Wersja obowiązująca od 2003-06-29 do 2004-05-01
[Rozróżnianie i znakowanie mięsa] 1. W zależności od wyniku badania mięsa rozróżnia się i odpowiednio znakuje:
1) mięso zdatne do spożycia,
2) mięso warunkowo zdatne do spożycia,
3) mięso niezdatne do spożycia.
2. Wprowadza się odrębne sposoby znakowania mięsa zdatnego do spożycia, przeznaczonego:
1) na potrzeby własne,
2) na rynek krajowy,
3) do handlu.
3. [10] Mięso niepoddane rozbiorowi przeznaczone do wprowadzenia na rynek zaopatruje się w świadectwo zdrowia wystawione przez powiatowego lekarza weterynarii.
4. Wprowadza się system etykietowania wołowiny.
4a. [11] W ramach systemu, o którym mowa w ust. 4, wołowina przeznaczona do spożycia przez ludzi, poza wymaganiami określonymi w ust. 3, może być wprowadzana na rynek po dołączeniu etykiety do każdego pojemnika, w którym znajdują się takie same gatunkowo elementy lub porcje mięsa wołowego pochodzące z tego samego rozbioru.
4b. [12] Niezależnie od systemu, o którym mowa w ust. 4, producenci mogą wprowadzić dodatkowy system etykietowania wołowiny.
5. [13] Minister właściwy do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia, informacje, jakie powinna zawierać etykieta, o której mowa w ust. 4a, mając na względzie obowiązujące w tym zakresie przepisy Unii Europejskiej oraz zapewnienie możliwości zidentyfikowania zwierzęcia lub zwierząt, od których to mięso pochodzi, jak również miejsca ich pochodzenia i przebywania oraz zapewnienie możliwości zidentyfikowania rzeźni, w której dokonano uboju zwierzęcia, i zakładu rozbioru mięsa, w którym dokonano rozbioru mięsa.
5a. [14] Minister właściwy do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki wprowadzania oraz sposób dodatkowego systemu etykietowania wołowiny, o którym mowa w ust. 4b, mając na względzie obowiązujące w tym zakresie przepisy Unii Europejskiej oraz środki, jakie mają być podjęte w celu zagwarantowania rzetelności i dokładności informacji umieszczonych na etykiecie wprowadzonej w ramach dodatkowego systemu etykietowania wołowiny.
6. Minister właściwy do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia, sposób uzdatnienia mięsa warunkowo zdatnego do spożycia oraz postępowania z mięsem niezdatnym do spożycia, mając na względzie zachowanie zdrowia ludzi i zwierząt.
[10] Art. 29 ust. 3 w brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 20 lit. b) ustawy z dnia 14 lutego 2003 r. o zmianie ustawy o zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, badaniu zwierząt rzeźnych i mięsa oraz o Inspekcji Weterynaryjnej oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. Nr 52, poz. 450). Zmiana weszła w życie 29 czerwca 2003 r.
Na podstawie art. 14 ust. 4 ustawy z dnia 14 lutego 2003 r. o zmianie ustawy o zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, badaniu zwierząt rzeźnych i mięsa oraz o Inspekcji Weterynaryjnej oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. Nr 52, poz. 450), art. 29 ust. 3 w brzmieniu ustalonym przez w/w ustawę traci moc 31 grudnia 2007 r.
[11] Na podstawie art. 14 ust. 3 ustawy z dnia 14 lutego 2003 r. o zmianie ustawy o zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, badaniu zwierząt rzeźnych i mięsa oraz o Inspekcji Weterynaryjnej oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. Nr 52, poz. 450), art. 29 ust. 4a w brzmieniu ustalonym przez w/w ustawę traci moc 1 maja 2004 r.
[12] Na podstawie art. 14 ust. 3 ustawy z dnia 14 lutego 2003 r. o zmianie ustawy o zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, badaniu zwierząt rzeźnych i mięsa oraz o Inspekcji Weterynaryjnej oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. Nr 52, poz. 450), art. 29 ust. 4b w brzmieniu ustalonym przez w/w ustawę traci moc 1 maja 2004 r.
[13] Na podstawie art. 14 ust. 3 ustawy z dnia 14 lutego 2003 r. o zmianie ustawy o zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, badaniu zwierząt rzeźnych i mięsa oraz o Inspekcji Weterynaryjnej oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. Nr 52, poz. 450), art. 29 ust. 5 w brzmieniu ustalonym przez w/w ustawę traci moc 1 maja 2004 r.
[14] Na podstawie art. 14 ust. 3 ustawy z dnia 14 lutego 2003 r. o zmianie ustawy o zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, badaniu zwierząt rzeźnych i mięsa oraz o Inspekcji Weterynaryjnej oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. Nr 52, poz. 450), art. 29 ust. 5a w brzmieniu ustalonym przez w/w ustawę traci moc 1 maja 2004 r.
Wersja obowiązująca od 2003-06-29 do 2004-05-01
[Rozróżnianie i znakowanie mięsa] 1. W zależności od wyniku badania mięsa rozróżnia się i odpowiednio znakuje:
1) mięso zdatne do spożycia,
2) mięso warunkowo zdatne do spożycia,
3) mięso niezdatne do spożycia.
2. Wprowadza się odrębne sposoby znakowania mięsa zdatnego do spożycia, przeznaczonego:
1) na potrzeby własne,
2) na rynek krajowy,
3) do handlu.
3. [10] Mięso niepoddane rozbiorowi przeznaczone do wprowadzenia na rynek zaopatruje się w świadectwo zdrowia wystawione przez powiatowego lekarza weterynarii.
4. Wprowadza się system etykietowania wołowiny.
4a. [11] W ramach systemu, o którym mowa w ust. 4, wołowina przeznaczona do spożycia przez ludzi, poza wymaganiami określonymi w ust. 3, może być wprowadzana na rynek po dołączeniu etykiety do każdego pojemnika, w którym znajdują się takie same gatunkowo elementy lub porcje mięsa wołowego pochodzące z tego samego rozbioru.
4b. [12] Niezależnie od systemu, o którym mowa w ust. 4, producenci mogą wprowadzić dodatkowy system etykietowania wołowiny.
5. [13] Minister właściwy do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia, informacje, jakie powinna zawierać etykieta, o której mowa w ust. 4a, mając na względzie obowiązujące w tym zakresie przepisy Unii Europejskiej oraz zapewnienie możliwości zidentyfikowania zwierzęcia lub zwierząt, od których to mięso pochodzi, jak również miejsca ich pochodzenia i przebywania oraz zapewnienie możliwości zidentyfikowania rzeźni, w której dokonano uboju zwierzęcia, i zakładu rozbioru mięsa, w którym dokonano rozbioru mięsa.
5a. [14] Minister właściwy do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki wprowadzania oraz sposób dodatkowego systemu etykietowania wołowiny, o którym mowa w ust. 4b, mając na względzie obowiązujące w tym zakresie przepisy Unii Europejskiej oraz środki, jakie mają być podjęte w celu zagwarantowania rzetelności i dokładności informacji umieszczonych na etykiecie wprowadzonej w ramach dodatkowego systemu etykietowania wołowiny.
6. Minister właściwy do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia, sposób uzdatnienia mięsa warunkowo zdatnego do spożycia oraz postępowania z mięsem niezdatnym do spożycia, mając na względzie zachowanie zdrowia ludzi i zwierząt.
[10] Art. 29 ust. 3 w brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 20 lit. b) ustawy z dnia 14 lutego 2003 r. o zmianie ustawy o zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, badaniu zwierząt rzeźnych i mięsa oraz o Inspekcji Weterynaryjnej oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. Nr 52, poz. 450). Zmiana weszła w życie 29 czerwca 2003 r.
Na podstawie art. 14 ust. 4 ustawy z dnia 14 lutego 2003 r. o zmianie ustawy o zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, badaniu zwierząt rzeźnych i mięsa oraz o Inspekcji Weterynaryjnej oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. Nr 52, poz. 450), art. 29 ust. 3 w brzmieniu ustalonym przez w/w ustawę traci moc 31 grudnia 2007 r.
[11] Na podstawie art. 14 ust. 3 ustawy z dnia 14 lutego 2003 r. o zmianie ustawy o zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, badaniu zwierząt rzeźnych i mięsa oraz o Inspekcji Weterynaryjnej oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. Nr 52, poz. 450), art. 29 ust. 4a w brzmieniu ustalonym przez w/w ustawę traci moc 1 maja 2004 r.
[12] Na podstawie art. 14 ust. 3 ustawy z dnia 14 lutego 2003 r. o zmianie ustawy o zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, badaniu zwierząt rzeźnych i mięsa oraz o Inspekcji Weterynaryjnej oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. Nr 52, poz. 450), art. 29 ust. 4b w brzmieniu ustalonym przez w/w ustawę traci moc 1 maja 2004 r.
[13] Na podstawie art. 14 ust. 3 ustawy z dnia 14 lutego 2003 r. o zmianie ustawy o zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, badaniu zwierząt rzeźnych i mięsa oraz o Inspekcji Weterynaryjnej oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. Nr 52, poz. 450), art. 29 ust. 5 w brzmieniu ustalonym przez w/w ustawę traci moc 1 maja 2004 r.
[14] Na podstawie art. 14 ust. 3 ustawy z dnia 14 lutego 2003 r. o zmianie ustawy o zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, badaniu zwierząt rzeźnych i mięsa oraz o Inspekcji Weterynaryjnej oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. Nr 52, poz. 450), art. 29 ust. 5a w brzmieniu ustalonym przez w/w ustawę traci moc 1 maja 2004 r.
Wersja archiwalna obowiązująca od 2003-04-28 do 2003-06-28
[Rozróżnianie i znakowanie mięsa] 1. W zależności od wyniku badania mięsa rozróżnia się i odpowiednio znakuje:
1) mięso zdatne do spożycia,
2) mięso warunkowo zdatne do spożycia,
3) mięso niezdatne do spożycia.
2. [66] Wprowadza się odrębne sposoby znakowania mięsa zdatnego do spożycia, przeznaczonego:
1) na potrzeby własne,
2) na rynek krajowy,
3) do handlu.
3. Mięso i jego przetwory przeznaczone do wprowadzania na rynek powinny być zaopatrzone w jeden z następujących dokumentów:
1) świadectwo zdrowia wystawione przez urzędowego lekarza weterynarii,
4. [67] Wprowadza się system etykietowania wołowiny.
4a. [68] W ramach systemu, o którym mowa w ust. 4, wołowina przeznaczona do spożycia przez ludzi, poza wymaganiami określonymi w ust. 3, może być wprowadzana na rynek po dołączeniu etykiety do każdego pojemnika, w którym znajdują się takie same gatunkowo elementy lub porcje mięsa wołowego pochodzące z tego samego rozbioru.
4b. [69] Niezależnie od systemu, o którym mowa w ust. 4, producenci mogą wprowadzić dodatkowy system etykietowania wołowiny.
5. [70] Minister właściwy do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia, informacje, jakie powinna zawierać etykieta, o której mowa w ust. 4a, mając na względzie obowiązujące w tym zakresie przepisy Unii Europejskiej oraz zapewnienie możliwości zidentyfikowania zwierzęcia lub zwierząt, od których to mięso pochodzi, jak również miejsca ich pochodzenia i przebywania oraz zapewnienie możliwości zidentyfikowania rzeźni, w której dokonano uboju zwierzęcia, i zakładu rozbioru mięsa, w którym dokonano rozbioru mięsa.
5a. [71] Minister właściwy do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki wprowadzania oraz sposób dodatkowego systemu etykietowania wołowiny, o którym mowa w ust. 4b, mając na względzie obowiązujące w tym zakresie przepisy Unii Europejskiej oraz środki, jakie mają być podjęte w celu zagwarantowania rzetelności i dokładności informacji umieszczonych na etykiecie wprowadzonej w ramach dodatkowego systemu etykietowania wołowiny.
6. Minister właściwy do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia, sposób uzdatnienia mięsa warunkowo zdatnego do spożycia oraz postępowania z mięsem niezdatnym do spożycia, mając na względzie zachowanie zdrowia ludzi i zwierząt.
[66] Art. 29 ust. 2 w brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 20 lit. a) ustawy z dnia 14 lutego 2003 r. o zmianie ustawy o zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, badaniu zwierząt rzeźnych i mięsa oraz o Inspekcji Weterynaryjnej oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. Nr 52, poz. 450). Zmiana weszła w życie 28 kwietnia 2003 r.
[67] Art. 29 ust. 4 w brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 20 lit. c) ustawy z dnia 14 lutego 2003 r. o zmianie ustawy o zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, badaniu zwierząt rzeźnych i mięsa oraz o Inspekcji Weterynaryjnej oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. Nr 52, poz. 450). Zmiana weszła w życie 28 kwietnia 2003 r.
[68] Art. 29 ust. 4a dodany przez art. 1 pkt 20 lit. d) ustawy z dnia 14 lutego 2003 r. o zmianie ustawy o zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, badaniu zwierząt rzeźnych i mięsa oraz o Inspekcji Weterynaryjnej oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. Nr 52, poz. 450). Zmiana weszła w życie 28 kwietnia 2003 r.
Na podstawie art. 14 ust. 3 ustawy z dnia 14 lutego 2003 r. o zmianie ustawy o zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, badaniu zwierząt rzeźnych i mięsa oraz o Inspekcji Weterynaryjnej oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. Nr 52, poz. 450), art. 29 ust. 4a w brzmieniu ustalonym przez w/w ustawę traci moc 1 maja 2004 r.
[69] Art. 29 ust. 4b dodany przez art. 1 pkt 20 lit. d) ustawy z dnia 14 lutego 2003 r. o zmianie ustawy o zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, badaniu zwierząt rzeźnych i mięsa oraz o Inspekcji Weterynaryjnej oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. Nr 52, poz. 450). Zmiana weszła w życie 28 kwietnia 2003 r.
Na podstawie art. 14 ust. 3 ustawy z dnia 14 lutego 2003 r. o zmianie ustawy o zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, badaniu zwierząt rzeźnych i mięsa oraz o Inspekcji Weterynaryjnej oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. Nr 52, poz. 450), art. 29 ust. 4b w brzmieniu ustalonym przez w/w ustawę traci moc 1 maja 2004 r.
[70] Art. 29 ust. 5 w brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 20 lit. e) ustawy z dnia 14 lutego 2003 r. o zmianie ustawy o zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, badaniu zwierząt rzeźnych i mięsa oraz o Inspekcji Weterynaryjnej oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. Nr 52, poz. 450). Zmiana weszła w życie 28 kwietnia 2003 r.
Na podstawie art. 14 ust. 3 ustawy z dnia 14 lutego 2003 r. o zmianie ustawy o zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, badaniu zwierząt rzeźnych i mięsa oraz o Inspekcji Weterynaryjnej oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. Nr 52, poz. 450), art. 29 ust. 5 w brzmieniu ustalonym przez w/w ustawę traci moc 1 maja 2004 r.
[71] Art. 29 ust. 5a dodany przez art. 1 pkt 20 lit. f) ustawy z dnia 14 lutego 2003 r. o zmianie ustawy o zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, badaniu zwierząt rzeźnych i mięsa oraz o Inspekcji Weterynaryjnej oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. Nr 52, poz. 450). Zmiana weszła w życie 28 kwietnia 2003 r.
Na podstawie art. 14 ust. 3 ustawy z dnia 14 lutego 2003 r. o zmianie ustawy o zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, badaniu zwierząt rzeźnych i mięsa oraz o Inspekcji Weterynaryjnej oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. Nr 52, poz. 450), art. 29 ust. 5a w brzmieniu ustalonym przez w/w ustawę traci moc 1 maja 2004 r.
Wersja archiwalna obowiązująca od 2003-01-01 do 2003-04-27
[Rozróżnianie i znakowanie mięsa] 1. W zależności od wyniku badania mięsa rozróżnia się i odpowiednio znakuje:
1) mięso zdatne do spożycia,
2) mięso warunkowo zdatne do spożycia,
3) mięso niezdatne do spożycia.
2. Mięso pozyskane ze świń, kóz i owiec poddanych ubojowi we własnym gospodarstwie podlega dodatkowemu znakowaniu i może być wykorzystane wyłącznie na własne potrzeby.
3. Mięso i jego przetwory przeznaczone do wprowadzania na rynek powinny być zaopatrzone w jeden z następujących dokumentów:
1) świadectwo zdrowia wystawione przez urzędowego lekarza weterynarii,
4. [14] Przeznaczone do spożycia mięso wołowe, poza wymaganiami określonymi w ust. 3, może być wprowadzone na rynek po dołączeniu do każdego elementu lub porcji mięsa etykiety zawierającej dane pochodzące z dokumentu identyfikacyjnego zwierzęcia.
5. [15] Minister właściwy do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia, systemy znakowania mięsa i informacje, jakie powinny zawierać etykiety, o których mowa w ust. 4, mając na względzie możliwość zidentyfikowania zwierzęcia, od którego mięso pochodzi, jak również miejsca jego pochodzenia i przebywania.
6. Minister właściwy do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia, sposób uzdatnienia mięsa warunkowo zdatnego do spożycia oraz postępowania z mięsem niezdatnym do spożycia, mając na względzie zachowanie zdrowia ludzi i zwierząt.
[14] Art. 29 ust. 4 w brzmieniu ustalonym przez art. 2 pkt 26 ustawy z dnia 25 lipca 2001 r. o zmianie ustawy o zawodzie lekarza weterynarii i izbach lekarsko-weterynaryjnych, ustawy o zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, badaniu zwierząt rzeźnych i mięsa oraz o Inspekcji Weterynaryjnej oraz ustawy o organizacji hodowli i rozrodzie zwierząt gospodarskich (Dz.U. Nr 129, poz. 1438). Zmiana weszła w życie 1 stycznia 2003 r.
[15] Art. 29 ust. 5 dodany przez art. 2 pkt 26 ustawy z dnia 25 lipca 2001 r. o zmianie ustawy o zawodzie lekarza weterynarii i izbach lekarsko-weterynaryjnych, ustawy o zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, badaniu zwierząt rzeźnych i mięsa oraz o Inspekcji Weterynaryjnej oraz ustawy o organizacji hodowli i rozrodzie zwierząt gospodarskich (Dz.U. Nr 129, poz. 1438). Zmiana weszła w życie 1 stycznia 2003 r.
Wersja archiwalna obowiązująca od 2002-02-13 do 2002-12-31
[Rozróżnianie i znakowanie mięsa] 1. W zależności od wyniku badania mięsa rozróżnia się i odpowiednio znakuje:
1) mięso zdatne do spożycia,
2) mięso warunkowo zdatne do spożycia,
3) mięso niezdatne do spożycia.
2. Mięso pozyskane ze świń, kóz i owiec poddanych ubojowi we własnym gospodarstwie podlega dodatkowemu znakowaniu i może być wykorzystane wyłącznie na własne potrzeby.
3. Mięso i jego przetwory przeznaczone do wprowadzania na rynek powinny być zaopatrzone w jeden z następujących dokumentów:
1) świadectwo zdrowia wystawione przez urzędowego lekarza weterynarii,
4. Lekarz weterynarii, który dokonał badania mięsa, określa sposób wykorzystania mięsa o ograniczonej przydatności do spożycia lub niezdatnego do spożycia albo nakazuje zniszczenie mięsa niezdatnego do spożycia.
6. [101] Minister właściwy do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia, sposób uzdatnienia mięsa warunkowo zdatnego do spożycia oraz postępowania z mięsem niezdatnym do spożycia, mając na względzie zachowanie zdrowia ludzi i zwierząt.
[101] Art. 29 ust. 6 dodany przez art. 2 pkt 26 ustawy z dnia 25 lipca 2001 r. o zmianie ustawy o zawodzie lekarza weterynarii i izbach lekarsko-weterynaryjnych, ustawy o zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, badaniu zwierząt rzeźnych i mięsa oraz o Inspekcji Weterynaryjnej oraz ustawy o organizacji hodowli i rozrodzie zwierząt gospodarskich (Dz.U. Nr 129, poz. 1438). Zmiana weszła w życie 13 lutego 2002 r.
Wersja archiwalna obowiązująca od 2002-01-01 do 2002-02-12
[Rozróżnianie i znakowanie mięsa] 1. [11] W zależności od wyniku badania mięsa rozróżnia się i odpowiednio znakuje:
1) mięso zdatne do spożycia,
2) mięso warunkowo zdatne do spożycia,
3) mięso niezdatne do spożycia.
2. [12] Mięso pozyskane ze świń, kóz i owiec poddanych ubojowi we własnym gospodarstwie podlega dodatkowemu znakowaniu i może być wykorzystane wyłącznie na własne potrzeby.
3. Mięso przeznaczone do spożycia może być wprowadzone do obrotu po zaopatrzeniu w świadectwo przydatności do spożycia, wystawione przez powiatowego lekarza weterynarii.
1) [13] świadectwo zdrowia wystawione przez urzędowego lekarza weterynarii,
4. Lekarz weterynarii, który dokonał badania mięsa, określa sposób wykorzystania mięsa o ograniczonej przydatności do spożycia lub niezdatnego do spożycia albo nakazuje zniszczenie mięsa niezdatnego do spożycia.
[11] Art. 29 ust. 1 w brzmieniu ustalonym przez art. 2 pkt 26 ustawy z dnia 25 lipca 2001 r. o zmianie ustawy o zawodzie lekarza weterynarii i izbach lekarsko-weterynaryjnych, ustawy o zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, badaniu zwierząt rzeźnych i mięsa oraz o Inspekcji Weterynaryjnej oraz ustawy o organizacji hodowli i rozrodzie zwierząt gospodarskich (Dz.U. Nr 129, poz. 1438). Zmiana weszła w życie 1 stycznia 2002 r.
[12] Art. 29 ust. 2 w brzmieniu ustalonym przez art. 2 pkt 26 ustawy z dnia 25 lipca 2001 r. o zmianie ustawy o zawodzie lekarza weterynarii i izbach lekarsko-weterynaryjnych, ustawy o zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, badaniu zwierząt rzeźnych i mięsa oraz o Inspekcji Weterynaryjnej oraz ustawy o organizacji hodowli i rozrodzie zwierząt gospodarskich (Dz.U. Nr 129, poz. 1438). Zmiana weszła w życie 1 stycznia 2002 r.
[13] Art. 29 ust. 3 pkt 1 dodany przez art. 2 pkt 26 ustawy z dnia 25 lipca 2001 r. o zmianie ustawy o zawodzie lekarza weterynarii i izbach lekarsko-weterynaryjnych, ustawy o zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, badaniu zwierząt rzeźnych i mięsa oraz o Inspekcji Weterynaryjnej oraz ustawy o organizacji hodowli i rozrodzie zwierząt gospodarskich (Dz.U. Nr 129, poz. 1438). Zmiana weszła w życie 1 stycznia 2002 r.
Wersja archiwalna obowiązująca od 1999-08-11 do 2001-12-31 (Dz.U.1999.66.752 tekst jednolity)
[Rozróżnianie i odpowiednie znakowanie mięsa] 1. W zależności od wyniku badania mięsa rozróżnia się i odpowiednio znakuje:
1) mięso zdatne do spożycia,
2) mięso o ograniczonej przydatności do spożycia,
3) mięso niezdatne do spożycia.
2. Mięso pozyskane ze zwierzęcia, którego uboju dokonano poza rzeźnią, uznane za:
1) zdatne do spożycia,
2) o ograniczonej przydatności do spożycia, z wyjątkiem mięsa, którego ocena wynika ze stwierdzenia podczas badania poubojowego zmian wskazujących na chorobę zakaźną lub jej podejrzenie
– podlega dodatkowemu znakowaniu. Mięso takie może być użyte wyłącznie na własne potrzeby posiadacza zwierzęcia i nie może być wprowadzone do obrotu.
3. Mięso przeznaczone do spożycia może być wprowadzone do obrotu po zaopatrzeniu w świadectwo przydatności do spożycia, wystawione przez powiatowego lekarza weterynarii.
4. Lekarz weterynarii, który dokonał badania mięsa, określa sposób wykorzystania mięsa o ograniczonej przydatności do spożycia lub niezdatnego do spożycia albo nakazuje zniszczenie mięsa niezdatnego do spożycia.
Wersja archiwalna obowiązująca od 1997-12-14 do 1999-08-10
1. W zależności od wyniku badania mięsa rozróżnia się i odpowiednio znakuje:
1) mięso zdatne do spożycia,
2) mięso o ograniczonej przydatności do spożycia,
3) mięso niezdatne do spożycia.
2. Mięso pozyskane ze zwierzęcia, którego uboju dokonano poza rzeźnią, uznane za:
1) zdatne do spożycia,
2) o ograniczonej przydatności do spożycia, z wyjątkiem mięsa, którego ocena wynika ze stwierdzenia podczas badania poubojowego zmian wskazujących na chorobę zakaźną lub jej podejrzenie
– podlega dodatkowemu znakowaniu. Mięso takie może być użyte wyłącznie na własne potrzeby posiadacza zwierzęcia i nie może być wprowadzone do obrotu.
3. Mięso przeznaczone do spożycia może być wprowadzone do obrotu po zaopatrzeniu w świadectwo przydatności do spożycia, wystawione przez rejonowego lekarza weterynarii.
4. Lekarz weterynarii, który dokonał badania mięsa, określa sposób wykorzystania mięsa o ograniczonej przydatności do spożycia lub niezdatnego do spożycia albo nakazuje zniszczenie mięsa niezdatnego do spożycia.