Wersja obowiązująca od 2003.11.30 do 2004.11.25

1. [1] (utracił moc).

2. W razie gdy opłaty wprowadza się na drogach, dla których zarząd miasta nie jest zarządcą, wniosek powinien być uzgodniony z zarządcą tych dróg, w szczególności w zakresie zasad finansowania, organizacji i eksploatacji miejsc parkingowych.

[1] Na podstawie wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 10 grudnia 2002 r. (Dz.U. Nr 214, poz. 1816) § 3 ust. 1 jest niezgodny z art. 7, art. 92 ust. 1 i art. 94 Konstytucji RP. § 3 ust. 1 utracił moc 30 listopada 2003 r.

Wersja obowiązująca od 2003.11.30 do 2004.11.25

1. [1] (utracił moc).

2. W razie gdy opłaty wprowadza się na drogach, dla których zarząd miasta nie jest zarządcą, wniosek powinien być uzgodniony z zarządcą tych dróg, w szczególności w zakresie zasad finansowania, organizacji i eksploatacji miejsc parkingowych.

[1] Na podstawie wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 10 grudnia 2002 r. (Dz.U. Nr 214, poz. 1816) § 3 ust. 1 jest niezgodny z art. 7, art. 92 ust. 1 i art. 94 Konstytucji RP. § 3 ust. 1 utracił moc 30 listopada 2003 r.

Wersja archiwalna obowiązująca od 2000.07.01 do 2003.11.29

1. Opłaty wprowadza i ustala sposób ich pobierania rada miasta (gminy) na wniosek zarządu miasta (gminy), zaopiniowany przez organy zarządzające ruchem, a w mieście stołecznym Warszawie – właściwe rady gmin po uzyskaniu opinii organu zarządzającego ruchem.

2. W razie gdy opłaty wprowadza się na drogach, dla których zarząd miasta nie jest zarządcą, wniosek powinien być uzgodniony z zarządcą tych dróg, w szczególności w zakresie zasad finansowania, organizacji i eksploatacji miejsc parkingowych.