history Historia zmian
Wersja obowiązująca od 2003-08-29 do 2004-04-30
[8] 1. Oznakowanie produktu włókienniczego powinno być czytelne, zrozumiałe i trwale połączone z produktem.
2. W przypadku braku możliwości trwałego połączenia oznakowania z produktem, dopuszcza się inny sposób oznakowania, w tym podanie informacji na opakowaniu.
3. Jeżeli produkt włókienniczy składa się z dwu lub więcej części składowych, mających różne zawartości włókien tekstylnych, w oznakowaniu należy podać skład surowcowy dla każdej części składowej; wymóg ten nie dotyczy części składowych stanowiących mniej niż 30% całkowitej masy produktu, z wyjątkiem podszewek.
4. Do dwóch lub więcej produktów włókienniczych o tej samej zawartości włókien. tworzących zwyczajowo nierozdzielną całość (komplet), można dołączyć jedno oznakowanie.
[8] § 13 w brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 5 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 1 sierpnia 2003 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie bezpieczeństwa i znakowania produktów włókienniczych (Dz.U. Nr 143, poz. 1389). Zmiana weszła w życie 29 sierpnia 2003 r.
Wersja obowiązująca od 2003-08-29 do 2004-04-30
[8] 1. Oznakowanie produktu włókienniczego powinno być czytelne, zrozumiałe i trwale połączone z produktem.
2. W przypadku braku możliwości trwałego połączenia oznakowania z produktem, dopuszcza się inny sposób oznakowania, w tym podanie informacji na opakowaniu.
3. Jeżeli produkt włókienniczy składa się z dwu lub więcej części składowych, mających różne zawartości włókien tekstylnych, w oznakowaniu należy podać skład surowcowy dla każdej części składowej; wymóg ten nie dotyczy części składowych stanowiących mniej niż 30% całkowitej masy produktu, z wyjątkiem podszewek.
4. Do dwóch lub więcej produktów włókienniczych o tej samej zawartości włókien. tworzących zwyczajowo nierozdzielną całość (komplet), można dołączyć jedno oznakowanie.
[8] § 13 w brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 5 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 1 sierpnia 2003 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie bezpieczeństwa i znakowania produktów włókienniczych (Dz.U. Nr 143, poz. 1389). Zmiana weszła w życie 29 sierpnia 2003 r.
Wersja archiwalna obowiązująca od 2002-06-18 do 2003-08-28
1. Na etykiecie jednostkowej należy podać następujące
informacje, zwane dalej „istotnymi informac
1) nazwę i adres producenta oraz kraj pochodzenia produktu,
2) pełną nazwę produktu, a w przypadku produktów metrażowych – także przeznaczenie,
3) skład surowcowy, z którego wykonano produkt,
4) wielkość produktu, oznaczoną zgodnie z zasadami i w sposób opisany w Polskich Normach lub normach europejskich,
5) przepis konserwacji,
6) rodzaj wykończenia, w przypadku gdy nadaje ono produktowi włókienniczemu specyficzne cechy użytkowe, w tym wymagane według odpowiednich Polskich Norm lub norm europejskich.
2. Jeżeli etykieta dotyczy produktu włókienniczego, składającego się z dwu lub więcej części składowych, mających różne zawartości włókien tekstylnych, należy podać na niej także informację wskazującą zawartość włókien w każdej części składowej; wymóg ten nie dotyczy części składowych stanowiących mniej niż 30% całkowitej masy produktu, z wyjątkiem podszewek.
3. Dwa lub więcej produkty włókiennicze o tej samej zawartości włókien, tworzące zwyczajowo nierozdzielną całość (komplet), mogą być zaopatrzone tylko w jedną etykietę.
4. Etykieta powinna być przymocowana do produktu włókienniczego, z zastrzeżeniem ust. 5.
5. W przypadku produktów włókienniczych oferowanych do sprzedaży w opakowaniu jednostkowym, informacje określone w ust. 1 i 2 umieszcza się na tym opakowaniu.