history Historia zmian
Wersja obowiązująca od 1989-04-27 do 1991-01-01 (Dz.U.1989.24.133 tekst jednolity)
[Uprawnienie do renty rodzinnej przysługujące wdowie po emerycie lub renciście albo po ubezpieczonym] 1. Renta rodzinna przysługuje wdowie po emerycie lub renciście albo po ubezpieczonym, jeżeli:
1) w chwili śmierci męża osiągnęła wiek 50 lat lub była inwalidką I lub II grupy albo III grupy, o ile była całkowicie niezdolna do pracy w gospodarstwie rolnym, albo
2) wychowuje co najmniej jedno z dzieci, wnuków lub rodzeństwa uprawnione do renty rodzinnej po zmarłym, które nie osiągnęło 16 lat, a jeżeli kształci się w szkole – 18 lat życia, lub jeżeli sprawuje opiekę nad dzieckiem zaliczonym do I lub II grupy inwalidów, uprawnionym do renty rodzinnej.
2. Prawo do renty rodzinnej nabywa również wdowa, która osiągnęła wiek 50 lat lub stała się inwalidą po śmierci emeryta, rencisty lub ubezpieczonego, nie później jednak niż w ciągu 5 lat od jego śmierci lub zaprzestania wychowywania osób wymienionych w ust. 1 pkt 2.
3. Małżonka rozwiedziona lub wdowa, która w chwili śmierci męża nie pozostawała z nim we wspólności małżeńskiej, ma prawo do renty rodzinnej, jeżeli oprócz spełnienia warunków określonych w ust. 1 lub 2 miała w chwili śmierci męża prawo do alimentów z jego strony, ustalone wyrokiem lub ugodą sądową.
4. Przepisy ust. 1–3 stosuje się odpowiednio do wdowca, z tym że wiek uprawniający do renty rodzinnej wynosi 65 lat.
Wersja obowiązująca od 1989-04-27 do 1991-01-01 (Dz.U.1989.24.133 tekst jednolity)
[Uprawnienie do renty rodzinnej przysługujące wdowie po emerycie lub renciście albo po ubezpieczonym] 1. Renta rodzinna przysługuje wdowie po emerycie lub renciście albo po ubezpieczonym, jeżeli:
1) w chwili śmierci męża osiągnęła wiek 50 lat lub była inwalidką I lub II grupy albo III grupy, o ile była całkowicie niezdolna do pracy w gospodarstwie rolnym, albo
2) wychowuje co najmniej jedno z dzieci, wnuków lub rodzeństwa uprawnione do renty rodzinnej po zmarłym, które nie osiągnęło 16 lat, a jeżeli kształci się w szkole – 18 lat życia, lub jeżeli sprawuje opiekę nad dzieckiem zaliczonym do I lub II grupy inwalidów, uprawnionym do renty rodzinnej.
2. Prawo do renty rodzinnej nabywa również wdowa, która osiągnęła wiek 50 lat lub stała się inwalidą po śmierci emeryta, rencisty lub ubezpieczonego, nie później jednak niż w ciągu 5 lat od jego śmierci lub zaprzestania wychowywania osób wymienionych w ust. 1 pkt 2.
3. Małżonka rozwiedziona lub wdowa, która w chwili śmierci męża nie pozostawała z nim we wspólności małżeńskiej, ma prawo do renty rodzinnej, jeżeli oprócz spełnienia warunków określonych w ust. 1 lub 2 miała w chwili śmierci męża prawo do alimentów z jego strony, ustalone wyrokiem lub ugodą sądową.
4. Przepisy ust. 1–3 stosuje się odpowiednio do wdowca, z tym że wiek uprawniający do renty rodzinnej wynosi 65 lat.
Wersja archiwalna obowiązująca od 1989-02-28 do 1989-04-26
[29] (skreślony).
[29] Art. 27 skreślony przez art. 1 pkt 15 ustawy z dnia 24 lutego 1989 r. o zmianie ustawy o ubezpieczeniu społecznym rolników indywidualnych i członków ich rodzin oraz o zmianie ustawy o podatku rolnym (Dz.U. Nr 10, poz. 53). Zmiana weszła w życie 28 lutego 1989 r., z mocą od 1 stycznia 1989 r.
Wersja archiwalna obowiązująca od 1983-01-01 do 1989-02-27
[Renta rodzinna dla małżonka emeryta lub rencisty] Renta rodzinna przysługuje małżonkowi, który zawarł związek małżeński z emerytem lub rencistą, jeżeli spełnia warunki określone w art. 26 ust. 1 pkt 2 i 3 oraz ust. 2 i 4, a ponadto:
1) małżeństwo trwało co najmniej 3 lata lub
2) z małżeństwa tego lub ze związku istniejącego przed jego zawarciem urodziło się dziecko albo
3) śmierć emeryta lub rencisty nastąpiła wskutek wypadku przy pracy w gospodarstwie rolnym lub choroby zawodowej.