-02-24
[Praktyka pływania] 1. Praktykę pływania wymaganą do uzyskania świadectw i patentów stanowi, z zastrzeżeniem ust. 2, okres pływania na statku żeglugi śródlądowej w charakterze członka załogi, odpowiednio w służbie pokładowej lub mechanicznej, przy czym: [1]
1) za jeden rok praktyki – uznaje się 180 faktycznych dni żeglugi odbytej w trakcie następujących po sobie 365 dni;
2) za jeden miesiąc praktyki – uznaje się 15 dni faktycznej żeglugi odbytej w trakcie następujących po sobie 30 dni.
2. Praktykę pływania na statku morskim zalicza się:
1) w służbie pokładowej do uzyskania:
a) świadectwa marynarza i starszego marynarza żeglugi śródlądowej – w całości,
b) świadectwa bosmana i sternika oraz patentu żeglarskiego przewoźnika i patentu żeglarskiego szypra żeglugi śródlądowej – w połowie,
c) patentu żeglarskiego stermotorzysty i patentu żeglarskiego kapitana żeglugi śródlądowej – w jednej trzeciej;
2) w służbie maszynowej do uzyskania patentu mechanika statkowego oraz świadectwa motorzysty żeglugi śródlądowej – w całości.
[1] § 3 ust. 1 w brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 3 lipca 2009 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie kwalifikacji zawodowych i składu załóg statków żeglugi śródlądowej (Dz.U. Nr 110, poz. 916). Zmiana weszła w życie 14 lipca 2009 r.
Wersja archiwalna obowiązująca od 2003-09-26 do 2009-07-13
1. Praktykę pływania wymaganą do uzyskania świadectw i patentów stanowi, z zastrzeżeniem ust. 2, praca na statku żeglugi śródlądowej, odpowiednio w służbie pokładowej lub mechanicznej, przy czym:
1) za jeden rok praktyki – uznaje się 180 faktycznych dni żeglugi odbytej w trakcie następujących po sobie 365 dni;
2) za jeden miesiąc praktyki – uznaje się 15 dni faktycznej żeglugi odbytej w trakcie następujących po sobie 30 dni.
2. Praktykę pływania na statku morskim zalicza się:
1) w służbie pokładowej do uzyskania:
a) świadectwa marynarza i starszego marynarza żeglugi śródlądowej – w całości,
b) świadectwa bosmana i sternika oraz patentu żeglarskiego przewoźnika i patentu żeglarskiego szypra żeglugi śródlądowej – w połowie,
c) patentu żeglarskiego stermotorzysty i patentu żeglarskiego kapitana żeglugi śródlądowej – w jednej trzeciej;
2) w służbie maszynowej do uzyskania patentu mechanika statkowego oraz świadectwa motorzysty żeglugi śródlądowej – w całości.