Wersja obowiązująca od 2004-07-07 do 2005-09-24
1. Statek morski uprawiający żeglugę międzynarodową powinien być wyposażony w:
1) kompas magnetyczny i żyroskopowy;
2) echosondę i sondę ręczną;
3) chronometr i sekundomierz;
4) radar;
5) radiopławę awaryjną;
6) [3] radiotelefon VHF;
7) stację radiotelefoniczną;
8) latarnie sygnałowo-pozycyjne;
9) dzwon, gong i przyrząd do nadawania sygnałów dźwiękowych;
10) [4] komplet znaków dziennych;
11) inne urządzenia nawigacyjne, radiowe i środki sygnałowe zgodnie z postanowieniami Konwencji SOLAS i innych umów międzynarodowych.
2. Statek, o którym mowa w ust. 1, powinien zgodnie z postanowieniami rozdziału V Konwencji SOLAS:
1) przestrzegać obowiązujących tras żeglugowych;
2) stosować się do informacji przekazywanych przez służbę patrolu lodowego, prowadzonego w rejonie Wielkiej Ławicy Nowofunlandzkiej;
3) przekazywać informacje wymagane przez uznane systemy zgłaszania statków oraz uczestniczyć w obowiązujących systemach kontroli ruchu statków (VTS);
4) posiadać niezbędny dla bezpieczeństwa morskiego skład załogi oraz ustalony język roboczy odnotowany w dzienniku okrętowym;
5) zapewniać szybkie przejście na ręczne sterowanie; urządzenia sterowe powinny być sprawdzone przez załogę przed wyjściem statku w morze; minimum raz na trzy miesiące powinny być przeprowadzone ćwiczenia w zakresie awaryjnego sterowania;
6) przekazywać odpowiedni zakres informacji o zagrożeniach nawigacyjnych statkom znajdującym się w pobliżu i kompetentnym władzom oraz udzielać niezbędnej pomocy w sytuacjach zagrożenia życia na morzu;
7) posiadać odpowiedni plan podróży uwzględniający stosowanie się do obowiązujących tras żeglugowych oraz analizę zagrożeń nawigacyjnych i warunków pogodowych;
8) prowadzić radiową służbę nasłuchu zgodnie z umowami międzynarodowymi;
9) spełniać przepisy bezpiecznej żeglugi zawarte w Konwencji w sprawie międzynarodowych przepisów o zapobieganiu zderzeniom na morzu z 1972 roku sporządzonej w Londynie dnia 20 października 1972r. (Dz. U. z 1977 r. Nr 15, poz. 61 i 62 oraz z 1984 r. Nr 23, poz. 106).
3. Znajdujące się na statku środki sygnałowe, urządzenia nawigacyjne i radiowe, sposób ich zainstalowania i rozmieszczenia powinny odpowiadać wymaganiom określonym w przepisach technicznych uznanej instytucji klasyfikacyjnej.
4. Środki do radiowej łączności dwukierunkowej oraz transpondery radarowe stanowiące wyposażenie jednostek ratunkowych powinny być przechowywane na statku w dobrym stanie technicznym i w gotowości do umieszczenia w środkach ratunkowych.
[3] § 13 ust. 1 pkt 6 w brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 2 lit. a) rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 4 czerwca 2004 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie szczegółowych warunków bezpiecznego uprawiania żeglugi przez statki morskie (Dz.U. Nr 142, poz. 1502). Zmiana weszła w życie 7 lipca 2004 r.
[4] § 13 ust. 1 pkt 10 w brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 2 lit. b) rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 4 czerwca 2004 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie szczegółowych warunków bezpiecznego uprawiania żeglugi przez statki morskie (Dz.U. Nr 142, poz. 1502). Zmiana weszła w życie 7 lipca 2004 r.
Wersja obowiązująca od 2004-07-07 do 2005-09-24
1. Statek morski uprawiający żeglugę międzynarodową powinien być wyposażony w:
1) kompas magnetyczny i żyroskopowy;
2) echosondę i sondę ręczną;
3) chronometr i sekundomierz;
4) radar;
5) radiopławę awaryjną;
6) [3] radiotelefon VHF;
7) stację radiotelefoniczną;
8) latarnie sygnałowo-pozycyjne;
9) dzwon, gong i przyrząd do nadawania sygnałów dźwiękowych;
10) [4] komplet znaków dziennych;
11) inne urządzenia nawigacyjne, radiowe i środki sygnałowe zgodnie z postanowieniami Konwencji SOLAS i innych umów międzynarodowych.
2. Statek, o którym mowa w ust. 1, powinien zgodnie z postanowieniami rozdziału V Konwencji SOLAS:
1) przestrzegać obowiązujących tras żeglugowych;
2) stosować się do informacji przekazywanych przez służbę patrolu lodowego, prowadzonego w rejonie Wielkiej Ławicy Nowofunlandzkiej;
3) przekazywać informacje wymagane przez uznane systemy zgłaszania statków oraz uczestniczyć w obowiązujących systemach kontroli ruchu statków (VTS);
4) posiadać niezbędny dla bezpieczeństwa morskiego skład załogi oraz ustalony język roboczy odnotowany w dzienniku okrętowym;
5) zapewniać szybkie przejście na ręczne sterowanie; urządzenia sterowe powinny być sprawdzone przez załogę przed wyjściem statku w morze; minimum raz na trzy miesiące powinny być przeprowadzone ćwiczenia w zakresie awaryjnego sterowania;
6) przekazywać odpowiedni zakres informacji o zagrożeniach nawigacyjnych statkom znajdującym się w pobliżu i kompetentnym władzom oraz udzielać niezbędnej pomocy w sytuacjach zagrożenia życia na morzu;
7) posiadać odpowiedni plan podróży uwzględniający stosowanie się do obowiązujących tras żeglugowych oraz analizę zagrożeń nawigacyjnych i warunków pogodowych;
8) prowadzić radiową służbę nasłuchu zgodnie z umowami międzynarodowymi;
9) spełniać przepisy bezpiecznej żeglugi zawarte w Konwencji w sprawie międzynarodowych przepisów o zapobieganiu zderzeniom na morzu z 1972 roku sporządzonej w Londynie dnia 20 października 1972r. (Dz. U. z 1977 r. Nr 15, poz. 61 i 62 oraz z 1984 r. Nr 23, poz. 106).
3. Znajdujące się na statku środki sygnałowe, urządzenia nawigacyjne i radiowe, sposób ich zainstalowania i rozmieszczenia powinny odpowiadać wymaganiom określonym w przepisach technicznych uznanej instytucji klasyfikacyjnej.
4. Środki do radiowej łączności dwukierunkowej oraz transpondery radarowe stanowiące wyposażenie jednostek ratunkowych powinny być przechowywane na statku w dobrym stanie technicznym i w gotowości do umieszczenia w środkach ratunkowych.
[3] § 13 ust. 1 pkt 6 w brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 2 lit. a) rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 4 czerwca 2004 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie szczegółowych warunków bezpiecznego uprawiania żeglugi przez statki morskie (Dz.U. Nr 142, poz. 1502). Zmiana weszła w życie 7 lipca 2004 r.
[4] § 13 ust. 1 pkt 10 w brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 2 lit. b) rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 4 czerwca 2004 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie szczegółowych warunków bezpiecznego uprawiania żeglugi przez statki morskie (Dz.U. Nr 142, poz. 1502). Zmiana weszła w życie 7 lipca 2004 r.
Wersja archiwalna obowiązująca od 2003-01-04 do 2004-07-06
1. Statek morski uprawiający żeglugę międzynarodową powinien być wyposażony w:
1) kompas magnetyczny i żyroskopowy;
2) echosondę i sondę ręczną;
3) chronometr i sekundomierz;
4) radar;
5) radiopławę awaryjną;
6) radiotelefon VKF;
7) stację radiotelefoniczną;
8) latarnie sygnałowo-pozycyjne;
9) dzwon, gong i przyrząd do nadawania sygnałów dźwiękowych;
10) komplet sygnałów optycznych;
11) inne urządzenia nawigacyjne, radiowe i środki sygnałowe zgodnie z postanowieniami Konwencji SOLAS i innych umów międzynarodowych.
2. Statek, o którym mowa w ust. 1, powinien zgodnie z postanowieniami rozdziału V Konwencji SOLAS:
1) przestrzegać obowiązujących tras żeglugowych;
2) stosować się do informacji przekazywanych przez służbę patrolu lodowego, prowadzonego w rejonie Wielkiej Ławicy Nowofunlandzkiej;
3) przekazywać informacje wymagane przez uznane systemy zgłaszania statków oraz uczestniczyć w obowiązujących systemach kontroli ruchu statków (VTS);
4) posiadać niezbędny dla bezpieczeństwa morskiego skład załogi oraz ustalony język roboczy odnotowany w dzienniku okrętowym;
5) zapewniać szybkie przejście na ręczne sterowanie; urządzenia sterowe powinny być sprawdzone przez załogę przed wyjściem statku w morze; minimum raz na trzy miesiące powinny być przeprowadzone ćwiczenia w zakresie awaryjnego sterowania;
6) przekazywać odpowiedni zakres informacji o zagrożeniach nawigacyjnych statkom znajdującym się w pobliżu i kompetentnym władzom oraz udzielać niezbędnej pomocy w sytuacjach zagrożenia życia na morzu;
7) posiadać odpowiedni plan podróży uwzględniający stosowanie się do obowiązujących tras żeglugowych oraz analizę zagrożeń nawigacyjnych i warunków pogodowych;
8) prowadzić radiową służbę nasłuchu zgodnie z umowami międzynarodowymi;
9) spełniać przepisy bezpiecznej żeglugi zawarte w Konwencji w sprawie międzynarodowych przepisów o zapobieganiu zderzeniom na morzu z 1972 roku sporządzonej w Londynie dnia 20 października 1972r. (Dz. U. z 1977 r. Nr 15, poz. 61 i 62 oraz z 1984 r. Nr 23, poz. 106).
3. Znajdujące się na statku środki sygnałowe, urządzenia nawigacyjne i radiowe, sposób ich zainstalowania i rozmieszczenia powinny odpowiadać wymaganiom określonym w przepisach technicznych uznanej instytucji klasyfikacyjnej.
4. Środki do radiowej łączności dwukierunkowej oraz transpondery radarowe stanowiące wyposażenie jednostek ratunkowych powinny być przechowywane na statku w dobrym stanie technicznym i w gotowości do umieszczenia w środkach ratunkowych.