Wersja obowiązująca od 2002-12-20 do 2003-09-01
[1] 1. Udzielanie świadczeń wstrzymuje się w przypadku:
1) stwierdzenia posiadania przez cudzoziemca środków finansowych na pokrycie kosztów pobytu w Rzeczypospolitej Polskiej,
2) opuszczenia przez cudzoziemca ośrodka bez podania przyczyn na okres dłuższy niż 3 dni,
3) wydania decyzji ostatecznej o nadaniu lub odmowie nadania statusu uchodźcy w Rzeczypospolitej Polskiej,
4) wykorzystania świadczeń w sposób niezgodny z celem, na jaki zostały przyznane,
5) wykonywania pracy albo prowadzenia działalności gospodarczej przez cudzoziemca,
6) rażącego lub uporczywego naruszania przez cudzoziemca postanowień regulaminu ośrodka, czyniącego uciążliwym lub niebezpiecznym przebywanie cudzoziemców lub pracowników w ośrodku,
7) zatrzymania cudzoziemca podczas próby nielegalnego przekroczenia granicy Rzeczypospolitej Polskiej albo zatrzymania po przekroczeniu granicy i przekazania stronie polskiej,
8) tymczasowego aresztowania cudzoziemca lub odbywania przez niego kary pozbawienia wolności.
2. Nie wstrzymuje się udzielania świadczeń, jeżeli przemawiają za tym względy humanitarne lub dobro małoletniego dziecka, w szczególności:
1) kobiecie w ciąży,
2) małoletniemu,
3) cudzoziemcowi, któremu towarzyszą dzieci poniżej 16 roku życia,
4) cudzoziemcowi wymagającemu leczenia szpitalnego.
3. Wstrzymanie świadczeń następuje w przypadkach, o których mowa w ust. 1:
1) w pkt 1, 2 i 4–7 – z dniem stwierdzenia zaistnienia okoliczności wymienionych w tych przepisach,
2) w pkt 3 – po upływie 14 dni od dnia doręczenia decyzji ostatecznej o nadaniu lub odmowie nadania statusu uchodźcy w Rzeczypospolitej Polskiej,
3) w pkt 8 – z dniem pozbawienia cudzoziemca wolności lub zastosowania wobec niego tymczasowego aresztowania.
4. Wstrzymanie świadczeń następuje w przypadkach, o których mowa w ust. 1:
1) w pkt 1 – do czasu wyczerpania środków finansowych posiadanych przez cudzoziemca na pokrycie kosztów pobytu w Rzeczypospolitej Polskiej,
2) w pkt 2 – do czasu powrotu cudzoziemca do ośrodka,
3) w pkt 4–7 – do czasu zakończenia postępowania o nadanie statusu uchodźcy,
4) w pkt 8 – do czasu zwolnienia cudzoziemca z zakładu karnego lub aresztu śledczego.
[1] § 4 w brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 22 listopada 2002 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie wysokości, warunków przyznawania i wstrzymywania oraz sposobu korzystania ze świadczeń przez cudzoziemców ubiegających się o nadanie statusu uchodźcy (Dz.U. Nr 203, poz. 1717). Zmiana weszła w życie 20 grudnia 2002 r.
Wersja obowiązująca od 2002-12-20 do 2003-09-01
[1] 1. Udzielanie świadczeń wstrzymuje się w przypadku:
1) stwierdzenia posiadania przez cudzoziemca środków finansowych na pokrycie kosztów pobytu w Rzeczypospolitej Polskiej,
2) opuszczenia przez cudzoziemca ośrodka bez podania przyczyn na okres dłuższy niż 3 dni,
3) wydania decyzji ostatecznej o nadaniu lub odmowie nadania statusu uchodźcy w Rzeczypospolitej Polskiej,
4) wykorzystania świadczeń w sposób niezgodny z celem, na jaki zostały przyznane,
5) wykonywania pracy albo prowadzenia działalności gospodarczej przez cudzoziemca,
6) rażącego lub uporczywego naruszania przez cudzoziemca postanowień regulaminu ośrodka, czyniącego uciążliwym lub niebezpiecznym przebywanie cudzoziemców lub pracowników w ośrodku,
7) zatrzymania cudzoziemca podczas próby nielegalnego przekroczenia granicy Rzeczypospolitej Polskiej albo zatrzymania po przekroczeniu granicy i przekazania stronie polskiej,
8) tymczasowego aresztowania cudzoziemca lub odbywania przez niego kary pozbawienia wolności.
2. Nie wstrzymuje się udzielania świadczeń, jeżeli przemawiają za tym względy humanitarne lub dobro małoletniego dziecka, w szczególności:
1) kobiecie w ciąży,
2) małoletniemu,
3) cudzoziemcowi, któremu towarzyszą dzieci poniżej 16 roku życia,
4) cudzoziemcowi wymagającemu leczenia szpitalnego.
3. Wstrzymanie świadczeń następuje w przypadkach, o których mowa w ust. 1:
1) w pkt 1, 2 i 4–7 – z dniem stwierdzenia zaistnienia okoliczności wymienionych w tych przepisach,
2) w pkt 3 – po upływie 14 dni od dnia doręczenia decyzji ostatecznej o nadaniu lub odmowie nadania statusu uchodźcy w Rzeczypospolitej Polskiej,
3) w pkt 8 – z dniem pozbawienia cudzoziemca wolności lub zastosowania wobec niego tymczasowego aresztowania.
4. Wstrzymanie świadczeń następuje w przypadkach, o których mowa w ust. 1:
1) w pkt 1 – do czasu wyczerpania środków finansowych posiadanych przez cudzoziemca na pokrycie kosztów pobytu w Rzeczypospolitej Polskiej,
2) w pkt 2 – do czasu powrotu cudzoziemca do ośrodka,
3) w pkt 4–7 – do czasu zakończenia postępowania o nadanie statusu uchodźcy,
4) w pkt 8 – do czasu zwolnienia cudzoziemca z zakładu karnego lub aresztu śledczego.
[1] § 4 w brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 22 listopada 2002 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie wysokości, warunków przyznawania i wstrzymywania oraz sposobu korzystania ze świadczeń przez cudzoziemców ubiegających się o nadanie statusu uchodźcy (Dz.U. Nr 203, poz. 1717). Zmiana weszła w życie 20 grudnia 2002 r.
Wersja archiwalna obowiązująca od 2002-03-21 do 2002-12-19
1. Udzielanie świadczeń wstrzymuje się w przypadku:
1) ustania okoliczności uzasadniających ich przyznanie, a w szczególności stwierdzenia posiadania przez cudzoziemca środków finansowych na pokrycie kosztów pobytu w Rzeczypospolitej Polskiej,
2) wydania decyzji ostatecznej o nadaniu lub odmowie nadania statusu uchodźcy w Rzeczypospolitej Polskiej,
3) wszczęcia postępowania karnego lub postępowania w sprawach o wykroczenia, jeżeli charakter zarzucanych czynów świadczy o rażącym naruszeniu porządku prawnego w Rzeczypospolitej Polskiej lub stanowi zagrożenie dla zdrowia ludzkiego,
4) wykorzystania świadczeń w sposób niezgodny z celem, na jaki zostały przyznane,
5) podjęcia przez cudzoziemca zatrudnienia, wykonywania pracy zarobkowej albo podjęcia działalności gospodarczej,
6) naruszania przez cudzoziemca postanowień regulaminu ośrodka,
7) uchylania się cudzoziemca od udziału w postępowaniu o nadanie statusu uchodźcy,
8) upływu terminu ważności dokumentu uprawniającego do pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
9) zatrzymania cudzoziemca podczas próby nielegalnego przekroczenia granicy Rzeczypospolitej Polskiej albo zatrzymania po przekroczeniu granicy i przekazania stronie polskiej.
2. Nie wstrzymuje się udzielania świadczeń:
1) leczenia szpitalnego, w przypadku konieczności jego kontynuacji przez cudzoziemca,
2) cudzoziemcowi małoletniemu pozbawionemu opieki, zatrzymanemu podczas próby nielegalnego przekroczenia granicy Rzeczypospolitej Polskiej albo zatrzymanemu po przekroczeniu granicy i przekazanemu stronie polskiej.
3. Wstrzymanie świadczeń w przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, następuje po upływie 14 dni od dnia doręczenia decyzji ostatecznej o nadaniu lub odmowie nadania statusu uchodźcy w Rzeczypospolitej Polskiej.
4. Wstrzymanie świadczeń w przypadkach, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 3–9, następuje z dniem stwierdzenia zaistnienia okoliczności wymienionych w tych przepisach.
5. Wstrzymanie świadczeń następuje w przypadkach, o których mowa:
1) w ust. 1 pkt 1 – do czasu wyczerpania środków finansowych posiadanych przez cudzoziemca na pokrycie kosztów pobytu w Rzeczypospolitej Polskiej,
2) w ust. 1 pkt 3 – do czasu zakończenia postępowania karnego lub postępowania w sprawach o wykroczenia,
3) w ust. 1 pkt 4–7 i 9 – do czasu zakończenia postępowania o nadanie statusu uchodźcy,
4) w ust. 1 pkt 8 – do czasu przedłożenia przez cudzoziemca ważnego dokumentu uprawniającego do pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.