Wersja obowiązująca od 2008.12.12 do 2016.07.02

1. Specjalizację mogą prowadzić podmioty, które uzyskały wpis na listę jednostek szkolących prowadzoną przez Centrum Medycznego Kształcenia Podyplomowego, zwane dalej „jednostkami szkolącymi”, które: [9]

1) posiadają w swojej strukturze lub powołały zespół do spraw specjalizacji, w tym podpisały urnowy na pełnienie obowiązków kierowników specjalizacji z osobami posiadającymi tytuł specjalisty w danej dziedzinie, z zastrzeżeniem § 34 ust. 2;

2) spełniają standardy kształcenia w danej specjalizacji określone w programie specjalizacji;

3) [10] są jednostkami, których działalność odpowiada profilowi prowadzonej specjalizacji i które zawarły porozumienia z innymi podmiotami na realizację staży kierunkowych lub kursów specjalizacyjnych określonych programem specjalizacji, jeżeli ich odbywania jednostka szkoląca nie może zapewnić w ramach swojej struktury organizacyjnej;

4) opracowały regulamin organizacyjny specjalizacji;

5) uzyskały opinię konsultanta wojewódzkiego lub krajowego w danej dziedzinie lub dziedzinie pokrewnej, jeżeli w danej dziedzinie nie ma powołanego konsultanta, o spełnieniu warunków określonych w pkt 1–4.

2. Regulamin organizacyjny specjalizacji, o którym mowa w ust. 1 pkt 4, określa, w szczególności:

1) sposób prowadzenia naboru osób na specjalizację, ze szczególnym uwzględnieniem regulaminu postępowania kwalifikacyjnego i maksymalnej liczby osób, które mogą zostać przyjęte na specjalizację;

2) organizację specjalizacji, w tym harmonogram zajęć i staży kierunkowych;

3) prawa i obowiązki osób odbywających specjalizację;

4) szczegółowy zakres obowiązków kierowników specjalizacji, opiekunów staży kierunkowych, wykładowców i innych osób prowadzących zajęcia;

5) sposoby sprawdzania wiadomości i umiejętności;

6) sposoby oceny organizacji i przebiegu specjalizacji przez osoby w niej uczestniczące.

3. [11] Podmiot zamierzający prowadzić specjalizację składa wniosek o wpis na listę, o której mowa w ust. 1, do działającej na podstawie odrębnych przepisów jednostki organizacyjnej podległej wojewodzie – wojewódzkiego centrum zdrowia publicznego, zwanego dalej „ośrodkiem wojewódzkim”, właściwego ze względu na siedzibę podmiotu zamierzającego prowadzić specjalizację.

4. Do wniosku, o którym mowa w ust. 3, dołącza się:

1) dokumenty potwierdzające status prawny podmiotu;

2) informacje o dotychczasowym przebiegu prowadzonej przez niego działalności;

3) dokumenty potwierdzające spełnianie warunków, o których mowa w ust. 1 pkt 1–4;

4) opinię, o której mowa w ust. 1 pkt 5.

5. [12] Ośrodek wojewódzki, po sprawdzeniu formalnym dokumentów, o których mowa w ust. 4, przesyła je do Centrum Medycznego Kształcenia Podyplomowego, zwanego dalej „Centrum”, w celu uzyskania opinii, powołanego przez Dyrektora Centrum, zespołu ekspertów o spełnieniu przez podmiot warunków, o których mowa w ust. 1.

6. [13] W skład zespołu ekspertów Dyrektor Centrum powołuje:

1) przedstawicieli właściwego dla danej dziedziny towarzystwa naukowego i stowarzyszenia zawodowego, zgłoszonych przez zarządy główne tych organizacji;

2) trzech ekspertów w danej dziedzinie, zgłoszonych przez konsultanta krajowego w danej dziedzinie lub w dziedzinie pokrewnej, jeżeli w danej dziedzinie nie ma powołanego konsultanta krajowego;

3) przedstawiciela Krajowej Rady Diagnostów Laboratoryjnych, jeżeli podmiot ubiega się o prowadzenie specjalizacji w dziedzinie mikrobiologii lub toksykologii.

7. [14] Zespół ekspertów zbiera się w miarę potrzeby, nie rzadziej niż raz na kwartał, celem wydania opinii o spełnieniu przez podmiot wnioskujący warunków, o których mowa w ust. 1.

[9] § 4 ust. 1 w brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 2 lit. a) rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 14 listopada 2008 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie uzyskiwania tytułu specjalisty w dziedzinach mających zastosowanie w ochronie zdrowia (Dz.U. Nr 208, poz. 1312). Zmiana weszła w życie 12 grudnia 2008 r.

[10] § 4 ust. 1 pkt 3 w brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 2 lit. a) rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 14 listopada 2008 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie uzyskiwania tytułu specjalisty w dziedzinach mających zastosowanie w ochronie zdrowia (Dz.U. Nr 208, poz. 1312). Zmiana weszła w życie 12 grudnia 2008 r.

[11] § 4 ust. 3 w brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 2 lit. b) rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 14 listopada 2008 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie uzyskiwania tytułu specjalisty w dziedzinach mających zastosowanie w ochronie zdrowia (Dz.U. Nr 208, poz. 1312). Zmiana weszła w życie 12 grudnia 2008 r.

[12] § 4 ust. 5 w brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 2 lit. c) rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 14 listopada 2008 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie uzyskiwania tytułu specjalisty w dziedzinach mających zastosowanie w ochronie zdrowia (Dz.U. Nr 208, poz. 1312). Zmiana weszła w życie 12 grudnia 2008 r.

[13] § 4 ust. 6 w brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 2 lit. d) rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 14 listopada 2008 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie uzyskiwania tytułu specjalisty w dziedzinach mających zastosowanie w ochronie zdrowia (Dz.U. Nr 208, poz. 1312). Zmiana weszła w życie 12 grudnia 2008 r.

[14] § 4 ust. 7 dodany przez § 1 pkt 2 lit. e) rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 14 listopada 2008 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie uzyskiwania tytułu specjalisty w dziedzinach mających zastosowanie w ochronie zdrowia (Dz.U. Nr 208, poz. 1312). Zmiana weszła w życie 12 grudnia 2008 r.

Wersja obowiązująca od 2008.12.12 do 2016.07.02

1. Specjalizację mogą prowadzić podmioty, które uzyskały wpis na listę jednostek szkolących prowadzoną przez Centrum Medycznego Kształcenia Podyplomowego, zwane dalej „jednostkami szkolącymi”, które: [9]

1) posiadają w swojej strukturze lub powołały zespół do spraw specjalizacji, w tym podpisały urnowy na pełnienie obowiązków kierowników specjalizacji z osobami posiadającymi tytuł specjalisty w danej dziedzinie, z zastrzeżeniem § 34 ust. 2;

2) spełniają standardy kształcenia w danej specjalizacji określone w programie specjalizacji;

3) [10] są jednostkami, których działalność odpowiada profilowi prowadzonej specjalizacji i które zawarły porozumienia z innymi podmiotami na realizację staży kierunkowych lub kursów specjalizacyjnych określonych programem specjalizacji, jeżeli ich odbywania jednostka szkoląca nie może zapewnić w ramach swojej struktury organizacyjnej;

4) opracowały regulamin organizacyjny specjalizacji;

5) uzyskały opinię konsultanta wojewódzkiego lub krajowego w danej dziedzinie lub dziedzinie pokrewnej, jeżeli w danej dziedzinie nie ma powołanego konsultanta, o spełnieniu warunków określonych w pkt 1–4.

2. Regulamin organizacyjny specjalizacji, o którym mowa w ust. 1 pkt 4, określa, w szczególności:

1) sposób prowadzenia naboru osób na specjalizację, ze szczególnym uwzględnieniem regulaminu postępowania kwalifikacyjnego i maksymalnej liczby osób, które mogą zostać przyjęte na specjalizację;

2) organizację specjalizacji, w tym harmonogram zajęć i staży kierunkowych;

3) prawa i obowiązki osób odbywających specjalizację;

4) szczegółowy zakres obowiązków kierowników specjalizacji, opiekunów staży kierunkowych, wykładowców i innych osób prowadzących zajęcia;

5) sposoby sprawdzania wiadomości i umiejętności;

6) sposoby oceny organizacji i przebiegu specjalizacji przez osoby w niej uczestniczące.

3. [11] Podmiot zamierzający prowadzić specjalizację składa wniosek o wpis na listę, o której mowa w ust. 1, do działającej na podstawie odrębnych przepisów jednostki organizacyjnej podległej wojewodzie – wojewódzkiego centrum zdrowia publicznego, zwanego dalej „ośrodkiem wojewódzkim”, właściwego ze względu na siedzibę podmiotu zamierzającego prowadzić specjalizację.

4. Do wniosku, o którym mowa w ust. 3, dołącza się:

1) dokumenty potwierdzające status prawny podmiotu;

2) informacje o dotychczasowym przebiegu prowadzonej przez niego działalności;

3) dokumenty potwierdzające spełnianie warunków, o których mowa w ust. 1 pkt 1–4;

4) opinię, o której mowa w ust. 1 pkt 5.

5. [12] Ośrodek wojewódzki, po sprawdzeniu formalnym dokumentów, o których mowa w ust. 4, przesyła je do Centrum Medycznego Kształcenia Podyplomowego, zwanego dalej „Centrum”, w celu uzyskania opinii, powołanego przez Dyrektora Centrum, zespołu ekspertów o spełnieniu przez podmiot warunków, o których mowa w ust. 1.

6. [13] W skład zespołu ekspertów Dyrektor Centrum powołuje:

1) przedstawicieli właściwego dla danej dziedziny towarzystwa naukowego i stowarzyszenia zawodowego, zgłoszonych przez zarządy główne tych organizacji;

2) trzech ekspertów w danej dziedzinie, zgłoszonych przez konsultanta krajowego w danej dziedzinie lub w dziedzinie pokrewnej, jeżeli w danej dziedzinie nie ma powołanego konsultanta krajowego;

3) przedstawiciela Krajowej Rady Diagnostów Laboratoryjnych, jeżeli podmiot ubiega się o prowadzenie specjalizacji w dziedzinie mikrobiologii lub toksykologii.

7. [14] Zespół ekspertów zbiera się w miarę potrzeby, nie rzadziej niż raz na kwartał, celem wydania opinii o spełnieniu przez podmiot wnioskujący warunków, o których mowa w ust. 1.

[9] § 4 ust. 1 w brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 2 lit. a) rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 14 listopada 2008 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie uzyskiwania tytułu specjalisty w dziedzinach mających zastosowanie w ochronie zdrowia (Dz.U. Nr 208, poz. 1312). Zmiana weszła w życie 12 grudnia 2008 r.

[10] § 4 ust. 1 pkt 3 w brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 2 lit. a) rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 14 listopada 2008 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie uzyskiwania tytułu specjalisty w dziedzinach mających zastosowanie w ochronie zdrowia (Dz.U. Nr 208, poz. 1312). Zmiana weszła w życie 12 grudnia 2008 r.

[11] § 4 ust. 3 w brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 2 lit. b) rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 14 listopada 2008 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie uzyskiwania tytułu specjalisty w dziedzinach mających zastosowanie w ochronie zdrowia (Dz.U. Nr 208, poz. 1312). Zmiana weszła w życie 12 grudnia 2008 r.

[12] § 4 ust. 5 w brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 2 lit. c) rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 14 listopada 2008 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie uzyskiwania tytułu specjalisty w dziedzinach mających zastosowanie w ochronie zdrowia (Dz.U. Nr 208, poz. 1312). Zmiana weszła w życie 12 grudnia 2008 r.

[13] § 4 ust. 6 w brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 2 lit. d) rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 14 listopada 2008 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie uzyskiwania tytułu specjalisty w dziedzinach mających zastosowanie w ochronie zdrowia (Dz.U. Nr 208, poz. 1312). Zmiana weszła w życie 12 grudnia 2008 r.

[14] § 4 ust. 7 dodany przez § 1 pkt 2 lit. e) rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 14 listopada 2008 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie uzyskiwania tytułu specjalisty w dziedzinach mających zastosowanie w ochronie zdrowia (Dz.U. Nr 208, poz. 1312). Zmiana weszła w życie 12 grudnia 2008 r.

Wersja archiwalna obowiązująca od 2002.11.01 do 2008.12.11

1. Specjalizację mogą prowadzić podmioty, które uzyskały wpis na listę prowadzoną przez ministra właściwego do spraw zdrowia, zwane dalej „jednostkami szkolącymi”, które:

1) posiadają w swojej strukturze lub powołały zespół do spraw specjalizacji, w tym podpisały urnowy na pełnienie obowiązków kierowników specjalizacji z osobami posiadającymi tytuł specjalisty w danej dziedzinie, z zastrzeżeniem § 34 ust. 2;

2) spełniają standardy kształcenia w danej specjalizacji określone w programie specjalizacji;

3) zawarły umowy z innymi podmiotami na realizację staży kierunkowych określonych programem specjalizacji, jeżeli ich odbywania jednostka szkoląca nie może zapewnić w ramach swojej struktury organizacyjnej;

4) opracowały regulamin organizacyjny specjalizacji;

5) uzyskały opinię konsultanta wojewódzkiego lub krajowego w danej dziedzinie lub dziedzinie pokrewnej, jeżeli w danej dziedzinie nie ma powołanego konsultanta, o spełnieniu warunków określonych w pkt 1–4.

2. Regulamin organizacyjny specjalizacji, o którym mowa w ust. 1 pkt 4, określa, w szczególności:

1) sposób prowadzenia naboru osób na specjalizację, ze szczególnym uwzględnieniem regulaminu postępowania kwalifikacyjnego i maksymalnej liczby osób, które mogą zostać przyjęte na specjalizację;

2) organizację specjalizacji, w tym harmonogram zajęć i staży kierunkowych;

3) prawa i obowiązki osób odbywających specjalizację;

4) szczegółowy zakres obowiązków kierowników specjalizacji, opiekunów staży kierunkowych, wykładowców i innych osób prowadzących zajęcia;

5) sposoby sprawdzania wiadomości i umiejętności;

6) sposoby oceny organizacji i przebiegu specjalizacji przez osoby w niej uczestniczące.

3. Podmiot zamierzający prowadzić specjalizacje składa wniosek o wpis na listę, o której mowa w ust. 1, do działającej na podstawie odrębnych przepisów jednostki organizacyjnej podległej wojewodzie – wojewódzkiego centrum zdrowia publicznego, zwanego dalej „ośrodkiem wojewódzkim”, właściwego ze względu na planowane miejsce prowadzenia specjalizacji. Podmiot, którego organem założycielskim jest Minister Obrony Narodowej albo minister właściwy do spraw wewnętrznych, składa wniosek do jednostki organizacyjnej wskazanej przez właściwego ministra.

4. Do wniosku, o którym mowa w ust. 3, dołącza się:

1) dokumenty potwierdzające status prawny podmiotu;

2) informacje o dotychczasowym przebiegu prowadzonej przez niego działalności;

3) dokumenty potwierdzające spełnianie warunków, o których mowa w ust. 1 pkt 1–4;

4) opinię, o której mowa w ust. 1 pkt 5.

5. Ośrodek wojewódzki lub jednostka organizacyjna, o której mowa w ust. 3, po sprawdzeniu formalnym dokumentów, o których mowa w ust. 4, przesyła je do Centrum Medycznego Kształcenia Podyplomowego, zwanego dalej „Centrum”, w celu uzyskania opinii, powołanego przez Dyrektora Centrum, zespołu ekspertów o spełnieniu przez podmiot warunków, o których mowa w ust. 1.

6. W skład zespołu, o którym mowa w ust. 5, Dyrektor Centrum powołuje:

1) przedstawicieli właściwego dla danej dziedziny towarzystwa naukowego i stowarzyszenia zawodowego, zgłoszonych przez zarządy główne tych organizacji;

2) trzech ekspertów w danej dziedzinie, zgłoszonych przez konsultanta krajowego w danej dziedzinie lub w dziedzinie pokrewnej, jeżeli w danej dziedzinie nie ma powołanego konsultanta krajowego.