Wersja obowiązująca od 2003.01.16 do 2006.01.01

[8] 1. Bazy paliw wyposaża się w instalacje i urządzenia do:

1) zabezpieczenia przed przenikaniem produktów naftowych do gruntu i wód gruntowych, cieków, rzek, jezior i akwenów portowych oraz przed emisją par tych produktów do powietrza atmosferycznego, w procesach ich przeładunku i magazynowania,

2) monitorowania stanu magazynowanych produktów i sygnalizacji przecieków tych produktów do gruntu i wód gruntowych,

3) hermetycznego magazynowania, załadunku i rozładunku produktów naftowych l klasy, ograniczającego roczne straty z tego tytułu w każdej instalacji magazynowej bazy paliw, do wartości poniżej 0,01%.

2. Instalacje i urządzenia, o których mowa w ust. 1, powinny być zaprojektowane i wykonane w sposób zapewniający kontrolę ich pracy.

3. Instalacje i urządzenia do odzyskiwania par – produktów naftowych l klasy powinny być tak zaprojektowane i eksploatowane, aby średnie stężenie par na wylocie z instalacji nie przekraczało 35 g/m3 na godzinę, mierzone w ciągu dnia pracy (minimum 7 godzin) przy normalnej wydajności. Pomiary mogą być wykonywane w sposób ciągły lub nieciągły.

4. W przypadku gdy pomiary wykonywane są w sposób nieciągły, wykonuje się co najmniej cztery pomiary na godzinę. Całkowity błąd pomiaru nie może przekraczać 10% wartości mierzonej, a zastosowany sprzęt pomiarowy powinien posiadać zdolność mierzenia stężeń co najmniej 3 g/m3 z dokładnością nie mniejszą niż 95% wartości mierzonej.

5. W procesach odgórnego i oddolnego załadunku cystern samochodowych lub kolejowych produktami naftowymi l klasy pary tych produktów odprowadza się do zbiornika dozymetrycznego instalacji odzysku par lub do zbiornika transportowego do pośredniego magazynowania par albo do zbiorników, z których produkt jest wydawany, pod warunkiem że zbiorniki te nie zostały wyposażone w dachy pływające lub wewnętrzne membrany pływające. W przypadku pracy urządzeń załadowczych ze szczytową wydajnością dopuszcza się, aby zastosowany system gromadzenia i odzysku par z urządzeń załadowczych wytwarzał maksymalne nadciśnienie na przyłączu, do odprowadzenia par z cysterny, równe 55 milibarom, pod warunkiem niespowodowania wydostawania się par na zewnątrz przez zawory oddechowe.

6. Podczas odgórnego załadunku cystern samochodowych lub kolejowych produktami naftowymi końcówka nalewaka powinna znajdować się jak najbliżej dna zbiornika –cysterny. Proces załadunku powinien odbywać się ze zmniejszoną wydajnością przepływu produktu na początku i na końcu tego procesu.

7. Podczas załadunku oddolnego cystern samochodowych lub kolejowych produktami naftowymi wydatek nalewaka nie powinien przekraczać 2500 litrów na minutę, przy nominalnej średnicy nalewaka wynoszącej DN 100.

8. Urządzenia służące do hermetycznego załadunku i rozładunku cystern samochodowych lub kolejowych w bazach paliw powinny być tak zaprojektowane i eksploatowane, aby całkowite roczne straty produktów naftowych l klasy nie przekraczały wartości 0,005%.

9. Wszystkie bazy paliw (terminale) posiadające urządzenia załadowcze do cystern samochodowych wyposaża się w zespół nalewaków do oddolnego załadunku cystern produktami naftowymi l klasy.

10. Każda cysterna samochodowa przeznaczona do oddolnego załadunku produktów naftowych l klasy powinna spełniać warunki techniczne określone w odrębnych przepisach.

11. Każdy nalewak przeznaczony do oddolnego załadunku cystern samochodowych powinien być wyposażony w:

1) 4-calową złączkę nakrętną API (Ø101,6 mm) umieszczoną na ramieniu nalewaka pasującą do 4-calowej złączki zwężkowej API (Ø101,6 mm) umieszczonej na cysternie samochodowej,

2) urządzenie kontrolne, które po podłączeniu do cysterny samochodowej umożliwi kontrolę stanu napełnienia oraz przekazanie odpornego na zakłócenia sygnału dla układów zezwalających na załadunek lub wstrzymujących załadunek, w przypadkach przepełnienia cysterny lub utraty skutecznego jej uziemienia; załadunek cysterny powinien być możliwy po podłączeniu przewodu odbioru par.

12. Nalewaki do odgórnego załadunku cystern powinny być wyposażone w specjalne urządzenia odzysku par produktów naftowych l klasy, urządzenie kontrolne zabezpieczające przed przepełnieniem cystern i blokujące pracę nalewaków w przypadku wystąpienia awarii, utraty skutecznego uziemienia lub przepełnienia cysterny.

13. Podczas załadunku produktami naftowymi l klasy:

1) cysterna samochodowa powinna być uziemiona, przyłączona do nalewaka oraz przewodu odprowadzenia par do instalacji ich odzysku, a także połączona z urządzeniem kontrolnym nalewaka za pomocą standardowego dziesięciostykowego złącza elektrycznego przewodem zwrotnym z czujnika przepełnienia; dziesięciostykowa wtyczka powinna być przymocowana do końcówki przewodu znajdującego się przy cysternie, a dziesięciostykowe gniazdo powinno być umieszczone na obudowie urządzenia kontrolnego i połączone z systemem uziemienia nalewaka,

2) cysterna kolejowa powinna być uziemiona w sposób określony w Polskich Normach i przyłączona do nalewaka załadunku, wyposażonego w urządzenie odbioru par oraz czujnik przepełnienia,

3) tor kolejowy od strony wjazdu na teren bazy paliw płynnych l i II klasy powinien mieć dwie poprzeczne przerwy izolacyjne w obu tokach szynowych, położone w odległości co najmniej 50 m od siebie, przy czym jedna z tych przerw powinna znajdować się poza terenem bazy paliw lub miejsca przeładunku w odległości nie większej niż 5 m od ogrodzenia,

4) system układu uziemiającego urządzeń przeładunkowych powinien stanowić skuteczne połączenie (metaliczne) wagonu cysterny oraz urządzeń nalewczych z uziemionym torem przeładunkowym bocznicy kolejowej bazy paliw, izolowanej od torów szlakowych, zgodnie z pkt 3,

5) uruchomienie urządzeń do przeładunku paliw płynnych l i II klasy może nastąpić tylko po przerwaniu ciągłości toków szynowych toru bocznicy kolejowej z torem szlakowym.

[8] § 14 w brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 6 rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 20 grudnia 2002 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać bazy i stacje paliw płynnych, rurociągi dalekosiężne do transportu ropy naftowej i produktów naftowych i ich usytuowanie (Dz. U. z 2003 r. Nr 1, poz. 8). Zmiana weszła w życie 16 stycznia 2003 r.

Wersja obowiązująca od 2003.01.16 do 2006.01.01

[8] 1. Bazy paliw wyposaża się w instalacje i urządzenia do:

1) zabezpieczenia przed przenikaniem produktów naftowych do gruntu i wód gruntowych, cieków, rzek, jezior i akwenów portowych oraz przed emisją par tych produktów do powietrza atmosferycznego, w procesach ich przeładunku i magazynowania,

2) monitorowania stanu magazynowanych produktów i sygnalizacji przecieków tych produktów do gruntu i wód gruntowych,

3) hermetycznego magazynowania, załadunku i rozładunku produktów naftowych l klasy, ograniczającego roczne straty z tego tytułu w każdej instalacji magazynowej bazy paliw, do wartości poniżej 0,01%.

2. Instalacje i urządzenia, o których mowa w ust. 1, powinny być zaprojektowane i wykonane w sposób zapewniający kontrolę ich pracy.

3. Instalacje i urządzenia do odzyskiwania par – produktów naftowych l klasy powinny być tak zaprojektowane i eksploatowane, aby średnie stężenie par na wylocie z instalacji nie przekraczało 35 g/m3 na godzinę, mierzone w ciągu dnia pracy (minimum 7 godzin) przy normalnej wydajności. Pomiary mogą być wykonywane w sposób ciągły lub nieciągły.

4. W przypadku gdy pomiary wykonywane są w sposób nieciągły, wykonuje się co najmniej cztery pomiary na godzinę. Całkowity błąd pomiaru nie może przekraczać 10% wartości mierzonej, a zastosowany sprzęt pomiarowy powinien posiadać zdolność mierzenia stężeń co najmniej 3 g/m3 z dokładnością nie mniejszą niż 95% wartości mierzonej.

5. W procesach odgórnego i oddolnego załadunku cystern samochodowych lub kolejowych produktami naftowymi l klasy pary tych produktów odprowadza się do zbiornika dozymetrycznego instalacji odzysku par lub do zbiornika transportowego do pośredniego magazynowania par albo do zbiorników, z których produkt jest wydawany, pod warunkiem że zbiorniki te nie zostały wyposażone w dachy pływające lub wewnętrzne membrany pływające. W przypadku pracy urządzeń załadowczych ze szczytową wydajnością dopuszcza się, aby zastosowany system gromadzenia i odzysku par z urządzeń załadowczych wytwarzał maksymalne nadciśnienie na przyłączu, do odprowadzenia par z cysterny, równe 55 milibarom, pod warunkiem niespowodowania wydostawania się par na zewnątrz przez zawory oddechowe.

6. Podczas odgórnego załadunku cystern samochodowych lub kolejowych produktami naftowymi końcówka nalewaka powinna znajdować się jak najbliżej dna zbiornika –cysterny. Proces załadunku powinien odbywać się ze zmniejszoną wydajnością przepływu produktu na początku i na końcu tego procesu.

7. Podczas załadunku oddolnego cystern samochodowych lub kolejowych produktami naftowymi wydatek nalewaka nie powinien przekraczać 2500 litrów na minutę, przy nominalnej średnicy nalewaka wynoszącej DN 100.

8. Urządzenia służące do hermetycznego załadunku i rozładunku cystern samochodowych lub kolejowych w bazach paliw powinny być tak zaprojektowane i eksploatowane, aby całkowite roczne straty produktów naftowych l klasy nie przekraczały wartości 0,005%.

9. Wszystkie bazy paliw (terminale) posiadające urządzenia załadowcze do cystern samochodowych wyposaża się w zespół nalewaków do oddolnego załadunku cystern produktami naftowymi l klasy.

10. Każda cysterna samochodowa przeznaczona do oddolnego załadunku produktów naftowych l klasy powinna spełniać warunki techniczne określone w odrębnych przepisach.

11. Każdy nalewak przeznaczony do oddolnego załadunku cystern samochodowych powinien być wyposażony w:

1) 4-calową złączkę nakrętną API (Ø101,6 mm) umieszczoną na ramieniu nalewaka pasującą do 4-calowej złączki zwężkowej API (Ø101,6 mm) umieszczonej na cysternie samochodowej,

2) urządzenie kontrolne, które po podłączeniu do cysterny samochodowej umożliwi kontrolę stanu napełnienia oraz przekazanie odpornego na zakłócenia sygnału dla układów zezwalających na załadunek lub wstrzymujących załadunek, w przypadkach przepełnienia cysterny lub utraty skutecznego jej uziemienia; załadunek cysterny powinien być możliwy po podłączeniu przewodu odbioru par.

12. Nalewaki do odgórnego załadunku cystern powinny być wyposażone w specjalne urządzenia odzysku par produktów naftowych l klasy, urządzenie kontrolne zabezpieczające przed przepełnieniem cystern i blokujące pracę nalewaków w przypadku wystąpienia awarii, utraty skutecznego uziemienia lub przepełnienia cysterny.

13. Podczas załadunku produktami naftowymi l klasy:

1) cysterna samochodowa powinna być uziemiona, przyłączona do nalewaka oraz przewodu odprowadzenia par do instalacji ich odzysku, a także połączona z urządzeniem kontrolnym nalewaka za pomocą standardowego dziesięciostykowego złącza elektrycznego przewodem zwrotnym z czujnika przepełnienia; dziesięciostykowa wtyczka powinna być przymocowana do końcówki przewodu znajdującego się przy cysternie, a dziesięciostykowe gniazdo powinno być umieszczone na obudowie urządzenia kontrolnego i połączone z systemem uziemienia nalewaka,

2) cysterna kolejowa powinna być uziemiona w sposób określony w Polskich Normach i przyłączona do nalewaka załadunku, wyposażonego w urządzenie odbioru par oraz czujnik przepełnienia,

3) tor kolejowy od strony wjazdu na teren bazy paliw płynnych l i II klasy powinien mieć dwie poprzeczne przerwy izolacyjne w obu tokach szynowych, położone w odległości co najmniej 50 m od siebie, przy czym jedna z tych przerw powinna znajdować się poza terenem bazy paliw lub miejsca przeładunku w odległości nie większej niż 5 m od ogrodzenia,

4) system układu uziemiającego urządzeń przeładunkowych powinien stanowić skuteczne połączenie (metaliczne) wagonu cysterny oraz urządzeń nalewczych z uziemionym torem przeładunkowym bocznicy kolejowej bazy paliw, izolowanej od torów szlakowych, zgodnie z pkt 3,

5) uruchomienie urządzeń do przeładunku paliw płynnych l i II klasy może nastąpić tylko po przerwaniu ciągłości toków szynowych toru bocznicy kolejowej z torem szlakowym.

[8] § 14 w brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 6 rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 20 grudnia 2002 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać bazy i stacje paliw płynnych, rurociągi dalekosiężne do transportu ropy naftowej i produktów naftowych i ich usytuowanie (Dz. U. z 2003 r. Nr 1, poz. 8). Zmiana weszła w życie 16 stycznia 2003 r.

Wersja archiwalna obowiązująca od 2001.02.18 do 2003.01.15

1. Bazy paliw powinny być wyposażone w instalacje i urządzenia:

1) zabezpieczające przed przenikaniem produktów naftowych do gruntu i wód gruntowych, cieków, rzek, jezior i akwenów portowych oraz emisją par tych produktów do powietrza atmosferycznego w procesach ich przeładunku i magazynowania,

2) do monitorowania stanu magazynowanych produktów i sygnalizacji przecieków tych produktów do gruntu i wód gruntowych,

3) do hermetycznego magazynowania, załadunku i rozładunku produktów naftowych l klasy, ograniczające roczne straty z tego tytułu w każdej instalacji magazynowej bazy paliw do wartości poniżej 0,01% ich rocznej wydajności.

2. Instalacje i urządzenia, o których mowa w ust. 1, powinny być zaprojektowane i wykonane w sposób zapewniający kontrolę ich pracy.

3. Średnie stężenie węglowodorów na wylocie z instalacji odzysku par produktów naftowych l klasy nie może przekraczać 35 g/m3 na godzinę, mierzone w ciągu pełnego dnia pracy (minimum 7 godzin) przy normalnej wydajności. Pomiary mogą być ciągłe lub przerywane. Jeżeli pomiary są przerywane, należy dokonywać przynajmniej czterech pomiarów na godzinę. Całkowity błąd pomiaru nie może przekraczać 10% wartości mierzonej, a zastosowany sprzęt pomiarowy musi mieć zdolność mierzenia stężeń od co najmniej 3 g/m3 z dokładnością co najmniej 95% wartości mierzonej.

4. W procesach odgórnego i oddolnego załadunku cystern samochodowych lub kolejowych produktami naftowymi l klasy pary tych produktów powinny być odprowadzane do instalacji odzysku par lub do zbiornika z dachem stałym, z którego produkt jest wydawany. W przypadku pracy urządzeń załadowczych ze szczytową wydajnością dopuszcza się, aby zastosowany system gromadzenia i odzysku par z urządzeń załadowczych wytwarzał maksymalne podciśnienie na przyłączu do odprowadzenia par z cysterny równe 55 milibarom.

5. W czasie odgórnego załadunku cystern samochodowych lub kolejowych produktami naftowymi końcówka nalewaka powinna znajdować się jak najbliżej dna zbiornika – cysterny, a proces załadunku powinien odbywać się ze zmniejszoną wydajnością przepływu produktu na początku i na końcu tego procesu.

6. Przy załadunku oddolnym cystern samochodowych lub kolejowych produktami naftowymi wydatek nalewaka nie powinien przekraczać 2500 litrów na minutę, przy nominalnej średnicy nalewaka Dn 100.

7. Urządzenia służące do hermetycznego załadunku i rozładunku cystern samochodowych i kolejowych w bazach paliw powinny być tak zaprojektowane i eksploatowane, aby całkowite roczne straty produktów naftowych l klasy nie przekraczały wartości 0,005% ich wydajności.

8. Wszystkie bazy paliw (terminale) posiadające urządzenia załadowcze dla cystern samochodowych powinny posiadać również zespoły nalewaków do oddolnego załadunku cystern produktami naftowymi l klasy.

9. Cysterny samochodowe przystosowane do oddolnego załadunku powinny być wyposażone w tabliczki identyfikacyjne określające dozwoloną ilość jednocześnie podłączonych ramion nalewaków i dopuszczalne ciśnienie.

10. Nalewaki do oddolnego załadunku cystern samochodowych powinny być wyposażone w standardowe złącza pasujące do przyłączy umieszczonych w cysternie samochodowej.

11. Nalewaki do oddolnego załadunku cystern powinny być wyposażone w specjalne urządzenia kontrolne zabezpieczające przed przepełnianiem cystern i blokujące pracę nalewaków w sytuacjach awaryjnych.

12. W czasie załadunku lub wyładunku cystern samochodowych i kolejowych:

1) cysterna samochodowa powinna być uziemiona i połączona z urządzeniem kontrolnym nalewaka za pomocą standardowego łącznika elektrycznego, przy czym wtyczka musi być przymocowana na przewodzie przy cysternie, a gniazdko powinno być przymocowane na przewodzie urządzenia kontrolnego nalewaka,

2) cysterna kolejowa powinna być uziemiona zgodnie z Polskimi Normami,

3) tor kolejowy od strony wjazdu na teren bazy paliw powinien mieć dwie poprzeczne przerwy izolacyjne w obu tokach szynowych, położone w odległości co najmniej 50 m od siebie, przy czym jedna z tych przerw powinna znajdować się poza terenem bazy paliw (lub miejsca przeładunku) w odległości nie większej niż 5 m od ogrodzenia,

4) połączenie układu uziemiającego z torem kolejowym i wagonem cysterną powinno być możliwe wyłącznie po przerwaniu ciągłości toków i wykonane za pomocą przełącznika,

5) uruchomienie urządzeń do przeładunku (pomp) może nastąpić tylko po przerwaniu ciągłości toków szynowych toru.