§ 6. [2] 1. Ustala się trzy stopnie zagrożenia tąpaniami w podziemnych zakładach górniczych wydobywających rudy miedzi.

2. Do pierwszego stopnia zagrożenia tąpaniami zalicza się część złoża zbudowaną ze skał skłonnych do tąpań, jeżeli:

1) w stropie występują skały pierwszej lub drugiej klasy stropu, a w spągu – skały pierwszej klasy spągu, lub

2) przy jego nieprzerwanej eksploatacji w niezmienionych warunkach geologiczno-górniczych nie wystąpiło tąpnięcie lub wystąpił wstrząs o energii nieprze-kraczającej 10⁶ J, zlokalizowany w rejonie frontu eksploatacyjnego lub przed tym frontem.

3. Do drugiego stopnia zagrożenia tąpaniami zalicza się część złoża zbudowaną ze skał skłonnych do tąpań, jeżeli:

1) w stropie występują skały drugiej lub trzeciej klasy stropu, a w spągu – skały pierwszej lub drugiej klasy spągu, lub

2) przy jego nieprzerwanej eksploatacji w niezmienionych warunkach geologiczno-górniczych w ostatnich dwóch latach nie wystąpiło tąpnięcie, lecz wystąpił wstrząs o energii przekraczającej 10⁶ J, zlokalizowany w rejonie frontu eksploatacyjnego lub przed tym frontem.

4. Do trzeciego stopnia zagrożenia tąpaniami zalicza się część złoża zbudowaną ze skał skłonnych do tąpań, jeżeli:

1) w stropie występują skały trzeciej lub czwartej klasy stropu, a w spągu – skały drugiej lub trzeciej klasy spągu, lub

2) przy jego eksploatacji w ostatnich dwóch latach wystąpiło tąpnięcie.

5. Klasy stropu, o których mowa w ust. 2 pkt 1, ust. 3 pkt 1 i ust. 4 pkt 1, określa, w oparciu o opinię rzeczoznawcy, kierownik ruchu zakładu górniczego, na podstawie wartości wskaźnika stateczności stropu wyrażającego zależności między wytrzymałością skał, grubością warstw oraz ich szczelinowatością.

6. Klasy spągu, o których mowa w ust. 2 pkt 1, ust. 3 pkt 1 i ust. 4 pkt 1, określa, w oparciu o opinię rzeczoznawcy, kierownik ruchu zakładu górniczego, na podstawie wytrzymałości i grubości skał spągowych.

§ 6. 1. Ustala się trzy stopnie zagrożenia tąpaniami w podziemnych zakładach górniczych wydobywających rudy miedzi.

2. Do pierwszego stopnia zagrożenia tąpaniami zalicza się część złoża zbudowaną ze skał skłonnych do tąpań, jeżeli w stropie występują skały pierwszej lub drugiej klasy stropu, a w spągu – skały pierwszej klasy spągu, przy którego nieprzerwanej eksploatacji w niezmienionych warunkach geologiczno-górniczych nie wystąpiło tąpnięcie lub wystąpił wstrząs o energii nieprzekraczającej 10⁶ J, zlokalizowany w rejonie frontu eksploatacyjnego lub przed tym frontem.

3. Do drugiego stopnia zagrożenia tąpaniami zalicza się część złoża zbudowaną ze skał skłonnych do tąpań, jeżeli w stropie występują skały drugiej lub trzeciej klasy stropu, a w spągu – skały pierwszej lub drugiej klasy spągu, przy którego nieprzerwanej eksploatacji w niezmienionych warunkach geologiczno-górniczych w ostatnich dwóch latach nie wystąpiło tąpnięcie, lecz wystąpił wstrząs o energii przekraczającej 10⁶ J, zlokalizowany w rejonie frontu eksploatacyjnego lub przed tym frontem.

4. Do trzeciego stopnia zagrożenia tąpaniami zalicza się część złoża zbudowaną ze skał skłonnych do tąpań, jeżeli w stropie występują skały trzeciej lub czwartej klasy stropu, a w spągu – skały drugiej lub trzeciej klasy spągu, przy którego eksploatacji w ostatnich dwóch latach wystąpiło tąpnięcie.

5. Klasy stropu, o których mowa w ust. 2–4, określa, w oparciu o opinię rzeczoznawcy, kierownik ruchu zakładu górniczego, na podstawie wartości wskaźnika stateczności stropu wyrażającego zależności między wytrzymałością skał, grubością warstw oraz ich szczelinowatością.

6. Klasy spągu, o których mowa w ust. 2–4, określa, w oparciu o opinię rzeczoznawcy, kierownik ruchu zakładu górniczego, na podstawie wytrzymałości i grubości skał spągowych.