history Historia zmian
zamknij

Wersja obowiązująca od 2004-01-30 do 2005-04-15

1. [10] Świadectwa, dyplomy, zaświadczenia i indeksy przeznaczone do obrotu prawnego z zagranicą wydawane przez szkoły i komisje okręgowe wymagają legalizacji. Legalizacji dokumentów wydawanych przez szkoły dokonuje kurator oświaty właściwy ze względu na siedzibę szkoły, a legalizacji dokumentów wydawanych przez komisje okręgowe – minister właściwy do spraw oświaty i wychowania.

2. Legalizacji dokonuje się przez umieszczenie na świadectwie, dyplomie, zaświadczeniu i indeksie:

1) klauzuli w brzmieniu „Stwierdza się autentyczność świadectwa (dyplomu, zaświadczenia, indeksu)”,

2) podpisu osoby upoważnionej do legalizacji świadectwa (dyplomu, zaświadczenia, indeksu), z czytelną pieczęcią imienną,

3) pieczęci urzędowej organu, o którym mowa w ust. 1,

4) nazwy miejscowości, w której znajduje się siedziba organu, o którym mowa w ust. 1,

5) daty dokonania legalizacji.

3. Przedłożone do legalizacji świadectwa (dyplomy, zaświadczenia, indeksy) wielostronicowe powinny być zszyte i w miejscach zszycia opieczętowane pieczęcią urzędową organu, o którym mowa w ust. 1, w sposób uniemożliwiający wymianę kart świadectwa (dyplomu, zaświadczenia, indeksu).

[10] § 17 ust. 1 w brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 7 rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej i Sportu z dnia 6 stycznia 2004 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie zasad wydawania oraz wzorów świadectw, dyplomów państwowych i innych druków szkolnych, sposobu dokonywania ich sprostowań i wydawania duplikatów, a także zasad legalizacji dokumentów przeznaczonych do obrotu prawnego z zagranicą oraz zasad odpłatności za wykonywanie tych czynności (Dz.U. Nr 6, poz. 45). Zmiana weszła w życie 30 stycznia 2004 r.

Wersja obowiązująca od 2004-01-30 do 2005-04-15

1. [10] Świadectwa, dyplomy, zaświadczenia i indeksy przeznaczone do obrotu prawnego z zagranicą wydawane przez szkoły i komisje okręgowe wymagają legalizacji. Legalizacji dokumentów wydawanych przez szkoły dokonuje kurator oświaty właściwy ze względu na siedzibę szkoły, a legalizacji dokumentów wydawanych przez komisje okręgowe – minister właściwy do spraw oświaty i wychowania.

2. Legalizacji dokonuje się przez umieszczenie na świadectwie, dyplomie, zaświadczeniu i indeksie:

1) klauzuli w brzmieniu „Stwierdza się autentyczność świadectwa (dyplomu, zaświadczenia, indeksu)”,

2) podpisu osoby upoważnionej do legalizacji świadectwa (dyplomu, zaświadczenia, indeksu), z czytelną pieczęcią imienną,

3) pieczęci urzędowej organu, o którym mowa w ust. 1,

4) nazwy miejscowości, w której znajduje się siedziba organu, o którym mowa w ust. 1,

5) daty dokonania legalizacji.

3. Przedłożone do legalizacji świadectwa (dyplomy, zaświadczenia, indeksy) wielostronicowe powinny być zszyte i w miejscach zszycia opieczętowane pieczęcią urzędową organu, o którym mowa w ust. 1, w sposób uniemożliwiający wymianę kart świadectwa (dyplomu, zaświadczenia, indeksu).

[10] § 17 ust. 1 w brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 7 rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej i Sportu z dnia 6 stycznia 2004 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie zasad wydawania oraz wzorów świadectw, dyplomów państwowych i innych druków szkolnych, sposobu dokonywania ich sprostowań i wydawania duplikatów, a także zasad legalizacji dokumentów przeznaczonych do obrotu prawnego z zagranicą oraz zasad odpłatności za wykonywanie tych czynności (Dz.U. Nr 6, poz. 45). Zmiana weszła w życie 30 stycznia 2004 r.

Wersja archiwalna obowiązująca od 2002-05-06 do 2004-01-29

[56] 1. Świadectwa, dyplomy, zaświadczenia i indeksy przeznaczone do obrotu prawnego z zagranicą wydawane przez szkoły i komisje okręgowe wymagają legalizacji. Legalizacji dokumentów wydawanych przez szkoły dokonuje kurator oświaty właściwy ze względu na siedzibę szkoły, w przypadku szkół artystycznych – minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego lub upoważniona przez niego osoba, a legalizacji dokumentów wydawanych przez komisje okręgowe – minister właściwy do spraw oświaty i wychowania.

2. Legalizacji dokonuje się przez umieszczenie na świadectwie, dyplomie, zaświadczeniu i indeksie:

1) klauzuli w brzmieniu „Stwierdza się autentyczność świadectwa (dyplomu, zaświadczenia, indeksu)”,

2) podpisu osoby upoważnionej do legalizacji świadectwa (dyplomu, zaświadczenia, indeksu), z czytelną pieczęcią imienną,

3) pieczęci urzędowej organu, o którym mowa w ust. 1,

4) nazwy miejscowości, w której znajduje się siedziba organu, o którym mowa w ust. 1,

5) daty dokonania legalizacji.

3. Przedłożone do legalizacji świadectwa (dyplomy, zaświadczenia, indeksy) wielostronicowe powinny być zszyte i w miejscach zszycia opieczętowane pieczęcią urzędową organu, o którym mowa w ust. 1, w sposób uniemożliwiający wymianę kart świadectwa (dyplomu, zaświadczenia, indeksu).

[56] § 17 w brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 15 rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej i Sportu z dnia 24 kwietnia 2002 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zasad wydawania oraz wzorów świadectw, dyplomów państwowych i innych druków szkolnych, sposobu dokonywania ich sprostowań i wydawania duplikatów, a także zasad legalizacji dokumentów przeznaczonych do obrotu prawnego z zagranicą oraz zasad odpłatności za wykonywanie tych czynności (Dz.U. Nr 48, poz. 446). Zmiana weszła w życie 6 maja 2002 r.

Wersja archiwalna obowiązująca od 2000-01-31 do 2002-05-05

1. Dokumenty przeznaczone do obrotu prawnego z zagranicą wydawane przez szkoły wymagają legalizacji. Legalizacji dokonuje kurator oświaty właściwy ze względu na siedzibę szkoły, a w przypadku szkół artystycznych – minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego.

2. Legalizacji dokonuje się przez umieszczenie na dokumencie:

1) klauzuli w brzmieniu: „Stwierdza się autentyczność dokumentu”,

2) podpisu osoby upoważnionej do legalizacji dokumentu, z czytelną pieczęcią imienną,

3) pieczęci urzędowej organu, o którym mowa w ust. 1,

4) nazwy miejscowości i daty.

3. Przedłożone do legalizacji dokumenty wielostronicowe powinny być zszyte i w miejscach zszycia opieczętowane pieczęcią urzędową organu, o którym mowa w ust. 1, w sposób uniemożliwiający wymianę kart dokumentu.