Brak obowiązku wykazywania składników wynagrodzenia w raporcie miesięcznym ZUS RNA
W nr 46 „Serwisu Prawno-Pracowniczego” informowaliśmy Czytelników o zmianach od 1 stycznia 2003 r. wynikających z nowelizacji Kodeksu pracy, dotyczących wynagrodzenia za czas choroby.
Od 1 stycznia 2003 r. będą obowiązywać dwie ustawy o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych oraz o zaopatrzeniu z tytułu wypadków lub chorób zawodowych, powstałych w szczególnych okolicznościach. Nowe uregulowania mają charakter kompleksowy i porządkujący dotychczasowy stan prawny. Poza precyzyjnym określeniem zakresu i sposobu udzielania świadczeń osobom ubezpieczonym
Na ustalanie podstawy wymiaru zasiłku chorobowego mają wpływ różne okoliczności związane z wypłatą poszczególnych składników wynagrodzenia, takie jak na przykład zmniejszenie ich wypłaty za okres pobierania zasiłku czy częstotliwość wypłaty.
W dniu 26 lipca 2002 r. Sejm uchwalił obszerną nowelizację Kodeksu pracy. Ustawa ta zmieniła m.in. zasady, określone w art. 92 k.p., dotyczące wynagrodzenia za czas choroby wypłacanego ze środków pracodawcy, które wejdą w życie 1 stycznia 2003 r.
Od 1 stycznia 2002 r. miesięczny zasiłek chorobowy za okres pobytu w szpitalu wynosi 70% podstawy wymiaru zasiłku.
Każdy, kto zamierza rozpocząć „rodzinną” działalność gospodarczą na własny rachunek, zadaje sobie pytanie o wysokość kosztów tej działalności, czyli jaką część osiągniętego przychodu musi oddać fiskusowi, w jakiej wysokości musi odprowadzać składki na ubezpieczenia społeczne i ubezpieczenie zdrowotne oraz na jakie świadczenia może liczyć w przypadku niezdolności do pracy.
Podstawę wymiaru zasiłku chorobowego stanowi przeciętne miesięczne wynagrodzenie wypłacone pracownikowi za okres 6 miesięcy kalendarzowych poprzedzających miesiąc, w którym powstała niezdolność do pracy, lub 12 miesięcy kalendarzowych, gdy wynagrodzenie ulega znacznemu wahaniu ze względu na charakter pracy lub zasady wynagradzania. W praktyce zdarzają się jednak przypadki, gdy podstawa wymiaru zasiłku
Zasady podlegania ubezpieczeniu chorobowemu reguluje ustawa o systemie ubezpieczeń społecznych.
Ubezpieczonym rolnikom przysługują określone świadczenia w razie choroby, macierzyństwa i wypadków przy pracy.
Pracodawca nie może wypowiedzieć ani rozwiązać umowy o pracę z pracownicą w ciąży, a także w okresie urlopu macierzyńskiego. Pracownicy przysługują również inne uprawnienia związane z macierzyństwem.
Pracownik w czasie choroby ma prawo do świadczeń, które mimo jego niezdolności do pracy zapewniają normalne funkcjonowanie i powrót do zdrowia. Ich źródło finansowania zależy od długości niezdolności do pracy.
Pracownikowi przebywającemu na urlopie bezpłatnym nie przysługuje prawo do zasiłku chorobowego i macierzyńskiego.
Premie, nagrody i inne składniki wynagrodzenia przysługujące za okresy miesięczne wlicza się do podstawy wymiaru zasiłku chorobowego w kwocie wypłaconej pracownikowi za miesiące kalendarzowe, z których wynagrodzenie przyjmuje się do ustalenia podstawy wymiaru zasiłku chorobowego.