Nie wszystkie gminy mają dla swojego obszaru wykonaną w pełni cyfrową ewidencję gruntów i budynków. Urbaniści alarmują, że tam, gdzie urzędnicy posiłkują się skanami map, bardzo trudno będzie sporządzić plan ogólny – a jest na to już mało czasu
Większość miast deklaruje, że aby zdążyć w wyznaczonym terminie, prowadzą już prace koncepcyjne, nawet jeśli nie przyjmują jeszcze uchwał w tej sprawie. W gorszej sytuacji są mniejsze gminy, które nie mają swoich specjalistów
Reforma planowania przestrzennego, która weszła w życie 24 września br., rodzi wiele pytań o wpływ nowych instytucji prawnych (w szczególności planu ogólnego) na zakres władztwa planistycznego gminy, uprawnienia właścicieli nieruchomości do zagospodarowania przestrzeni w ramach prawa własności, a także o możliwości dochodzenia ewentualnych roszczeń odszkodowawczych. Kwestie te w ograniczonym stopniu
Gminy muszą doprowadzić prace nad nimi co najmniej do etapu opiniowania lub uzgodnienia z właściwymi organami. W przeciwnym razie po wejściu w życie nowelizacji ustawy o planowaniu przestrzennym nie będą mogły kontynuować prac nad studiami zagospodarowania, a plany miejscowe niejednokrotnie będą musiały tworzyć od nowa
Miasta, które chcą pozbyć się szpetnych reklam, niejednokrotnie rozbijają się o proceduralne rafy. Nieliczne, którym udało się wdrożyć uchwały krajobrazowe, surowo karzą za łamanie przepisów
Kodeks postępowania administracyjnego, który w zasadniczej części reguluje różnego rodzaju postępowania prowadzone przez organy administracji publicznej, obowiązuje od 60 lat. Wydawać więc by się mogło, że duża część problemów proceduralnych już dawno została rozstrzygnięta. Jednak praktyka pokazuje, że podstawowe wątpliwości nadal pozostają. W poniższym tekście wyjaśnimy kwestie związane z uzupełnianiem
