Wersja obowiązująca od 2006.10.27 do 2007.12.31

Art. 90. [102] (utracił moc).

[102] Ustawa traci moc 27 października 2006 r. na podstawie art. 133 ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o służbie cywilnej (Dz.U. Nr 170, poz. 1218), z wyjątkiem art. 6 ust. 1 i art. 80 ust 1 i 2, które tracą moc 31 grudnia 2007 r.

Wersja archiwalna obowiązująca od 2000.01.01 do 2006.10.26

Art. 90. [Urlop zdrowotny] 1. Urzędnikowi służby cywilnej zatrudnionemu w służbie cywilnej przez okres nie krótszy niż 10 lat można udzielić płatnego urlopu dla poratowania zdrowia w wymiarze nie przekraczającym jednorazowo 6 miesięcy.

2. Urlopu dla poratowania zdrowia nie można udzielić, jeżeli urzędnik służby cywilnej nie wykonywał pracy przez okres roku z powodu niezdolności do pracy wskutek choroby.

3. Urlopu dla poratowania zdrowia udziela, na umotywowany opinią lekarską wniosek urzędnika służby cywilnej, dyrektor generalny urzędu.

4. Dyrektor generalny urzędu nie może dopuścić do pracy urzędnika służby cywilnej, który korzystał z urlopu dla poratowania zdrowia, bez aktualnego orzeczenia lekarskiego stwierdzającego brak przeciwwskazań do pracy na określonym stanowisku.

5. Urlopu dla poratowania zdrowia udziela: Szefowi Służby Cywilnej, zastępcy Szefa Służby Cywilnej oraz Sekretarzowi Rady Ministrów – Prezes Rady Ministrów, a dyrektorowi generalnemu urzędu – Szef Służby Cywilnej. Przepis ust. 4 stosuje się odpowiednio.

6. Do okresu pracy uprawniającego do dodatkowego urlopu dla poratowania zdrowia wlicza się okres zatrudnienia w administracji publicznej.