Administrator, po przeanalizowaniu czy korzyści z instalacji monitoringu przeważają nad jego niepożądanymi skutkami, decydując o montażu systemu monitoringu, powinien pamiętać o istnieniu tych przestrzeni, w których monitoring jest niedopuszczalny. Chodzi głównie o takie miejsca, jak przebieralnie, szatnie, toalety, natryski czy łazienki.
Okres retencji danych, czyli ich przechowywania po dokonaniu nagrania, nie jest w polskich przepisach jednoznacznie określony.
Administrator powinien na swoim terenie poinformować osoby, które potencjalnie mogą zostać nim objęte, że monitoring jest stosowany i jaki obszar jest nim objęty. Podać swoją nazwę, adres, obszar oraz cel monitorowania i inne informacje ujęte w art. 13 RODO.
Nie zawsze monitoring wizyjny wiąże się z przetwarzaniem danych osobowych. Rozporządzenie 2016/679 i krajowe przepisy szczególne można zastosować do monitoringu, jeśli jest on wykorzystywany w celu przetwarzania danych osobowych.
Przepisy RODO oraz unormowania krajowe nie pozwalają, by monitoring był prowadzony przy pomocy ukrytych kamer.
Przepisy RODO oraz ustaw szczególnych mają zastosowanie do wszystkich objętych nimi systemów monitorowania przestrzeni. Oznacza to, że istniejące systemy muszą zostać pilnie dostosowane do nowych wymogów.
Rozważając zagadnienie podstawy prawnej przetwarzania danych osobowych przez ich administratora za pomocą systemu monitoringu wskazać należy, że odrębne przepisy prawa regulują niektóre przypadki ochrony osób i mienia przez określone podmioty za pomocą monitoringu wizyjnego, np. przepisy Kodeksu pracy, Prawa oświatowego, czy przepisy ustaw o samorządach: gminnym, powiatowym, i województwa, a także
Każdej osobie przysługuje prawo do informacji o objęciu jej monitoringiem wizyjnym oraz prawo do ochrony swojego wizerunku przed rozpowszechnianiem, chyba że przepisy odrębne stanowią inaczej.
Monitoring wizyjny jest narzędziem ingerencji w konstytucyjnie chronione prawo jednostki do prywatności. Dlatego wszelkie działania ingerujące w to prawo powinny być dokonywane rozważnie i z poszanowaniem obowiązujących przepisów prawa - zgodnie z zasadą legalizmu wyrażoną w art. 7 Konstytucji RP. W szczególności dotyczy to ochrony prawa do prywatności dziecka.
Administrator jest odpowiedzialny za zapewnienie bezpieczeństwa funkcjonowania systemu monitoringu wizyjnego i przetwarzanie danych osobowych pozyskanych tą drogą.
Możliwość stosowania określonych narzędzi kontroli pracownika co do zasady powinna być określona w ustawie, wraz z gwarancjami zabezpieczającymi pracowników przed ich nadużywaniem ze strony administratora.
Szkoła, jako podmiot odpowiedzialny za instalację monitoringu, a następnie za gromadzenie i przechowywanie zapisów z kamer, musi stosować się wprost do przepisów Prawa oświatowego i rozporządzenia 2016/679.
Każdorazowe wprowadzenie monitoringu powinno podlegać ocenie zgodnie z zasadą proporcjonalności ujętą w art. 31 ust. 3 Konstytucji RP.
Przepisy o monitoringu nie zezwalają co do zasady na nagrywanie dźwięku towarzyszącego zdarzeniom.
Środki techniczne uniemożliwiające rozpoznanie osób zostały wskazane w art. 22.2 § 2 Kodeksu pracy oraz art. 108a ust. 3 Prawa oświatowego jako przykładowe rozwiązania zapewniające ochronę godności oraz innych dóbr osobistych osób obserwowanych.
Jakie są obowiązki inspektora ochrony danych (IOD)?
Czy moja firma/organizacja musi wyznaczyć inspektora ochrony danych (IOD)?
Jakie przepisy stosuje się w przypadku organizacji przekazującej dane do krajów spoza UE?
Jak mogę wykazać, że moja organizacja przestrzega przepisów RODO?
Co oznacza ochrona danych „w fazie projektowania” oraz „domyślna” ochrona danych?
Czy do celów marketingowych można wykorzystać dane uzyskane od strony trzeciej?
Czy inna osoba może przetwarzać dane w imieniu mojej organizacji?
Czym zajmuje się administrator danych i podmiot przetwarzający dane?
RODO. Co w przypadku, gdy moja firma przetwarza dane w różnych państwach członkowskich UE?
