Wersja obowiązująca od 2016-11-30

§ 32. [Uznanie przedmiotu zgłoszenia za wynalazek] [15] 1. Prowadząc badania, Urząd Patentowy:

1) nie uznaje przedmiotu zgłoszenia za wynalazek, w szczególności w przypadkach określonych w art. 28 ustawy oraz w przypadku gdy nie została określona funkcja, jaką spełnia sekwencja lub częściowa sekwencja genu,

2) nie uznaje przedmiotu zgłoszenia za nowy wynalazek, jeżeli może wskazać dowody, w świetle których wszystkie cechy rozwiązania bądź wariantu rozwiązania ujętego w zgłoszeniu, uwzględnione łącznie, obejmują stan techniki i nie charakteryzują się uzyskaniem nieoczekiwanego skutku,

3) nie uznaje przedmiotu zgłoszenia za rozwiązanie posiadające poziom wynalazczy, jeżeli może wskazać dowody określające stan techniki w zakresie uzasadniającym stwierdzenie, że realizacja lub stosowanie wynalazku wynika bezpośrednio z tego stanu, przy uwzględnieniu przeciętnej wiedzy właściwej dla znawcy danej dziedziny techniki,

4) nie uznaje przedmiotu zgłoszenia za rozwiązanie nadające się do przemysłowego stosowania, w szczególności jeżeli stwierdzi niemożliwość jego wykorzystania do uzyskania wytworu bądź zastosowania opisanego sposobu w sensie technicznym,

5) stwierdza, że zgłoszony wynalazek jest wyłączony spod ochrony, zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy,

6) stwierdza, że wynalazek nie został przedstawiony w sposób dostatecznie ujawniający wszystkie istotne dane potrzebne do jego zrealizowania, albo w zastrzeżeniach patentowych zgłaszający nie określił zakresu żądanej ochrony w sposób jednoznaczny przez podanie cech technicznych odnoszących się do przedmiotu zgłoszenia, o których mowa w art. 33 ust. 3 ustawy.

2. Urząd Patentowy wydaje decyzję, o której mowa w art. 49 ustawy, w przypadkach, o których mowa w ust. 1, a także jeżeli stwierdzi, że ubiegający się o patent nie jest uprawniony do jego uzyskania.

3. Przed wydaniem decyzji Urząd Patentowy wyznacza zgłaszającemu termin na zajęcie stanowiska co do zebranych dowodów i materiałów mogących świadczyć o istnieniu przeszkód do uzyskania patentu określonych w ust. 1 i 2.

4. Przepis ust. 3 stosuje się odpowiednio, gdy brak warunków wymaganych do uzyskania patentu dotyczy tylko części zgłoszenia.

5. Zgłaszający, godząc się w całości lub w części z przeszkodami do uzyskania patentu, wskazanymi przez Urząd Patentowy zgodnie z ust. 3, może w wyznaczonym terminie wprowadzić do zgłoszenia uzupełnienia lub poprawki, które jego zdaniem je usuwają. Wprowadzając uzupełnienia lub poprawki, zgłaszający wskazuje fragment opisu wynalazku, w którym ujawniony był ich przedmiot w dacie zgłoszenia wynalazku.

[15] § 32 w brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 9 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 3 listopada 2016 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie dokonywania i rozpatrywania zgłoszeń wynalazków i wzorów użytkowych (Dz.U. poz. 1840). Zmiana weszła w życie 30 listopada 2016 r.

Wersja archiwalna obowiązująca od 2005-07-06 do 2016-11-29

§ 32. [Uznanie przedmiotu zgłoszenia za wynalazek] 1. Przeprowadzając badania, Urząd Patentowy:

1) nie uznaje przedmiotu zgłoszenia za wynalazek, w szczególności jeżeli stwierdzi, że nie dotyczy on żadnego wytworu materialnego nadającego się do wykorzystania, określonego za pomocą cech technicznych odnoszących się do jego budowy lub składu ani określonego sposobu technicznego oddziaływania na materię, bądź nowego zastosowania substancji stanowiącej część stanu techniki,

2) nie uznaje przedmiotu zgłoszenia za nowy wynalazek, jeżeli może wskazać dowody, w świetle których wszystkie cechy rozwiązania bądź wariantu rozwiązania ujętego w zgłoszeniu, uwzględnione łącznie, obejmują stan techniki i nie charakteryzują się uzyskaniem nieoczekiwanego skutku,

3) uznaje zgłoszony wynalazek odpowiadający kryteriom nowości za rozwiązanie nieposiadające poziomu wynalazczego, jeżeli może wskazać dowody określające stan techniki w zakresie uzasadniającym stwierdzenie, że realizacja lub stosowanie wynalazku wynika bezpośrednio z tego stanu, przy uwzględnieniu przeciętnej wiedzy właściwej dla znawcy danej dziedziny techniki,

4) nie uznaje przedmiotu zgłoszenia za rozwiązanie nadające się do przemysłowego stosowania, w szczególności jeżeli stwierdzi niemożliwość jego wykorzystania do uzyskania wytworu bądź zastosowania opisanego sposobu w sensie technicznym.

2. Urząd Patentowy wydaje decyzję, o której mowa w art. 49 ustawy, w przypadkach, o których mowa w ust. 1, a także jeżeli stwierdzi, że:

1) zgłoszony wynalazek jest wyłączony spod ochrony, zgodnie z art. 29 ustawy,

2) wynalazek nie został przedstawiony w sposób dostatecznie ujawniający wszystkie istotne dane potrzebne do jego zrealizowania albo w zastrzeżeniach patentowych zgłaszający nie określił zakresu żądanej ochrony przez wskazanie choćby jednej cechy technicznej odnoszącej się do przedmiotu zgłoszenia, o której mowa w art. 33 ust. 3 ustawy,

3) ubiegający się o patent nie jest uprawniony do patentu.

3. Przed wydaniem decyzji, o której mowa w ust. 2, Urząd Patentowy wyznacza zgłaszającemu termin na wypowiedzenie się co do zebranych dowodów i materiałów mogących świadczyć o braku ustawowych warunków do uzyskania patentu.

4. Przepis ust. 3 stosuje się odpowiednio, gdy brak ustawowych warunków do uzyskania patentu dotyczy tylko części zgłoszenia.

5. [33] Zgłaszający, godząc się w całości lub części z zarzutami przedstawionymi zgodnie z ust. 2, może w wyznaczonym terminie wprowadzić do zgłoszenia uzupełnienia lub poprawki, które jego zdaniem usuwają przeszkody do udzielenia patentu. Wprowadzając uzupełnienia lub poprawki, zgłaszający może wskazać fragment opisu wynalazku, w którym ujawniony był ich przedmiot w dacie zgłoszenia wynalazku.

6. Brak odpowiedzi zgłaszającego w wyznaczonym terminie, o którym mowa w ust. 3, nie zwalnia Urzędu Patentowego od ponownego rozpatrzenia zasadności wydania decyzji o odmowie udzielenia patentu.

[33] § 32 ust. 5 w brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 15 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 14 czerwca 2005 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie dokonywania i rozpatrywania zgłoszeń wynalazków i wzorów użytkowych (Dz.U. Nr 109, poz. 910). Zmiana weszła w życie 6 lipca 2005 r.

Wersja archiwalna obowiązująca od 2001-10-06 do 2005-07-05