Wersja obowiązująca od 2019-09-13 do 2022-09-21
[Ochrona betonu w konstrukcjach obiektów - kategorie] 1. Ochrona betonu, o której mowa w § 161 pkt 3, powinna być przewidziana w szczególności w konstrukcjach obiektów:
1) [39] nowo zbudowanych, gdy ochrona, o której mowa w § 162 i 163, nie stanowi wystarczającego zabezpieczenia przed korozją,
2) poddawanych odbudowie, rozbudowie i przebudowie, gdy:
a) powierzchniowe warstwy betonu w wyniku karbonatyzacji zatraciły właściwości ochronne w stosunku do stali zbrojeniowej,
b) grubość otuliny stali zbrojeniowej przy powierzchniach odkrytych nie spełnia wymagań Polskiej Normy,
c) usytuowane są w środowisku agresywnym i ich konstrukcja nie wykazuje rozwiązań, o których mowa w § 162 i 163, a stopień agresywności środowiska wskazuje na potrzebę ochrony.
2. Uznaje się, że powierzchniowe warstwy betonu nie zatraciły właściwości, o których mowa w ust. 1 pkt 2 lit. a), ale nastąpiło znaczne ich obniżenie, gdy pH wyciągu wodnego jest nie mniejsze niż 11, z zastrzeżeniem § 169; przy pH mniejszym niż 10 beton nie ma właściwości ochronnych.
[39] § 168 ust. 1 pkt 1 w brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 19 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 1 sierpnia 2019 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać drogowe obiekty inżynierskie i ich usytuowanie (Dz.U. poz. 1642). Zmiana weszła w życie 13 września 2019 r.
Wersja obowiązująca od 2019-09-13 do 2022-09-21
[Ochrona betonu w konstrukcjach obiektów - kategorie] 1. Ochrona betonu, o której mowa w § 161 pkt 3, powinna być przewidziana w szczególności w konstrukcjach obiektów:
1) [39] nowo zbudowanych, gdy ochrona, o której mowa w § 162 i 163, nie stanowi wystarczającego zabezpieczenia przed korozją,
2) poddawanych odbudowie, rozbudowie i przebudowie, gdy:
a) powierzchniowe warstwy betonu w wyniku karbonatyzacji zatraciły właściwości ochronne w stosunku do stali zbrojeniowej,
b) grubość otuliny stali zbrojeniowej przy powierzchniach odkrytych nie spełnia wymagań Polskiej Normy,
c) usytuowane są w środowisku agresywnym i ich konstrukcja nie wykazuje rozwiązań, o których mowa w § 162 i 163, a stopień agresywności środowiska wskazuje na potrzebę ochrony.
2. Uznaje się, że powierzchniowe warstwy betonu nie zatraciły właściwości, o których mowa w ust. 1 pkt 2 lit. a), ale nastąpiło znaczne ich obniżenie, gdy pH wyciągu wodnego jest nie mniejsze niż 11, z zastrzeżeniem § 169; przy pH mniejszym niż 10 beton nie ma właściwości ochronnych.
[39] § 168 ust. 1 pkt 1 w brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 19 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 1 sierpnia 2019 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać drogowe obiekty inżynierskie i ich usytuowanie (Dz.U. poz. 1642). Zmiana weszła w życie 13 września 2019 r.
Wersja archiwalna obowiązująca od 2000-08-18 do 2019-09-12
[Ochrona betonu w konstrukcjach obiektów - kategorie] 1. Ochrona betonu, o której mowa w § 161 pkt 3, powinna być przewidziana w szczególności w konstrukcjach obiektów:
1) nowo zbudowanych, gdy ochrona, o której mowa w § 162 i 163, nie stanowi wystarczającego zabezpieczenia przed korozją, zwłaszcza w środowisku o średnim lub silnym stopniu agresywności,
2) poddawanych odbudowie, rozbudowie i przebudowie, gdy:
a) powierzchniowe warstwy betonu w wyniku karbonatyzacji zatraciły właściwości ochronne w stosunku do stali zbrojeniowej,
b) grubość otuliny stali zbrojeniowej przy powierzchniach odkrytych nie spełnia wymagań Polskiej Normy,
c) usytuowane są w środowisku agresywnym i ich konstrukcja nie wykazuje rozwiązań, o których mowa w § 162 i 163, a stopień agresywności środowiska wskazuje na potrzebę ochrony.
2. Uznaje się, że powierzchniowe warstwy betonu nie zatraciły właściwości, o których mowa w ust. 1 pkt 2 lit. a), ale nastąpiło znaczne ich obniżenie, gdy pH wyciągu wodnego jest nie mniejsze niż 11, z zastrzeżeniem § 169; przy pH mniejszym niż 10 beton nie ma właściwości ochronnych.