history Historia zmian
Wersja obowiązująca od 2008-05-15 do 2023-10-04
[Materiały, z których wykonuje się kulochwyt] 1. [19] Powierzchnię czołową kulochwytu, o którym mowa w § 39 ust. 2 pkt 1 lit. a), do wysokości nie mniejszej niż 3,0 m ponad płaszczyznę rzeczywistą strzelnicy garnizonowej, oraz części ziemnej kulochwytu, o którym mowa w § 39 ust. 2 pkt 1 lit. b), wykonuje się z materiałów sypkich o granulacji od 2 do 5 mm, niezawierających w warstwie zewnętrznej o grubości 0,2 m materiałów twardych, takich jak: kamienie, gruz, złom metalowy.
2. Powierzchnię czołową, o której mowa w ust. 1, zabezpiecza się w sposób trwały poprzez darniowanie pełne.
3. Wystającą ponad nasyp ziemny część kulochwytu głównego, o którym mowa w § 39 ust. 2 pkt 1 lit. b), wykonuje się jako odporną na przebicie ze współczynnikiem bezpieczeństwa „2,5”.
4. Część kulochwytu, o której mowa w ust, 3, od strony stanowisk strzeleckich obudowuje się okładziną drewnianą o grubości co najmniej 32 mm w ten sposób, aby pomiędzy okładziną a kulochwytem była wolna przestrzeń, wynosząca od 2 do 3 cm.
5. Na płaszczyźnie okładziny kulochwytu, o której mowa w ust. 4, od strony stanowisk strzeleckich nie mogą znajdować się twarde elementy mogące powodować powstawanie odbitek (rykoszetów), w szczególności: nakrętki, gwoździe, uchwyty mocujące.
[19] § 43 ust. 1 w brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 9 rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 20 marca 2008 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać strzelnice garnizonowe oraz ich usytuowanie (Dz.U. Nr 61, poz. 380). Zmiana weszła w życie 15 maja 2008 r.
Wersja obowiązująca od 2008-05-15 do 2023-10-04
[Materiały, z których wykonuje się kulochwyt] 1. [19] Powierzchnię czołową kulochwytu, o którym mowa w § 39 ust. 2 pkt 1 lit. a), do wysokości nie mniejszej niż 3,0 m ponad płaszczyznę rzeczywistą strzelnicy garnizonowej, oraz części ziemnej kulochwytu, o którym mowa w § 39 ust. 2 pkt 1 lit. b), wykonuje się z materiałów sypkich o granulacji od 2 do 5 mm, niezawierających w warstwie zewnętrznej o grubości 0,2 m materiałów twardych, takich jak: kamienie, gruz, złom metalowy.
2. Powierzchnię czołową, o której mowa w ust. 1, zabezpiecza się w sposób trwały poprzez darniowanie pełne.
3. Wystającą ponad nasyp ziemny część kulochwytu głównego, o którym mowa w § 39 ust. 2 pkt 1 lit. b), wykonuje się jako odporną na przebicie ze współczynnikiem bezpieczeństwa „2,5”.
4. Część kulochwytu, o której mowa w ust, 3, od strony stanowisk strzeleckich obudowuje się okładziną drewnianą o grubości co najmniej 32 mm w ten sposób, aby pomiędzy okładziną a kulochwytem była wolna przestrzeń, wynosząca od 2 do 3 cm.
5. Na płaszczyźnie okładziny kulochwytu, o której mowa w ust. 4, od strony stanowisk strzeleckich nie mogą znajdować się twarde elementy mogące powodować powstawanie odbitek (rykoszetów), w szczególności: nakrętki, gwoździe, uchwyty mocujące.
[19] § 43 ust. 1 w brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 9 rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 20 marca 2008 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać strzelnice garnizonowe oraz ich usytuowanie (Dz.U. Nr 61, poz. 380). Zmiana weszła w życie 15 maja 2008 r.
Wersja archiwalna obowiązująca od 2001-12-20 do 2008-05-14
1. Powierzchnię czołową kulochwytu, o którym mowa w § 39 ust. 2 pkt 1 lit. a), oraz części ziemnej kulochwytu, o którym mowa w § 39 ust. 2 pkt 1 lit. b), wykonuje się z materiałów sypkich o granulacji od 2 do 5 mm, niezawierających w warstwie zewnętrznej o grubości 20 cm materiałów twardych, takich jak: kamienie, gruz, złom stalowy.
2. Powierzchnię czołową, o której mowa w ust. 1, zabezpiecza się w sposób trwały poprzez darniowanie pełne.
3. Wystającą ponad nasyp ziemny część kulochwytu głównego, o którym mowa w § 39 ust. 2 pkt 1 lit. b), wykonuje się jako odporną na przebicie ze współczynnikiem bezpieczeństwa „2,5”.
4. Część kulochwytu, o której mowa w ust, 3, od strony stanowisk strzeleckich obudowuje się okładziną drewnianą o grubości co najmniej 32 mm w ten sposób, aby pomiędzy okładziną a kulochwytem była wolna przestrzeń, wynosząca od 2 do 3 cm.
5. Na płaszczyźnie okładziny kulochwytu, o której mowa w ust. 4, od strony stanowisk strzeleckich nie mogą znajdować się twarde elementy mogące powodować powstawanie odbitek (rykoszetów), w szczególności: nakrętki, gwoździe, uchwyty mocujące.