history Historia zmian
Wersja obowiązująca od 2005-03-25 do 2010-08-13
[Decyzja o zastosowaniu środków przymusu bezpośredniego] 1. O zastosowaniu środka przymusu bezpośredniego decyduje kierownik jednostki lub osoba, która go zastępuje. W przypadku wykonywania czynności służbowej przez kilku funkcjonariuszy, o zastosowaniu środka przymusu bezpośredniego decyduje funkcjonariusz dowodzący tą czynnością.
2. Funkcjonariusz może samodzielnie decydować o zastosowaniu środków przymusu bezpośredniego, w które został wyposażony w związku z wykonywaną czynnością służbową, w przypadku usiłowania zamachu na życie lub zdrowie ludzkie, usiłowania ucieczki przez osadzonego, a także w pościgu za osadzonym lub inną osobą. O zaistniałym zdarzeniu funkcjonariusz niezwłocznie melduje swojemu bezpośredniemu przełożonemu.
3. O zaprzestaniu stosowania środków przymusu bezpośredniego decydują odpowiednio osoby wymienione w ust. 1 i 2.
4. W razie zastosowania środków przymusu bezpośredniego funkcjonariusz dowodzący tą czynnością lub funkcjonariusz, o którym mowa w ust. 2, sporządza odpowiedni protokół, chyba że środki zastosowano na podstawie art. 19 ust. 5 ustawy. Wzory protokołów stanowią załączniki nr 1 [1] i 2 [2] do rozporządzenia.
5. [3] O zastosowaniu środka przymusu bezpośredniego należy zawiadomić niezwłocznie za pomocą telefaksu lub poczty elektronicznej dyrektora okręgowego Służby Więziennej, któremu w terminie 7 dni przesyła się także protokół zastosowania tego środka.
[1] Załącznik nr 1 w brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 6 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 15 lutego 2005 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie szczegółowych warunków stosowania środków przymusu bezpośredniego oraz użycia broni palnej lub psa służbowego przez funkcjonariuszy Służby Więziennej oraz sposobu postępowania w tym zakresie (Dz.U. Nr 39, poz. 365). Zmiana weszła w życie 25 marca 2005 r.
[2] Załącznik nr 2 w brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 6 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 15 lutego 2005 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie szczegółowych warunków stosowania środków przymusu bezpośredniego oraz użycia broni palnej lub psa służbowego przez funkcjonariuszy Służby Więziennej oraz sposobu postępowania w tym zakresie (Dz.U. Nr 39, poz. 365). Zmiana weszła w życie 25 marca 2005 r.
[3] § 3 ust. 5 dodany przez § 1 pkt 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 15 lutego 2005 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie szczegółowych warunków stosowania środków przymusu bezpośredniego oraz użycia broni palnej lub psa służbowego przez funkcjonariuszy Służby Więziennej oraz sposobu postępowania w tym zakresie (Dz.U. Nr 39, poz. 365). Zmiana weszła w życie 25 marca 2005 r.
Wersja obowiązująca od 2005-03-25 do 2010-08-13
[Decyzja o zastosowaniu środków przymusu bezpośredniego] 1. O zastosowaniu środka przymusu bezpośredniego decyduje kierownik jednostki lub osoba, która go zastępuje. W przypadku wykonywania czynności służbowej przez kilku funkcjonariuszy, o zastosowaniu środka przymusu bezpośredniego decyduje funkcjonariusz dowodzący tą czynnością.
2. Funkcjonariusz może samodzielnie decydować o zastosowaniu środków przymusu bezpośredniego, w które został wyposażony w związku z wykonywaną czynnością służbową, w przypadku usiłowania zamachu na życie lub zdrowie ludzkie, usiłowania ucieczki przez osadzonego, a także w pościgu za osadzonym lub inną osobą. O zaistniałym zdarzeniu funkcjonariusz niezwłocznie melduje swojemu bezpośredniemu przełożonemu.
3. O zaprzestaniu stosowania środków przymusu bezpośredniego decydują odpowiednio osoby wymienione w ust. 1 i 2.
4. W razie zastosowania środków przymusu bezpośredniego funkcjonariusz dowodzący tą czynnością lub funkcjonariusz, o którym mowa w ust. 2, sporządza odpowiedni protokół, chyba że środki zastosowano na podstawie art. 19 ust. 5 ustawy. Wzory protokołów stanowią załączniki nr 1 [1] i 2 [2] do rozporządzenia.
5. [3] O zastosowaniu środka przymusu bezpośredniego należy zawiadomić niezwłocznie za pomocą telefaksu lub poczty elektronicznej dyrektora okręgowego Służby Więziennej, któremu w terminie 7 dni przesyła się także protokół zastosowania tego środka.
[1] Załącznik nr 1 w brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 6 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 15 lutego 2005 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie szczegółowych warunków stosowania środków przymusu bezpośredniego oraz użycia broni palnej lub psa służbowego przez funkcjonariuszy Służby Więziennej oraz sposobu postępowania w tym zakresie (Dz.U. Nr 39, poz. 365). Zmiana weszła w życie 25 marca 2005 r.
[2] Załącznik nr 2 w brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 6 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 15 lutego 2005 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie szczegółowych warunków stosowania środków przymusu bezpośredniego oraz użycia broni palnej lub psa służbowego przez funkcjonariuszy Służby Więziennej oraz sposobu postępowania w tym zakresie (Dz.U. Nr 39, poz. 365). Zmiana weszła w życie 25 marca 2005 r.
[3] § 3 ust. 5 dodany przez § 1 pkt 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 15 lutego 2005 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie szczegółowych warunków stosowania środków przymusu bezpośredniego oraz użycia broni palnej lub psa służbowego przez funkcjonariuszy Służby Więziennej oraz sposobu postępowania w tym zakresie (Dz.U. Nr 39, poz. 365). Zmiana weszła w życie 25 marca 2005 r.
Wersja archiwalna obowiązująca od 1996-12-12 do 2005-03-24
[Decyzja o zastosowaniu środków przymusu bezpośredniego] 1. O zastosowaniu środka przymusu bezpośredniego decyduje kierownik jednostki lub osoba, która go zastępuje. W przypadku wykonywania czynności służbowej przez kilku funkcjonariuszy, o zastosowaniu środka przymusu bezpośredniego decyduje funkcjonariusz dowodzący tą czynnością.
2. Funkcjonariusz może samodzielnie decydować o zastosowaniu środków przymusu bezpośredniego, w które został wyposażony w związku z wykonywaną czynnością służbową, w przypadku usiłowania zamachu na życie lub zdrowie ludzkie, usiłowania ucieczki przez osadzonego, a także w pościgu za osadzonym lub inną osobą. O zaistniałym zdarzeniu funkcjonariusz niezwłocznie melduje swojemu bezpośredniemu przełożonemu.
3. O zaprzestaniu stosowania środków przymusu bezpośredniego decydują odpowiednio osoby wymienione w ust. 1 i 2.
4. W razie zastosowania środków przymusu bezpośredniego funkcjonariusz dowodzący tą czynnością lub funkcjonariusz, o którym mowa w ust. 2, sporządza odpowiedni protokół, chyba że środki zastosowano na podstawie art. 19 ust. 5 ustawy. Wzory protokołów stanowią załączniki nr 1 i 2 do rozporządzenia.