Art. 2. [2] (uchylony).

Art. 2. [Ustawa o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych] W ustawie z dnia 30 czerwca 1970 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. z 1997 r. Nr 10, poz. 55, Nr 106, poz. 678, Nr 107, poz. 688, Nr 117, poz. 753, Nr 121, poz. 770 i Nr 141, poz. 944, z 1998 r. Nr 162, poz. 1117, z 1999 r. Nr 1, poz. 7 oraz z 2001 r. Nr 85, poz. 925 i Nr 154, poz. 1800) art. 61 otrzymuje brzmienie:

„Art. 61. 1. Żołnierzom zawodowym przysługuje prawo do bezpłatnego, z wyjątkiem leczenia uzdrowiskowego sanatoryjnego, korzystania ze świadczeń publicznych zakładów opieki zdrowotnej utworzonych przez Ministra Obrony Narodowej, a w określonych przypadkach również ze świadczeń zdrowotnych realizowanych przez inne zakłady opieki zdrowotnej.

2. Minister Obrony Narodowej może skierować żołnierza zawodowego do przeprowadzenia;

a) w zakładzie opieki zdrowotnej innym niż publiczny, leczenia lub badań diagnostycznych, których nie przeprowadza się w publicznych zakładach opieki zdrowotnej,

b) za granicą leczenia lub badań diagnostycznych, których nie przeprowadza się w kraju.

Koszty tych świadczeń oraz koszty transportu żołnierza zawodowego są finansowane z budżetu państwa.

3. Zaopatrzenie w produkty lecznicze i wyroby medyczne przysługuje żołnierzom zawodowym na podstawie recepty wystawionej przez lekarza lub felczera publicznego zakładu opieki zdrowotnej utworzonego przez Ministra Obrony Narodowej, a w określonych przypadkach również lekarza lub felczera innego zakładu opieki zdrowotnej.

4. Produkty lecznicze i wyroby medyczne wydaje się bezpłatnie żołnierzom zawodowym przyjętym do szpitali i innych zakładów opieki zdrowotnej przeznaczonych dla osób potrzebujących całodobowych lub całodziennych świadczeń zdrowotnych oraz przy wykonywaniu zabiegów leczniczych, diagnostycznych i rehabilitacyjnych przez podmioty uprawnione do udzielania tych świadczeń, a także przy udzielaniu przez te podmioty pomocy doraźnej.

5. Przepisy art. 37, 38 i 48 ustawy z dnia 6 lutego 1997 r. o powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym (Dz. U. Nr 28, poz. 153 i Nr 75, poz. 468. z 1998 r. Nr 117, poz. 756, Nr 137, poz. 887, Nr 144, poz. 929 i Nr 162. poz. 1116, z 1999 r. Nr 45, poz. 439, Nr 49, poz. 483, Nr 63, poz. 700. Nr 70, poz. 777. Nr 72, poz. 802, Nr 109, poz. 1236 i Nr 110. poz. 1255 i 1256, z 2000 r. Nr 12, poz. 136, Nr 18, poz. 230, Nr 95, poz. 1041 i Nr 122, poz. 1311 i 1324 oraz z 2001 r. Nr 8, poz. 64. Nr 52, poz. 539, Nr 88, poz. 961, Nr 97, poz. 1050. Nr 126, poz. 1382 i 1384 i Nr 154, poz. 1796) stosuje się odpowiednio.

6. Minister Obrony Narodowej, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw zdrowia, określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady, zakres i tryb korzystania ze świadczeń zdrowotnych przez żołnierzy zawodowych. Rozporządzenie powinno zawierać w szczególności szczegółowy zakres świadczeń zdrowotnych publicznych zakładów opieki zdrowotnej utworzonych przez Ministra Obrony Narodowej oraz przypadki udzielania świadczeń zdrowotnych na rzecz żołnierzy przez inne zakłady opieki zdrowotnej.”