history Historia zmian
Wersja obowiązująca od 2002-11-07 do 2004-04-30
[Zgoda na przyjęcie zobowiązania] 1. Minister właściwy do spraw gospodarki może wyrazić, w drodze postanowienia, zgodę na przyjęcie zobowiązania cenowego, jeżeli jest ono wystarczające do usunięcia skutków dumpingu.
2. Postanowienie, o którym mowa w ust. 1, określa w szczególności:
1) nazwę towaru i kod taryfy celnej,
2) zagranicznego eksportera lub kraj eksportu, których zobowiązanie cenowe wiąże,
3) zobowiązanie określające cenę, do której stosowania podjęto zobowiązanie lub sposób ustalenia ceny,
4) sposób, warunki, zakres i okres stosowania zobowiązania cenowego, w tym terminy składania informacji niezbędnych do oceny wywiązywania się przez stronę z przyjętego zobowiązania.
2a. [16] Postanowienie o przyjęciu zobowiązania cenowego doręcza się wyłącznie stronie, która złożyła to zobowiązanie.
3. [17] Strona, która złożyła zobowiązanie cenowe, ma obowiązek przekazywania ministrowi właściwemu do spraw gospodarki, w terminach określonych w postanowieniu, o którym mowa w ust. 1, wszystkich informacji niezbędnych do oceny wywiązywania się przez tę stronę z przyjętego zobowiązania. Niedopełnienie tego obowiązku stanowi naruszenie zobowiązania cenowego.
[16] Art. 42 ust. 2a dodany przez art. 76 pkt 12 lit. a) ustawy z dnia 21 czerwca 2002 r. o ochronie przed przywozem na polski obszar celny towarów subsydiowanych (Dz.U. Nr 125, poz. 1063). Zmiana weszła w życie 7 listopada 2002 r.
[17] Art. 42 ust. 3 w brzmieniu ustalonym przez art. 76 pkt 12 lit. b) ustawy z dnia 21 czerwca 2002 r. o ochronie przed przywozem na polski obszar celny towarów subsydiowanych (Dz.U. Nr 125, poz. 1063). Zmiana weszła w życie 7 listopada 2002 r.
Wersja obowiązująca od 2002-11-07 do 2004-04-30
[Zgoda na przyjęcie zobowiązania] 1. Minister właściwy do spraw gospodarki może wyrazić, w drodze postanowienia, zgodę na przyjęcie zobowiązania cenowego, jeżeli jest ono wystarczające do usunięcia skutków dumpingu.
2. Postanowienie, o którym mowa w ust. 1, określa w szczególności:
1) nazwę towaru i kod taryfy celnej,
2) zagranicznego eksportera lub kraj eksportu, których zobowiązanie cenowe wiąże,
3) zobowiązanie określające cenę, do której stosowania podjęto zobowiązanie lub sposób ustalenia ceny,
4) sposób, warunki, zakres i okres stosowania zobowiązania cenowego, w tym terminy składania informacji niezbędnych do oceny wywiązywania się przez stronę z przyjętego zobowiązania.
2a. [16] Postanowienie o przyjęciu zobowiązania cenowego doręcza się wyłącznie stronie, która złożyła to zobowiązanie.
3. [17] Strona, która złożyła zobowiązanie cenowe, ma obowiązek przekazywania ministrowi właściwemu do spraw gospodarki, w terminach określonych w postanowieniu, o którym mowa w ust. 1, wszystkich informacji niezbędnych do oceny wywiązywania się przez tę stronę z przyjętego zobowiązania. Niedopełnienie tego obowiązku stanowi naruszenie zobowiązania cenowego.
[16] Art. 42 ust. 2a dodany przez art. 76 pkt 12 lit. a) ustawy z dnia 21 czerwca 2002 r. o ochronie przed przywozem na polski obszar celny towarów subsydiowanych (Dz.U. Nr 125, poz. 1063). Zmiana weszła w życie 7 listopada 2002 r.
[17] Art. 42 ust. 3 w brzmieniu ustalonym przez art. 76 pkt 12 lit. b) ustawy z dnia 21 czerwca 2002 r. o ochronie przed przywozem na polski obszar celny towarów subsydiowanych (Dz.U. Nr 125, poz. 1063). Zmiana weszła w życie 7 listopada 2002 r.
Wersja archiwalna obowiązująca od 2001-11-26 do 2002-11-06
[Zgoda na przyjęcie zobowiązania] 1. Minister właściwy do spraw gospodarki może wyrazić, w drodze postanowienia, zgodę na przyjęcie zobowiązania cenowego, jeżeli jest ono wystarczające do usunięcia skutków dumpingu.
2. Postanowienie, o którym mowa w ust. 1, określa w szczególności:
1) nazwę towaru i kod taryfy celnej,
2) zagranicznego eksportera lub kraj eksportu, których zobowiązanie cenowe wiąże,
3) zobowiązanie określające cenę, do której stosowania podjęto zobowiązanie lub sposób ustalenia ceny,
4) sposób, warunki, zakres i okres stosowania zobowiązania cenowego, w tym terminy składania informacji niezbędnych do oceny wywiązywania się przez stronę z przyjętego zobowiązania.
3. Na stronie, która zaciągnęła zobowiązanie cenowe, spoczywa obowiązek przekazywania ministrowi właściwemu do spraw gospodarki, w terminach określonych w postanowieniu, o którym mowa w ust. 1, wszelkich informacji niezbędnych do oceny wywiązywania się przez tę stronę z przyjętego zobowiązania. Niedopełnienie tego obowiązku stanowi naruszenie zobowiązania cenowego.