Choć obowiązek tworzenia rezerw, rozliczeń międzyokresowych kosztów oraz ujawniania zobowiązań warunkowych został opisany zarówno w ustawie o rachunkowości, jak i w KSR nr 6, to nadal wielu księgowych ma wątpliwości, jak rozróżniać te kategorie.
Jednostki dokonują biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów w wysokości prawdopodobnych zobowiązań przypadających na bieżący okres sprawozdawczy, wynikających m.in. z obowiązku wykonania, związanych z bieżącą działalnością, przyszłych świadczeń na rzecz pracowników, w tym świadczeń emerytalnych. Zobowiązania te wykazuje się w bilansie jako rezerwy na zobowiązania.
W art. 35d oraz art. 39 ust. 2 pkt 2 i ust. 3 i 5 uor określono, kiedy należy tworzyć rezerwy, a kiedy RMK bierne. Aby ułatwić klasyfikację rezerw na zobowiązania, do KSR nr 6 został dodany załącznik A, z którego wynika, że art. 35d odnosi się tylko do rezerw - niebędących RMK biernymi, tj. do rezerw, które tworzy się w związku ze zdarzeniami niezwiązanymi bezpośrednio z działalnością operacyjną.
Bierne rozliczenia międzyokresowe kosztów to inaczej rezerwy bezpośrednio związane z działalnością operacyjną. Wyrażają zobowiązania związane z wytwarzaniem, handlem i fazą posprzedażną, a także ogólnym zarządem. Kiedy należy tworzyć bierne RMK? Czy należy tworzyć bierne RMK na koszty badania sprawozdań finansowych? Jak je księgować? Które rezerwy mogą być kosztem podatkowym i kiedy? Czy w momencie
