Wersja obowiązująca od 2004.09.03 do 2004.12.31

Rozdział 2

(utracił moc)

Art. 49. [60] (utracił moc).

[60] Ustawa traci moc 3 września 2004 r. na podstawie art. 234 ustawy z dnia 16 lipca 2004 r. – Prawo telekomunikacyjne (Dz. U. Nr 171, poz. 1800), z wyjątkiem art. 25 ust. 5, art. 27 ust. 3, art. 30-33, art. 112 ust. 5 i 6, które tracą moc 31 grudnia 2004 r.

Wersja archiwalna obowiązująca od 2003.10.01 do 2004.09.02

Rozdział 2

Świadczenie usług powszechnych

Art. 49. [Świadczenie usług telefonicznych] [56] 1. Operator publiczny o znaczącej pozycji rynkowej w zakresie świadczenia usług telefonicznych w stacjonarnych publicznych sieciach telefonicznych na obszarze województwa, obowiązany jest do zawarcia z użytkownikiem końcowym umowy o świadczenie usług telefonicznych oraz świadczenia mu usług telefonicznych umożliwiających komunikowanie się z innymi użytkownikami końcowymi przyłączonymi do publicznych sieci telefonicznych, faksu i transmisji danych w paśmie fonicznym, z wykorzystaniem modemów, dostępu do internetu szkół publicznych, placówek oświatowych, bibliotek i szkół wyższych, o odpowiedniej przepustowości, z wyłączeniem usług dostępu do sieci, wraz ze świadczeniami dodatkowymi polegającymi na:

1) udzielaniu informacji o numerach abonentów,

2) udogodnieniach dla osób niepełnosprawnych,

3) dostarczaniu, na pisemne żądanie abonenta, szczegółowego wykazu wykonanych mu usług telekomunikacyjnych

– zwanych dalej „usługami powszechnymi”, które powinny być dostępne użytkownikowi końcowemu, z zachowaniem wymaganej jakości i po przystępnej cenie, na obszarze całego kraju.

2. Minister właściwy do spraw łączności określi, w drodze rozporządzenia, katalog usług powszechnych, szczegółowe wymagania dotyczące świadczenia usług powszechnych, w tym wymagania dotyczące ich jakości, dostępności i przystępności cenowej, wymagania dotyczące przepustowości a także liczby aparatów publicznych, w tym przystosowanych dla osób niepełnosprawnych, mając na uwadze poziom rozwoju telefonizacji kraju.

[56] Art. 49 w brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 30 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o zmianie ustawy – Prawo telekomunikacyjne oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz.U. Nr 113, poz. 1070). Zmiana weszła w życie 1 października 2003 r.

Wersja archiwalna obowiązująca od 2001.01.01 do 2003.09.30

Rozdział 2

Świadczenie usług powszechnych

Art. 49. [Usługi telefoniczne] 1. Usługi telefoniczne, z wyłączeniem usług dostępu do sieci, usługi faksowe oraz usługi transmisji danych w paśmie fonicznym za pomocą modemów świadczone przez operatorów publicznych w stacjonarnych publicznych sieciach telefonicznych, wraz ze świadczeniami dodatkowymi, polegającymi na:

1) udzielaniu informacji o numerach abonentów, zwanym dalej „usługą biura numerów",

2) udogodnieniach dla osób niepełnosprawnych,

3) dostarczaniu, na pisemne żądanie abonenta, szczegółowego wykazu wykonanych mu usług telekomunikacyjnych

– zwane dalej „usługami powszechnymi", powinny być dostępne każdemu użytkownikowi z zachowaniem wymaganej jakości i po przystępnej cenie, na obszarze całego kraju.

2. Minister właściwy do spraw łączności określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe wymagania dotyczące świadczenia usług powszechnych, w tym wymagania dotyczące ich jakości i dostępności, a także liczby publicznie dostępnych telefonów, w których połączenie jest opłacane automatycznie, w szczególności za pomocą monety, żetonu, karty telefonicznej albo karty płatniczej, zwanych dalej "aparatami publicznymi", w tym przystosowanych dla osób niepełnosprawnych.