Wersja obowiązująca od 2004.09.03 do 2004.12.31

Art. 2. [2] (utracił moc).

[2] Ustawa traci moc 3 września 2004 r. na podstawie art. 234 ustawy z dnia 16 lipca 2004 r. – Prawo telekomunikacyjne (Dz. U. Nr 171, poz. 1800), z wyjątkiem art. 25 ust. 5, art. 27 ust. 3, art. 30-33, art. 112 ust. 5 i 6, które tracą moc 31 grudnia 2004 r.

Wersja archiwalna obowiązująca od 2003.10.01 do 2004.09.02

Art. 2. [Definicje] [3] Określenia użyte w ustawie oznaczają:

1) abonent – podmiot, który jest stroną umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych zawartej na piśmie z operatorem lub z podmiotem udostępniającym usługi telekomunikacyjne,

2) aparatura – urządzenia elektryczne i elektroniczne oraz instalacje i systemy, które zawierają podzespoły elektryczne lub elektroniczne,

3) dostęp do lokalnej pętli abonenckiej – możliwość korzystania z lokalnej pętli abonenckiej lub lokalnej podpętli abonenckiej pozwalająca na korzystanie z pełnego pasma częstotliwości pętli abonenckiej (pełny dostęp do lokalnej pętli abonenckiej) lub niegłosowego pasma częstotliwości pętli abonenckiej przy zachowaniu możliwości korzystania z lokalnej pętli abonenckiej przez jej operatora do świadczenia usług telefonicznych (współdzielony dostęp do lokalnej pętli abonenckiej),

4) dzierżawa łączy telekomunikacyjnych – usługę telekomunikacyjną polegającą na zapewnianiu możliwości transmisji sygnałów pomiędzy określonymi punktami sieci telekomunikacyjnej, bez komutacji wykonywanej na żądanie użytkownika lub przez niego nadzorowanej i z zachowaniem tej samej postaci sygnałów: wejściowego i wyjściowego,

5) eksploatacja sieci telekomunikacyjnych – faktyczne i bezpośrednie dysponowanie całością funkcji urządzeń i sieci zapewniających telekomunikację,

6) infrastruktura telekomunikacyjna – urządzenia telekomunikacyjne niebędące urządzeniami końcowymi, linie, kanalizację, słupy, wieże, maszty, kable, przewody oraz osprzęt, wykorzystywane do zapewnienia telekomunikacji,

7) interoperacyjność sieci – zdolność sieci telekomunikacyjnych do efektywnej współpracy w celu zapewnienia wzajemnego dostępu użytkowników do usług świadczonych w tych sieciach,

8) kolokacja – udostępnianie fizycznej przestrzeni lub urządzeń technicznych w celu umieszczenia i podłączenia niezbędnego sprzętu operatora podłączającego swoją sieć do sieci innego operatora lub korzystającego z dostępu do lokalnej pętli abonenckiej,

9) kompatybilność elektromagnetyczna – zdolność aparatury do zadowalającego działania w określonym środowisku elektromagnetycznym bez wprowadzania do tego środowiska niedopuszczalnych zaburzeń elektromagnetycznych,

10) komutacja – zestawianie połączeń przez wybór docelowego punktu zakończenia sieci spośród wielu możliwych zakończeń sieci,

11) lokalna pętla abonencka – obwód łączący zakończenie sieci bezpośrednio z punktem dostępu do stacjonarnej publicznej sieci telefonicznej, w szczególności z przełącznicą główną lub równoważnym urządzeniem,

12) lokalna podpętla abonencka – obwód łączący zakończenie sieci z pośrednim punktem dostępu do stacjonarnej publicznej sieci telefonicznej, w szczególności z koncentratorem lub innym urządzeniem dostępu pośredniego do stacjonarnej publicznej sieci telefonicznej,

13) międzynarodowe przepisy radiokomunikacyjne – przepisy dotyczące zadań oraz zasad wykonywania służb radiokomunikacyjnych, określone w umowach międzynarodowych ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską i ogłoszonych w Dzienniku Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej,

14) numer alarmowy – numer ustalony w ustawie lub w planie numeracji krajowej dla publicznych sieci telefonicznych przeznaczony dla inicjowania połączeń ze służbami powołanymi ustawowo do niesienia pomocy,

15) odporność na zaburzenia elektromagnetyczne – zdolność aparatury do działania zgodnie z przeznaczeniem bez ograniczania wykonywanych funkcji w obecności zaburzeń elektromagnetycznych,

16) operator – przedsiębiorcę uprawnionego na podstawie odrębnych przepisów do wykonywania działalności gospodarczej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, prowadzącego działalność polegającą na eksploatacji sieci publicznej lub świadczeniu usług telekomunikacyjnych w sieci publicznej,

17) operator publiczny – operatora wykonującego działalność telekomunikacyjną na podstawie zezwolenia telekomunikacyjnego,

18) połączenie sieci telekomunikacyjnych – fizyczne i funkcjonalne połączenie sieci telekomunikacyjnych eksploatowanych przez tego samego operatora lub przez różnych operatorów, w celu zapewniania telekomunikacji użytkownikom tych sieci lub świadczenia usług telekomunikacyjnych zarówno przez operatorów łączonych sieci, jak i przez inne podmioty mające dostęp do sieci,

19) publiczna sieć telefoniczna – sieć publiczną stosującą techniki komutacji, wymagającą wykorzystania zasobów numeracji,

20) ruchoma publiczna sieć telefoniczna – publiczną sieć telefoniczną, w której zakończenia sieci nie mają stałej lokalizacji,

21) satelitarna stacja naziemna – urządzenie radiowe lub zestaw urządzeń radiowych, umieszczone na powierzchni Ziemi, przeznaczone do łączności z urządzeniami lub zestawami urządzeń, umieszczonymi na sztucznych satelitach Ziemi,

22) sieć publiczna – sieć telekomunikacyjną niebędącą siecią wewnętrzną, służącą do świadczenia usług telekomunikacyjnych,

23) sieć telekomunikacyjna – urządzenia telekomunikacyjne i linie telekomunikacyjne, zestawione i połączone w sposób umożliwiający przekaz sygnałów pomiędzy określonymi zakończeniami sieci, za pomocą przewodów, fal radiowych bądź optycznych lub innych środków wykorzystujących energię elektromagnetyczną,

24) sieć wewnętrzna – sieć telekomunikacyjną eksploatowaną przez podmiot wyłącznie dla własnych potrzeb lub założoną w budynkach niemieszkalnych usytuowanych na terenie jednej nieruchomości gruntowej,

25) służba radiokomunikacyjna – nadawanie, przesyłanie lub odbiór fal radiowych dla wypełnienia zadań określonych dla danej służby w międzynarodowych przepisach radiokomunikacyjnych,

26) służba radiokomunikacyjna amatorska – służbę radiokomunikacyjną mającą na celu nawiązywanie wzajemnych łączności, badania techniczne oraz indywidualne szkolenie wykonywane w celach niezarobkowych przez uprawnione osoby wyłącznie dla potrzeb własnych,

27) stacjonarna publiczna sieć telefoniczna – publiczną sieć telefoniczną, w której zakończenia sieci mają stałą lokalizację,

28) strefa numeracyjna – część obszaru kraju, dla którego ustalono wskaźnik strefy numeracyjnej w planie numeracji krajowej dla publicznych sieci telefonicznych,

29) telekomunikacja – nadawanie, odbiór lub transmisję informacji jakiejkolwiek natury za pomocą przewodów, fal radiowych bądź optycznych lub innych środków wykorzystujących energię elektromagnetyczną,

30) udostępnianie usług telekomunikacyjnych – działalność gospodarczą polegającą na zapewnianiu dostępu do usług telekomunikacyjnych świadczonych przez operatora,

31) urządzenie telekomunikacyjne – urządzenie elektryczne lub elektroniczne przeznaczone do zapewniania telekomunikacji,

32) urządzenie końcowe – urządzenie telekomunikacyjne lub jego podzespół przeznaczony do współpracy z siecią publiczną, dołączane bezpośrednio lub pośrednio do zakończenia sieci publicznej,

33) urządzenie radiowe – urządzenie telekomunikacyjne wykorzystujące fale radiowe,

34) usługa międzynarodowa – usługę telekomunikacyjną polegającą na transmisji lub kierowaniu sygnałów do lub od zakończenia sieci lub jej punktu niebędącego zakończeniem sieci, zlokalizowanego poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej,

35) usługa międzystrefowa – usługę telekomunikacyjną polegającą na transmisji lub kierowaniu sygnałów do lub od zakończenia sieci zlokalizowanego w innej strefie numeracyjnej,

36) usługa telefoniczna – usługę telekomunikacyjną polegającą na bezpośredniej transmisji za pomocą sieci publicznej wykorzystującej technikę komutacji lub sieci publicznych wykorzystujących techniki komutacji, sygnałów mowy, w czasie rzeczywistym, w taki sposób, że każdy użytkownik może użyć urządzenia końcowego dołączonego do określonego zakończenia sieci dla komunikowania się z innym użytkownikiem innego urządzenia końcowego, dołączonego do innego zakończenia sieci,

37) usługa telekomunikacyjna – działalność gospodarczą polegającą na transmisji lub kierowaniu sygnałów w sieciach telekomunikacyjnych,

38) użytkownik – podmiot korzystający z usług telekomunikacyjnych lub żądający ich świadczenia albo udostępniania takich usług,

39) użytkownik końcowy – podmiot korzystający z usług telekomunikacyjnych lub żądający ich świadczenia albo udostępniania, dla zaspokojenia własnych potrzeb,

40) zaburzenie elektromagnetyczne – dowolne zjawisko elektromagnetyczne, które może obniżyć jakość działania aparatury albo niekorzystnie wpłynąć na materię ożywioną i nieożywioną,

41) zakończenie sieci – punkt sieci telekomunikacyjnej przeznaczony do zapewniania użytkownikowi dostępu do sieci,

42) zasoby orbitalne – pozycje na orbicie geostacjonarnej lub orbity satelitarne, które są lub mogą być wykorzystywane do umieszczania sztucznych satelitów Ziemi przeznaczonych do zapewniania telekomunikacji.

[3] Art. 2 w brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o zmianie ustawy – Prawo telekomunikacyjne oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz.U. Nr 113, poz. 1070). Zmiana weszła w życie 1 października 2003 r.

Wersja archiwalna obowiązująca od 2001.01.01 do 2003.09.30

Art. 2. [Definicje] Określenia użyte w ustawie oznaczają:

1) abonent – podmiot, który jest stroną umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych, zawartej na piśmie z operatorem lub z podmiotem udostępniającym usługi telekomunikacyjne,

2) aparatura – urządzenia zawierające podzespoły elektryczne lub elektroniczne, a także instalacje, kable i osprzęt,

3) dzierżawa łączy telekomunikacyjnych – usługę telekomunikacyjną polegającą na zapewnianiu możliwości transmisji sygnałów pomiędzy określonymi punktami sieci telekomunikacyjnej, bez komutacji wykonywanej na żądanie użytkownika lub przez niego nadzorowanej i z zachowaniem tej samej postaci sygnałów: wejściowego i wyjściowego,

4) eksploatacja sieci telekomunikacyjnych – faktyczne i bezpośrednie dysponowanie całością funkcji urządzeń i sieci zapewniających telekomunikację,

5) infrastruktura telekomunikacyjna – urządzenia telekomunikacyjne, nie będące urządzeniami końcowymi, linie, kanalizację, słupy, wieże, maszty, kable, przewody oraz osprzęt, wykorzystywane do zapewnienia telekomunikacji,

6) interoperacyjność sieci – zdolność sieci telekomunikacyjnych do efektywnej współpracy w celu zapewnienia wzajemnego dostępu użytkowników do usług świadczonych w tych sieciach,

7) kompatybilność elektromagnetyczna – zdolność aparatury lub systemu do zadowalającego działania w jego środowisku elektromagnetycznym bez wywoływania ze swojej strony zakłóceń elektromagnetycznych o wartościach przekraczających odporność na zakłócenia elektromagnetyczne innej aparatury lub innych systemów występujących w tym środowisku,

8) komutacja – zestawianie połączeń przez wybór docelowego punktu zakończenia sieci spośród wielu możliwych zakończeń sieci,

9) międzynarodowe przepisy radiokomunikacyjne – przepisy dotyczące zadań oraz zasad wykonywania służb radiokomunikacyjnych, określone w umowach międzynarodowych ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską i ogłoszonych w Dzienniku Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej,

10) numer alarmowy – skrócony numer, ustalony w ustawie lub w planie numeracji krajowej dla publicznych sieci telefonicznych, przeznaczony dla inicjowania połączeń do służb powołanych ustawowo do niesienia pomocy,

11) odporność na zakłócenia elektromagnetyczne – zdolność do działania zgodnie z przeznaczeniem bez ograniczania wykonywanych funkcji w obecności zakłóceń elektromagnetycznych,

12) operator – przedsiębiorcę, uprawnionego na podstawie odrębnych przepisów do wykonywania działalności gospodarczej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, prowadzącego działalność polegającą na eksploatacji sieci publicznej lub świadczeniu usług telekomunikacyjnych w sieci publicznej,

13) operator publiczny – operatora wykonującego działalność telekomunikacyjną na podstawie zezwolenia telekomunikacyjnego,

14) połączenie sieci telekomunikacyjnych – fizyczne i funkcjonalne połączenie sieci telekomunikacyjnych, eksploatowanych przez tego samego operatora lub przez różnych operatorów, w celu zapewniania telekomunikacji użytkownikom tych sieci lub świadczenia usług telekomunikacyjnych zarówno przez operatorów łączonych sieci, jak i przez inne podmioty mające dostęp do sieci,

15) publiczna sieć telefoniczna – sieć publiczną stosującą techniki komutacji, wymagającą wykorzystania zasobów numeracji, zapewniającą między innymi:

a) usługę telefoniczną,

b) transmisję faksów,

c) transmisję danych w paśmie fonicznym za pomocą modemów

– pomiędzy zakończeniami sieci o stałej lokalizacji, zwaną dalej „stacjonarną publiczną siecią telefoniczną", albo pomiędzy zakończeniami sieci o zmiennej lokalizacji, zwaną dalej „ruchomą publiczną siecią telefoniczną",

16) służba radiokomunikacyjna – nadawanie, przesyłanie lub odbiór fal radiowych dla wypełnienia zadań określonych dla danej służby w międzynarodowych przepisach radiokomunikacyjnych,

17) służba radiokomunikacyjna amatorska – służbę radiokomunikacyjną, mającą na celu nawiązywanie wzajemnych łączności, badania techniczne oraz indywidualne szkolenie, wykonywane w celach niezarobkowych przez uprawnione osoby wyłącznie dla potrzeb własnych,

18) satelitarna stacja naziemna – urządzenie radiowe lub zestaw urządzeń radiowych, umieszczone na powierzchni Ziemi, przeznaczone do łączności z urządzeniami lub zestawami urządzeń, umieszczonymi na sztucznych satelitach Ziemi,

19) sieć publiczna – sieć telekomunikacyjną, nie będącą siecią wewnętrzną, służącą do świadczenia usług telekomunikacyjnych,

20) sieć telekomunikacyjna – urządzenia telekomunikacyjne i linie telekomunikacyjne, zestawione i połączone w sposób umożliwiający przekaz sygnałów pomiędzy określonymi zakończeniami sieci, za pomocą przewodów, fal radiowych bądź optycznych lub innych środków wykorzystujących energię elektromagnetyczną,

21) sieć wewnętrzna – sieć telekomunikacyjną eksploatowaną przez podmiot wyłącznie dla własnych potrzeb lub założoną w budynkach niemieszkalnych usytuowanych na terenie jednej nieruchomości gruntowej,

22) strefa numeracyjna – obszar geograficzny, dla którego ustalono wskaźnik międzymiastowy w planie numeracji krajowej dla publicznych sieci telefonicznych,

23) telekomunikacja – nadawanie, odbiór lub transmisję informacji jakiejkolwiek natury, w szczególności: sygnałów, znaków, pisma, obrazów lub dźwięków, za pomocą przewodów, fal radiowych bądź optycznych lub innych środków wykorzystujących energię elektromagnetyczną,

24) udostępnianie usług telekomunikacyjnych – działalność gospodarczą polegającą na zapewnianiu dostępu do usług telekomunikacyjnych świadczonych przez operatora,

25) urządzenie końcowe – urządzenie telekomunikacyjne lub jego podzespół przeznaczony do współpracy z siecią publiczną, dołączane bezpośrednio lub pośrednio do zakończenia sieci publicznej,

26) urządzenie telekomunikacyjne – urządzenie elektryczne lub elektroniczne przeznaczone do zapewniania telekomunikacji,

27) urządzenie radiowe – urządzenie telekomunikacyjne wykorzystujące fale radiowe,

28) usługa międzynarodowa – usługę telekomunikacyjną polegającą na transmisji lub kierowaniu sygnałów do zakończenia sieci lub jej punktu nie będącego zakończeniem sieci, zlokalizowanego poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej,

29) usługa międzystrefowa – usługę telekomunikacyjną polegającą na transmisji lub kierowaniu sygnałów do zakończenia sieci zlokalizowanego w innej strefie numeracyjnej,

30) usługa telefoniczna – usługę telekomunikacyjną polegającą na bezpośredniej transmisji, za pomocą sieci publicznej wykorzystującej technikę komutacji lub sieci publicznych wykorzystujących techniki komutacji, sygnałów mowy, w czasie rzeczywistym, w taki sposób, że każdy użytkownik może użyć urządzenia końcowego dołączonego do określonego zakończenia sieci dla komunikowania się z innym użytkownikiem innego urządzenia końcowego, dołączonego do innego zakończenia sieci,

31) usługa telekomunikacyjna – działalność gospodarczą polegającą na transmisji lub kierowaniu sygnałów w sieciach telekomunikacyjnych,

32) użytkownik – podmiot korzystający z usług telekomunikacyjnych lub żądający ich świadczenia albo udostępnienia takich usług,

33) użytkownik końcowy – podmiot korzystający z usług telekomunikacyjnych lub żądający ich świadczenia albo udostępnienia takich usług, dla zaspokojenia własnych potrzeb,

34) zakłócenie elektromagnetyczne – każde zjawisko elektromagnetyczne, a w szczególności szum elektromagnetyczny, niepożądany sygnał elektromagnetyczny lub niepożądana zmiana właściwości środowiska propagacyjnego, prowadzące do naruszenia normalnej pracy aparatury lub systemu,

35) zakończenie sieci – punkt sieci telekomunikacyjnej przeznaczony do zapewniania użytkownikowi dostępu do sieci,

36) zasoby orbitalne – pozycje na orbicie geostacjonarnej lub orbity satelitarne, które są lub mogą być wykorzystywane do umieszczania sztucznych satelitów Ziemi przeznaczonych do zapewniania telekomunikacji.