Wersja obowiązująca od 2003-09-28 do 2004-05-01
[Zakres regulacji] 1. Przepisy ustawy mają zastosowanie do kierowców zatrudnionych w ramach stosunku pracy oraz innych kierowców wykonujących przewozy drogowe [1] .
2. Ustawa określa:
1) normy dotyczące okresów prowadzenia pojazdów, obowiązkowych przerw w prowadzeniu i gwarantowanych okresów odpoczynku,
2) normy czasu pracy,
3) obowiązki pracodawców w zakresie wykonywania przewozów.
3. W zakresie nieuregulowanym ustawą stosuje się przepisy Kodeksu pracy.
[1] Art. 1 ust. 1 w brzmieniu ustalonym przez art. 6 pkt 1 ustawy z dnia 23 lipca 2003 r. o zmianie ustawy o transporcie drogowym oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. Nr 149, poz. 1452). Zmiana weszła w życie 28 września 2003 r.
Wersja obowiązująca od 2003-09-28 do 2004-05-01
[Zakres regulacji] 1. Przepisy ustawy mają zastosowanie do kierowców zatrudnionych w ramach stosunku pracy oraz innych kierowców wykonujących przewozy drogowe [1] .
2. Ustawa określa:
1) normy dotyczące okresów prowadzenia pojazdów, obowiązkowych przerw w prowadzeniu i gwarantowanych okresów odpoczynku,
2) normy czasu pracy,
3) obowiązki pracodawców w zakresie wykonywania przewozów.
3. W zakresie nieuregulowanym ustawą stosuje się przepisy Kodeksu pracy.
[1] Art. 1 ust. 1 w brzmieniu ustalonym przez art. 6 pkt 1 ustawy z dnia 23 lipca 2003 r. o zmianie ustawy o transporcie drogowym oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. Nr 149, poz. 1452). Zmiana weszła w życie 28 września 2003 r.
Wersja archiwalna obowiązująca od 2002-10-01 do 2003-09-27
[Zakres regulacji] 1. Przepisy ustawy mają zastosowanie do kierowców zatrudnionych w ramach stosunku pracy oraz innych kierowców wykonujących transport drogowy.
2. Ustawa określa:
1) normy dotyczące okresów prowadzenia pojazdów, obowiązkowych przerw w prowadzeniu i gwarantowanych okresów odpoczynku,
2) normy czasu pracy,
3) obowiązki pracodawców w zakresie wykonywania przewozów.
3. W zakresie nieuregulowanym ustawą stosuje się przepisy Kodeksu pracy.