Wersja obowiązująca od 2004.03.17 do 2004.05.01

[Ubój zwierząt rzeźnych] 1. Ubój zwierząt rzeźnych, których mięso lub jego przetwory mają być wprowadzane na rynek, przeznaczone do sprzedaży bezpośredniej lub wykorzystywane na potrzeby własne, jest wykonywany wyłącznie w rzeźni, przy czym ubój z konieczności może być wykonywany również poza rzeźnią za zgodą i pod nadzorem lekarza weterynarii.

2. Do uboju w rzeźni mogą być dopuszczone zwierzęta rzeźne zaopatrzone w świadectwo zdrowia oraz, w przypadku bydła, owiec, kóz, świń, oznakowane zgodnie z systemem rejestracji i identyfikacji zwierząt.

3. Powiatowy lekarz weterynarii, kierując do uboju sanitarnego zwierzęta rzeźne, wydaje skierowanie określające w szczególności przyczynę wydania skierowania i dane identyfikujące zwierzę lub zwierzęta oraz inne informacje istotne z uwagi na ocenę mięsa.

4. Lekarz weterynarii, kierując do uboju z konieczności zwierzęta, wydaje skierowanie zawierające dane identyfikujące zwierzę, przyczynę wydania skierowania, informację o stosowanych środkach farmaceutycznych oraz inne informacje istotne z uwagi na ocenę mięsa.

5. (uchylony).

6. Dopuszcza się:

1) ubój zwierząt dzikich utrzymywanych przez człowieka oraz jeleni i danieli utrzymywanych w warunkach fermowych, na terenie gospodarstwa, w którym są chowane, pod warunkiem uzyskania zgody powiatowego lekarza weterynarii,

2) [10] ubój świń, owiec i kóz na terenie gospodarstwa, pod warunkiem wykorzystania uzyskanego mięsa wyłącznie na potrzeby własne,

3) ubój drobiu i królików na terenie gospodarstwa, jeżeli pozyskane mięso jest wykorzystywane:

a) na potrzeby własne,

b) do sprzedaży bezpośredniej, po uzyskaniu zgody na ubój powiatowego lekarza weterynarii,

4) [11] (uchylony).

[10] Art. 27 ust. 6 pkt 2 w brzmieniu ustalonym przez art. 29 pkt 1 lit. a) ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. o wymaganiach weterynaryjnych dla produktów pochodzenia zwierzęcego (Dz.U. Nr 33, poz. 288). Zmiana weszła w życie 17 marca 2004 r.

[11] Art. 27 ust. 6 pkt 4 uchylony przez art. 29 pkt 1 lit. b) ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. o wymaganiach weterynaryjnych dla produktów pochodzenia zwierzęcego (Dz.U. Nr 33, poz. 288). Zmiana weszła w życie 17 marca 2004 r.

Wersja obowiązująca od 2004.03.17 do 2004.05.01

[Ubój zwierząt rzeźnych] 1. Ubój zwierząt rzeźnych, których mięso lub jego przetwory mają być wprowadzane na rynek, przeznaczone do sprzedaży bezpośredniej lub wykorzystywane na potrzeby własne, jest wykonywany wyłącznie w rzeźni, przy czym ubój z konieczności może być wykonywany również poza rzeźnią za zgodą i pod nadzorem lekarza weterynarii.

2. Do uboju w rzeźni mogą być dopuszczone zwierzęta rzeźne zaopatrzone w świadectwo zdrowia oraz, w przypadku bydła, owiec, kóz, świń, oznakowane zgodnie z systemem rejestracji i identyfikacji zwierząt.

3. Powiatowy lekarz weterynarii, kierując do uboju sanitarnego zwierzęta rzeźne, wydaje skierowanie określające w szczególności przyczynę wydania skierowania i dane identyfikujące zwierzę lub zwierzęta oraz inne informacje istotne z uwagi na ocenę mięsa.

4. Lekarz weterynarii, kierując do uboju z konieczności zwierzęta, wydaje skierowanie zawierające dane identyfikujące zwierzę, przyczynę wydania skierowania, informację o stosowanych środkach farmaceutycznych oraz inne informacje istotne z uwagi na ocenę mięsa.

5. (uchylony).

6. Dopuszcza się:

1) ubój zwierząt dzikich utrzymywanych przez człowieka oraz jeleni i danieli utrzymywanych w warunkach fermowych, na terenie gospodarstwa, w którym są chowane, pod warunkiem uzyskania zgody powiatowego lekarza weterynarii,

2) [10] ubój świń, owiec i kóz na terenie gospodarstwa, pod warunkiem wykorzystania uzyskanego mięsa wyłącznie na potrzeby własne,

3) ubój drobiu i królików na terenie gospodarstwa, jeżeli pozyskane mięso jest wykorzystywane:

a) na potrzeby własne,

b) do sprzedaży bezpośredniej, po uzyskaniu zgody na ubój powiatowego lekarza weterynarii,

4) [11] (uchylony).

[10] Art. 27 ust. 6 pkt 2 w brzmieniu ustalonym przez art. 29 pkt 1 lit. a) ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. o wymaganiach weterynaryjnych dla produktów pochodzenia zwierzęcego (Dz.U. Nr 33, poz. 288). Zmiana weszła w życie 17 marca 2004 r.

[11] Art. 27 ust. 6 pkt 4 uchylony przez art. 29 pkt 1 lit. b) ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. o wymaganiach weterynaryjnych dla produktów pochodzenia zwierzęcego (Dz.U. Nr 33, poz. 288). Zmiana weszła w życie 17 marca 2004 r.

Wersja archiwalna obowiązująca od 2003.04.28 do 2004.03.16

[Ubój zwierząt rzeźnych] 1. [60] Ubój zwierząt rzeźnych, których mięso lub jego przetwory mają być wprowadzane na rynek, przeznaczone do sprzedaży bezpośredniej lub wykorzystywane na potrzeby własne, jest wykonywany wyłącznie w rzeźni, przy czym ubój z konieczności może być wykonywany również poza rzeźnią za zgodą i pod nadzorem lekarza weterynarii.

2. Do uboju w rzeźni mogą być dopuszczone zwierzęta rzeźne zaopatrzone w świadectwo zdrowia oraz, w przypadku bydła, owiec, kóz, świń, oznakowane zgodnie z systemem rejestracji i identyfikacji zwierząt.

3. Powiatowy lekarz weterynarii, kierując do uboju sanitarnego zwierzęta rzeźne, wydaje skierowanie określające w szczególności przyczynę wydania skierowania i dane identyfikujące zwierzę lub zwierzęta oraz inne informacje istotne z uwagi na ocenę mięsa.

4. Lekarz weterynarii, kierując do uboju z konieczności zwierzęta, wydaje skierowanie zawierające dane identyfikujące zwierzę, przyczynę wydania skierowania, informację o stosowanych środkach farmaceutycznych oraz inne informacje istotne z uwagi na ocenę mięsa.

5. [61] (uchylony).

6. [62] Dopuszcza się:

1) ubój zwierząt dzikich utrzymywanych przez człowieka oraz jeleni i danieli utrzymywanych w warunkach fermowych, na terenie gospodarstwa, w którym są chowane, pod warunkiem uzyskania zgody powiatowego lekarza weterynarii,

2) ubój świń, owiec i kóz na terenie gospodarstwa, pod warunkiem wykorzystania uzyskanego mięsa wyłącznie na potrzeby własne lub do sprzedaży bezpośredniej,

3) ubój drobiu i królików na terenie gospodarstwa, jeżeli pozyskane mięso jest wykorzystywane:

a) na potrzeby własne,

b) do sprzedaży bezpośredniej, po uzyskaniu zgody na ubój powiatowego lekarza weterynarii,

4) ubój cieląt w wieku do trzech miesięcy życia z przeznaczeniem na potrzeby własne lub do sprzedaży bezpośredniej.

[60] Art. 27 ust. 1 w brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 18 lit. a) ustawy z dnia 14 lutego 2003 r. o zmianie ustawy o zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, badaniu zwierząt rzeźnych i mięsa oraz o Inspekcji Weterynaryjnej oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. Nr 52, poz. 450). Zmiana weszła w życie 28 kwietnia 2003 r.

[61] Art. 27 ust. 5 uchylony przez art. 1 pkt 18 lit. b) ustawy z dnia 14 lutego 2003 r. o zmianie ustawy o zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, badaniu zwierząt rzeźnych i mięsa oraz o Inspekcji Weterynaryjnej oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. Nr 52, poz. 450). Zmiana weszła w życie 28 kwietnia 2003 r.

[62] Art. 27 ust. 6 w brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 18 lit. c) ustawy z dnia 14 lutego 2003 r. o zmianie ustawy o zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, badaniu zwierząt rzeźnych i mięsa oraz o Inspekcji Weterynaryjnej oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. Nr 52, poz. 450). Zmiana weszła w życie 28 kwietnia 2003 r.

Wersja archiwalna obowiązująca od 2003.01.01 do 2003.04.27

[Ubój zwierząt rzeźnych] [13] 1. Ubój zwierząt rzeźnych, których świeże mięso lub jego przetwory mają być wprowadzane na rynek, wykonywany jest wyłącznie w rzeźni, przy czym ubój z konieczności może być wykonywany również poza rzeźnią za zgodą i pod nadzorem lekarza weterynarii.

2. Do uboju w rzeźni mogą być dopuszczone zwierzęta rzeźne zaopatrzone w świadectwo zdrowia oraz, w przypadku bydła, owiec, kóz, świń, oznakowane zgodnie z systemem rejestracji i identyfikacji zwierząt.

3. Powiatowy lekarz weterynarii, kierując do uboju sanitarnego zwierzęta rzeźne, wydaje skierowanie określające w szczególności przyczynę wydania skierowania i dane identyfikujące zwierzę lub zwierzęta oraz inne informacje istotne z uwagi na ocenę mięsa.

4. Lekarz weterynarii, kierując do uboju z konieczności zwierzęta, wydaje skierowanie zawierające dane identyfikujące zwierzę, przyczynę wydania skierowania, informację o stosowanych środkach farmaceutycznych oraz inne informacje istotne z uwagi na ocenę mięsa.

5. Dopuszcza się ubój drobiu na terenie ferm drobiu o małej zdolności produkcyjnej oraz królików na terenie gospodarstw, jeżeli mięso ma być dostarczone do sprzedaży detalicznej lub bezpośrednio do konsumenta w tej samej lub sąsiedniej miejscowości oraz po spełnieniu warunków określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 32 pkt 3.

6. Dopuszcza się:

1) ubój zwierząt dzikich utrzymywanych przez człowieka oraz jeleni i danieli utrzymywanych w warunkach fermowych na terenie gospodarstwa, w którym są chowane, pod warunkiem uzyskania zgody powiatowego lekarza weterynarii,

2) ubój świń, owiec i kóz na terenie gospodarstw, pod warunkiem wykorzystania uzyskanego mięsa wyłącznie na potrzeby własne,

3) obrót niewielką ilością mięsa zwierząt łownych, polegający na bezpośrednim dostarczaniu towaru przez uprawniony podmiot do konsumenta lub sprzedaży detalicznej,

4) przechowywanie i rozbiór mięsa zwierząt łownych w miejscach sprzedaży detalicznej lub przyległych pomieszczeniach produkcyjnych, jeżeli jest ono przechowywane i przygotowywane wyłącznie w celu bezpośredniej sprzedaży konsumentowi.

[13] Art. 27 w brzmieniu ustalonym przez art. 2 pkt 26 ustawy z dnia 25 lipca 2001 r. o zmianie ustawy o zawodzie lekarza weterynarii i izbach lekarsko-weterynaryjnych, ustawy o zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, badaniu zwierząt rzeźnych i mięsa oraz o Inspekcji Weterynaryjnej oraz ustawy o organizacji hodowli i rozrodzie zwierząt gospodarskich (Dz.U. Nr 129, poz. 1438). Zmiana weszła w życie 1 stycznia 2003 r.

Wersja archiwalna obowiązująca od 1999.08.11 do 2002.12.31     (Dz.U.1999.66.752 tekst jednolity)

[Ubój zwierząt rzeźnych] 1. Ubój zwierząt rzeźnych, których mięso ma być wprowadzone do obrotu, wykonywany jest wyłącznie w rzeźni.

2. Do uboju w rzeźni mogą być dopuszczone zwierzęta rzeźne zaopatrzone w świadectwa miejsca pochodzenia i oznakowane, a drób rzeźny wyłącznie w świadectwo zdrowia, o których mowa w art. 7.

Wersja archiwalna obowiązująca od 1997.12.14 do 1999.08.10

Art. 27. 1. Ubój zwierząt rzeźnych, których mięso ma być wprowadzone do obrotu, wykonywany jest wyłącznie w rzeźni.

2. Do uboju w rzeźni mogą być dopuszczone zwierzęta rzeźne zaopatrzone w świadectwa miejsca pochodzenia i oznakowane, a drób rzeźny wyłącznie w świadectwo zdrowia, o których mowa w art. 7.