history Historia zmian
Wersja obowiązująca od 2002-03-29 do 2004-01-01
1. Banki tworzą rezerwy na ryzyko związane z ich działalnością, zwane dalej „rezerwami celowymi", w odniesieniu do ekspozycji kredytowych zaklasyfikowanych do:
1) kategorii „normalne" – w zakresie pożyczek i kredytów konsumpcyjnych,
2) kategorii „pod obserwacją",
3) grupy „zagrożone" – w tym do kategorii „poniżej standardu", „wątpliwe" lub „stracone".
2. Szczegółowe kryteria klasyfikacji, klasyfikację ekspozycji kredytowych i sposób zmiany kategorii ekspozycji kredytowych określa załącznik nr 1 [1] do rozporządzenia.
3. Obowiązek tworzenia rezerw celowych nie dotyczy niewykorzystanych kwot kredytów w przypadku, gdy postanowienia umowy kredytowej:
1) gwarantują bankowi swobodę w podjęciu decyzji o uruchomieniu środków w ramach każdej kolejnej transzy lub
2) uzależniają uruchomienie środków w ramach każdej kolejnej transzy od terminowej obsługi już wykorzystanej części i niebudzącej obaw sytuacji ekonomiczno-finansowej dłużnika, w przypadku gdy wymagane jest stosowanie tego kryterium, lub
3) uzależniają uruchomienie środków w ramach każdej kolejnej transzy od złożenia zabezpieczeń, o których mowa w § 5 ust. 2, umożliwiających pomniejszenie podstawy tworzenia rezerw celowych o kwotę odpowiadającą uruchamianej transzy.
[1] Załącznik nr 1 w brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 marca 2002 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie zasad tworzenia rezerw na ryzyko związane z działalnością banków (Dz.U. Nr 31, poz. 288). Zmiana weszła w życie 29 marca 2002 r.
Wersja obowiązująca od 2002-03-29 do 2004-01-01
1. Banki tworzą rezerwy na ryzyko związane z ich działalnością, zwane dalej „rezerwami celowymi", w odniesieniu do ekspozycji kredytowych zaklasyfikowanych do:
1) kategorii „normalne" – w zakresie pożyczek i kredytów konsumpcyjnych,
2) kategorii „pod obserwacją",
3) grupy „zagrożone" – w tym do kategorii „poniżej standardu", „wątpliwe" lub „stracone".
2. Szczegółowe kryteria klasyfikacji, klasyfikację ekspozycji kredytowych i sposób zmiany kategorii ekspozycji kredytowych określa załącznik nr 1 [1] do rozporządzenia.
3. Obowiązek tworzenia rezerw celowych nie dotyczy niewykorzystanych kwot kredytów w przypadku, gdy postanowienia umowy kredytowej:
1) gwarantują bankowi swobodę w podjęciu decyzji o uruchomieniu środków w ramach każdej kolejnej transzy lub
2) uzależniają uruchomienie środków w ramach każdej kolejnej transzy od terminowej obsługi już wykorzystanej części i niebudzącej obaw sytuacji ekonomiczno-finansowej dłużnika, w przypadku gdy wymagane jest stosowanie tego kryterium, lub
3) uzależniają uruchomienie środków w ramach każdej kolejnej transzy od złożenia zabezpieczeń, o których mowa w § 5 ust. 2, umożliwiających pomniejszenie podstawy tworzenia rezerw celowych o kwotę odpowiadającą uruchamianej transzy.
[1] Załącznik nr 1 w brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 marca 2002 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie zasad tworzenia rezerw na ryzyko związane z działalnością banków (Dz.U. Nr 31, poz. 288). Zmiana weszła w życie 29 marca 2002 r.
Wersja archiwalna obowiązująca od 2002-01-01 do 2002-03-28
1. Banki tworzą rezerwy na ryzyko związane z ich działalnością, zwane dalej „rezerwami celowymi", w odniesieniu do ekspozycji kredytowych zaklasyfikowanych do:
1) kategorii „normalne" – w zakresie pożyczek i kredytów konsumpcyjnych,
2) kategorii „pod obserwacją",
3) grupy „zagrożone" – w tym do kategorii „poniżej standardu", „wątpliwe" lub „stracone".
2. Szczegółowe kryteria klasyfikacji, klasyfikację ekspozycji kredytowych i sposób zmiany kategorii ekspozycji kredytowych określa załącznik nr 1 do rozporządzenia.
3. Obowiązek tworzenia rezerw celowych nie dotyczy niewykorzystanych kwot kredytów w przypadku, gdy postanowienia umowy kredytowej:
1) gwarantują bankowi swobodę w podjęciu decyzji o uruchomieniu środków w ramach każdej kolejnej transzy lub
2) uzależniają uruchomienie środków w ramach każdej kolejnej transzy od terminowej obsługi już wykorzystanej części i niebudzącej obaw sytuacji ekonomiczno-finansowej dłużnika, w przypadku gdy wymagane jest stosowanie tego kryterium, lub
3) uzależniają uruchomienie środków w ramach każdej kolejnej transzy od złożenia zabezpieczeń, o których mowa w § 5 ust. 2, umożliwiających pomniejszenie podstawy tworzenia rezerw celowych o kwotę odpowiadającą uruchamianej transzy.