Wersja obowiązująca od 2001.01.01 do 2006.06.30

§ 2. [Definicje] 1. Określenia użyte w rozporządzeniu oznaczają:

1) „urząd” – urząd jednostki samorządu terytorialnego,

2) „inkasent” – osobę fizyczną, osobę prawną lub jednostkę organizacyjną nie mającą osobowości prawnej, zobowiązaną do pobrania podatku lub opłaty i wpłacenia ich we właściwym terminie do kasy urzędu lub na właściwy rachunek bankowy urzędu,

3) „kasjer” – pracownika, któremu powierzono prowadzenie kasy urzędu,

4) „księgowy” – pracownika referatu rachunkowości,

5) „należność główna” – określoną należność podatkową albo opłatę, podlegające zapłaceniu,

6) „należności uboczne” – odsetki za zwłokę, opłatę prolongacyjną i koszty upomnień,

7) „odpis” – kwotę zmniejszającą zobowiązanie podatkowe albo kwotę należną podatnikowi, ustaloną w wyniku dokonanego przez urząd rozliczenia stanu konta podatnika,

8) „Ordynacja podatkowa” – ustawę z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926, Nr 160, poz. 1083, z 1998 r. Nr 106, poz. 668 oraz z 1999 r. Nr 11, poz. 95),

9) „opłaty” – należności inne niż podatki, realizowane przez jednostkę samorządu terytorialnego, do których stosuje się przepisy Ordynacji podatkowej,

10) „podatki i opłaty” – podatki, opłaty i inne należności budżetu, do których ustalania lub określania uprawniony jest przewodniczący zarządu jednostki samorządu terytorialnego, zgodnie z art. 14 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 listopada 1998 r. o finansach publicznych,

11) „przypis” – zobowiązanie podatkowe stanowiące obciążenie konta podatnika na podstawie deklaracji podatkowej, [1] decyzji administracyjnej, decyzji wydanej w wyniku kontroli albo dowodów wpłat, np. odsetki za zwłokę,

12) „referat rachunkowości” – komórkę organizacyjną w urzędzie prowadzącą rachunkowość podatków i opłat,

13) [2] „zobowiązanie pieniężne” – zobowiązanie określone w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 21 grudnia 1999 r. w sprawie łącznego zobowiązania pieniężnego (Dz. U. Nr 105, poz. 1200).

2. Przepisy rozporządzenia dotyczące:

1) podatników – stosuje się odpowiednio do inkasentów, a także do następców prawnych, określonych w art. 93–106 Ordynacji podatkowej, i osób trzecich, określonych w art. 107–118 Ordynacji podatkowej; jeżeli jednak w treści przepisu rozróżnia się podatników i inkasentów, to przepisy dotyczące podatników odnoszą się również do następców prawnych i osób trzecich,

2) podatków – stosuje się odpowiednio do opłat.

[1] § 2 ust. 1 pkt 11 w brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 1 lit. a) rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 grudnia 2000 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie zasad rachunkowości i planu kont dla prowadzenia ewidencji podatków i opłat dla organów podatkowych jednostek samorządu terytorialnego (Dz. U. Nr 122, poz. 1332). Zmiana weszła w życie 1 stycznia 2001 r.

[2] § 2 ust. 1 pkt 13 w brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 1 lit. b) rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 grudnia 2000 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie zasad rachunkowości i planu kont dla prowadzenia ewidencji podatków i opłat dla organów podatkowych jednostek samorządu terytorialnego (Dz. U. Nr 122, poz. 1332). Zmiana weszła w życie 1 stycznia 2001 r.

Wersja archiwalna obowiązująca od 1999.06.02 do 2000.12.31

§ 2. [Definicje] 1. Określenia użyte w rozporządzeniu oznaczają:

1) „urząd” – urząd jednostki samorządu terytorialnego,

2) „inkasent” – osobę fizyczną, osobę prawną lub jednostkę organizacyjną nie mającą osobowości prawnej, zobowiązaną do pobrania podatku lub opłaty i wpłacenia ich we właściwym terminie do kasy urzędu lub na właściwy rachunek bankowy urzędu,

3) „kasjer” – pracownika, któremu powierzono prowadzenie kasy urzędu,

4) „księgowy” – pracownika referatu rachunkowości,

5) „należność główna” – określoną należność podatkową albo opłatę, podlegające zapłaceniu,

6) „należności uboczne” – odsetki za zwłokę, opłatę prolongacyjną i koszty upomnień,

7) „odpis” – kwotę zmniejszającą zobowiązanie podatkowe albo kwotę należną podatnikowi, ustaloną w wyniku dokonanego przez urząd rozliczenia stanu konta podatnika,

8) „Ordynacja podatkowa” – ustawę z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926, Nr 160, poz. 1083, z 1998 r. Nr 106, poz. 668 oraz z 1999 r. Nr 11, poz. 95),

9) „opłaty” – należności inne niż podatki, realizowane przez jednostkę samorządu terytorialnego, do których stosuje się przepisy Ordynacji podatkowej,

10) „podatki i opłaty” – podatki, opłaty i inne należności budżetu, do których ustalania lub określania uprawniony jest przewodniczący zarządu jednostki samorządu terytorialnego, zgodnie z art. 14 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 listopada 1998 r. o finansach publicznych,

11) „przypis” – zobowiązanie podatkowe stanowiące obciążenie konta podatnika na podstawie decyzji administracyjnej, decyzji wydanej w wyniku kontroli albo dowodów wpłat, np. odsetki za zwłokę,

12) „referat rachunkowości” – komórkę organizacyjną w urzędzie prowadzącą rachunkowość podatków i opłat,

13) „zobowiązanie pieniężne” – zobowiązanie określone w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 10 września 1996 r. w sprawie łącznego zobowiązania pieniężnego (Dz. U. Nr 112, poz. 539).

2. Przepisy rozporządzenia dotyczące:

1) podatników – stosuje się odpowiednio do inkasentów, a także do następców prawnych, określonych w art. 93–106 Ordynacji podatkowej, i osób trzecich, określonych w art. 107–118 Ordynacji podatkowej; jeżeli jednak w treści przepisu rozróżnia się podatników i inkasentów, to przepisy dotyczące podatników odnoszą się również do następców prawnych i osób trzecich,

2) podatków – stosuje się odpowiednio do opłat.