Wersja obowiązująca od 2004.09.03 do 2004.12.31

Rozdział 2

(utracił moc)

Art. 91. [109] (utracił moc).

[109] Ustawa traci moc 3 września 2004 r. na podstawie art. 234 ustawy z dnia 16 lipca 2004 r. – Prawo telekomunikacyjne (Dz. U. Nr 171, poz. 1800), z wyjątkiem art. 25 ust. 5, art. 27 ust. 3, art. 30-33, art. 112 ust. 5 i 6, które tracą moc 31 grudnia 2004 r.

Wersja archiwalna obowiązująca od 2003.10.01 do 2004.09.02

Rozdział 2

Ocena zgodności urządzeń telekomunikacyjnych

Art. 91. [Ocena zgodności z wymogami] 1. [130] Obowiązkowi oceny zgodności z wymaganiami, o których mowa w art. 88 ust. 1 i 2, zwanymi dalej „zasadniczymi wymaganiami” podlegają, o ile ustawa nie stanowi inaczej, urządzenia końcowe przeznaczone do dołączania do zakończeń sieci publicznej oraz urządzenia radiowe nadawcze lub nadawczo-odbiorcze.

2. Dokumentem lub znakiem potwierdzającym, że urządzenie, o którym mowa w ust. 1, spełnia zasadnicze wymagania, jest:

1) certyfikat zgodności lub znak zgodności urządzenia z zasadniczymi wymaganiami, wydane przez uprawniony organ,

2) certyfikat zgodności lub znak zgodności urządzenia z zasadniczymi wymaganiami, wydane przez uprawniony organ innego państwa, uznany przez polski organ właściwy w sprawach certyfikacji, z zastrzeżeniem ust. 3,

3) deklaracja zgodności urządzenia z zasadniczymi wymaganiami, wydana przez producenta albo jego przedstawiciela, po uzyskaniu przez niego potwierdzenia zgodności z zasadniczymi wymaganiami, [131] z zastrzeżeniem ust. 3,

3a) [132] raport techniczny zawierający sprawozdanie z badań technicznych urządzenia wraz z opinią potwierdzającą spełnianie przez nie zasadniczych wymagań, wystawione przez akredytowane laboratorium badawcze, indywidualnemu użytkownikowi urządzenia nie będącego przedmiotem oferty handlowej.

4) [133] (uchylony).

3. Przepisów ust. 2 pkt 2 i 3 nie stosuje się do urządzeń radiowych nadawczych lub nadawczo-odbiorczych, których używanie nie wymaga pozwolenia, przewidzianych do pracy w zakresach częstotliwości nie dopuszczonych do stosowania na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej przez służbę radiokomunikacyjną, dla której wykonywania urządzenie zostało przeznaczone.

4. Przepisów ust. 1 nie stosuje się do urządzeń:

1) przystosowanych do wyłącznego używania w radiokomunikacyjnej służbie amatorskiej, nie będących przedmiotem oferty handlowej,

2) urządzeń radiowych, przystosowanych wyłącznie do odbioru sygnałów radiofonicznych lub telewizyjnych,

3) użytkowanych przez organy, [134] komórki i jednostki, o których mowa w art. 4 ust. 1 pkt 1–6.

5. Minister właściwy do spraw łączności może określić, w drodze rozporządzenia, inne rodzaje urządzeń spośród określonych w ust. 1, które nie podlegają obowiązkowej ocenie zgodności z zasadniczymi wymaganiami, jeżeli zasada działania lub konstrukcji tych urządzeń zapewnia spełnianie przez nie tych wymagań.

[130] Art. 91 ust. 1 w brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 61 lit. a) ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o zmianie ustawy – Prawo telekomunikacyjne oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz.U. Nr 113, poz. 1070). Zmiana weszła w życie 1 października 2003 r.

[131] Art. 91 ust. 2 pkt 3 w brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 61 lit. b) ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o zmianie ustawy – Prawo telekomunikacyjne oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz.U. Nr 113, poz. 1070). Zmiana weszła w życie 1 października 2003 r.

[132] Art. 91 ust. 2 pkt 3a w brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 61 lit. b) ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o zmianie ustawy – Prawo telekomunikacyjne oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz.U. Nr 113, poz. 1070). Zmiana weszła w życie 1 października 2003 r.

[133] Art. 91 ust. 2 pkt 4 uchylony przez art. 1 pkt 61 lit. b) ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o zmianie ustawy – Prawo telekomunikacyjne oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz.U. Nr 113, poz. 1070). Zmiana weszła w życie 1 października 2003 r.

[134] Art. 91 ust. 4 pkt 3 w brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 61 lit. c) ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o zmianie ustawy – Prawo telekomunikacyjne oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz.U. Nr 113, poz. 1070). Zmiana weszła w życie 1 października 2003 r.

Wersja archiwalna obowiązująca od 2003.01.01 do 2003.09.30

Rozdział 2

Ocena zgodności urządzeń telekomunikacyjnych

Art. 91. [Ocena zgodności z wymogami] 1. Obowiązkowi oceny zgodności z wymaganiami zasadniczymi podlegają, o ile ustawa nie stanowi inaczej, urządzenia końcowe przeznaczone do dołączania do zakończeń sieci publicznej, osprzęt przeznaczony do dołączania urządzeń końcowych do sieci telekomunikacyjnej oraz urządzenia radiowe nadawcze lub nadawczo-odbiorcze.

2. Dokumentem lub znakiem potwierdzającym, że urządzenie, o którym mowa w ust. 1, spełnia zasadnicze wymagania, jest:

1) certyfikat zgodności lub znak zgodności urządzenia z zasadniczymi wymaganiami, wydane przez uprawniony organ,

2) certyfikat zgodności lub znak zgodności urządzenia z zasadniczymi wymaganiami, wydane przez uprawniony organ innego państwa, uznany przez polski organ właściwy w sprawach certyfikacji, z zastrzeżeniem ust. 3,

3) deklaracja zgodności urządzenia z zasadniczymi wymaganiami, wydana przez producenta albo jego przedstawiciela, z zastrzeżeniem ust. 3,

3a) [5] raport techniczny zawierający sprawozdanie z badań technicznych urządzenia radiowego wraz z opinią potwierdzającą spełnianie przez nie zasadniczych wymagań, wystawione przez akredytowane laboratorium badawcze, indywidualnemu użytkownikowi urządzenia radiowego, niebędący przedmiotem oferty handlowej,

4) świadectwo homologacji lub znak wskazujący na posiadanie przez urządzenie takiego świadectwa, wydany na podstawie ustawy, o której mowa w art. 131.

3. Przepisów ust. 2 pkt 2 i 3 nie stosuje się do urządzeń radiowych nadawczych lub nadawczo-odbiorczych, których używanie nie wymaga pozwolenia, przewidzianych do pracy w zakresach częstotliwości nie dopuszczonych do stosowania na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej przez służbę radiokomunikacyjną, dla której wykonywania urządzenie zostało przeznaczone.

4. Przepisów ust. 1 nie stosuje się do urządzeń:

1) przystosowanych do wyłącznego używania w radiokomunikacyjnej służbie amatorskiej, nie będących przedmiotem oferty handlowej,

2) urządzeń radiowych, przystosowanych wyłącznie do odbioru sygnałów radiofonicznych lub telewizyjnych,

3) użytkowanych przez komórki i jednostki, o których mowa w art. 4 ust. 1 pkt 1–6.

5. Minister właściwy do spraw łączności może określić, w drodze rozporządzenia, inne rodzaje urządzeń spośród określonych w ust. 1, które nie podlegają obowiązkowej ocenie zgodności z zasadniczymi wymaganiami, jeżeli zasada działania lub konstrukcji tych urządzeń zapewnia spełnianie przez nie tych wymagań.

[5] Art. 91 ust. 2 pkt 3a dodany przez art. 53 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. o systemie oceny zgodności (Dz.U. Nr 166, poz. 1360). Zmiana weszła w życie 1 stycznia 2003 r.

Wersja archiwalna obowiązująca od 2001.01.01 do 2002.12.31

Rozdział 2

Ocena zgodności urządzeń telekomunikacyjnych

Art. 91. [Ocena zgodności z wymogami] 1. Obowiązkowi oceny zgodności z wymaganiami zasadniczymi podlegają, o ile ustawa nie stanowi inaczej, urządzenia końcowe przeznaczone do dołączania do zakończeń sieci publicznej, osprzęt przeznaczony do dołączania urządzeń końcowych do sieci telekomunikacyjnej oraz urządzenia radiowe nadawcze lub nadawczo-odbiorcze.

2. Dokumentem lub znakiem potwierdzającym, że urządzenie, o którym mowa w ust. 1, spełnia zasadnicze wymagania, jest:

1) certyfikat zgodności lub znak zgodności urządzenia z zasadniczymi wymaganiami, wydane przez uprawniony organ,

2) certyfikat zgodności lub znak zgodności urządzenia z zasadniczymi wymaganiami, wydane przez uprawniony organ innego państwa, uznany przez polski organ właściwy w sprawach certyfikacji, z zastrzeżeniem ust. 3,

3) deklaracja zgodności urządzenia z zasadniczymi wymaganiami, wydana przez producenta albo jego przedstawiciela, z zastrzeżeniem ust. 3,

4) świadectwo homologacji lub znak wskazujący na posiadanie przez urządzenie takiego świadectwa, wydany na podstawie ustawy, o której mowa w art. 131.

3. Przepisów ust. 2 pkt 2 i 3 nie stosuje się do urządzeń radiowych nadawczych lub nadawczo-odbiorczych, których używanie nie wymaga pozwolenia, przewidzianych do pracy w zakresach częstotliwości nie dopuszczonych do stosowania na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej przez służbę radiokomunikacyjną, dla której wykonywania urządzenie zostało przeznaczone.

4. Przepisów ust. 1 nie stosuje się do urządzeń:

1) przystosowanych do wyłącznego używania w radiokomunikacyjnej służbie amatorskiej, nie będących przedmiotem oferty handlowej,

2) urządzeń radiowych, przystosowanych wyłącznie do odbioru sygnałów radiofonicznych lub telewizyjnych,

3) użytkowanych przez komórki i jednostki, o których mowa w art. 4 ust. 1 pkt 1–6.

5. Minister właściwy do spraw łączności może określić, w drodze rozporządzenia, inne rodzaje urządzeń spośród określonych w ust. 1, które nie podlegają obowiązkowej ocenie zgodności z zasadniczymi wymaganiami, jeżeli zasada działania lub konstrukcji tych urządzeń zapewnia spełnianie przez nie tych wymagań.