history Historia zmian
Wersja obowiązująca od 2002-05-01 do 2004-08-14
[Sposoby złożenia zabezpieczenia] Dłużnik lub osoba, o której mowa w art. 195 § 1 lub § 3 Kodeksu celnego, zwana dalej „zobowiązanym”, może złożyć zabezpieczenie co najmniej w jeden z następujących sposobów:
1) wpłacając kwotę zabezpieczenia gotówką w kasie urzędu celnego lub na bankowy rachunek pomocniczy izby celnej właściwej miejscowo dla tego urzędu [1] w banku krajowym lub w placówce pocztowej,
2) udzielając dyspozycji bankowi krajowemu, prowadzącemu rachunek bankowy zobowiązanego, polecenia przelewu kwoty zabezpieczenia na bankowy rachunek pomocniczy izby celnej [2],
3) składając w urzędzie celnym czek gotówkowy lub rozrachunkowy, wystawiony przez zobowiązanego na kwotę zabezpieczenia, potwierdzony do wysokości tej kwoty przez bank krajowy prowadzący rachunek bankowy zobowiązanego,
4) składając w urzędzie celnym gotówkę w walutach wymienialnych, w kwocie stanowiącej równowartość wymaganego zabezpieczenia, obliczonej według średniego kursu waluty krajowej w stosunku do kursów walut obcych, ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski i obowiązującego w dniu złożenia zabezpieczenia – w przypadku uzyskania zgody naczelnika urzędu celnego [3] na złożenie zabezpieczenia w formie depozytu w gotówce w walutach wymienialnych,
5) składając w urzędzie celnym dokumenty płatnicze, o których mowa w § 3, na kwotę równą wysokości wymaganego zabezpieczenia, określoną według wartości nominalnej tych dokumentów.
[1] § 1 pkt 1 w brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 1 lit. a) rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 19 kwietnia 2002 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie sposobu złożenia zabezpieczenia w formie depozytu w gotówce oraz określenia dokumentów mających wartość płatniczą, które mogą być przyjmowane przez organ celny (Dz.U. Nr 43, poz. 387). Zmiana weszła w życie 1 maja 2002 r.
[2] § 1 pkt 2 w brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 1 lit. b) rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 19 kwietnia 2002 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie sposobu złożenia zabezpieczenia w formie depozytu w gotówce oraz określenia dokumentów mających wartość płatniczą, które mogą być przyjmowane przez organ celny (Dz.U. Nr 43, poz. 387). Zmiana weszła w życie 1 maja 2002 r.
[3] § 1 pkt 4 w brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 1 lit. c) rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 19 kwietnia 2002 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie sposobu złożenia zabezpieczenia w formie depozytu w gotówce oraz określenia dokumentów mających wartość płatniczą, które mogą być przyjmowane przez organ celny (Dz.U. Nr 43, poz. 387). Zmiana weszła w życie 1 maja 2002 r.
Wersja obowiązująca od 2002-05-01 do 2004-08-14
[Sposoby złożenia zabezpieczenia] Dłużnik lub osoba, o której mowa w art. 195 § 1 lub § 3 Kodeksu celnego, zwana dalej „zobowiązanym”, może złożyć zabezpieczenie co najmniej w jeden z następujących sposobów:
1) wpłacając kwotę zabezpieczenia gotówką w kasie urzędu celnego lub na bankowy rachunek pomocniczy izby celnej właściwej miejscowo dla tego urzędu [1] w banku krajowym lub w placówce pocztowej,
2) udzielając dyspozycji bankowi krajowemu, prowadzącemu rachunek bankowy zobowiązanego, polecenia przelewu kwoty zabezpieczenia na bankowy rachunek pomocniczy izby celnej [2],
3) składając w urzędzie celnym czek gotówkowy lub rozrachunkowy, wystawiony przez zobowiązanego na kwotę zabezpieczenia, potwierdzony do wysokości tej kwoty przez bank krajowy prowadzący rachunek bankowy zobowiązanego,
4) składając w urzędzie celnym gotówkę w walutach wymienialnych, w kwocie stanowiącej równowartość wymaganego zabezpieczenia, obliczonej według średniego kursu waluty krajowej w stosunku do kursów walut obcych, ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski i obowiązującego w dniu złożenia zabezpieczenia – w przypadku uzyskania zgody naczelnika urzędu celnego [3] na złożenie zabezpieczenia w formie depozytu w gotówce w walutach wymienialnych,
5) składając w urzędzie celnym dokumenty płatnicze, o których mowa w § 3, na kwotę równą wysokości wymaganego zabezpieczenia, określoną według wartości nominalnej tych dokumentów.
[1] § 1 pkt 1 w brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 1 lit. a) rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 19 kwietnia 2002 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie sposobu złożenia zabezpieczenia w formie depozytu w gotówce oraz określenia dokumentów mających wartość płatniczą, które mogą być przyjmowane przez organ celny (Dz.U. Nr 43, poz. 387). Zmiana weszła w życie 1 maja 2002 r.
[2] § 1 pkt 2 w brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 1 lit. b) rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 19 kwietnia 2002 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie sposobu złożenia zabezpieczenia w formie depozytu w gotówce oraz określenia dokumentów mających wartość płatniczą, które mogą być przyjmowane przez organ celny (Dz.U. Nr 43, poz. 387). Zmiana weszła w życie 1 maja 2002 r.
[3] § 1 pkt 4 w brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 1 lit. c) rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 19 kwietnia 2002 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie sposobu złożenia zabezpieczenia w formie depozytu w gotówce oraz określenia dokumentów mających wartość płatniczą, które mogą być przyjmowane przez organ celny (Dz.U. Nr 43, poz. 387). Zmiana weszła w życie 1 maja 2002 r.
Wersja archiwalna obowiązująca od 1999-09-10 do 2002-04-30
[Sposoby złożenia zabezpieczenia] Dłużnik lub osoba, o której mowa w art. 195 § 1 lub § 3 Kodeksu celnego, zwana dalej „zobowiązanym”, może złożyć zabezpieczenie co najmniej w jeden z następujących sposobów:
1) wpłacając kwotę zabezpieczenia gotówką w kasie urzędu celnego lub na bankowy rachunek pomocniczy tego urzędu w banku krajowym lub w placówce pocztowej,
2) udzielając dyspozycji bankowi krajowemu, prowadzącemu rachunek bankowy zobowiązanego, polecenia przelewu kwoty zabezpieczenia na bankowy rachunek pomocniczy urzędu celnego,
3) składając w urzędzie celnym czek gotówkowy lub rozrachunkowy, wystawiony przez zobowiązanego na kwotę zabezpieczenia, potwierdzony do wysokości tej kwoty przez bank krajowy prowadzący rachunek bankowy zobowiązanego,
4) składając w urzędzie celnym gotówkę w walutach wymienialnych, w kwocie stanowiącej równowartość wymaganego zabezpieczenia, obliczonej według średniego kursu waluty krajowej w stosunku do kursów walut obcych, ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski i obowiązującego w dniu złożenia zabezpieczenia – w przypadku uzyskania zgody organu celnego na złożenie zabezpieczenia w formie depozytu w gotówce w walutach wymienialnych,
5) składając w urzędzie celnym dokumenty płatnicze, o których mowa w § 3, na kwotę równą wysokości wymaganego zabezpieczenia, określoną według wartości nominalnej tych dokumentów.