Wersja obowiązująca od 2004-11-06 do 2007-05-19

§ 8. 1. Szef Kancelarii Prezesa Rady Ministrów określa każdorazowo limit przyjęć na aplikację, biorąc pod uwagę potrzeby urzędów oraz warunki organizacyjne i finansowe aplikacji.

2. [2] Listę osób zakwalifikowanych do odbycia aplikacji ustala komisja, składająca się z kierownika aplikacji i jego zastępcy oraz upoważnionych przedstawicieli Szefa Kancelarii Prezesa Rady Ministrów, Prezesa Rządowego Centrum Legislacji i Szefa Służby Cywilnej, spośród osób określonych w art. 102 ust. 1 ustawy z dnia 18 grudnia 1998 r. o służbie cywilnej i art. 7¹ ust. 1 ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych (Dz. U. z 2001 r. Nr 86, poz. 953, z późn. zm.) – z uwzględnieniem ust. 3.

3. [3] Komisja ustala listę osób zakwalifikowanych do odbycia aplikacji po przeprowadzeniu rozmów kwalifikacyjnych z kandydatami, biorąc pod uwagę – oprócz wymagań określonych w przepisach wymienionych w ust. 2:

1) liczbę lat pracy kandydata, w tym liczbę lat pracy związanej z legislacją,

2) potrzeby urzędów administracji rządowej kierujących do odbycia aplikacji,

3) możliwości szkolenia pracowników niebędących członkami korpusu służby cywilnej.

[2] § 8 ust. 2 w brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 13 października 2004 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie aplikacji legislacyjnej (Dz.U. Nr 231, poz. 2317). Zmiana weszła w życie 6 listopada 2004 r.

[3] § 8 ust. 3 w brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 13 października 2004 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie aplikacji legislacyjnej (Dz.U. Nr 231, poz. 2317). Zmiana weszła w życie 6 listopada 2004 r.

Wersja obowiązująca od 2004-11-06 do 2007-05-19

§ 8. 1. Szef Kancelarii Prezesa Rady Ministrów określa każdorazowo limit przyjęć na aplikację, biorąc pod uwagę potrzeby urzędów oraz warunki organizacyjne i finansowe aplikacji.

1) liczbę lat pracy kandydata, w tym liczbę lat pracy związanej z legislacją,

2) potrzeby urzędów administracji rządowej kierujących do odbycia aplikacji,

3) możliwości szkolenia pracowników niebędących członkami korpusu służby cywilnej.

Wersja archiwalna obowiązująca od 2001-06-10 do 2004-11-05

§ 8. 1. Szef Kancelarii Prezesa Rady Ministrów określa każdorazowo limit przyjęć na aplikację, biorąc pod uwagę potrzeby urzędów oraz warunki organizacyjne i finansowe aplikacji.

2. Listę osób zakwalifikowanych do odbycia aplikacji ustala komisja, składająca się z upoważnionego przedstawiciela Szefa Kancelarii Prezesa Rady Ministrów [3], kierownika aplikacji i jego zastępcy oraz przedstawiciela Szefa Służby Cywilnej, spośród osób określonych w art. 102 ust. 1 ustawy z dnia 18 grudnia 1998 r. o służbie cywilnej (Dz. U. z 1999 r. Nr 49, poz. 483, Nr 70, poz. 778 i Nr 110, poz. 1255) i art. 7¹ ust. 1 ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych (Dz. U. Nr 31, poz. 214, z 1984 r. Nr 35, poz. 187, z 1988 r. Nr 19, poz. 132, z 1989 r. Nr 4, poz. 24, Nr 34, poz. 178 i 182, z 1990 r. Nr 20, poz. 121, z 1991 r. Nr 55, poz. 234, Nr 88, poz. 400 i Nr 95, poz. 425, z 1992 r. Nr 54, poz. 254 i Nr 90, poz. 451, z 1994 r. Nr 136, poz. 704, z 1995 r. Nr 132, poz. 640, z 1996 r. Nr 89, poz. 402 i Nr 106, poz. 496, z 1997 r. Nr 98, poz. 604, Nr 133, poz. 882 i 883 i Nr 141, poz. 943, z 1998 r. Nr 131, poz. 860, Nr 155, poz. 1016 i N r 162, poz. 1118, z 1999 r. Nr 49, poz. 483 i Nr 70, poz. 778 oraz z 2000 r. Nr 6, poz. 69) – z uwzględnieniem ust. 3.

3. Komisja, ustalając listę osób zakwalifikowanych do odbycia aplikacji, bierze pod uwagę – oprócz wymagań określonych w przepisach wymienionych w ust. 2:

1) liczbę lat pracy kandydata, w tym liczbę lat pracy związanej z legislacją,

2) [4] potrzeby urzędów administracji rządowej kierujących do odbycia aplikacji,

3) [5] możliwości szkolenia pracowników niebędących członkami korpusu służby cywilnej.

[3] § 8 ust. 2 w brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 3 lit. a) rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 21 maja 2001 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie aplikacji legislacyjnej (Dz.U. Nr 52, poz. 541). Zmiana weszła w życie 10 czerwca 2001 r.

[4] § 8 ust. 3 pkt 2 w brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 3 lit. b) rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 21 maja 2001 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie aplikacji legislacyjnej (Dz.U. Nr 52, poz. 541). Zmiana weszła w życie 10 czerwca 2001 r.

[5] § 8 ust. 3 pkt 3 w brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 3 lit. b) rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 21 maja 2001 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie aplikacji legislacyjnej (Dz.U. Nr 52, poz. 541). Zmiana weszła w życie 10 czerwca 2001 r.

Wersja archiwalna obowiązująca od 2000-05-27 do 2001-06-09

§ 8. 1. Szef Kancelarii Prezesa Rady Ministrów określa każdorazowo limit przyjęć na aplikację, biorąc pod uwagę potrzeby urzędów oraz warunki organizacyjne i finansowe aplikacji.

2. Listę osób zakwalifikowanych do odbycia aplikacji ustala komisja, składająca się z Prezesa Rządowego Centrum Legislacji, kierownika aplikacji i jego zastępcy oraz przedstawiciela Szefa Służby Cywilnej, spośród osób określonych w art. 102 ust. 1 ustawy z dnia 18 grudnia 1998 r. o służbie cywilnej (Dz. U. z 1999 r. Nr 49, poz. 483, Nr 70, poz. 778 i Nr 110, poz. 1255) i art. 7¹ ust. 1 ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych (Dz. U. Nr 31, poz. 214, z 1984 r. Nr 35, poz. 187, z 1988 r. Nr 19, poz. 132, z 1989 r. Nr 4, poz. 24, Nr 34, poz. 178 i 182, z 1990 r. Nr 20, poz. 121, z 1991 r. Nr 55, poz. 234, Nr 88, poz. 400 i Nr 95, poz. 425, z 1992 r. Nr 54, poz. 254 i Nr 90, poz. 451, z 1994 r. Nr 136, poz. 704, z 1995 r. Nr 132, poz. 640, z 1996 r. Nr 89, poz. 402 i Nr 106, poz. 496, z 1997 r. Nr 98, poz. 604, Nr 133, poz. 882 i 883 i Nr 141, poz. 943, z 1998 r. Nr 131, poz. 860, Nr 155, poz. 1016 i N r 162, poz. 1118, z 1999 r. Nr 49, poz. 483 i Nr 70, poz. 778 oraz z 2000 r. Nr 6, poz. 69) – z uwzględnieniem ust. 3.

3. Komisja, ustalając listę osób zakwalifikowanych do odbycia aplikacji, bierze pod uwagę – oprócz wymagań określonych w przepisach wymienionych w ust. 2:

1) liczbę lat pracy kandydata, w tym liczbę lat pracy związanej z legislacją,

2) potrzeby urzędów zapewniających obsługę legislacyjną centralnych organów państwa,

3) potrzebę szkolenia prawników zatrudnionych w urzędach administracji rządowej w województwie.