Wersja obowiązująca od 2009-07-02 do 2012-08-04
[Podstawa obliczania opłaty za koncesję na rozpowszechnianie drogą rozsiewczą naziemną w sposób analogowy] 1. [1] Za podstawę obliczania wysokości opłaty za udzielenie koncesji na rozpowszechnianie programu drogą rozsiewczą naziemną w sposób analogowy przyjmuje się liczbę mieszkańców na obszarze objętym rozpowszechnianiem programu.
2. Liczbę mieszkańców na obszarze objętym rozpowszechnianiem programów radiowych lub telewizyjnych oblicza się z wykorzystaniem systemu informacji przestrzennej GIS opartego na oprogramowaniu komputerowym zawierającym mapę kraju z podziałem administracyjnym wraz z liczbą mieszkańców przypisaną do poszczególnych gmin.
3. W przypadku części gminy system przypisuje proporcjonalnie liczbę mieszkańców do zajmowanej powierzchni. Obszar objęty rozpowszechnianiem programu przez stację oblicza się następującymi metodami:
1) dla radiofonii z wykorzystaniem częstotliwości UKF – metodą zgodną z Aktami końcowymi Regionalnej Administracyjnej Konferencji Planowania Radiofonii VHF – Genewa 1984, z wykorzystaniem cyfrowej mapy terenu oraz bazy danych zawierającej parametry krajowych i zagranicznych stacji, mających wpływ na zasięg stacji. W obliczeniach zakłada się 95 % czasu niezakłóconego odbioru;
2) dla radiofonii z wykorzystaniem fal średnich – metodą zgodną z Aktami końcowymi Regionalnej Administracyjnej Konferencji Radiofonii Długo- i Średniofalowej (LF/MF) – Genewa 1975, bez uwzględnienia stacji zakłócających;
3) dla telewizji – metodą zgodną z Regionalnym Porozumieniem dla Europejskiego Obszaru Radiodyfuzyjnego dotyczącego użytkowania częstotliwości przez radiodyfuzję w pasmach VHF i UHF przyjętym na Europejskiej Konferencji Radiodyfuzyjnej dla Pasm VHF i UHF, Sztokholm 1961, z wykorzystaniem metody sumowania mocy stacji zakłócających oraz warunków zawartych w aktualnych Zaleceniach ITU oraz przy wykorzystaniu cyfrowej mapy terenu oraz bazy danych zawierającej parametry krajowych i zagranicznych stacji, mających wpływ na zasięg stacji. W obliczeniach zakłada się 99 % czasu niezakłóconego odbioru dla stacji dużej mocy (o mocy promieniowanej większej od 1 kW dla fal metrowych i większej od 10 kW dla fal decymetrowych) i 90 % dla stacji małej mocy (o mocy promieniowanej mniejszej lub równej 1 kW dla fal metrowych i mniejszej lub równej 10 kW dla fal decymetrowych).
[1] § 3 ust. 1 w brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 1 rozporządzenia Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji z dnia 15 czerwca 2009 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie opłat za udzielenie koncesji na rozpowszechnianie programów radiowych i telewizyjnych (Dz.U. Nr 105, poz. 876). Zmiana weszła w życie 2 lipca 2009 r.
Wersja obowiązująca od 2009-07-02 do 2012-08-04
[Podstawa obliczania opłaty za koncesję na rozpowszechnianie drogą rozsiewczą naziemną w sposób analogowy] 1. [1] Za podstawę obliczania wysokości opłaty za udzielenie koncesji na rozpowszechnianie programu drogą rozsiewczą naziemną w sposób analogowy przyjmuje się liczbę mieszkańców na obszarze objętym rozpowszechnianiem programu.
2. Liczbę mieszkańców na obszarze objętym rozpowszechnianiem programów radiowych lub telewizyjnych oblicza się z wykorzystaniem systemu informacji przestrzennej GIS opartego na oprogramowaniu komputerowym zawierającym mapę kraju z podziałem administracyjnym wraz z liczbą mieszkańców przypisaną do poszczególnych gmin.
3. W przypadku części gminy system przypisuje proporcjonalnie liczbę mieszkańców do zajmowanej powierzchni. Obszar objęty rozpowszechnianiem programu przez stację oblicza się następującymi metodami:
1) dla radiofonii z wykorzystaniem częstotliwości UKF – metodą zgodną z Aktami końcowymi Regionalnej Administracyjnej Konferencji Planowania Radiofonii VHF – Genewa 1984, z wykorzystaniem cyfrowej mapy terenu oraz bazy danych zawierającej parametry krajowych i zagranicznych stacji, mających wpływ na zasięg stacji. W obliczeniach zakłada się 95 % czasu niezakłóconego odbioru;
2) dla radiofonii z wykorzystaniem fal średnich – metodą zgodną z Aktami końcowymi Regionalnej Administracyjnej Konferencji Radiofonii Długo- i Średniofalowej (LF/MF) – Genewa 1975, bez uwzględnienia stacji zakłócających;
3) dla telewizji – metodą zgodną z Regionalnym Porozumieniem dla Europejskiego Obszaru Radiodyfuzyjnego dotyczącego użytkowania częstotliwości przez radiodyfuzję w pasmach VHF i UHF przyjętym na Europejskiej Konferencji Radiodyfuzyjnej dla Pasm VHF i UHF, Sztokholm 1961, z wykorzystaniem metody sumowania mocy stacji zakłócających oraz warunków zawartych w aktualnych Zaleceniach ITU oraz przy wykorzystaniu cyfrowej mapy terenu oraz bazy danych zawierającej parametry krajowych i zagranicznych stacji, mających wpływ na zasięg stacji. W obliczeniach zakłada się 99 % czasu niezakłóconego odbioru dla stacji dużej mocy (o mocy promieniowanej większej od 1 kW dla fal metrowych i większej od 10 kW dla fal decymetrowych) i 90 % dla stacji małej mocy (o mocy promieniowanej mniejszej lub równej 1 kW dla fal metrowych i mniejszej lub równej 10 kW dla fal decymetrowych).
[1] § 3 ust. 1 w brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 1 rozporządzenia Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji z dnia 15 czerwca 2009 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie opłat za udzielenie koncesji na rozpowszechnianie programów radiowych i telewizyjnych (Dz.U. Nr 105, poz. 876). Zmiana weszła w życie 2 lipca 2009 r.
Wersja archiwalna obowiązująca od 2007-07-26 do 2009-07-01
[3] 1. Za podstawę obliczania wysokości opłaty za udzielenie koncesji na rozpowszechnianie programu drogą rozsiewczą naziemną przyjmuje się liczbę mieszkańców na obszarze objętym rozpowszechnianiem programu.
2. Liczbę mieszkańców na obszarze objętym rozpowszechnianiem programów radiowych lub telewizyjnych oblicza się z wykorzystaniem systemu informacji przestrzennej GIS opartego na oprogramowaniu komputerowym zawierającym mapę kraju z podziałem administracyjnym wraz z liczbą mieszkańców przypisaną do poszczególnych gmin.
3. W przypadku części gminy system przypisuje proporcjonalnie liczbę mieszkańców do zajmowanej powierzchni. Obszar objęty rozpowszechnianiem programu przez stację oblicza się następującymi metodami:
1) dla radiofonii z wykorzystaniem częstotliwości UKF – metodą zgodną z Aktami końcowymi Regionalnej Administracyjnej Konferencji Planowania Radiofonii VHF – Genewa 1984, z wykorzystaniem cyfrowej mapy terenu oraz bazy danych zawierającej parametry krajowych i zagranicznych stacji, mających wpływ na zasięg stacji. W obliczeniach zakłada się 95 % czasu niezakłóconego odbioru;
2) dla radiofonii z wykorzystaniem fal średnich – metodą zgodną z Aktami końcowymi Regionalnej Administracyjnej Konferencji Radiofonii Długo- i Średniofalowej (LF/MF) – Genewa 1975, bez uwzględnienia stacji zakłócających;
3) dla telewizji – metodą zgodną z Regionalnym Porozumieniem dla Europejskiego Obszaru Radiodyfuzyjnego dotyczącego użytkowania częstotliwości przez radiodyfuzję w pasmach VHF i UHF przyjętym na Europejskiej Konferencji Radiodyfuzyjnej dla Pasm VHF i UHF, Sztokholm 1961, z wykorzystaniem metody sumowania mocy stacji zakłócających oraz warunków zawartych w aktualnych Zaleceniach ITU oraz przy wykorzystaniu cyfrowej mapy terenu oraz bazy danych zawierającej parametry krajowych i zagranicznych stacji, mających wpływ na zasięg stacji. W obliczeniach zakłada się 99 % czasu niezakłóconego odbioru dla stacji dużej mocy (o mocy promieniowanej większej od 1 kW dla fal metrowych i większej od 10 kW dla fal decymetrowych) i 90 % dla stacji małej mocy (o mocy promieniowanej mniejszej lub równej 1 kW dla fal metrowych i mniejszej lub równej 10 kW dla fal decymetrowych).
[3] § 3 w brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 2 rozporządzenia Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji z dnia 20 czerwca 2007 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie opłat za udzielenie koncesji na rozpowszechnianie programów radiowych i telewizyjnych (Dz.U. Nr 124, poz. 870). Zmiana weszła w życie 26 lipca 2007 r.
Wersja archiwalna obowiązująca od 2001-01-01 do 2007-07-25
[1] Za podstawę obliczania wysokości opłaty za udzielenie koncesji na rozpowszechnianie programu w sposób rozsiewczy naziemny przyjmuje się liczbę mieszkańców na obszarze objętym rozpowszechnianiem programu.
[1] § 3 w brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 1 rozporządzenia Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji z dnia 31 sierpnia 2000 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie opłat za udzielenie koncesji na rozpowszechnianie programów radiowych i telewizyjnych (Dz.U. Nr 90, poz. 1007). Zmiana weszła w życie 1 stycznia 2001 r.
Wersja archiwalna obowiązująca od 2000-03-09 do 2000-12-31
Z zastrzeżeniem przepisu § 5 za podstawę obliczania wysokości opłaty za udzielenie koncesji na rozpowszechnianie programu w sposób rozsiewczy naziemny przyjmuje się liczbę mieszkańców na obszarze objętym rozpowszechnianiem programu.