§ 4. [4] 1. Z wyłączeniem przedsiębiorców, o których mowa w art. 5 ust. 2 ustawy z dnia 2 października 2003 r. o zmianie ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych i niektórych ustaw (Dz. U. Nr 188, poz. 1840), maksymalna intensywność pomocy regionalnej określona w § 3 ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 2–4, wynosi:

1) 30 % – w przypadku inwestycji realizowanych na obszarach należących do podregionów oznaczonych numerami statystycznymi 22 i 42, o których mowa w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 13 lipca 2000 r. w sprawie wprowadzenia Nomenklatury Jednostek Terytorialnych do Celów Statystycznych (NTS) (Dz. U. Nr 58, poz. 685, z późn. zm.),

2) 40 % – w przypadku inwestycji realizowanych na obszarach należących do podregionów oznaczonych numerami statystycznymi 4, 17 i 30, o których mowa w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 13 lipca 2000 r. w sprawie wprowadzenia Nomenklatury Jednostek Terytorialnych do Celów Statystycznych (NTS),

3) 50 % – w przypadku inwestycji realizowanych na pozostałych obszarach.

2. W przypadku pomocy regionalnej udzielanej małemu lub średniemu przedsiębiorcy, w rozumieniu załącznika I do rozporządzenia nr 70/2001/WE z dnia 12 stycznia 2001 r. w sprawie zastosowania art. 87 i 88 Traktatu WE w odniesieniu do pomocy państwa dla małych i średnich przedsiębiorstw (Dz. Urz. WE L 10 z 13.01.2001, str. 33 i n.), z wyłączeniem przedsiębiorcy prowadzącego działalność gospodarczą w sektorze transportu, maksymalną intensywność pomocy podwyższa się o 15 punktów procentowych brutto.

3. W przypadku pomocy regionalnej udzielanej przedsiębiorcy na realizację dużego projektu inwestycyjnego maksymalną wielkość pomocy ustala się według wzoru:

I = R x (50 mln euro + 0,5 x B + 0,34 x C),

gdzie poszczególne symbole oznaczają:

I – wielkość pomocy dla dużego projektu inwestycyjnego,

R – intensywność pomocy dla obszaru lokalizacji inwestycji, określoną zgodnie z ust. 1,

B – wielkość kosztów inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą powyżej 50 mln euro nieprzekraczającą 100 mln euro,

C – wielkość kosztów inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą przekraczającą 100 mln euro

– przy czym dużym projektem inwestycyjnym jest projekt nowej inwestycji, której koszty kwalifikujące się do objęcia pomocą regionalną przekraczają równowartość 50 mln euro, a koszty te obejmują wydatki ponoszone w okresie 3 lat przez jednego lub więcej przedsiębiorców realizujących dany projekt inwestycyjny na środki trwałe powiązane ze sobą fizycznie lub funkcjonalnie i służące do realizacji ściśle określonego celu, w szczególności produkcji konkretnego produktu lub różnych produktów, o ile są one wytwarzane przy wykorzystaniu takich samych surowców.

4. W przypadku przedsiębiorcy prowadzącego działalność w sektorze motoryzacyjnym maksymalna intensywność pomocy wynosi 30 % intensywności określonej w ust. 1, jeśli kwota planowanej pomocy wyrażona jako ekwiwalent dotacji brutto przekracza równowartość 5 mln euro, z wyłączeniem przedsiębiorców, o których mowa w art. 5 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy z dnia 2 października 2003 r. o zmianie ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych i niektórych ustaw.

5. Za przedsiębiorcę prowadzącego działalność w sektorze motoryzacyjnym uważa się przedsiębiorcę:

1) prowadzącego działalność obejmującą produkcję, montaż lub prace projektowo-wdrożeniowe w zakresie:

a) silników spalinowych ze spalaniem wewnętrznym stosowanych w pojazdach samochodowych (podklasa 34.10.A PKD), a także innych silników stosowanych wyłącznie w pojazdach samochodowych określonych w lit. b)–d),

b) samochodów osobowych (podklasa 34.10.B PKD),

c) pozostałych pojazdów samochodowych przeznaczonych do przewozu osób (podklasa 34.10.C PKD),

d) pojazdów samochodowych przeznaczonych do przewozu towarów (podklasa 34.10.D PKD),

e) nadwozi pojazdów samochodowych (podklasa 34.20.Z PKD), z wyłączeniem przyczep i naczep,

2) będącego dostawcą komponentów, który zaopatruje przedsiębiorcę, o którym mowa w pkt 1, w komponenty na potrzeby procesu produkcyjnego lub stadium montażu lub bierze udział w pracach projektowo-wdrożeniowych dotyczących produktów wymienionych w pkt 1, pod warunkiem że:

a) działalność ta jest wykonywana w bliskiej odległości od miejsca wykonywania działalności przez przedsiębiorcę, o którym mowa w pkt 1, przez co rozumie się w szczególności odległość mającą znaczący wpływ na minimalizację kosztów transportu komponentów, w tym pozwalającą na bezpośrednie połączenie miejsc wykonywania działalności obu przedsiębiorców linią kolejową lub taśmą transportującą, oraz

b) przedsiębiorca, o którym mowa w pkt 1, jest odbiorcą co najmniej połowy komponentów sprzedawanych przez danego dostawcę

– przy czym przez komponenty należy rozumieć zestaw podstawowych elementów przeznaczonych do produktów wymienionych w pkt 1 lit. a)–d), produkowanych, składanych lub montowanych przez dostawcę komponentów i dostarczanych przez niego przedsiębiorcy, o którym mowa w pkt 1, przy wykorzystaniu systemu zamówień. W szczególności komponentami są części i akcesoria do pojazdów mechanicznych i ich silników oraz elementy wyposażenia elektrycznego do pojazdów samochodowych.

§ 4. 1. [7] W przypadku korzystania przez przedsiębiorcę ze zwolnienia od podatku dochodowego na podstawie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych lub na podstawie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z tytułu tworzenia nowych miejsc pracy, zwolnienie stanowi pomoc regionalną udzielaną w celu wspierania tworzenia nowych miejsc pracy związanych z daną inwestycją, w rozumieniu art. 7 pkt 12 ustawy z dnia 27 lipca 2002 r. o warunkach dopuszczalności i nadzorowaniu pomocy publicznej dla przedsiębiorców.

2. [8] Wielkość pomocy regionalnej, o której mowa w ust. 1, stanowi iloczyn maksymalnej intensywności pomocy ustalonej na danym obszarze, zgodnie z § 2 ust. 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 15 października 2002 r. w sprawie dopuszczalności pomocy regionalnej dla przedsiębiorców, i ponoszonych przez przedsiębiorcę dwuletnich kosztów pracy nowo zatrudnionych pracowników, obejmujących koszty płacy brutto pracowników, powiększonych o wszystkie obowiązkowe płatności związane z ich zatrudnieniem.

3. Zwolnienie od podatku dochodowego przysługuje, począwszy od miesiąca, w którym przedsiębiorca poniósł koszty pracy, aż do wyczerpania pomocy regionalnej na zatrudnienie, pod warunkiem utrzymania nowo utworzonych miejsc pracy przez okres 5 lat.

§ 4. [3] 1. W przypadku korzystania przez przedsiębiorcę ze zwolnienia od podatku dochodowego na podstawie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych lub na podstawie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z tytułu tworzenia nowych miejsc pracy, zwolnienie stanowi pomoc regionalną udzielaną w celu wspierania tworzenia nowych miejsc pracy związanych z daną inwestycją, w rozumieniu art. 8 ust. 3 ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. o warunkach dopuszczalności i nadzorowaniu pomocy publicznej dla przedsiębiorców.

2. Wielkość pomocy regionalnej, o której mowa w ust. 1, stanowi iloczyn maksymalnej intensywności pomocy ustalonej na danym obszarze, zgodnie z § 3 ust. 2 z uwzględnieniem § 7 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 20 lutego 2001 r. w sprawie pomocy regionalnej dla przedsiębiorców, i ponoszonych przez przedsiębiorcę dwuletnich kosztów pracy nowo zatrudnianych pracowników, na które składają się koszty pracy brutto pracowników, powiększone o wszystkie obowiązkowe płatności związane z ich zatrudnianiem.

3. Zwolnienie od podatku dochodowego przysługuje, począwszy od miesiąca, w którym przedsiębiorca poniósł koszty pracy, aż do wyczerpania pomocy regionalnej na zatrudnienie, pod warunkiem utrzymania nowo utworzonych miejsc pracy przez okres 5 lat.

§ 4. 1. W przypadku korzystania przez przedsiębiorcę z regionalnej pomocy na zatrudnienie, związanej z nowymi inwestycjami, do określenia wielkości tej pomocy przyjmuje się maksymalną intensywność pomocy regionalnej obowiązującą na danym obszarze, z uwzględnieniem kosztów pracy określonych w rozporządzeniu Rady Ministrów wydanym na podstawie art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. o warunkach dopuszczalności i nadzorowaniu pomocy publicznej dla przedsiębiorców.

2. Wielkość dochodu podlegającego zwolnieniu od podatku oblicza się jako iloraz wielkości pomocy, o której mowa w ust. 1, i stawki podatku dochodowego obowiązującej w dniu wydania zezwolenia.

3. W odniesieniu do przedsiębiorców opodatkowanych na podstawie przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych do wyliczenia wielkości zwolnienia, o którym mowa w ust. 2, przyjmuje się najwyższą stawkę skali podatkowej, o której mowa w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych.

4. Zwolnienie przysługuje począwszy od miesiąca, w którym przedsiębiorca poniósł koszty pracy, aż do wyczerpania regionalnej pomocy na zatrudnienie, pod warunkiem utrzymania nowo utworzonych miejsc pracy przez okres 5 lat.