history Historia zmian
Wersja obowiązująca od 2004-12-04 do 2013-06-05
[Obowiązek dokumentowania zastosowania środka przymusu bezpośredniego] 1. Zastosowanie środka przymusu bezpośredniego żołnierz Żandarmerii Wojskowej dokumentuje w książce dowódcy patrolu, nakazie konwojowania albo meldunku o doprowadzeniu zatrzymanego oraz w pisemnym meldunku składanym przełożonemu.
2. Pisemny meldunek, o którym mowa w ust. 1, powinien zawierać w szczególności:
1) stopień wojskowy, imię i nazwisko żołnierza oraz nazwę jednostki organizacyjnej Żandarmerii Wojskowej,
2) czas i miejsce zastosowania środka przymusu bezpośredniego,
3) dane osoby, wobec której zastosowano środek przymusu bezpośredniego,
4) szczegółowe powody i rodzaj zastosowanego środka przymusu bezpośredniego,
5) opis postępowania poprzedzającego zastosowanie środka przymusu bezpośredniego,
6) skutki zastosowania środka przymusu bezpośredniego,
7) w razie potrzeby określenie sposobu realizacji przepisów § 4 i 25,
8) inne ważne okoliczności zdarzenia,
9) dane ustalonych świadków zdarzenia,
10) podpis żołnierza sporządzającego meldunek.
3. Jeżeli następstwem zastosowania środka przymusu bezpośredniego jest uszkodzenie ciała lub śmierć człowieka albo szkoda w mieniu znacznej wartości, komendant jednostki organizacyjnej Żandarmerii Wojskowej niezwłocznie zawiadamia właściwego miejscowo prokuratora wojskowego.
4. O każdym przypadku użycia środka przymusu bezpośredniego składa się meldunek w systemie służb dyżurnych.
5. Każdorazowo komendant jednostki organizacyjnej Żandarmerii Wojskowej wyjaśnia zasadność zastosowania środka przymusu bezpośredniego, a o wynikach wyjaśnień pisemnie melduje przełożonemu.
6. [1] W przypadku zastosowania kajdanek, meldunki, o których mowa w ust. 4 i 5, składa się, gdy następstwem ich zastosowania jest uszkodzenie ciała lub śmierć człowieka.
[1] § 26 ust. 6 dodany przez § 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 9 listopada 2004 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie warunków i sposobów użycia środków przymusu bezpośredniego przez żołnierzy Żandarmerii Wojskowej (Dz.U. Nr 247, poz. 2476). Zmiana weszła w życie 4 grudnia 2004 r.
Wersja obowiązująca od 2004-12-04 do 2013-06-05
[Obowiązek dokumentowania zastosowania środka przymusu bezpośredniego] 1. Zastosowanie środka przymusu bezpośredniego żołnierz Żandarmerii Wojskowej dokumentuje w książce dowódcy patrolu, nakazie konwojowania albo meldunku o doprowadzeniu zatrzymanego oraz w pisemnym meldunku składanym przełożonemu.
2. Pisemny meldunek, o którym mowa w ust. 1, powinien zawierać w szczególności:
1) stopień wojskowy, imię i nazwisko żołnierza oraz nazwę jednostki organizacyjnej Żandarmerii Wojskowej,
2) czas i miejsce zastosowania środka przymusu bezpośredniego,
3) dane osoby, wobec której zastosowano środek przymusu bezpośredniego,
4) szczegółowe powody i rodzaj zastosowanego środka przymusu bezpośredniego,
5) opis postępowania poprzedzającego zastosowanie środka przymusu bezpośredniego,
6) skutki zastosowania środka przymusu bezpośredniego,
7) w razie potrzeby określenie sposobu realizacji przepisów § 4 i 25,
8) inne ważne okoliczności zdarzenia,
9) dane ustalonych świadków zdarzenia,
10) podpis żołnierza sporządzającego meldunek.
3. Jeżeli następstwem zastosowania środka przymusu bezpośredniego jest uszkodzenie ciała lub śmierć człowieka albo szkoda w mieniu znacznej wartości, komendant jednostki organizacyjnej Żandarmerii Wojskowej niezwłocznie zawiadamia właściwego miejscowo prokuratora wojskowego.
4. O każdym przypadku użycia środka przymusu bezpośredniego składa się meldunek w systemie służb dyżurnych.
5. Każdorazowo komendant jednostki organizacyjnej Żandarmerii Wojskowej wyjaśnia zasadność zastosowania środka przymusu bezpośredniego, a o wynikach wyjaśnień pisemnie melduje przełożonemu.
6. [1] W przypadku zastosowania kajdanek, meldunki, o których mowa w ust. 4 i 5, składa się, gdy następstwem ich zastosowania jest uszkodzenie ciała lub śmierć człowieka.
[1] § 26 ust. 6 dodany przez § 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 9 listopada 2004 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie warunków i sposobów użycia środków przymusu bezpośredniego przez żołnierzy Żandarmerii Wojskowej (Dz.U. Nr 247, poz. 2476). Zmiana weszła w życie 4 grudnia 2004 r.
Wersja archiwalna obowiązująca od 2002-01-01 do 2004-12-03
1. Zastosowanie środka przymusu bezpośredniego żołnierz Żandarmerii Wojskowej dokumentuje w książce dowódcy patrolu, nakazie konwojowania albo meldunku o doprowadzeniu zatrzymanego oraz w pisemnym meldunku składanym przełożonemu.
2. Pisemny meldunek, o którym mowa w ust. 1, powinien zawierać w szczególności:
1) stopień wojskowy, imię i nazwisko żołnierza oraz nazwę jednostki organizacyjnej Żandarmerii Wojskowej,
2) czas i miejsce zastosowania środka przymusu bezpośredniego,
3) dane osoby, wobec której zastosowano środek przymusu bezpośredniego,
4) szczegółowe powody i rodzaj zastosowanego środka przymusu bezpośredniego,
5) opis postępowania poprzedzającego zastosowanie środka przymusu bezpośredniego,
6) skutki zastosowania środka przymusu bezpośredniego,
7) w razie potrzeby określenie sposobu realizacji przepisów § 4 i 25,
8) inne ważne okoliczności zdarzenia,
9) dane ustalonych świadków zdarzenia,
10) podpis żołnierza sporządzającego meldunek.
3. Jeżeli następstwem zastosowania środka przymusu bezpośredniego jest uszkodzenie ciała lub śmierć człowieka albo szkoda w mieniu znacznej wartości, komendant jednostki organizacyjnej Żandarmerii Wojskowej niezwłocznie zawiadamia właściwego miejscowo prokuratora wojskowego.
4. O każdym przypadku użycia środka przymusu bezpośredniego składa się meldunek w systemie służb dyżurnych.
5. Każdorazowo komendant jednostki organizacyjnej Żandarmerii Wojskowej wyjaśnia zasadność zastosowania środka przymusu bezpośredniego, a o wynikach wyjaśnień pisemnie melduje przełożonemu.