history Historia zmian
Wersja obowiązująca od 2005-07-22 do 2013-06-05
[Polecenie użycia środków przymusu bezpośredniego przez policjantów wchodzących w skład oddziału Policji] [21] 1. Polecenie użycia środków przymusu bezpośredniego przez policjantów wchodzących w skład oddziału Policji wydaje komendant wojewódzki Policji, z uwzględnieniem przepisów § 12 ust. 3, § 14 ust. 2 i § 15a ust. 5. Użycie tych środków następuje na rozkaz dowódcy oddziału Policji, zwanego dalej „dowódcą”.
2. Polecenie, o którym mowa w ust. 1, nie jest wymagane, gdy zwłoka w użyciu środków przymusu bezpośredniego groziłaby bezpośrednim niebezpieczeństwem dla życia, zdrowia ludzkiego lub mienia, a także niebezpieczeństwem dokonania zamachu, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji.
3. Dowódca, przed wydaniem rozkazu użycia środków przymusu bezpośredniego, jest obowiązany:
1) wezwać do zachowania zgodnego z prawem, a zwłaszcza do porzucenia broni lub niebezpiecznych narzędzi, zaniechania bezprawnych działań lub stosowania przemocy,
2) uprzedzić o użyciu środków przymusu bezpośredniego.
4. Przepisu ust. 3 nie stosuje się w sytuacji, o której mowa w ust. 2.
5. W razie niemożności nawiązania przez policjanta kontaktu z dowódcą policjant stosuje środki przymusu bezpośredniego na zasadach ogólnych.
[21] § 17a dodany przez § 1 pkt 12 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 19 lipca 2005 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie określenia przypadków oraz warunków i sposobów użycia przez policjantów środków przymusu bezpośredniego (Dz.U. Nr 135, poz. 1133). Zmiana weszła w życie 22 lipca 2005 r.
Wersja obowiązująca od 2005-07-22 do 2013-06-05
[Polecenie użycia środków przymusu bezpośredniego przez policjantów wchodzących w skład oddziału Policji] [21] 1. Polecenie użycia środków przymusu bezpośredniego przez policjantów wchodzących w skład oddziału Policji wydaje komendant wojewódzki Policji, z uwzględnieniem przepisów § 12 ust. 3, § 14 ust. 2 i § 15a ust. 5. Użycie tych środków następuje na rozkaz dowódcy oddziału Policji, zwanego dalej „dowódcą”.
2. Polecenie, o którym mowa w ust. 1, nie jest wymagane, gdy zwłoka w użyciu środków przymusu bezpośredniego groziłaby bezpośrednim niebezpieczeństwem dla życia, zdrowia ludzkiego lub mienia, a także niebezpieczeństwem dokonania zamachu, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji.
3. Dowódca, przed wydaniem rozkazu użycia środków przymusu bezpośredniego, jest obowiązany:
1) wezwać do zachowania zgodnego z prawem, a zwłaszcza do porzucenia broni lub niebezpiecznych narzędzi, zaniechania bezprawnych działań lub stosowania przemocy,
2) uprzedzić o użyciu środków przymusu bezpośredniego.
4. Przepisu ust. 3 nie stosuje się w sytuacji, o której mowa w ust. 2.
5. W razie niemożności nawiązania przez policjanta kontaktu z dowódcą policjant stosuje środki przymusu bezpośredniego na zasadach ogólnych.
[21] § 17a dodany przez § 1 pkt 12 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 19 lipca 2005 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie określenia przypadków oraz warunków i sposobów użycia przez policjantów środków przymusu bezpośredniego (Dz.U. Nr 135, poz. 1133). Zmiana weszła w życie 22 lipca 2005 r.