§ 44. [Budowa kulochwytu odpornego na przebicie ze współczynnikiem bezpieczeństwa "2,5"] 1. Kulochwyt, buduje się odporny na przebicie ze współczynnikiem bezpieczeństwa:

1) o którym mowa w § 39 ust. 2 pkt 2 – „2,5”,

2) o którym mowa w § 39 ust. 2 pkt 3 – „2”.

2. Płaszczyznę czołową kulochwytu, o którym mowa w § 39 ust. 2 pkt 2, wykonuje się jako pionową.

3. Kulochwyt, o którym mowa w § 39 ust. 2 pkt 2, buduje się o grubości nie mniejszej niż 30 cm z betonu klasy co najmniej B-15 lub cegły pełnej klasy co najmniej 15.

4. Konstrukcję kulochwytu, o której mowa w § 39 ust. 2 pkt 2, do wysokości 3,0 m ponad poziom płaszczyzny rzeczywistej strzelnicy osłania się od strony linii otwarcia ognia:

1) nasypem, wykonanym z materiałów sypkich, takich jak: żwir, piasek, którego:

a) warstwa zewnętrzna o grubości 0,2 m nie zawiera materiałów twardych, takich jak: kamienie, gruz, złom metalowy,

b) warstwę zewnętrzną zabezpiecza się przez darniowanie pełne lub zastosowanie geokraty lub geowłókniny, a w przypadku obsiania trawą stosuje się instalację zapewniającą możliwość jej nawadniania,

c) grubość jest nie mniejsza niż 1,0 m,

d) zabezpieczenie warstwy pionowej stanowi osłona drewniana o grubości co najmniej 50 mm,

albo

2) warstwą tarcicy składającą się z belek drewnianych o długości co najmniej 1,0 m, tworzących warstwę ochronną, ułożonych prostopadle do płaszczyzny czołowej kulochwytu głównego, oraz płytami stalowymi o grubości co najmniej 10 mm umieszczonymi bezpośrednio przed płaszczyzną czołową konstrukcji kulochwytu głównego, między tą konstrukcją a jej osłoną.

4a. [66] Płyty stalowe, o których mowa w ust. 4 pkt 2, umieszcza się na całej długości kulochwytu głównego:

1) przez wykonanie pasa płyt stalowych o szerokości nie mniejszej niż 0,8 m – na strzelnicy dopuszczonej do strzelania do celów ruchomych,

2) za każdą tarczą, przez wykonanie płyt stalowych o wymiarach nie mniejszych niż 0,8 × 0,8 m – na strzelnicy niedopuszczonej do strzelania do celów ruchomych.

5. Płaszczyznę kulochwytu, o którym mowa w § 39 ust. 2 pkt 2, przeciwną do strefy strzelań wykonuje się z zachowaniem warunku utrzymania wysokości kulochwytu 3,0 m ponad otaczający teren, aż do miejsc połączeń z zabezpieczeniami bocznymi.

§ 44. [Budowa kulochwytu odpornego na przebicie ze współczynnikiem bezpieczeństwa "2,5"] 1. [35] Kulochwyt, buduje się odporny na przebicie ze współczynnikiem bezpieczeństwa:

1) o którym mowa w § 39 ust. 2 pkt 2 – „2,5”,

2) o którym mowa w § 39 ust. 2 pkt 3 – „2”.

2. Płaszczyznę czołową kulochwytu, o którym mowa w § 39 ust. 2 pkt 2, wykonuje się jako pionową.

3. Kulochwyt, o którym mowa w § 39 ust. 2 pkt 2, buduje się o grubości nie mniejszej niż 30 cm z betonu klasy co najmniej B-15 lub cegły pełnej klasy co najmniej 15.

4. Konstrukcję kulochwytu, o której mowa w § 39 ust. 2 pkt 2, do wysokości 3,0 m ponad poziom płaszczyzny rzeczywistej strzelnicy osłania się od strony linii otwarcia ognia:

1) nasypem, wykonanym z materiałów sypkich, takich jak: żwir, piasek, którego:

a) warstwa zewnętrzna o grubości 0,2 m nie zawiera materiałów twardych, takich jak: kamienie, gruz, złom metalowy,

b) [36] warstwę zewnętrzną zabezpiecza się przez darniowanie pełne lub zastosowanie geokraty lub geowłókniny, a w przypadku obsiania trawą stosuje się instalację zapewniającą możliwość jej nawadniania,

c) grubość jest nie mniejsza niż 1,0 m,

d) zabezpieczenie warstwy pionowej stanowi osłona drewniana o grubości co najmniej 50 mm,

albo

2) warstwą tarcicy składającą się z belek drewnianych o długości co najmniej 1,0 m, tworzących warstwę ochronną, ułożonych prostopadle do płaszczyzny czołowej kulochwytu głównego, oraz płytami stalowymi o grubości co najmniej 10 mm umieszczonymi bezpośrednio przed płaszczyzną czołową konstrukcji kulochwytu głównego, między tą konstrukcją a jej osłoną.

4a. Płyty stalowe, o których mowa w ust. 4 pkt 2, umieszcza się na całej długości kulochwytu głównego:

1) przez wykonanie pasa płyt stalowych o szerokości nie mniejszej niż 0,8 m – na strzelnicy garnizonowej dopuszczonej do strzelania do celów ruchomych,

2) za każdą tarczą, przez wykonanie płyt stalowych o wymiarach nie mniejszych niż 0,8 x 0,8 m – na strzelnicy garnizonowej niedopuszczonej do strzelania do celów ruchomych.

5. Płaszczyznę kulochwytu, o którym mowa w § 39 ust. 2 pkt 2, przeciwną do strefy strzelań wykonuje się z zachowaniem warunku utrzymania wysokości kulochwytu 3,0 m ponad otaczający teren, aż do miejsc połączeń z zabezpieczeniami bocznymi.

§ 44. [Budowa kulochwytu odpornego na przebicie ze współczynnikiem bezpieczeństwa "2,5" ] 1. Kulochwyt, o którym mowa w § 39 ust. 2 pkt 2, buduje się jako odporny na przebicie ze współczynnikiem bezpieczeństwa „2,5”.

2. Płaszczyznę czołową kulochwytu, o którym mowa w § 39 ust. 2 pkt 2, wykonuje się jako pionową.

3. Kulochwyt, o którym mowa w § 39 ust. 2 pkt 2, buduje się o grubości nie mniejszej niż 30 cm z betonu klasy co najmniej B-15 lub cegły pełnej klasy co najmniej 15.

4. [20] Konstrukcję kulochwytu, o której mowa w § 39 ust. 2 pkt 2, do wysokości 3,0 m ponad poziom płaszczyzny rzeczywistej strzelnicy osłania się od strony linii otwarcia ognia:

1) nasypem, wykonanym z materiałów sypkich, takich jak: żwir, piasek, którego:

a) warstwa zewnętrzna o grubości 0,2 m nie zawiera materiałów twardych, takich jak: kamienie, gruz, złom metalowy,

b) warstwę zewnętrzną zabezpiecza się przez darniowanie pełne,

c) grubość jest nie mniejsza niż 1,0 m,

d) zabezpieczenie warstwy pionowej stanowi osłona drewniana o grubości co najmniej 50 mm,

albo

2) warstwą tarcicy składającą się z belek drewnianych o długości co najmniej 1,0 m, tworzących warstwę ochronną, ułożonych prostopadle do płaszczyzny czołowej kulochwytu głównego, oraz płytami stalowymi o grubości co najmniej 10 mm umieszczonymi bezpośrednio przed płaszczyzną czołową konstrukcji kulochwytu głównego, między tą konstrukcją a jej osłoną.

4a. [21] Płyty stalowe, o których mowa w ust. 4 pkt 2, umieszcza się na całej długości kulochwytu głównego:

1) przez wykonanie pasa płyt stalowych o szerokości nie mniejszej niż 0,8 m – na strzelnicy garnizonowej dopuszczonej do strzelania do celów ruchomych,

2) za każdą tarczą, przez wykonanie płyt stalowych o wymiarach nie mniejszych niż 0,8 x 0,8 m – na strzelnicy garnizonowej niedopuszczonej do strzelania do celów ruchomych.

5. Płaszczyznę kulochwytu, o którym mowa w § 39 ust. 2 pkt 2, przeciwną do strefy strzelań wykonuje się z zachowaniem warunku utrzymania wysokości kulochwytu 3,0 m ponad otaczający teren, aż do miejsc połączeń z zabezpieczeniami bocznymi.

§ 44. 1. Kulochwyt, o którym mowa w § 39 ust. 2 pkt 2, buduje się jako odporny na przebicie ze współczynnikiem bezpieczeństwa „2,5”.

2. Płaszczyznę czołową kulochwytu, o którym mowa w § 39 ust. 2 pkt 2, wykonuje się jako pionową.

3. Kulochwyt, o którym mowa w § 39 ust. 2 pkt 2, buduje się o grubości nie mniejszej niż 30 cm z betonu klasy co najmniej B-15 lub cegły pełnej klasy co najmniej 15.

4. Kulochwyt, o którym mowa w § 39 ust. 2 pkt 2, do wysokości 3,0 m ponad poziom płaszczyzny rzeczywistej strzelnicy osłania się od strony linii otwarcia ognia:

1) nasypem z materiałów sypkich, takich jak: żwir, piasek, spełniającym następujące warunki:

a) niezawierającym innych materiałów twardych,

b) w warstwie wierzchniej grubości 20 cm stosuje się materiał o granulacji 2–5 mm,

c) grubość warstwy ochronnej kulochwytu nie może wynosić mniej niż 1 m,

d) nasyp ten zabezpiecza się poprzez darniowanie pełne lub osłoną drewnianą grubości co najmniej 50 mm, albo

2) warstwą tarcicy oraz płytami stalowymi, przy zapewnieniu następujących warunków:

a) kantówki lub okrąglaki o długości co najmniej 1,0 m, tworzące warstwę ochronną, układa się prostopadle do płaszczyzny czołowej kulochwytu głównego,

b) płyty stalowe o grubości co najmniej 10 mm umieszcza się bezpośrednio przed płaszczyzną czołową kulochwytu głównego, pomiędzy kulochwytem a jego osłoną,

c) na strzelnicy garnizonowej dopuszczonej do strzelania do celów ruchomych pas płyt stalowych o szerokości nie mniejszej niż 80 cm umieszcza się na całej długości kulochwytu głównego,

d) na strzelnicy garnizonowej niedopuszczonej do strzelania do celów ruchomych płyty stalowe, o wymiarach nie mniej niż 80 x 80 cm, umieszcza się za każdą tarczą.

5. Płaszczyznę kulochwytu, o którym mowa w § 39 ust. 2 pkt 2, przeciwną do strefy strzelań wykonuje się z zachowaniem warunku utrzymania wysokości kulochwytu 3,0 m ponad otaczający teren, aż do miejsc połączeń z zabezpieczeniami bocznymi.