Pracownikowi w zależności od stażu pracy przysługuje w ciągu roku kalendarzowego 20 lub 26 dni urlopu wypoczynkowego. Pracodawca udziela mu tego urlopu zgodnie z planem urlopowym, a jeśli go nie tworzy - po porozumieniu z pracownikiem. Obecnie w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego, ogłoszonego z powodu COVID-19, pracodawca może udzielić pracownikowi (bez jego zgody), w terminie przez
Urlop bezpłatny uregulowany w Kodeksie pracy nie ulegnie zmianie w 2019 r. Na jakich zasadach pracodawca udziela urlopu? Czy w okresie urlopu bezpłatnego odprowadza się składki na ZUS? Jaka jest podstawa prawna dająca prawo do skorzystania z bezpłatnego zwolnienia z pracy? Sprawdź wzór wniosku o urlop bezpłatny.
Urlop wypoczynkowy to ustawowy przywilej zapewniony tylko pracownikom. Żadne powszechnie obowiązujące przepisy nie gwarantują prawa do niego osobom prowadzącym działalność gospodarczą ani osobom pracującym w ramach pozapracowniczych form zatrudnienia (np. zleceniobiorcom). Za okres urlopu przysługuje wynagrodzenie, jakie pracownik otrzymałby, gdyby w tym czasie pracował.
Pracownik odwołany z urlopu wypoczynkowego lub któremu przesunięto termin tego urlopu musi otrzymać od pracodawcy zwrot kosztów bezpośrednio związanych z odwołaniem go z urlopu lub z przesunięciem tego urlopu. W takim przypadku nie powstaje przychód u pracownika i tego rodzaju wydatek jest kosztem podatkowym pracodawcy.
Prawo do urlopu wypoczynkowego posiadają osoby pracujące na podstawie umowy o pracę, spółdzielczej umowy o pracę, powołania, wyboru czy mianowania. Zasadą jest, że urlop wypoczynkowy powinien być wykorzystany w naturze, co wyklucza jakiekolwiek finansowe rekompensaty wypłacane w zamian za urlop. Jednak w przypadku, gdy następuje rozwiązanie stosunku pracy, a wykorzystanie urlopu w naturze jest niemożliwe
