history Historia zmian
Wersja obowiązująca od 1990-01-27 do 1994-11-12
[Przesłanki rozwiązania umowy najmu mieszkania zakładowego przez wynajmującego] 1. Umowa najmu mieszkania zakładowego może ulec rozwiązaniu przez wynajmującego:
1) w razie ustania stosunku pracy z pracownikiem będącym najemcą lokalu,
2) w czasie trwania stosunku pracy - jeżeli zachodzą przyczyny uzasadniające wypowiedzenie najmu bez zachowania obowiązujących terminów,
3) jeżeli w mieszkaniu opuszczonym przez pracownika pozostały inne osoby.
2. Przepisy ust. 1 stosuje się odpowiednio do osób świadczących pracę na rzecz zakładu pracy.
3. Osobie obowiązanej do opróżnienia lokalu w wyniku zakończenia najmu przysługuje prawo do lokalu zamiennego w razie:
1) rozwiązania stosunku pracy przez:
a) zakład pracy - z przyczyn nie zawinionych przez pracownika,
b) pracownika - w drodze wypowiedzenia z powodu niezachowania przez zakład pracy podstawowych warunków wynikających z umowy o pracę lub innego aktu, na podstawie którego został nawiązany stosunek pracy,
c) pracownika - ze względu na szkodliwy wpływ wykonywanej pracy na jego zdrowie w przypadkach uzasadniających rozwiązanie przez niego stosunku pracy bez wypowiedzenia,
2) [1] rozwiązania stosunku pracy na mocy porozumienia stron,
3) przejścia pracownika na emeryturę lub rentę.
4. Przepisy ust. 3 stosuje się odpowiednio do małżonka i osób bliskich, które pozostały w mieszkaniu zakładowym po śmierci pracownika, zmarłego w czasie trwania stosunku pracy lub przed uzyskaniem przez niego lokalu zamiennego.
5. Lokal zamienny lub pomieszczenie zastępcze osobie obowiązanej do opróżnienia mieszkania zakładowego dostarcza zakład pracy, w którego dyspozycji pozostaje to mieszkanie, a w razie braku takiej możliwości - terenowy organ administracji państwowej.
[1] Art. 57 ust. 3 pkt 2 w brzmieniu ustalonym przez art. 19 pkt 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn dotyczących zakładu pracy oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz.U. z 1990 r. Nr 4, poz. 19). Zmiana weszła w życie 27 stycznia 1990 r.
Wersja obowiązująca od 1990-01-27 do 1994-11-12
[Przesłanki rozwiązania umowy najmu mieszkania zakładowego przez wynajmującego] 1. Umowa najmu mieszkania zakładowego może ulec rozwiązaniu przez wynajmującego:
1) w razie ustania stosunku pracy z pracownikiem będącym najemcą lokalu,
2) w czasie trwania stosunku pracy - jeżeli zachodzą przyczyny uzasadniające wypowiedzenie najmu bez zachowania obowiązujących terminów,
3) jeżeli w mieszkaniu opuszczonym przez pracownika pozostały inne osoby.
2. Przepisy ust. 1 stosuje się odpowiednio do osób świadczących pracę na rzecz zakładu pracy.
3. Osobie obowiązanej do opróżnienia lokalu w wyniku zakończenia najmu przysługuje prawo do lokalu zamiennego w razie:
1) rozwiązania stosunku pracy przez:
a) zakład pracy - z przyczyn nie zawinionych przez pracownika,
b) pracownika - w drodze wypowiedzenia z powodu niezachowania przez zakład pracy podstawowych warunków wynikających z umowy o pracę lub innego aktu, na podstawie którego został nawiązany stosunek pracy,
c) pracownika - ze względu na szkodliwy wpływ wykonywanej pracy na jego zdrowie w przypadkach uzasadniających rozwiązanie przez niego stosunku pracy bez wypowiedzenia,
2) [1] rozwiązania stosunku pracy na mocy porozumienia stron,
3) przejścia pracownika na emeryturę lub rentę.
4. Przepisy ust. 3 stosuje się odpowiednio do małżonka i osób bliskich, które pozostały w mieszkaniu zakładowym po śmierci pracownika, zmarłego w czasie trwania stosunku pracy lub przed uzyskaniem przez niego lokalu zamiennego.
5. Lokal zamienny lub pomieszczenie zastępcze osobie obowiązanej do opróżnienia mieszkania zakładowego dostarcza zakład pracy, w którego dyspozycji pozostaje to mieszkanie, a w razie braku takiej możliwości - terenowy organ administracji państwowej.
[1] Art. 57 ust. 3 pkt 2 w brzmieniu ustalonym przez art. 19 pkt 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn dotyczących zakładu pracy oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz.U. z 1990 r. Nr 4, poz. 19). Zmiana weszła w życie 27 stycznia 1990 r.
Wersja archiwalna obowiązująca od 1988-01-01 do 1990-01-26
[Przesłanki rozwiązania umowy najmu mieszkania zakładowego przez wynajmującego] [73] 1. Umowa najmu mieszkania zakładowego może ulec rozwiązaniu przez wynajmującego:
1) w razie ustania stosunku pracy z pracownikiem będącym najemcą lokalu,
2) w czasie trwania stosunku pracy - jeżeli zachodzą przyczyny uzasadniające wypowiedzenie najmu bez zachowania obowiązujących terminów,
3) jeżeli w mieszkaniu opuszczonym przez pracownika pozostały inne osoby.
2. Przepisy ust. 1 stosuje się odpowiednio do osób świadczących pracę na rzecz zakładu pracy.
3. Osobie obowiązanej do opróżnienia lokalu w wyniku zakończenia najmu przysługuje prawo do lokalu zamiennego w razie:
1) rozwiązania stosunku pracy przez:
a) zakład pracy - z przyczyn nie zawinionych przez pracownika,
b) pracownika - w drodze wypowiedzenia z powodu niezachowania przez zakład pracy podstawowych warunków wynikających z umowy o pracę lub innego aktu, na podstawie którego został nawiązany stosunek pracy,
c) pracownika - ze względu na szkodliwy wpływ wykonywanej pracy na jego zdrowie w przypadkach uzasadniających rozwiązanie przez niego stosunku pracy bez wypowiedzenia,
2) przejścia pracownika do innego zakładu pracy na mocy porozumienia stron,
3) przejścia pracownika na emeryturę lub rentę.
4. Przepisy ust. 3 stosuje się odpowiednio do małżonka i osób bliskich, które pozostały w mieszkaniu zakładowym po śmierci pracownika, zmarłego w czasie trwania stosunku pracy lub przed uzyskaniem przez niego lokalu zamiennego.
5. Lokal zamienny lub pomieszczenie zastępcze osobie obowiązanej do opróżnienia mieszkania zakładowego dostarcza zakład pracy, w którego dyspozycji pozostaje to mieszkanie, a w razie braku takiej możliwości - terenowy organ administracji państwowej.
[73] Art. 57 oznaczony jako art. 51a w ustawie zmieniającej w brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 44 ustawy z dnia 16 lipca 1987 r. o zmianie ustawy - Prawo lokalowe (Dz.U. Nr 21, poz. 124). Zmiana weszła w życie 1 stycznia 1988 r.
Wersja archiwalna obowiązująca od 1987-10-12 do 1987-12-31 (Dz.U.1987.30.165 tekst jednolity)
[Przesłanki rozwiązania umowy najmu mieszkania zakładowego przez wynajmującego] 1. Umowa najmu mieszkania zakładowego może ulec rozwiązaniu przez wynajmującego:
1) w razie ustania stosunku pracy z pracownikiem będącym najemcą lokalu,
2) w czasie trwania stosunku pracy – jeżeli zachodzą przyczyny uzasadniające wypowiedzenie najmu bez zachowania obowiązujących terminów,
3) jeżeli w mieszkaniu opuszczonym przez pracownika pozostały inne osoby.
2. Przepisy ust. 1 stosuje się odpowiednio do osób świadczących pracę na rzecz zakładu pracy.
3. Osobie obowiązanej do opróżnienia lokalu w wyniku zakończenia najmu przysługuje prawo do lokalu zamiennego w razie:
1) rozwiązania stosunku pracy przez:
a) zakład pracy – z przyczyn nie zawinionych przez pracownika,
b) pracownika – w drodze wypowiedzenia z powodu niezachowania przez zakład pracy podstawowych warunków wynikających z umowy o pracę lub innego aktu, na podstawie którego został nawiązany stosunek pracy,
c) pracownika – ze względu na szkodliwy wpływ wykonywanej pracy na jego zdrowie w przypadkach uzasadniających rozwiązanie przez niego stosunku pracy bez wypowiedzenia,
2) przejścia pracownika do innego zakładu pracy na mocy porozumienia stron,
3) przejścia pracownika na emeryturę lub rentę.
4. Przepisy ust. 3 stosuje się odpowiednio do małżonka i osób bliskich, które pozostały w mieszkaniu zakładowym po śmierci pracownika, zmarłego w czasie trwania stosunku pracy lub przed uzyskaniem przez niego lokalu zamiennego.
5. Lokal zamienny lub pomieszczenie zastępcze osobie obowiązanej do opróżnienia mieszkania zakładowego dostarcza zakład pracy, w którego dyspozycji pozostaje to mieszkanie, a w razie braku takiej możliwości – terenowy organ administracji państwowej.