Artykuł IX [Działalność Komisji]

1. Działalność Komisji polega na realizacji celów i zasad określonych w artykule II niniejszej konwencji. W tym celu Komisja będzie:

a) ułatwiać prowadzenie badań i wszechstronne poznawanie żywych zasobów morskich Antarktyki oraz morskiego ekosystemu antarktycznego;

b) zbierać dane o stanie i zmianach w populacji żywych zasobów morskich Antarktyki oraz czynnikach wpływających na rozmieszczenie, liczebność i rozmnażanie gatunków odławianych oraz zależnych od nich i powiązanych z nimi gatunków lub populacji;

c) zapewniać uzyskiwanie danych statystycznych o połowach i nakładzie połowowym w odniesieniu do poławianych populacji;

d) analizować, rozpowszechniać i publikować informacje, o których mowa pod lit. b) i c), oraz sprawozdania Komitetu Naukowego;

e) ustalać potrzeby zachowania gatunków i analizować skuteczność środków ochrony;

f) formułować, przyjmować i rewidować środki ochrony, opierając się na najlepszych dostępnych informacjach naukowych, zgodnie z postanowieniami ustępu 5 niniejszego artykułu;

g) wprowadzać w życie system obserwacji oraz inspekcji, utworzony zgodnie z artykułem XXIV niniejszej konwencji;

h) prowadzić wszelką inną działalność, jaka jest niezbędna do osiągnięcia celów niniejszej konwencji.

2. Wymienione w ustępie 1 lit. f) środki ochrony obejmują:

a) określanie wielkości populacji dowolnego gatunku, jaką wolno odłowić w rejonie zastosowania niniejszej konwencji,

b) określanie rejonów i podrejonów na podstawie rozmieszczenia populacji żywych zasobów morskich Antarktyki,

c) określanie wielkości populacji, jaką wolno odłowić w rejonie i podrejonie;

d) określanie gatunków podlegających ochronie;

e) określanie wymiarów, wieku i – w odpowiednich przypadkach – płci gatunków, które wolno odławiać;

f) określanie dozwolonych i zakazanych okresów poławiania;

g) określanie obszarów, rejonów lub podrejonów otwartych lub zamkniętych dla badań naukowych lub ochrony, w tym specjalnych stref ochrony i badań naukowych;

h) regulację nakładu połowowego i metod poławiania, w tym narzędzi połowu, w szczególności w celu uniknięcia nadmiernej koncentracji połowów w jakimkolwiek rejonie lub podrejonie;

i) podejmowanie innych środków ochrony, które Komisja uznaje za niezbędne do osiągnięcia celów niniejszej konwencji, w tym środków dotyczących oddziaływania połowów i związanej z nimi działalności na składniki ekosystemu morskiego inne niż odławiane populacje,

3. Komisja publikuje i prowadzi rejestr wszystkich obowiązujących środków ochrony.

4. Przy prowadzeniu działań wymienionych w ustępie 1 Komisja uwzględnia w pełni zalecenia i rady Komitetu Naukowego.

5. Komisja uwzględnia w pełni wszelkie właściwe środki i przepisy, przyjęte lub zalecone przez spotkania konsultacyjne zgodnie z artykułem IX Układu Antarktycznego [9], bądź też przyjęte lub zalecone przez właściwe komisje do spraw rybołówstwa, odpowiedzialne za gatunki, które mogą wystąpić w rejonie zastosowania niniejszej konwencji, aby uniknąć niezgodności między prawami i obowiązkami Umawiającej się Strony, wynikającymi z takich przepisów lub środków, a środkami ochrony, które mogą być przyjęte przez Komisję.

6. Środki ochrony przyjęte przez Komisję zgodnie z niniejszą konwencją są stosowane przez członków Komisji w następujący sposób:

a) Komisja zawiadamia wszystkich członków Komisji o środkach ochrony;

b) środki ochrony staną się obowiązujące dla wszystkich członków Komisji po upływie 180 dni od takiego zawiadomienia o nich, z wyjątkiem przypadków przewidzianych pod lit. c) i d);

c) jeżeli w ciągu dziewięćdziesięciu dni od zawiadomienia, o którym mowa pod lit. a), członek Komisu zawiadomi Komisję o tym, że nie może przyjąć danego środka ochrony całkowicie lub częściowo, środek taki nie będzie obowiązywać tego członka Komisji we wspomnianym zakresie;

d) w razie gdy którykolwiek członek Komisji powoła się na postępowanie, o którym mowa pod lit. c), Komisja na wniosek któregokolwiek jej członka zwoła posiedzenie w celu ponownego rozpatrzenia takiego środka ochrony. Podczas takiego posiedzenia oraz w okresie trzydziestu dni po nim każdy członek Komisji ma prawo oświadczyć, że nie może nadal akceptować tego środka ochrony i w takim przypadku wspomniany środek przestaje obowiązywać tego członka.

Artykuł IX [Działalność Komisji]

1. Działalność Komisji polega na realizacji celów i zasad określonych w artykule II niniejszej konwencji. W tym celu Komisja będzie:

a) ułatwiać prowadzenie badań i wszechstronne poznawanie żywych zasobów morskich Antarktyki oraz morskiego ekosystemu antarktycznego;

b) zbierać dane o stanie i zmianach w populacji żywych zasobów morskich Antarktyki oraz czynnikach wpływających na rozmieszczenie, liczebność i rozmnażanie gatunków odławianych oraz zależnych od nich i powiązanych z nimi gatunków lub populacji;

c) zapewniać uzyskiwanie danych statystycznych o połowach i nakładzie połowowym w odniesieniu do poławianych populacji;

d) analizować, rozpowszechniać i publikować informacje, o których mowa pod lit. b) i c), oraz sprawozdania Komitetu Naukowego;

e) ustalać potrzeby zachowania gatunków i analizować skuteczność środków ochrony;

f) formułować, przyjmować i rewidować środki ochrony, opierając się na najlepszych dostępnych informacjach naukowych, zgodnie z postanowieniami ustępu 5 niniejszego artykułu;

g) wprowadzać w życie system obserwacji oraz inspekcji, utworzony zgodnie z artykułem XXIV niniejszej konwencji;

h) prowadzić wszelką inną działalność, jaka jest niezbędna do osiągnięcia celów niniejszej konwencji.

2. Wymienione w ustępie 1 lit. f) środki ochrony obejmują:

a) określanie wielkości populacji dowolnego gatunku, jaką wolno odłowić w rejonie zastosowania niniejszej konwencji,

b) określanie rejonów i podrejonów na podstawie rozmieszczenia populacji żywych zasobów morskich Antarktyki,

c) określanie wielkości populacji, jaką wolno odłowić w rejonie i podrejonie;

d) określanie gatunków podlegających ochronie;

e) określanie wymiarów, wieku i – w odpowiednich przypadkach – płci gatunków, które wolno odławiać;

f) określanie dozwolonych i zakazanych okresów poławiania;

g) określanie obszarów, rejonów lub podrejonów otwartych lub zamkniętych dla badań naukowych lub ochrony, w tym specjalnych stref ochrony i badań naukowych;

h) regulację nakładu połowowego i metod poławiania, w tym narzędzi połowu, w szczególności w celu uniknięcia nadmiernej koncentracji połowów w jakimkolwiek rejonie lub podrejonie;

i) podejmowanie innych środków ochrony, które Komisja uznaje za niezbędne do osiągnięcia celów niniejszej konwencji, w tym środków dotyczących oddziaływania połowów i związanej z nimi działalności na składniki ekosystemu morskiego inne niż odławiane populacje,

3. Komisja publikuje i prowadzi rejestr wszystkich obowiązujących środków ochrony.

4. Przy prowadzeniu działań wymienionych w ustępie 1 Komisja uwzględnia w pełni zalecenia i rady Komitetu Naukowego.

5. Komisja uwzględnia w pełni wszelkie właściwe środki i przepisy, przyjęte lub zalecone przez spotkania konsultacyjne zgodnie z artykułem IX Układu w sprawie Antarktyki [9], bądź też przyjęte lub zalecone przez właściwe komisje do spraw rybołówstwa, odpowiedzialne za gatunki, które mogą wystąpić w rejonie zastosowania niniejszej konwencji, aby uniknąć niezgodności między prawami i obowiązkami Umawiającej się Strony, wynikającymi z takich przepisów lub środków, a środkami ochrony, które mogą być przyjęte przez Komisję.

6. Środki ochrony przyjęte przez Komisję zgodnie z niniejszą konwencją są stosowane przez członków Komisji w następujący sposób:

a) Komisja zawiadamia wszystkich członków Komisji o środkach ochrony;

b) środki ochrony staną się obowiązujące dla wszystkich członków Komisji po upływie 180 dni od takiego zawiadomienia o nich, z wyjątkiem przypadków przewidzianych pod lit. c) i d);

c) jeżeli w ciągu dziewięćdziesięciu dni od zawiadomienia, o którym mowa pod lit. a), członek Komisu zawiadomi Komisję o tym, że nie może przyjąć danego środka ochrony całkowicie lub częściowo, środek taki nie będzie obowiązywać tego członka Komisji we wspomnianym zakresie;

d) w razie gdy którykolwiek członek Komisji powoła się na postępowanie, o którym mowa pod lit. c), Komisja na wniosek któregokolwiek jej członka zwoła posiedzenie w celu ponownego rozpatrzenia takiego środka ochrony. Podczas takiego posiedzenia oraz w okresie trzydziestu dni po nim każdy członek Komisji ma prawo oświadczyć, że nie może nadal akceptować tego środka ochrony i w takim przypadku wspomniany środek przestaje obowiązywać tego członka.

Artykuł IX [Działalność Komisji]

1. Działalność Komisji polega na realizacji celów i zasad określonych w artykule II niniejszej konwencji. W tym celu Komisja będzie:

a) ułatwiać prowadzenie badań i wszechstronne poznawanie żywych zasobów morskich Antarktyki oraz morskiego ekosystemu antarktycznego;

b) zbierać dane o stanie i zmianach w populacji żywych zasobów morskich Antarktyki oraz czynnikach wpływających na rozmieszczenie, liczebność i rozmnażanie gatunków odławianych oraz zależnych od nich i powiązanych z nimi gatunków lub populacji;

c) zapewniać uzyskiwanie danych statystycznych o połowach i nakładzie połowowym w odniesieniu do poławianych populacji;

d) analizować, rozpowszechniać i publikować informacje, o których mowa pod lit. b) i c), oraz sprawozdania Komitetu Naukowego;

e) ustalać potrzeby zachowania gatunków i analizować skuteczność środków ochrony;

f) formułować, przyjmować i rewidować środki ochrony, opierając się na najlepszych dostępnych informacjach naukowych, zgodnie z postanowieniami ustępu 5 niniejszego artykułu;

g) wprowadzać w życie system obserwacji oraz inspekcji, utworzony zgodnie z artykułem XXIV niniejszej konwencji;

h) prowadzić wszelką inną działalność, jaka jest niezbędna do osiągnięcia celów niniejszej konwencji.

2. Wymienione w ustępie 1 lit. f) środki ochrony obejmują:

a) określanie wielkości populacji dowolnego gatunku, jaką wolno odłowić w rejonie zastosowania niniejszej konwencji,

b) określanie rejonów i podrejonów na podstawie rozmieszczenia populacji żywych zasobów morskich Antarktyki,

c) określanie wielkości populacji, jaką wolno odłowić w rejonie i podrejonie;

d) określanie gatunków podlegających ochronie;

e) określanie wymiarów, wieku i – w odpowiednich przypadkach – płci gatunków, które wolno odławiać;

f) określanie dozwolonych i zakazanych okresów poławiania;

g) określanie obszarów, rejonów lub podrejonów otwartych lub zamkniętych dla badań naukowych lub ochrony, w tym specjalnych stref ochrony i badań naukowych;

h) regulację nakładu połowowego i metod poławiania, w tym narzędzi połowu, w szczególności w celu uniknięcia nadmiernej koncentracji połowów w jakimkolwiek rejonie lub podrejonie;

i) podejmowanie innych środków ochrony, które Komisja uznaje za niezbędne do osiągnięcia celów niniejszej konwencji, w tym środków dotyczących oddziaływania połowów i związanej z nimi działalności na składniki ekosystemu morskiego inne niż odławiane populacje,

3. Komisja publikuje i prowadzi rejestr wszystkich obowiązujących środków ochrony.

4. Przy prowadzeniu działań wymienionych w ustępie 1 Komisja uwzględnia w pełni zalecenia i rady Komitetu Naukowego.

5. Komisja uwzględnia w pełni wszelkie właściwe środki i przepisy, przyjęte lub zalecone przez spotkania konsultacyjne zgodnie z artykułem IX Układu w sprawie Antarktydy, bądź też przyjęte lub zalecone przez właściwe komisje do spraw rybołówstwa, odpowiedzialne za gatunki, które mogą wystąpić w rejonie zastosowania niniejszej konwencji, aby uniknąć niezgodności między prawami i obowiązkami Umawiającej się Strony, wynikającymi z takich przepisów lub środków, a środkami ochrony, które mogą być przyjęte przez Komisję.

6. Środki ochrony przyjęte przez Komisję zgodnie z niniejszą konwencją są stosowane przez członków Komisji w następujący sposób:

a) Komisja zawiadamia wszystkich członków Komisji o środkach ochrony;

b) środki ochrony staną się obowiązujące dla wszystkich członków Komisji po upływie 180 dni od takiego zawiadomienia o nich, z wyjątkiem przypadków przewidzianych pod lit. c) i d);

c) jeżeli w ciągu dziewięćdziesięciu dni od zawiadomienia, o którym mowa pod lit. a), członek Komisu zawiadomi Komisję o tym, że nie może przyjąć danego środka ochrony całkowicie lub częściowo, środek taki nie będzie obowiązywać tego członka Komisji we wspomnianym zakresie;

d) w razie gdy którykolwiek członek Komisji powoła się na postępowanie, o którym mowa pod lit. c), Komisja na wniosek któregokolwiek jej członka zwoła posiedzenie w celu ponownego rozpatrzenia takiego środka ochrony. Podczas takiego posiedzenia oraz w okresie trzydziestu dni po nim każdy członek Komisji ma prawo oświadczyć, że nie może nadal akceptować tego środka ochrony i w takim przypadku wspomniany środek przestaje obowiązywać tego członka.