§ 7. [Niepodjęcie przez żołnierza poprzedniego zatrudnienia] [7] 1. Żołnierzowi, który z ważnych przyczyn nie podjął poprzedniego zatrudnienia albo przed powołaniem do służby nie był zatrudniony, wlicza się czas odbywania służby wojskowej do okresu zatrudnienia w zakresie uprawnień określonych w § 5 ust. 1, jeżeli w ciągu 30 dni od dnia zwolnienia ze służby wojskowej zgłosił do urzędu właściwego terenowego organu administracji państwowej wniosek o skierowanie do pracy i na podstawie tego skierowania podjął pracę albo podjął pracę w tym terminie bez skierowania tego urzędu.

2. Żołnierzowi, który z ważnych przyczyn nie podjął poprzedniego zatrudnienia, wlicza się do okresu zatrudnienia w nowym zakładzie pracy, w zakresie uprawnień określonych w § 5 ust. 1, także czas zatrudnienia w zakładzie pracy, w którym był pracownikiem w dniu powołania do służby wojskowej, jeżeli spełnił warunek określony w ust. 1.

3. Ważnymi przyczynami niepodjęcia przez żołnierza poprzedniego zatrudnienia są:

1) okoliczności powodujące rozwiązanie umowy o pracę, o których mowa w § 3 ust. 4;

2) rozwiązanie umowy o pracę, dopuszczalne w okresie między powołaniem do służby wojskowej a jej odbyciem, w razie upływu terminu trwania umowy o pracę zawartej na czas określony lub na czas wykonania określonej pracy albo likwidacji zakładu pracy;

3) zmiana, po zwolnieniu ze służby wojskowej, miejsca zamieszkania;

4) ubieganie się o zatrudnienie w miejscu zamieszkania lub w jego pobliżu, jeżeli przed powołaniem do służby wojskowej dojeżdżał do pracy z innej miejscowości;

5) niezapewnienie pracownikowi mieszkania przez zakład pracy, jeżeli obowiązek taki wynika z odrębnych przepisów lub zawartej umowy.

4. Jeżeli żołnierz nie może w terminie 30 dni od dnia zwolnienia ze służby wojskowej zgłosić wniosku o skierowanie do pracy albo podjąć pracy bez skierowania z przyczyn, o których mowa w § 4, termin ten uważa się za zachowany w razie zgłoszenia wniosku albo podjęcia pracy niezwłocznie po odzyskaniu zdolności do pracy lub ustaniu tych przyczyn.

§ 7. [Zachowanie ciągłości pracy] 1. Żołnierz zwolniony z zasadniczej lub okresowej służby wojskowej, który przed powołaniem do tej służby był zatrudniony, lecz nie podjął dotychczasowego zatrudnienia z ważnych przyczyn, a w ciągu 30 dni od dnia rozwiązania poprzedniego stosunku pracy zgłosił do organu określonego w § 6 ust. 1 wniosek o skierowanie do pracy i po skierowaniu go do zakładu pracy przystąpił do wykonywania zatrudnienia, zachowuje ciągłość pracy; okres odbytej służby wojskowej zalicza mu się do okresu zatrudnienia w zakresie uprawnień uzależnionych od ilości lat pracy w danym zakładzie lub danej gałęzi pracy.

2. Jeżeli żołnierz określony w ust. 1 podjął zatrudnienie w gałęzi pracy, w której był zatrudniony w dniu powołania do służby wojskowej, okres odbytej służby wojskowej zalicza mu się również do okresu zatrudnienia w zakresie szczególnych uprawnień uzależnionych od wykonywania pracy na określonym stanowisku lub w określonym zawodzie.

3. Żołnierzowi, o którym mowa w ust. 1 lub 2, przysługuje za rok bieżący urlop wypoczynkowy według zasad określonych w § 5.