history Historia zmian
Wersja obowiązująca od 2005-11-25 do 2007-08-01
1. Środek spożywczy w opakowaniu jednostkowym znakuje się, podając, z zastrzeżeniem ust. 2, co najmniej następujące informacje:
1) nazwę środka spożywczego;
2) dotyczące składników występujących w środku spożywczym;
3) datę minimalnej trwałości albo termin przydatności do spożycia;
4) sposób przygotowania lub stosowania, jeżeli brak tej informacji mógłby spowodować niewłaściwe postępowanie ze środkiem spożywczym;
5) dane identyfikujące:
a) [1] producenta albo producentów środka spożywczego,
b) miejsce pochodzenia, w przypadku gdy brak tej informacji mógłby wprowadzić konsumenta w błąd;
6) zawartość netto lub liczbę sztuk środka spożywczego w opakowaniu;
7) warunki przechowywania, jeżeli oznakowanie środka spożywczego zawiera informację o terminie przydatności do spożycia oraz w przypadku, gdy jakość środka spożywczego w istotny sposób zależy od warunków jego przechowywania;
8) oznaczenie partii produkcyjnej rozumianej jako określona ilość środka spożywczego wyprodukowanego, przetworzonego lub zapakowanego w praktycznie takich samych warunkach;
9) klasę jakości handlowej, jeżeli została ona ustalona w przepisach w sprawie szczegółowych wymagań w zakresie jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych lub ich grup, albo inny wyróżnik jakości handlowej, jeżeli obowiązek podawania tego wyróżnika wynika z odrębnych przepisów.
2. Dopuszcza się znakowanie środka spożywczego w opakowaniu jednostkowym, którego największa powierzchnia nie przekracza 10 cm2, przez podanie co najmniej następujących informacji:
1) nazwy środka spożywczego;
2) daty minimalnej trwałości albo terminu przydatności do spożycia;
3) zawartości netto lub liczby sztuk środka spożywczego w opakowaniu.
3. Środek spożywczy w opakowaniu zbiorczym przeznaczony bezpośrednio dla konsumenta znakuje się na etykiecie, obwolucie, zawieszce trwale przymocowanej do opakowania lub bezpośrednio na opakowaniu, jeżeli z zewnątrz nie można przeczytać treści oznakowania na opakowaniu jednostkowym umieszczonym w tym opakowaniu zbiorczym, podając co najmniej następujące informacje:
1) nazwę środka spożywczego;
1a) dotyczące składników występujących w środku spożywczym;
2) datę minimalnej trwałości albo termin przydatności do spożycia;
3) zawartość netto środka spożywczego w opakowaniu zbiorczym, z zaznaczeniem zawartości netto tego środka w pojedynczym opakowaniu jednostkowym oraz liczbę takich opakowań umieszczonych w opakowaniu zbiorczym, w przypadku gdy liczba opakowań jednostkowych nie jest widoczna z zewnątrz;
4) dane identyfikujące:
a) [2] producenta albo producentów środka spożywczego,
b) miejsce pochodzenia, w przypadku gdy brak tej informacji mógłby wprowadzić konsumenta w błąd;
5) oznaczenie partii produkcyjnej, o której mowa w ust. 1 pkt 8;
6) klasę jakości handlowej, jeżeli została ona ustalona w przepisach określających szczegółowe wymagania w zakresie jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych lub ich grup, albo inny wyróżnik jakości handlowej, jeżeli obowiązek podawania tego wyróżnika wynika z odrębnych przepisów.
4. Przepis ust. 1 pkt 2 nie dotyczy następujących środków spożywczych:
1) jednoskładnikowych środków spożywczych, jeżeli nazwa środka spożywczego:
a) jest taka sama jak nazwa składnika, albo
b) umożliwia dokładną identyfikację charakteru składnika;
2) świeżych, nieobranych i nierozdrobnionych:
a) owoców,
b) warzyw, w tym ziemniaków;
3) wody gazowanej, jeżeli w jej oznakowaniu zawarta jest informacja o nasyceniu dwutlenkiem węgla;
4) octu, wytworzonego z jednego surowca metodą fermentacyjną, bez dodatku innych składników;
5) [3] serów, masła, fermentowanego mleka, śmietanki i śmietany, jeżeli do ich wytworzenia użyto tylko produktów mlecznych, niezbędnych w procesach przetwórczych enzymów lub drobnoustrojów, lub soli spożywczej niezbędnej do produkcji serów innych niż twarogowe i topione;
6) piwa, wyrobów winiarskich, napojów spirytusowych, z tym że w przypadku, gdy te środki spożywcze zawierają:
a) dozwolone substancje dodatkowe, w ich oznakowaniu podaje się wykaz tych substancji,
b) składniki alergenne, określone w załączniku nr 5 do rozporządzenia, lub składniki pochodzące ze składników alergennych, w ich oznakowaniu podaje się nazwy tych składników poprzedzone nagłówkiem obejmującym wyraz „zawiera", chyba że taki składnik został wymieniony w wykazie składników lub w nazwie, pod którą dany środek spożywczy występuje w obrocie.
5. Przepisy ust. 1 pkt 3 oraz ust. 2 pkt 2 nie dotyczą masła oraz smalcu przeznaczonego do przechowywania w chłodniach.
6. Przepisy ust. 1 pkt 3, ust. 2 pkt 2 i ust. 3 pkt 2 nie dotyczą następujących środków spożywczych:
1) świeżych, nieobranych i nierozdrobnionych:
a) owoców,
b) warzyw, w tym ziemniaków
– z wyjątkiem kiełkujących nasion i kiełków roślinnych;
2) wyrobów winiarskich;
3) napojów o zawartości alkoholu powyżej 10% objętościowych;
4) cukru, z wyjątkiem lukru;
5) octu;
6) soli, z wyjątkiem soli jodowanej;
7) gumy do żucia;
8) wyrobów cukierniczych, zawierających wyłącznie albo prawie wyłącznie cukier oraz aromaty i barwniki, typu lizaki;
9) produktów piekarskich i ciastkarskich, które są przeznaczone do spożycia w ciągu 24 godzin od wytworzenia;
10) przeznaczonych dla zakładów żywienia zbiorowego
napojów bezalkoholowych, soków owocowych, nektarów i napojów alkoholowych,
jeżeli ich zawartość w pojedynczym opakowaniu wynosi więcej niż
11) pojedynczych porcji lodów.
[1] § 2 ust. 1 pkt 5 lit. a) w brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 1 lit. a) rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 26 sierpnia 2005 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie znakowania środków spożywczych i dozwolonych substancji dodatkowych (Dz.U. Nr 180, poz. 1499). Zmiana weszła w życie 25 listopada 2005 r.
[2] § 2 ust. 3 pkt 4 lit. a) w brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 1 lit. b) rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 26 sierpnia 2005 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie znakowania środków spożywczych i dozwolonych substancji dodatkowych (Dz.U. Nr 180, poz. 1499). Zmiana weszła w życie 25 listopada 2005 r.
[3] § 2 ust. 4 pkt 5 w brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 1 lit. c) rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 26 sierpnia 2005 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie znakowania środków spożywczych i dozwolonych substancji dodatkowych (Dz.U. Nr 180, poz. 1499). Zmiana weszła w życie 25 listopada 2005 r.
Wersja obowiązująca od 2005-11-25 do 2007-08-01
1. Środek spożywczy w opakowaniu jednostkowym znakuje się, podając, z zastrzeżeniem ust. 2, co najmniej następujące informacje:
1) nazwę środka spożywczego;
2) dotyczące składników występujących w środku spożywczym;
3) datę minimalnej trwałości albo termin przydatności do spożycia;
4) sposób przygotowania lub stosowania, jeżeli brak tej informacji mógłby spowodować niewłaściwe postępowanie ze środkiem spożywczym;
5) dane identyfikujące:
a) [1] producenta albo producentów środka spożywczego,
b) miejsce pochodzenia, w przypadku gdy brak tej informacji mógłby wprowadzić konsumenta w błąd;
6) zawartość netto lub liczbę sztuk środka spożywczego w opakowaniu;
7) warunki przechowywania, jeżeli oznakowanie środka spożywczego zawiera informację o terminie przydatności do spożycia oraz w przypadku, gdy jakość środka spożywczego w istotny sposób zależy od warunków jego przechowywania;
8) oznaczenie partii produkcyjnej rozumianej jako określona ilość środka spożywczego wyprodukowanego, przetworzonego lub zapakowanego w praktycznie takich samych warunkach;
9) klasę jakości handlowej, jeżeli została ona ustalona w przepisach w sprawie szczegółowych wymagań w zakresie jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych lub ich grup, albo inny wyróżnik jakości handlowej, jeżeli obowiązek podawania tego wyróżnika wynika z odrębnych przepisów.
2. Dopuszcza się znakowanie środka spożywczego w opakowaniu jednostkowym, którego największa powierzchnia nie przekracza 10 cm2, przez podanie co najmniej następujących informacji:
1) nazwy środka spożywczego;
2) daty minimalnej trwałości albo terminu przydatności do spożycia;
3) zawartości netto lub liczby sztuk środka spożywczego w opakowaniu.
3. Środek spożywczy w opakowaniu zbiorczym przeznaczony bezpośrednio dla konsumenta znakuje się na etykiecie, obwolucie, zawieszce trwale przymocowanej do opakowania lub bezpośrednio na opakowaniu, jeżeli z zewnątrz nie można przeczytać treści oznakowania na opakowaniu jednostkowym umieszczonym w tym opakowaniu zbiorczym, podając co najmniej następujące informacje:
1) nazwę środka spożywczego;
1a) dotyczące składników występujących w środku spożywczym;
2) datę minimalnej trwałości albo termin przydatności do spożycia;
3) zawartość netto środka spożywczego w opakowaniu zbiorczym, z zaznaczeniem zawartości netto tego środka w pojedynczym opakowaniu jednostkowym oraz liczbę takich opakowań umieszczonych w opakowaniu zbiorczym, w przypadku gdy liczba opakowań jednostkowych nie jest widoczna z zewnątrz;
4) dane identyfikujące:
a) [2] producenta albo producentów środka spożywczego,
b) miejsce pochodzenia, w przypadku gdy brak tej informacji mógłby wprowadzić konsumenta w błąd;
5) oznaczenie partii produkcyjnej, o której mowa w ust. 1 pkt 8;
6) klasę jakości handlowej, jeżeli została ona ustalona w przepisach określających szczegółowe wymagania w zakresie jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych lub ich grup, albo inny wyróżnik jakości handlowej, jeżeli obowiązek podawania tego wyróżnika wynika z odrębnych przepisów.
4. Przepis ust. 1 pkt 2 nie dotyczy następujących środków spożywczych:
1) jednoskładnikowych środków spożywczych, jeżeli nazwa środka spożywczego:
a) jest taka sama jak nazwa składnika, albo
b) umożliwia dokładną identyfikację charakteru składnika;
2) świeżych, nieobranych i nierozdrobnionych:
a) owoców,
b) warzyw, w tym ziemniaków;
3) wody gazowanej, jeżeli w jej oznakowaniu zawarta jest informacja o nasyceniu dwutlenkiem węgla;
4) octu, wytworzonego z jednego surowca metodą fermentacyjną, bez dodatku innych składników;
5) [3] serów, masła, fermentowanego mleka, śmietanki i śmietany, jeżeli do ich wytworzenia użyto tylko produktów mlecznych, niezbędnych w procesach przetwórczych enzymów lub drobnoustrojów, lub soli spożywczej niezbędnej do produkcji serów innych niż twarogowe i topione;
6) piwa, wyrobów winiarskich, napojów spirytusowych, z tym że w przypadku, gdy te środki spożywcze zawierają:
a) dozwolone substancje dodatkowe, w ich oznakowaniu podaje się wykaz tych substancji,
b) składniki alergenne, określone w załączniku nr 5 do rozporządzenia, lub składniki pochodzące ze składników alergennych, w ich oznakowaniu podaje się nazwy tych składników poprzedzone nagłówkiem obejmującym wyraz „zawiera", chyba że taki składnik został wymieniony w wykazie składników lub w nazwie, pod którą dany środek spożywczy występuje w obrocie.
5. Przepisy ust. 1 pkt 3 oraz ust. 2 pkt 2 nie dotyczą masła oraz smalcu przeznaczonego do przechowywania w chłodniach.
6. Przepisy ust. 1 pkt 3, ust. 2 pkt 2 i ust. 3 pkt 2 nie dotyczą następujących środków spożywczych:
1) świeżych, nieobranych i nierozdrobnionych:
a) owoców,
b) warzyw, w tym ziemniaków
– z wyjątkiem kiełkujących nasion i kiełków roślinnych;
2) wyrobów winiarskich;
3) napojów o zawartości alkoholu powyżej 10% objętościowych;
4) cukru, z wyjątkiem lukru;
5) octu;
6) soli, z wyjątkiem soli jodowanej;
7) gumy do żucia;
8) wyrobów cukierniczych, zawierających wyłącznie albo prawie wyłącznie cukier oraz aromaty i barwniki, typu lizaki;
9) produktów piekarskich i ciastkarskich, które są przeznaczone do spożycia w ciągu 24 godzin od wytworzenia;
10) przeznaczonych dla zakładów żywienia zbiorowego
napojów bezalkoholowych, soków owocowych, nektarów i napojów alkoholowych,
jeżeli ich zawartość w pojedynczym opakowaniu wynosi więcej niż
11) pojedynczych porcji lodów.
[1] § 2 ust. 1 pkt 5 lit. a) w brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 1 lit. a) rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 26 sierpnia 2005 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie znakowania środków spożywczych i dozwolonych substancji dodatkowych (Dz.U. Nr 180, poz. 1499). Zmiana weszła w życie 25 listopada 2005 r.
[2] § 2 ust. 3 pkt 4 lit. a) w brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 1 lit. b) rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 26 sierpnia 2005 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie znakowania środków spożywczych i dozwolonych substancji dodatkowych (Dz.U. Nr 180, poz. 1499). Zmiana weszła w życie 25 listopada 2005 r.
[3] § 2 ust. 4 pkt 5 w brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 1 lit. c) rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 26 sierpnia 2005 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie znakowania środków spożywczych i dozwolonych substancji dodatkowych (Dz.U. Nr 180, poz. 1499). Zmiana weszła w życie 25 listopada 2005 r.
Wersja archiwalna obowiązująca od 2004-12-18 do 2005-11-24
1. Środek spożywczy w opakowaniu jednostkowym znakuje się, podając, z zastrzeżeniem ust. 2, co najmniej następujące informacje:
1) nazwę środka spożywczego;
2) dotyczące składników występujących w środku spożywczym;
3) datę minimalnej trwałości albo termin przydatności do spożycia;
4) sposób przygotowania lub stosowania, jeżeli brak tej informacji mógłby spowodować niewłaściwe postępowanie ze środkiem spożywczym;
5) dane identyfikujące:
a) producenta środka spożywczego,
b) miejsce pochodzenia, w przypadku gdy brak tej informacji mógłby wprowadzić konsumenta w błąd;
6) zawartość netto lub liczbę sztuk środka spożywczego w opakowaniu;
7) warunki przechowywania, jeżeli oznakowanie środka spożywczego zawiera informację o terminie przydatności do spożycia oraz w przypadku, gdy jakość środka spożywczego w istotny sposób zależy od warunków jego przechowywania;
8) oznaczenie partii produkcyjnej rozumianej jako określona ilość środka spożywczego wyprodukowanego, przetworzonego lub zapakowanego w praktycznie takich samych warunkach;
9) klasę jakości handlowej, jeżeli została ona ustalona w przepisach w sprawie szczegółowych wymagań w zakresie jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych lub ich grup, albo inny wyróżnik jakości handlowej, jeżeli obowiązek podawania tego wyróżnika wynika z odrębnych przepisów.
2. Dopuszcza się znakowanie środka spożywczego w opakowaniu jednostkowym, którego największa powierzchnia nie przekracza 10 cm2, przez podanie co najmniej następujących informacji:
1) nazwy środka spożywczego;
2) daty minimalnej trwałości albo terminu przydatności do spożycia;
3) zawartości netto lub liczby sztuk środka spożywczego w opakowaniu.
3. Środek spożywczy w opakowaniu zbiorczym przeznaczony bezpośrednio dla konsumenta znakuje się na etykiecie, obwolucie, zawieszce trwale przymocowanej do opakowania lub bezpośrednio na opakowaniu, jeżeli z zewnątrz nie można przeczytać treści oznakowania na opakowaniu jednostkowym umieszczonym w tym opakowaniu zbiorczym, podając co najmniej następujące informacje:
1) nazwę środka spożywczego;
1a) dotyczące składników występujących w środku spożywczym;
2) datę minimalnej trwałości albo termin przydatności do spożycia;
3) zawartość netto środka spożywczego w opakowaniu zbiorczym, z zaznaczeniem zawartości netto tego środka w pojedynczym opakowaniu jednostkowym oraz liczbę takich opakowań umieszczonych w opakowaniu zbiorczym, w przypadku gdy liczba opakowań jednostkowych nie jest widoczna z zewnątrz;
4) dane identyfikujące:
a) producenta środka spożywczego,
b) miejsce pochodzenia, w przypadku gdy brak tej informacji mógłby wprowadzić konsumenta w błąd;
5) oznaczenie partii produkcyjnej, o której mowa w ust. 1 pkt 8;
6) klasę jakości handlowej, jeżeli została ona ustalona w przepisach określających szczegółowe wymagania w zakresie jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych lub ich grup, albo inny wyróżnik jakości handlowej, jeżeli obowiązek podawania tego wyróżnika wynika z odrębnych przepisów.
4. Przepis ust. 1 pkt 2 nie dotyczy następujących środków spożywczych:
1) jednoskładnikowych środków spożywczych, jeżeli nazwa środka spożywczego:
a) jest taka sama jak nazwa składnika, albo
b) umożliwia dokładną identyfikację charakteru składnika;
2) świeżych, nieobranych i nierozdrobnionych:
a) owoców,
b) warzyw, w tym ziemniaków;
3) wody gazowanej, jeżeli w jej oznakowaniu zawarta jest informacja o nasyceniu dwutlenkiem węgla;
4) octu, wytworzonego z jednego surowca metodą fermentacyjną, bez dodatku innych składników;
5) serów, masła, fermentowanego mleka i śmietany, śmietanki i napojów mlecznych, jeżeli do ich wytworzenia użyto tylko składników mleka, niezbędnych w procesach przetwórczych enzymów lub drobnoustrojów, a w przypadku serów innych niż twarogowe i topione użyto również soli spożywczej w ilości niezbędnej do produkcji tych serów;
6) [2] piwa, wyrobów winiarskich, napojów spirytusowych, z tym że w przypadku, gdy te środki spożywcze zawierają:
a) dozwolone substancje dodatkowe, w ich oznakowaniu podaje się wykaz tych substancji,
b) składniki alergenne, określone w załączniku nr 5 [3] do rozporządzenia, lub składniki pochodzące ze składników alergennych, w ich oznakowaniu podaje się nazwy tych składników poprzedzone nagłówkiem obejmującym wyraz „zawiera", chyba że taki składnik został wymieniony w wykazie składników lub w nazwie, pod którą dany środek spożywczy występuje w obrocie.
5. Przepisy ust. 1 pkt 3 oraz ust. 2 pkt 2 nie dotyczą masła oraz smalcu przeznaczonego do przechowywania w chłodniach.
6. Przepisy ust. 1 pkt 3, ust. 2 pkt 2 i ust. 3 pkt 2 nie dotyczą następujących środków spożywczych:
1) świeżych, nieobranych i nierozdrobnionych:
a) owoców,
b) warzyw, w tym ziemniaków
– z wyjątkiem kiełkujących nasion i kiełków roślinnych;
2) wyrobów winiarskich;
3) napojów o zawartości alkoholu powyżej 10% objętościowych;
4) cukru, z wyjątkiem lukru;
5) octu;
6) soli, z wyjątkiem soli jodowanej;
7) gumy do żucia;
8) wyrobów cukierniczych, zawierających wyłącznie albo prawie wyłącznie cukier oraz aromaty i barwniki, typu lizaki;
9) produktów piekarskich i ciastkarskich, które są przeznaczone do spożycia w ciągu 24 godzin od wytworzenia;
10) przeznaczonych dla zakładów żywienia zbiorowego
napojów bezalkoholowych, soków owocowych, nektarów i napojów alkoholowych,
jeżeli ich zawartość w pojedynczym opakowaniu wynosi więcej niż
11) pojedynczych porcji lodów.
[2] § 2 ust. 4 pkt 6 w brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 20 listopada 2004 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie znakowania środków spożywczych i dozwolonych substancji dodatkowych (Dz.U. Nr 257, poz. 2577). Zmiana weszła w życie 18 grudnia 2004 r.
[3] Załącznik nr 5 dodany przez § 1 pkt 27 rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 20 listopada 2004 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie znakowania środków spożywczych i dozwolonych substancji dodatkowych (Dz.U. Nr 257, poz. 2577). Zmiana weszła w życie 18 grudnia 2004 r.
Wersja archiwalna obowiązująca od 2004-04-23 do 2004-12-17
1. Środek spożywczy w opakowaniu jednostkowym znakuje się, podając, z zastrzeżeniem ust. 2, co najmniej następujące informacje:
1) nazwę środka spożywczego;
2) dotyczące składników występujących w środku spożywczym;
3) datę minimalnej trwałości albo termin przydatności do spożycia;
4) sposób przygotowania lub stosowania, jeżeli brak tej informacji mógłby spowodować niewłaściwe postępowanie ze środkiem spożywczym;
5) [1] dane identyfikujące:
a) producenta środka spożywczego,
b) miejsce pochodzenia, w przypadku gdy brak tej informacji mógłby wprowadzić konsumenta w błąd;
6) zawartość netto lub liczbę sztuk środka spożywczego w opakowaniu;
7) warunki przechowywania, jeżeli oznakowanie środka spożywczego zawiera informację o terminie przydatności do spożycia oraz w przypadku, gdy jakość środka spożywczego w istotny sposób zależy od warunków jego przechowywania;
8) oznaczenie partii produkcyjnej rozumianej jako określona ilość środka spożywczego wyprodukowanego, przetworzonego lub zapakowanego w praktycznie takich samych warunkach;
9) klasę jakości handlowej, jeżeli została ona ustalona w przepisach w sprawie szczegółowych wymagań w zakresie jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych lub ich grup, albo inny wyróżnik jakości handlowej, jeżeli obowiązek podawania tego wyróżnika wynika z odrębnych przepisów.
2. Dopuszcza się znakowanie środka spożywczego w opakowaniu jednostkowym, którego największa powierzchnia nie przekracza 10 cm2, przez podanie co najmniej następujących informacji:
1) nazwy środka spożywczego;
2) daty minimalnej trwałości albo terminu przydatności do spożycia;
3) zawartości netto lub liczby sztuk środka spożywczego w opakowaniu.
3. Środek spożywczy w opakowaniu zbiorczym przeznaczony bezpośrednio dla konsumenta znakuje się na etykiecie, obwolucie, zawieszce trwale przymocowanej do opakowania lub bezpośrednio na opakowaniu, jeżeli z zewnątrz nie można przeczytać treści oznakowania na opakowaniu jednostkowym umieszczonym w tym opakowaniu zbiorczym, podając co najmniej następujące informacje:
1) nazwę środka spożywczego;
1a) [2] dotyczące składników występujących w środku spożywczym;
2) datę minimalnej trwałości albo termin przydatności do spożycia;
3) zawartość netto środka spożywczego w opakowaniu zbiorczym, z zaznaczeniem zawartości netto tego środka w pojedynczym opakowaniu jednostkowym oraz liczbę takich opakowań umieszczonych w opakowaniu zbiorczym, w przypadku gdy liczba opakowań jednostkowych nie jest widoczna z zewnątrz;
4) [3] dane identyfikujące:
a) producenta środka spożywczego,
b) miejsce pochodzenia, w przypadku gdy brak tej informacji mógłby wprowadzić konsumenta w błąd;
5) oznaczenie partii produkcyjnej, o której mowa w ust. 1 pkt 8;
6) klasę jakości handlowej, jeżeli została ona ustalona w przepisach określających szczegółowe wymagania w zakresie jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych lub ich grup, albo inny wyróżnik jakości handlowej, jeżeli obowiązek podawania tego wyróżnika wynika z odrębnych przepisów.
4. Przepis ust. 1 pkt 2 nie dotyczy następujących środków spożywczych:
1) jednoskładnikowych środków spożywczych, jeżeli nazwa środka spożywczego:
a) jest taka sama jak nazwa składnika, albo
b) umożliwia dokładną identyfikację charakteru składnika;
2) świeżych, nieobranych i nierozdrobnionych:
a) owoców,
b) warzyw, w tym ziemniaków;
3) wody gazowanej, jeżeli w jej oznakowaniu zawarta jest informacja o nasyceniu dwutlenkiem węgla;
4) octu, wytworzonego z jednego surowca metodą fermentacyjną, bez dodatku innych składników;
5) serów, masła, fermentowanego mleka i śmietany, śmietanki i napojów mlecznych, jeżeli do ich wytworzenia użyto tylko składników mleka, niezbędnych w procesach przetwórczych enzymów lub drobnoustrojów, a w przypadku serów innych niż twarogowe i topione użyto również soli spożywczej w ilości niezbędnej do produkcji tych serów;
6) [4] piwa, wyrobów winiarskich, napojów spirytusowych, z tym że w przypadku gdy te środki spożywcze zawierają dozwolone substancje dodatkowe, w ich oznakowaniu podaje się wykaz tych substancji, z wyłączeniem dwutlenku siarki w wyrobach winiarskich.
5. Przepisy ust. 1 pkt 3 oraz ust. 2 pkt 2 nie dotyczą masła oraz smalcu przeznaczonego do przechowywania w chłodniach.
6. Przepisy ust. 1 pkt 3, ust. 2 pkt 2 i ust. 3 pkt 2 nie dotyczą następujących środków spożywczych:
1) świeżych, nieobranych i nierozdrobnionych:
a) owoców,
b) warzyw, w tym ziemniaków
– z wyjątkiem kiełkujących nasion i kiełków roślinnych;
2) wyrobów winiarskich;
3) napojów o zawartości alkoholu powyżej 10% objętościowych;
4) cukru, z wyjątkiem lukru;
5) octu;
6) soli, z wyjątkiem soli jodowanej;
7) gumy do żucia;
8) wyrobów cukierniczych, zawierających wyłącznie albo prawie wyłącznie cukier oraz aromaty i barwniki, typu lizaki;
9) produktów piekarskich i ciastkarskich, które są przeznaczone do spożycia w ciągu 24 godzin od wytworzenia;
10) przeznaczonych dla zakładów żywienia zbiorowego
napojów bezalkoholowych, soków owocowych, nektarów i napojów alkoholowych,
jeżeli ich zawartość w pojedynczym opakowaniu wynosi więcej niż
11) pojedynczych porcji lodów.
[1] § 2 ust. 1 pkt 5 w brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 1 lit. a) rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 29 marca 2004 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie znakowania środków spożywczych i dozwolonych substancji dodatkowych (Dz.U. Nr 58, poz. 563). Zmiana weszła w życie 23 kwietnia 2004 r.
[2] § 2 ust. 3 pkt 1a dodany przez § 1 pkt 1 lit. b) rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 29 marca 2004 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie znakowania środków spożywczych i dozwolonych substancji dodatkowych (Dz.U. Nr 58, poz. 563). Zmiana weszła w życie 23 kwietnia 2004 r.
[3] § 2 ust. 3 pkt 4 w brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 1 lit. b) rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 29 marca 2004 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie znakowania środków spożywczych i dozwolonych substancji dodatkowych (Dz.U. Nr 58, poz. 563). Zmiana weszła w życie 23 kwietnia 2004 r.
[4] § 2 ust. 4 pkt 6 w brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 1 lit. c) rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 29 marca 2004 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie znakowania środków spożywczych i dozwolonych substancji dodatkowych (Dz.U. Nr 58, poz. 563). Zmiana weszła w życie 23 kwietnia 2004 r.
Wersja archiwalna obowiązująca od 2003-01-01 do 2004-04-22
1. Środek spożywczy w opakowaniu jednostkowym znakuje się, podając, z zastrzeżeniem ust. 2, co najmniej następujące informacje:
1) nazwę środka spożywczego;
2) dotyczące składników występujących w środku spożywczym;
3) datę minimalnej trwałości albo termin przydatności do spożycia;
4) sposób przygotowania lub stosowania, jeżeli brak tej informacji mógłby spowodować niewłaściwe postępowanie ze środkiem spożywczym;
5) dane identyfikujące:
a) producenta środka spożywczego lub
b) wprowadzającego środek spożywczy do obrotu w kraju,
c) kraj, w którym wyprodukowano środek spożywczy lub w którym dokonano przetworzenia zmieniającego właściwości środka spożywczego, w przypadku gdy brak tej informacji mógłby wprowadzić konsumenta w błąd;
6) zawartość netto lub liczbę sztuk środka spożywczego w opakowaniu;
7) warunki przechowywania, jeżeli oznakowanie środka spożywczego zawiera informację o terminie przydatności do spożycia oraz w przypadku, gdy jakość środka spożywczego w istotny sposób zależy od warunków jego przechowywania;
8) oznaczenie partii produkcyjnej rozumianej jako określona ilość środka spożywczego wyprodukowanego, przetworzonego lub zapakowanego w praktycznie takich samych warunkach;
9) klasę jakości handlowej, jeżeli została ona ustalona w przepisach w sprawie szczegółowych wymagań w zakresie jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych lub ich grup, albo inny wyróżnik jakości handlowej, jeżeli obowiązek podawania tego wyróżnika wynika z odrębnych przepisów.
2. Dopuszcza się znakowanie środka spożywczego w opakowaniu jednostkowym, którego największa powierzchnia nie przekracza 10 cm2, przez podanie co najmniej następujących informacji:
1) nazwy środka spożywczego;
2) daty minimalnej trwałości albo terminu przydatności do spożycia;
3) zawartości netto lub liczby sztuk środka spożywczego w opakowaniu.
3. Środek spożywczy w opakowaniu zbiorczym przeznaczony bezpośrednio dla konsumenta znakuje się na etykiecie, obwolucie, zawieszce trwale przymocowanej do opakowania lub bezpośrednio na opakowaniu, jeżeli z zewnątrz nie można przeczytać treści oznakowania na opakowaniu jednostkowym umieszczonym w tym opakowaniu zbiorczym, podając co najmniej następujące informacje:
1) nazwę środka spożywczego;
2) datę minimalnej trwałości albo termin przydatności do spożycia;
3) zawartość netto środka spożywczego w opakowaniu zbiorczym, z zaznaczeniem zawartości netto tego środka w pojedynczym opakowaniu jednostkowym oraz liczbę takich opakowań umieszczonych w opakowaniu zbiorczym, w przypadku gdy liczba opakowań jednostkowych nie jest widoczna z zewnątrz;
4) dane identyfikujące:
a) producenta środka spożywczego lub
b) wprowadzającego środek spożywczy do obrotu w kraju,
c) kraj, w którym wyprodukowano środek spożywczy lub w którym dokonano przetworzenia zmieniającego właściwości środka spożywczego, w przypadku gdy brak tej informacji mógłby wprowadzić konsumenta w błąd;
5) oznaczenie partii produkcyjnej, o której mowa w ust. 1 pkt 8;
6) klasę jakości handlowej, jeżeli została ona ustalona w przepisach określających szczegółowe wymagania w zakresie jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych lub ich grup, albo inny wyróżnik jakości handlowej, jeżeli obowiązek podawania tego wyróżnika wynika z odrębnych przepisów.
4. Przepis ust. 1 pkt 2 nie dotyczy następujących środków spożywczych:
1) jednoskładnikowych środków spożywczych, jeżeli nazwa środka spożywczego:
a) jest taka sama jak nazwa składnika, albo
b) umożliwia dokładną identyfikację charakteru składnika;
2) świeżych, nieobranych i nierozdrobnionych:
a) owoców,
b) warzyw, w tym ziemniaków;
3) wody gazowanej, jeżeli w jej oznakowaniu zawarta jest informacja o nasyceniu dwutlenkiem węgla;
4) octu, wytworzonego z jednego surowca metodą fermentacyjną, bez dodatku innych składników;
5) serów, masła, fermentowanego mleka i śmietany, śmietanki i napojów mlecznych, jeżeli do ich wytworzenia użyto tylko składników mleka, niezbędnych w procesach przetwórczych enzymów lub drobnoustrojów, a w przypadku serów innych niż twarogowe i topione użyto również soli spożywczej w ilości niezbędnej do produkcji tych serów;
6) piwa, wyrobów winiarskich, napojów spirytusowych, z tym że w przypadku gdy te środki spożywcze zawierają dozwolone substancje dodatkowe, w ich oznakowaniu podaje się wykaz tych substancji.
5. Przepisy ust. 1 pkt 3 oraz ust. 2 pkt 2 nie dotyczą masła oraz smalcu przeznaczonego do przechowywania w chłodniach.
6. Przepisy ust. 1 pkt 3, ust. 2 pkt 2 i ust. 3 pkt 2 nie dotyczą następujących środków spożywczych:
1) świeżych, nieobranych i nierozdrobnionych:
a) owoców,
b) warzyw, w tym ziemniaków
– z wyjątkiem kiełkujących nasion i kiełków roślinnych;
2) wyrobów winiarskich;
3) napojów o zawartości alkoholu powyżej 10% objętościowych;
4) cukru, z wyjątkiem lukru;
5) octu;
6) soli, z wyjątkiem soli jodowanej;
7) gumy do żucia;
8) wyrobów cukierniczych, zawierających wyłącznie albo prawie wyłącznie cukier oraz aromaty i barwniki, typu lizaki;
9) produktów piekarskich i ciastkarskich, które są przeznaczone do spożycia w ciągu 24 godzin od wytworzenia;
10) przeznaczonych dla zakładów żywienia zbiorowego napojów bezalkoholowych, soków owocowych, nektarów i napojów alkoholowych, jeżeli ich zawartość w pojedynczym opakowaniu wynosi więcej niż 5 litrów;
11) pojedynczych porcji lodów.