history Historia zmian
Wersja obowiązująca od 2003-05-31 do 2005-11-12
[68] 1. Lekarz posiadający stopień naukowy doktora habilitowanego i mający odpowiedni dorobek zawodowy w szczegółowej dziedzinie medycyny wymienionej w § 1 ust. 1 pkt 2, z wyjątkiem chirurgii naczyniowej, chirurgii onkologicznej, chirurgii plastycznej, ginekologii onkologicznej, otorynolaryngologii dziecięcej i urologii dziecięcej, może złożyć wniosek o skierowanie go, na wniosek właściwego konsultanta krajowego, do odbywania tej specjalizacji bez postępowania kwalifikacyjnego.
2. W przypadku lekarza, o którym mowa w ust. 1, kierownik specjalizacji może wystąpić, za pośrednictwem Centrum, do ministra właściwego do spraw zdrowia, o uznanie dotychczasowego dorobku naukowego i zawodowego lekarza za równoważny ze zrealizowaniem przez niego, w części lub w całości, szczegółowego programu właściwej specjalizacji.
3. W przypadku lekarza posiadającego stopień naukowy doktora habilitowanego i mającego odpowiedni dorobek zawodowy w szczegółowej dziedzinie medycyny, o której mowa w ust. 1, zakwalifikowanego do odbywania specjalizacji w trybie postępowania kwalifikacyjnego, kierownik specjalizacji w porozumieniu z właściwym konsultantem krajowym może wystąpić, za pośrednictwem Centrum, do ministra właściwego do spraw zdrowia, o uznanie dotychczasowego dorobku naukowego i zawodowego lekarza za równoważny ze zrealizowaniem przez niego, w części lub w całości, szczegółowego programu specjalizacji.
4. Minister właściwy do spraw zdrowia, na wniosek Dyrektora Centrum, sporządzony na podstawie opinii powołanego przez niego zespołu, w skład którego wchodzą: właściwy konsultant krajowy, kierownik specjalizacji, przedstawiciel właściwego towarzystwa naukowego i przedstawiciel Naczelnej Rady Lekarskiej posiadający tytuł specjalisty w danej dziedzinie medycyny i stopień naukowy doktora habilitowanego, może uznać dotychczasowy dorobek naukowy i zawodowy lekarza, o którym mowa w ust. 1 i 3, za równoważny ze zrealizowaniem przez niego w części lub w całości szczegółowego programu właściwej specjalizacji, a w przypadku uznania za równoważny w całości – podjąć decyzję o dopuszczeniu tego lekarza do egzaminu państwowego.
[68] § 35 w brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 21 rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 4 kwietnia 2003 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie specjalizacji lekarzy i lekarzy stomatologów (Dz.U. Nr 85, poz. 784). Zmiana weszła w życie 31 maja 2003 r.
Wersja obowiązująca od 2003-05-31 do 2005-11-12
[68] 1. Lekarz posiadający stopień naukowy doktora habilitowanego i mający odpowiedni dorobek zawodowy w szczegółowej dziedzinie medycyny wymienionej w § 1 ust. 1 pkt 2, z wyjątkiem chirurgii naczyniowej, chirurgii onkologicznej, chirurgii plastycznej, ginekologii onkologicznej, otorynolaryngologii dziecięcej i urologii dziecięcej, może złożyć wniosek o skierowanie go, na wniosek właściwego konsultanta krajowego, do odbywania tej specjalizacji bez postępowania kwalifikacyjnego.
2. W przypadku lekarza, o którym mowa w ust. 1, kierownik specjalizacji może wystąpić, za pośrednictwem Centrum, do ministra właściwego do spraw zdrowia, o uznanie dotychczasowego dorobku naukowego i zawodowego lekarza za równoważny ze zrealizowaniem przez niego, w części lub w całości, szczegółowego programu właściwej specjalizacji.
3. W przypadku lekarza posiadającego stopień naukowy doktora habilitowanego i mającego odpowiedni dorobek zawodowy w szczegółowej dziedzinie medycyny, o której mowa w ust. 1, zakwalifikowanego do odbywania specjalizacji w trybie postępowania kwalifikacyjnego, kierownik specjalizacji w porozumieniu z właściwym konsultantem krajowym może wystąpić, za pośrednictwem Centrum, do ministra właściwego do spraw zdrowia, o uznanie dotychczasowego dorobku naukowego i zawodowego lekarza za równoważny ze zrealizowaniem przez niego, w części lub w całości, szczegółowego programu specjalizacji.
4. Minister właściwy do spraw zdrowia, na wniosek Dyrektora Centrum, sporządzony na podstawie opinii powołanego przez niego zespołu, w skład którego wchodzą: właściwy konsultant krajowy, kierownik specjalizacji, przedstawiciel właściwego towarzystwa naukowego i przedstawiciel Naczelnej Rady Lekarskiej posiadający tytuł specjalisty w danej dziedzinie medycyny i stopień naukowy doktora habilitowanego, może uznać dotychczasowy dorobek naukowy i zawodowy lekarza, o którym mowa w ust. 1 i 3, za równoważny ze zrealizowaniem przez niego w części lub w całości szczegółowego programu właściwej specjalizacji, a w przypadku uznania za równoważny w całości – podjąć decyzję o dopuszczeniu tego lekarza do egzaminu państwowego.
[68] § 35 w brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 21 rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 4 kwietnia 2003 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie specjalizacji lekarzy i lekarzy stomatologów (Dz.U. Nr 85, poz. 784). Zmiana weszła w życie 31 maja 2003 r.
Wersja archiwalna obowiązująca od 2001-12-29 do 2003-05-30
1. [39] Lekarz posiadający stopień naukowy doktora habilitowanego i mający odpowiedni dorobek zawodowy w zachowawczej lub pediatrycznej szczegółowej dziedzinie medycyny może zostać skierowany na wniosek właściwego konsultanta krajowego do odbywania tej specjalizacji bez postępowania kwalifikacyjnego.
2. [40] W przypadku lekarza, o którym mowa w ust. 1, kierownik specjalizacji może wystąpić, za pośrednictwem Centrum, do ministra właściwego do spraw zdrowia, o uznanie dotychczasowego dorobku naukowego i zawodowego lekarza za równoważny ze zrealizowaniem przez niego, w części lub w całości, szczegółowego programu właściwej specjalizacji.
3. [41] Minister właściwy do spraw zdrowia, na wniosek Dyrektora Centrum, sporządzony na podstawie opinii powołanego przez niego zespołu, w skład którego wchodzą: właściwy konsultant krajowy, kierownik specjalizacji, przedstawiciel właściwego towarzystwa naukowego i przedstawiciel Naczelnej Rady Lekarskiej posiadający tytuł specjalisty w danej dziedzinie medycyny i stopień naukowy doktora habilitowanego, może uznać dotychczasowy dorobek naukowy i zawodowy lekarza, o którym mowa w ust. 1, za równoważny ze zrealizowaniem w części lub w całości szczegółowego programu właściwej specjalizacji, a w przypadku uznania za równoważny w całości – podjąć decyzję o dopuszczeniu tego lekarza do egzaminu państwowego.
[39] § 35 ust. 1 w brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 19 lit. a) rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 18 grudnia 2001 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie specjalizacji lekarzy i lekarzy stomatologów (Dz.U. Nr 148, poz. 1661). Zmiana weszła w życie 29 grudnia 2001 r.
[40] § 35 ust. 2 w brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 19 lit. b) rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 18 grudnia 2001 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie specjalizacji lekarzy i lekarzy stomatologów (Dz.U. Nr 148, poz. 1661). Zmiana weszła w życie 29 grudnia 2001 r.
[41] § 35 ust. 3 dodany przez § 1 pkt 19 lit. c) rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 18 grudnia 2001 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie specjalizacji lekarzy i lekarzy stomatologów (Dz.U. Nr 148, poz. 1661). Zmiana weszła w życie 29 grudnia 2001 r.
Wersja archiwalna obowiązująca od 2001-08-21 do 2001-12-28
1. Lekarz posiadający stopień naukowy doktora habilitowanego i mający odpowiedni dorobek zawodowy w dziedzinie psychiatria dzieci i młodzieży, zachowawczej lub pediatrycznej szczegółowej dziedzinie medycyny może zostać skierowany na wniosek właściwego konsultanta krajowego do odbywania tej specjalizacji bez postępowania kwalifikacyjnego.
2. Minister właściwy do spraw zdrowia, na wniosek kierownika specjalizacji, w oparciu o opinię powołanego przez siebie zespołu, w skład którego wchodzą: właściwy konsultant krajowy, właściwy konsultant wojewódzki, przedstawiciel właściwego towarzystwa naukowego i kierownik specjalizacji, może uznać dotychczasowy dorobek naukowy i zawodowy lekarza, o którym mowa w ust. 1, za równoważny ze zrealizowaniem w części lub w całości szczegółowego programu właściwej specjalizacji i w przypadku uznania za równoważny w całości - podjąć decyzję o dopuszczeniu tego lekarza do egzaminu państwowego.