Wersja obowiązująca od 2004.09.03 do 2004.12.31

[75] (utracił moc).

[75] Ustawa traci moc 3 września 2004 r. na podstawie art. 234 ustawy z dnia 16 lipca 2004 r. – Prawo telekomunikacyjne (Dz. U. Nr 171, poz. 1800), z wyjątkiem art. 25 ust. 5, art. 27 ust. 3, art. 30-33, art. 112 ust. 5 i 6, które tracą moc 31 grudnia 2004 r.

Wersja obowiązująca od 2004.09.03 do 2004.12.31

[75] (utracił moc).

[75] Ustawa traci moc 3 września 2004 r. na podstawie art. 234 ustawy z dnia 16 lipca 2004 r. – Prawo telekomunikacyjne (Dz. U. Nr 171, poz. 1800), z wyjątkiem art. 25 ust. 5, art. 27 ust. 3, art. 30-33, art. 112 ust. 5 i 6, które tracą moc 31 grudnia 2004 r.

Wersja archiwalna obowiązująca od 2001.01.01 do 2004.09.02

[Działania określone w planie] 1. W sytuacji szczególnego zagrożenia operatorzy publiczni podejmują niezwłocznie działania określone w planie, o którym mowa w art. 64 ust. 2, utrzymując lub odtwarzając świadczenie usług telekomunikacyjnych w pierwszej kolejności służbom powołanym do ratowania życia ludzkiego, a następnie organom administracji rządowej lub samorządu terytorialnego, Policji, Siłom Zbrojnym, obronie cywilnej, Służbie Więziennej oraz pozostałym użytkownikom, zarówno własnej sieci telekomunikacyjnej, jak i sieci telekomunikacyjnych innych operatorów, w szczególności przez użyczanie, w miarę możliwości, urządzeń telekomunikacyjnych na czas akcji ratowniczej.

2. Przepisy ust. 1 stosuje się odpowiednio wobec osób używających urządzenia radiowe nadawcze i nadawczo-odbiorcze, wykorzystywane w służbach radiokomunikacyjnych.

3. Przepisy ust. 1 stosuje się odpowiednio podczas działań ratunkowych lub łagodzenia skutków katastrof o zasięgu międzynarodowym, co najmniej w zakresie ustalonym umowami, których Rzeczpospolita Polska jest stroną.