Opisana transakcja nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7a ustawy o VAT; określenie miejsca opodatkowania dostawy towarów; dokumentowanie sprzedaży; brak obowiązku jej ewidencjonowania przy użyciu kasy rejestrującej; brak obowiązku rejestracji w procedurze IOSS

Interpretacja indywidualna – stanowisko w części nieprawidłowe i w części prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w zakresie podatku od towarów i usług jest:

- nieprawidłowe w zakresie uznania opisanej transakcji za dostawę towarów na podstawie art. 7a ustawy o VAT (pytanie nr 1);

- prawidłowew zakresie określenia miejsca opodatkowania dostawy towarów (pytanie nr 2);

- prawidłowe w zakresie dokumentowania sprzedaży oraz obowiązku jej ewidencjonowania przy użyciu kasy rejestrującej (pytanie nr 3);

- prawidłowew zakresie braku obowiązku rejestracji w procedurze IOSS (pytanie nr 4).

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

Państwa wniosek z 14 kwietnia 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy uznania opisanej transakcji za dostawę towarów na podstawie art. 7a ustawy o VAT, określenia miejsca opodatkowania dostawy towarów, dokumentowania sprzedaży, obowiązku jej ewidencjonowania przy użyciu kasy rejestrującej oraz obowiązku rejestracji w procedurze IOSS, wpłynął 25 kwietnia 2024 r. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Spółka z siedzibą w … (dalej również jako: „Wnioskodawca”) jest zarejestrowana jako czynny podatnik VAT i składa miesięczne pliki JPK_VAT z deklaracją. Wiodącym przedmiotem działania Wnioskodawcy według Polskiej Klasyfikacji Działalności (PKD) jest sprzedaż detaliczna prowadzona przez domy sprzedaży wysyłkowej lub Internet, sklasyfikowana pod numerem 47.19.Z. Wnioskodawca planuje prowadzić działalność gospodarczą w oparciu o model logistyczny zwany dropshippingiem. Działalność ta polegać będzie na przeniesieniu procesu wysyłki towaru na dostawcę i ma być prowadzona w formie pośrednictwa handlowego poprzez aukcje, ogłoszenia internetowe na własnej stronie internetowej z ofertami Spółki.

Model działania Wnioskodawcy (proces pośrednictwa w handlu) ma wyglądać następująco:

1. Spółka będzie wyszukiwała towary stanowiące odzież damską (takie jak m.in. sukienki, stroje kąpielowe, bluzki, bluzy, jeansy, spodnie, płaszcze, body), oferowane na zagranicznych serwisach aukcyjnych, kierując się m.in. jakością oferowanych towarów oraz oceną ogólną sprzedawcy (bazującą na opiniach kupujących).

2. Informacje dotyczące towarów oferowanych w serwisie aukcyjnym (inaczej: treść ofert sprzedawców) będą pobierane, modyfikowane i prezentowane na prowadzonej przez Wnioskodawcę stronie internetowej (dalej: „Strona internetowa”). Strona internetowa nie będzie funkcjonowała jako sklep internetowy, lecz jako portal pośrednictwa zakupowego. Modyfikacja ofert sprzedawców polegać ma m.in. na ich tłumaczeniu na język polski, dodawaniu spersonalizowanych opisów, edycji graficznej zdjęć produktowych - celem dostosowania do potrzeb odbiorcy. Ponadto towary będą reklamowane w mediach społecznościowych: Facebook, Google itp. Wnioskodawca planuje zawrzeć umowy pośrednictwa handlowego z niektórymi sprzedawcami (poprzez akceptację przesłanej propozycji), jednak z większością z nich nie będzie zawierał żadnych umów - ma to być autonomiczne działanie.

3. Klienci (co do zasady: osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej, posiadające miejsce zamieszkania m.in. na terytorium Polski) będą składali zamówienia na towary za pośrednictwem Strony internetowej. Przed złożeniem zamówienia klient będzie zobligowany do zaakceptowania regulaminu Strony internetowej, wypełnienia danych dostawy, które zostaną przekazane sprzedawcy oraz do wpłacenia pieniędzy w wysokości wartości zamówienia, na rachunek bankowy Wnioskodawcy, za pośrednictwem przelewu płatniczego lub kartą płatniczą.

4. Z treści regulaminu Strony internetowej oraz informacji tam zamieszczonych wynika m.in., że:

a. w ramach organizacji zamówienia (pośrednictwa w handlu) Wnioskodawca dokona w imieniu i na rzecz klienta, na podstawie udzielonego mu pełnomocnictwa, zamówienia towaru od sprzedawcy oraz uiści zapłatę za zamówiony przez klienta towar, obejmującą koszty transportu towaru do klienta, ewentualny podatek VAT, opłaty celno-skarbowe oraz koszty pośrednictwa;

b. w ramach realizowanych świadczeń Wnioskodawca nie będzie występował jako importer towaru;

c. świadczenie Spółki realizowane będzie na podstawie konkretnych ustaleń klienta i Wnioskodawcy;

d. klient składając zamówienie tym samym oświadczy, że udzieli Wnioskodawcy pełnomocnictwa do dokonania w imieniu i na rzecz klienta zamówienia towaru oraz do opłacenia w imieniu i na rzecz klienta ceny i kosztów przesyłki towaru na adres klienta; Wnioskodawca uprawniony będzie do działania wyłącznie w zakresie udzielonego mu pełnomocnictwa;

e. płatność tytułem świadczenia Spółki (pośrednictwa w handlu) oraz płatność tytułem kosztów transportu dokonywana będzie na zasadzie przedpłaty przed przystąpieniem przez Wnioskodawcę do świadczenia;

f. ewentualny zwrot towaru klient powinien kierować bezpośrednio do sprzedawcy przy użyciu formularza zwrotu dostępnego na Stronie internetowej.

5. W związku z zawieraniem przez Wnioskodawcę umów o pośrednictwo, Wnioskodawca dobrowolnie będzie świadczył na rzecz klientów dodatkowe usługi bez dodatkowej opłaty. Wnioskodawca m.in.:

a. udzieli klientowi niezbędnych informacji w zakresie prawa do odstąpienia od umowy sprzedaży;

b. przeprowadzi i rozpozna postępowanie reklamacyjne dotyczące towaru.

6. Na podstawie złożonego przez klientów zamówienia, Wnioskodawca działający w imieniu klientów, nabędzie towary w serwisie aukcyjnym; w stosownym formularzu Wnioskodawca wpisze dane klientów, które są danymi dla sprzedawcy do wysyłki nabytych towarów oraz poinformuje sprzedawców o tym, że działa jako pośrednik.

7. Zgodnie z regulaminem, oferta złożona w postaci elektronicznej wiąże klienta, jeżeli na podany przez klienta adres poczty elektronicznej Wnioskodawca prześle potwierdzenie przyjęcia do realizacji zamówienia, które stanowi oświadczenie Spółki o przyjęciu oferty klienta i z chwilą jej otrzymania przez klienta zawarta zostaje umowa świadczenia usługi pośrednictwa.

8. Wnioskodawca dokona płatności za towar zamówiony przez klienta środkami wpłaconymi przez klienta. Pieniądze nie będą bezpośrednio przesyłane na konto bankowe sprzedawcy. Wnioskodawca przekaże środki za pośrednictwem portalu aukcyjnego płacąc kartą lub przy pomocy innego procesora płatniczego jak np. Przelewy24. Wnioskodawca będzie składał zamówienia i dokonywał płatności za towar za pośrednictwem serwisu aukcyjnego, przy czym istnieje możliwość, iż Wnioskodawca opłaci po kilka zamówień w serwisie aukcyjnym na raz ze względów technicznych leżących po stronie serwisu aukcyjnego;

9. Dążąc do ustalenia przysługującego wynagrodzenia z przedmiotowego rodzaju działalności, Wnioskodawca będzie prowadził zestawienie zrealizowanych transakcji w oparciu o wyciąg bankowy. Spółka będzie dopasowywała w ewidencji odpowiednio transakcje uznaniowe (kwoty odpowiadające wpłatom dokonywanym przez klientów) oraz transakcje obciążeniowe (kwoty odpowiadające wartości towaru, kosztów jego dostawy oraz opłat związanych z tym towarem), odpowiadające im numery zamówień za pomocą, których można zidentyfikować daną transakcję, oraz odpowiadające daty powstania przychodu. Zatem wynagrodzeniem Wnioskodawcy będzie prowizja (opodatkowana podatkiem dochodowym), która jest uzyskiwana po potrąceniu płatności od nabywców przed przesłaniem ich dalej do sprzedawców. Prowizja obejmować będzie wynagrodzenie należne Wnioskodawcy z tytułu umowy pośrednictwa. Z kolei kwota należna sprzedawcy obejmować ma cenę produktu oraz koszty transportu, cło i ewentualny podatek VAT, przekazany w ramach zamówienia za pośrednictwem portalu aukcyjnego.

10. Sposób ustalania wynagrodzenia Wnioskodawcy i zakres świadczeń będzie wynikiem zawiązania stosunku prawnego z klientem (elementy stosunku prawnego określone są przez regulamin Strony internetowej).

11. Sprzedawcy (wyłącznie z krajów azjatyckich – w znaczącej większości z Chin) będą wysyłać nabyty przez klientów towar bezpośrednio na ich adres. Klient będzie informowany o wysyłce towaru z kraju spoza UE (np. w regulaminie). Wnioskodawca nie będzie dokonywał zgłoszenia celnego, ani nie będzie występował jako przedstawiciel klienta (bezpośredni lub pośredni). Wypełnienie formalności celnych związanych z importem towaru spoczywać będzie na kliencie (ostateczny odbiorca) oraz sprzedawcy (organizator transportu) lub serwisie aukcyjnym. Wnioskodawca nie wyklucza, że klient (ewentualnie sprzedawca) może korzystać w tym zakresie z usług przedstawiciela.

12. Zawarcie umowy zakupu towaru w serwisie aukcyjnym następować będzie za pośrednictwem konta Wnioskodawcy na serwisie aukcyjnym. Prawo do rozporządzania towarem przechodzić będzie na klienta niemalże z chwilą złożenia zamówienia u sprzedawcy (Wnioskodawca nie później niż w ciągu 30 minut od zaksięgowania płatności przystąpi do realizacji usługi, tj. złoży zmówienie u Sprzedawcy oraz opłaci je). W omawianej sytuacji:

a. obowiązkiem Wnioskodawcy będzie pośredniczenie w płatnościach i zamówieniach;

b. Wnioskodawca nie uzyska od zagranicznego dostawcy towaru rachunku ani faktury;

c. Wnioskodawca nie będzie nabywał towaru na swoją rzecz;

d. płatności odbywać się będą w formie elektronicznej;

e. warunki transakcji będą dostępne dla klientów w regulaminie oraz odpowiednich miejscach na stronach Wnioskodawcy.

13. W przypadku, gdy klient będzie zgłaszał wadę towaru, Wnioskodawca przejmuje na siebie obowiązki sprzedawcy związane z postępowaniem reklamacyjnym, jednakże podmiotem odpowiedzialnym za wadę pozostanie sprzedawca. Odpowiedzialność wobec klienta będącego konsumentem, z tytułu rękojmi za wady, odbywa się na zasadach określonych w art. 556-576 Kodeksu Cywilnego. Klient, który wykonuje swoje uprawnienia z tytułu rękojmi będzie zobowiązany dostarczyć zdjęcia wadliwego towaru wraz (w miarę możliwości) z dowodem zakupu. Jeśli zdjęcia okażą się niewystarczające, Wnioskodawca może również zażądać dostarczenia towaru na adres i koszt Wnioskodawcy.

14. Klient uprawniony będzie również do zgłoszenia reklamacji dot. m.in. świadczenia przez Wnioskodawcę usługi pośrednictwa. Reklamacja będzie mogła zostać złożona przez klienta za pośrednictwem wiadomości e-mail bądź w formie listownej na adres Wnioskodawcy.

15. Wnioskodawca nie będzie wystawiał klientom (osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej) faktur, chyba że wniosą o ich wystawienie. W takiej sytuacji faktury będą wystawiane na całą kwotę należności z adnotacją „NP” oraz „Dostawa towarów poza terytorium kraju zgodnie z art. 22 pkt. 1 ust. 1 z ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług”.

16. Zakupiony towar nie będzie trafiał do Wnioskodawcy, ale bezpośrednio do klienta zgodnie z przekazanymi do sprzedawcy informacjami. Wnioskodawca nie uzyska od sprzedawców faktur oraz rachunków potwierdzających zakup przez klientów. Pakowaniem towarów i dostarczeniem towarów do przewoźnika zajmować się będzie sprzedawca.

17. Klient będący konsumentem może odstąpić od umowy o świadczenie usługi pośrednictwa bez podania przyczyny, poprzez złożenie stosownego oświadczenia w terminie 14 dni. Do zachowania tego terminu wystarczy wysłanie oświadczenia przed jego upływem.

18. Warunki, na jakich ma być dokonywana transakcja, są szczegółowo opisane w regulaminie Strony internetowej, poprzez którą składane będą zamówienia. W ocenie Wnioskodawcy treść regulaminu jest zrozumiała i nie może budzić żadnych wątpliwości.

19. Spółka nie dokonała oraz nie planuje dokonać w przyszłości rejestracji do szczególnej procedury dotyczącej sprzedaży na odległość towarów importowanych, przewidzianej w Dziale XII, Rozdziale 9 ustawy o VAT (tzw. procedury IOSS).

20. Wnioskodawca podkreśla, iż na żadnym etapie transakcji nie będzie dysponował fizycznie towarem, w szczególności nie będzie go magazynował ani nie dokona odprawy celnej na terytorium Polski. Towar będzie przesyłany bezpośrednio od producentów (głównie z Chin) do końcowego odbiorcy m.in. na terytorium Polski i to na odbiorcy końcowym spoczywać będzie obowiązek rozliczenia się w deklaracji importowej.

Pytania

1. Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, iż opisane powyżej świadczenia Spółki na rzecz klientów indywidualnych z miejscem zamieszkania w Polsce, należy na gruncie ustawy o VAT uznać za odpłatną dostawę towarów?

2. Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, iż w opisanym stanie faktycznym sprzedaż realizowana przez Spółkę na rzecz klientów indywidualnych z miejscem zamieszkania w Polsce, nie podlega opodatkowaniu VAT w Polsce?

3. W jaki sposób Wnioskodawca powinien w opisanym stanie faktycznym dokumentować realizowaną sprzedaż oraz czy ma on obowiązek ewidencjonowania przy użyciu kasy rejestrującej?

4. Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, iż w świetle przedstawionego stanu faktycznego, gdzie importu towarów dokonują klienci indywidualni z miejscem zamieszkania w Polsce, nie jest zobowiązany do rejestracji w procedurze Import One Stop shop (IOSS), w celu zadeklarowania i zapłacenia podatku VAT należnego od dostaw (sprzedaży na odległość towarów importowanych) w państwie członkowskim identyfikacji?

Państwa stanowisko w sprawie

Ad 1.

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż realizowana przez Wnioskodawcę na rzecz klientów indywidualnych z miejscem zamieszkania w Polsce, będzie stanowiła odpłatną dostawę towarów.

Ad 2.

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż realizowana przez Wnioskodawcę na rzecz klientów indywidualnych z miejscem zamieszkania w Polsce, w opisanym stanie faktycznym nie podlega opodatkowaniu VAT w Polsce.

Ad 3.

Zdaniem Wnioskodawcy, skoro przedmiotowa sprzedaż nie podlega opodatkowaniu VAT w Polsce, nie ma obowiązku wystawiania faktur oraz ewidencjonowania sprzedaży przy użyciu kasy rejestrującej.

Ad 4.

Zdaniem Wnioskodawcy rejestracja do procedury Import One Stop Shop (IOSS) jest czynnością fakultatywną. A zatem, w świetle przedstawionego stanu faktycznego, gdzie importu towarów będą dokonywali klienci indywidualni z miejscem zamieszkania w Polsce, Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do rejestracji w procedurze importu IOSS, w celu zadeklarowania i zapłacenia podatku VAT należnego od dostaw (sprzedaży na odległość towarów importowanych) w państwie członkowskim identyfikacji.

Uzasadnienie

Ad 1.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem podlega m.in. odpłatna dostawa towarów na terytorium kraju oraz eksport towarów. Samo pojęcie dostawy towarów zdefiniowane zostało z kolei w art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, zgodnie z którym za dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel. Towarem natomiast, jak wynika z art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Istotą dostawy towarów jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Interpretacja powyższego zwrotu sugeruje, że dostawą towarów są wszelkiego rodzaju transakcje, które dają otrzymującemu towar prawo do postępowania z nim jak właściciel. Należy przy tym uznać, że chodzi tutaj przede wszystkim o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą (władztwo ekonomiczne) - istotą dostawy towarów nie jest bowiem przeniesienie prawa własności (zob. A. Bartosiewicz [w:] VAT. Komentarz, wyd. XV, Warszawa 2021, art. 7.).

Jednocześnie należy zauważyć, iż stosownie do treści art. 7a ustawy o VAT, obowiązującego od 1 lipca 2021 r.:

1. W przypadku gdy podatnik ułatwia, poprzez użycie interfejsu elektronicznego, takiego jak platforma, platforma handlowa, portal lub podobne środki, zwanego dalej „interfejsem elektronicznym”, sprzedaż na odległość towarów importowanych w przesyłkach o wartości rzeczywistej nieprzekraczającej wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 150 euro, uznaje się, że podatnik ten samodzielnie otrzymał towary i dokonał ich dostawy.

2. W przypadku gdy podatnik ułatwia, poprzez użycie interfejsu elektronicznego, dokonanie na terytorium Unii Europejskiej przez podatnika nieposiadającego siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium Unii Europejskiej:

1) wewnątrzwspólnotowej sprzedaży towarów na odległość lub

2) dostawy towarów na rzecz podmiotu niebędącego podatnikiem

- uznaje się, że podatnik, który ułatwia tę dostawę, samodzielnie otrzymał towary i dokonał ich dostawy.

3. Przez ułatwianie, o którym mowa w ust. 1 i 2, rozumie się ułatwianie w rozumieniu art. 5b rozporządzenia 282/2011. Zgodnie z ww. przepisem: „do celów stosowania art. 14a dyrektywy 2006/112/WE termin „ułatwia” oznacza korzystanie z interfejsu elektronicznego w celu umożliwienia nawiązania kontaktu pomiędzy nabywcą a dostawcą, który oferuje towary na sprzedaż poprzez interfejs elektroniczny, co skutkuje dostawą towarów poprzez ten interfejs elektroniczny”. Jednakże należy uznać, iż podatnik nie ułatwia dostawy towarów, jeżeli spełnione są wszystkie następujące warunki:

1) podatnik ten nie określa, bezpośrednio ani pośrednio, żadnych warunków, na których dokonywana jest dostawa towarów;

2) podatnik ten nie bierze, bezpośrednio ani pośrednio, udziału w zatwierdzaniu obciążenia nabywcy w związku z dokonywaną płatnością;

3) podatnik ten nie bierze, bezpośrednio ani pośrednio, udziału w procesie zamawiania lub dostarczania towarów.

Co więcej, art. 14a dyrektywy 2006/112/WE nie ma zastosowania do podatnika, który wykonuje tylko jedną z następujących czynności:

4) przetwarzanie płatności w związku z dostawą towarów;

5) oferowanie lub reklamowanie towarów;

6) przekierowywanie lub przenoszenie nabywców do innych interfejsów elektronicznych, poprzez które towary są oferowane na sprzedaż, bez jakiegokolwiek dalszego udziału w dostawie tych towarów.

W art. 7a ust. 1 i 2 ustawy zaimplementowano swego rodzaju fikcję prawną, która w istocie prowadzi do przeniesienia odpowiedzialności za zobowiązanie VAT z tytułu określonych dostaw towarów na podatników prowadzących działalność gospodarczą związaną z posiadaniem, prowadzeniem czy zarządzaniem interfejsami elektronicznymi. Regulacje obejmują swoim zakresem operatorów interfejsów elektronicznych, którzy ułatwiają dokonywanie określonych dostaw towarów, niezależnie od tego, czy posiadają oni siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium UE, czy na terytorium państwa trzeciego.

Powyższy przepis wprowadza fikcję prawną (wyłącznie na potrzeby podatku VAT), polegającą na przyjęciu, że podatnik ułatwiający za pomocą interfejsu elektronicznego wyżej wskazane dostawy towarów na rzecz konsumentów, dokonywane przez tzw. dostawców bazowych:

- samodzielnie otrzymał (nabył) te towary (fikcja prawna w postaci przyjęcia, że ma miejsce dostawa towarów B2B pomiędzy dostawcą bazowym a operatorem interfejsu elektronicznego) oraz

- dokonał dostawy tych towarów (fikcja prawna polegająca na przyjęciu, że dochodzi do dostawy towarów B2C pomiędzy operatorem interfejsu elektronicznego a ostatecznym nabywcą tych towarów, tj. konsumentem, który faktycznie nabywa te towary).

Zdaniem Wnioskodawcy, z opisu stanu faktycznego jednoznacznie wynika, że Spółka będzie uznana za podatnika, o którym mowa w art. 7a ust. 1 ustawy, ułatwiającego, poprzez użycie interfejsu elektronicznego, sprzedaż na odległość towarów importowanych. Powyższe wynika z faktu, iż strona internetowa Spółki nie będzie funkcjonowała jako sklep internetowy, lecz jako portal pośrednictwa zakupowego. Za pośrednictwem strony internetowej Spółka będzie zbierała zamówienia od klientów. Wnioskodawca będzie posiadał praktyczną możliwość dysponowania towarami oferowanymi na Stronie internetowej jak właściciel. Wnioskodawca będzie wyszukiwał i decydował jakie towary i za jaką cenę zostaną zaoferowane do sprzedaży na jego Stronie internetowej. Klienci Wnioskodawcy nie będą mieli żadnego wpływu na wartość (cenę) kupowanego towaru, nie będą mogli też decydować o wyborze oferty i podmiotu, od którego będą nabywali towar. Wnioskodawca będzie miał pełną wyłączność w zakresie decydowania o cenie oraz sprzedawcy wystawianego na własnej stronie towaru. Ponadto Spółka będzie podmiotem odpowiedzialnym za udzielenie gwarancji tytułem rękojmi za wady towarów oraz przeprowadzenie i rozpoznanie reklamacji towarów. Tym samym należy uznać, iż sprzedaż realizowana na rzecz klientów indywidualnych na gruncie opisanego stanu faktycznego będzie stanowiła odpłatną dostawę towarów.

Ad 2.

Zgodnie ze stanowiskiem przyjętym w uzasadnieniu do pytania pierwszego, zdaniem Wnioskodawcy, w celu prawidłowego ustalenia miejsca opodatkowania zastosować należy przepisy dotyczące dostawy towarów.

Stosownie do treści art. 5 ust. 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

1) odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;

2) eksport towarów;

3) import towarów na terytorium kraju;

4) wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;

5) wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Z powyższego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatne świadczenie usług, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia (określanym na podstawie przepisów ustawy) jest terytorium kraju. Przez terytorium kraju rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a (art. 2 pkt 1 ustawy). Natomiast przez terytorium państwa trzeciego rozumie się terytorium państwa niewchodzące w skład terytorium Unii Europejskiej, z zastrzeżeniem art. 2a ust. 1 i 3 (art. 2 pkt 5 ustawy).

Stosownie do definicji zawartej w art. 2 pkt 7 ustawy o VAT – przez import towarów rozumie się przywóz towarów z terytorium państwa trzeciego na terytorium Unii Europejskiej. Definicja ustawowa importu towarów kładzie nacisk przede wszystkim na czynność faktyczną, czyli przywóz towaru. Dla zaistnienia importu nie ma znaczenia cel przywozu, czy stosunek prawny, w ramach którego dokonano przywozu, gdyż jeżeli towar został faktycznie przywieziony to ma miejsce import.

Z kolei w myśl art. 2 pkt 22b ustawy o VAT, sprzedażą na odległość towarów importowanych jest dostawa towarów wysyłanych lub transportowanych przez dostawcę lub na jego rzecz, w tym wtedy, gdy dostawca uczestniczy pośrednio w transporcie lub wysyłce towarów, z terytorium państwa trzeciego do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego, który jest:

a. podatnikiem podatku od towarów i usług lub osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od towarów i usług, którzy nie mają obowiązku rozliczania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów oraz wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów odpowiadającego wewnątrzwspólnotowemu nabyciu towarów, o którym mowa w art. 9, lub

b. podmiotem niebędącym podatnikiem

- pod warunkiem że dostarczane towary nie są nowymi środkami transportu ani towarami, o których mowa w art. 22 ust. 1 pkt 2.

Zdaniem Wnioskodawcy, w opisanym stanie faktycznym będziemy mieli do czynienia z dwoma zdarzeniami podlegającymi opodatkowaniu VAT:

i. sprzedażą na odległość towarów importowanych (SOTI) – będzie to bowiem dostawa towarów wysyłanych przez sprzedawcę z terytorium państwa trzeciego (głównie Chin) do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego (Polski), który jest podmiotem niebędącym podatnikiem (konsument)

ii. oraz z importem towarów.

Z uwagi jednak na to, iż Wnioskodawca nie korzysta już ze szczególnej procedury dotyczącej sprzedaży na odległość towarów importowanych – do sprzedaży na odległość towarów importowanych (SOTI), jak i do samego importu towarów zastosowanie znajdą zasady ogólne miejsca świadczenia.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 1, 1b, 1c oraz 3 ustawy o VAT, miejscem dostawy towarów jest w przypadku:

1. towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią - miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy;

2. sprzedaży na odległość towarów importowanych na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego zakończenia wysyłki lub transportu towarów do nabywcy - miejsce, w którym towary znajdują się w momencie zakończenia wysyłki lub transportu do nabywcy;

3. sprzedaży na odległość towarów importowanych na terytorium państwa członkowskiego zakończenia wysyłki lub transportu towarów do nabywcy - terytorium tego państwa członkowskiego, pod warunkiem że podatek lub podatek od wartości dodanej z tytułu dostawy tych towarów ma zostać zadeklarowany w procedurze szczególnej, o której mowa w dziale XII w rozdziale 9, lub na zasadach odpowiadających tym regulacjom;

4. towarów niewysyłanych ani nietransportowanych - miejsce, w którym towary znajdują się w momencie dostawy.

Jednocześnie zgodnie z art. 22 ust. 2 ustawy o VAT, w przypadku gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, przy czym towar ten jest wysyłany lub transportowany, to wysyłka lub transport tego towaru są przyporządkowane tylko jednej dostawie; jeżeli towar jest wysyłany lub transportowany przez nabywcę, który dokonuje również jego dostawy, przyjmuje się, że wysyłka lub transport są przyporządkowane dostawie dokonanej dla tego nabywcy, chyba że z warunków dostawy wynika, że wysyłkę lub transport towaru należy przyporządkować jego dostawie.

Objęcie przedstawionej transakcji definicją SOTI nie zmieni reguł jej opodatkowania, jak bowiem wskazał Wnioskodawca w stanie faktycznym, obecnie nie jest zarejestrowany do procedury szczególnej IOSS. A zatem przepis art. 22 ust. 1 pkt 1c ustawy o VAT, który wskazuje na konieczność opodatkowania SOTI na terytorium państwa członkowskiego zakończenia wysyłki lub transportu towarów do nabywcy (w razie zadeklarowania podatku z tytułu tej transakcji w procedurze importu) nie znajdzie zastosowania. W konsekwencji, miejsce takiej dostawy będzie wyznaczone zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT – tj. jako miejsce, w którym towary znajdują się w momencie wysyłki. W związku z tym dostawa towarów nie będzie w tym wypadku opodatkowana w Polsce.

Odnosząc się z kolei do drugiej transakcji, tj. do importu towarów wskazać należy, iż na mocy art. 22 ust. 4 ustawy o VAT, w przypadku gdy miejscem rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów jest terytorium państwa trzeciego, dostawę towarów dokonywaną przez podatnika, który również jest podatnikiem z tytułu importu tych towarów, uważa się za dokonaną na terytorium kraju.

Zdaniem Spółki, przepis art. 22 ust. 4 ustawy o VAT powinien być interpretowany jako specyficzna zasada ustalania miejsca opodatkowania w odniesieniu do towarów importowanych. W szczególności powyższy przepis ustanawia zasadę, iż w przypadku gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru (transakcja łańcuchowa), w kraju opodatkowana jest transakcja stanowiąca import towarów, to na importerze spoczywa obowiązek rozliczenia cła i VAT.

Należy w tym miejscu zwrócić uwagę, iż Wnioskodawca nie dokonuje zgłoszenia celnego, ani nie występuje jako przedstawiciel klienta (bezpośredni lub pośredni), zaś wypełnienie formalności celnych związanych z importem towaru spoczywa na kliencie (ostateczny odbiorca) oraz sprzedawcy (organizator transportu). A zatem Spółka w analizowanej sprawie nie jest podatnikiem z tytułu importu. Wynika to z bezpośredniej dostawy towaru do kontrahenta, nigdy do Wnioskodawcy – to finalny klient jest podatnikiem z tytułu importu.

Jak bowiem stanowi art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne na których ciąży obowiązek uiszczenia cła, również w przypadku, gdy na podstawie przepisów celnych importowany towar jest zwolniony od cła albo cło na towar zostało zawieszone, w części lub w całości, albo zastosowano preferencyjną, obniżoną lub zerową stawkę celną. A zatem, status podatnika jest niezależny od faktu wykonywania działalności gospodarczej. Obowiązek uiszczenia cła związany jest z ciążącym na określonym podmiocie długiem celnym, więc podatnikiem w przypadku importu jest ten podmiot, który jest dłużnikiem celnym (tj. zasadniczo podmiot dokonujący zgłoszenia lub podmiot, na rzecz którego działa przedstawiciel pośredni).

W związku z powyższym, zdaniem Spółki, dostawa dokonywana na rzecz ostatecznego klienta przez Spółkę nie podlega opodatkowaniu na terytorium Polski, a do rozliczenia VAT zobowiązany jest klient jako podatnik VAT z tytułu importu towarów.

Nawet przyjęcie odmiennego stanowiska (tj. uznanie, że miejscem dostaw towarów na rzecz klienta jest terytorium Polski) nie mogłoby prowadzić do opodatkowania tej czynności na terytorium Polski. Opodatkowanie dostawy towaru na rzecz podmiotu, wobec którego powstał obowiązek z tyt. importu towarów pozostawałoby w sprzeczności z zasadą jednokrotności opodatkowania. Importer towarów ponosiłby bowiem ekonomiczny ciężar zapłaty podatku z tyt. importu towarów oraz nabycia towarów od Wnioskodawcy.

Na problem ten zwrócił uwagę Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w wyroku z dnia 12 listopada 2013 r., I SA/Po 338/13, który wykluczył możliwość opodatkowania dostawy pośrednika na rzecz importera towarów, stwierdzając, że: „sprzedaż towaru przez skarżącą (pośrednika - przyp. Wnioskodawcy) na rzecz Spółki C (importer - przyp. Wnioskodawcy) będzie czynnością nieopodatkowaną, gdyż zgodnie z treścią art. 19 u.p.t.u. i art. 201 Wspólnotowego Kodeksu Celnego nie powstanie w stosunku do niej obowiązek podatkowy”.

Jeżeli zatem dostawa dokonywana przez Spółkę zostałaby uznana jako podlegająca opodatkowaniu VAT w Polsce doszłoby do podwójnego opodatkowania – raz z tytułu importu, a drugi raz z tytułu dostawy krajowej. W konsekwencji zostałaby naruszona zasada neutralności VAT.

Powyższe znajduje potwierdzenie również w interpretacjach indywidulanych wydawanych przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, przykładowo w piśmie z dnia 22.03.2017 r., sygn. 3063-ILPP1-3.4512.35.2017.1.KM, wydanym w zbliżonym stanie faktycznym czytamy, iż: „W przedmiotowej sprawie istotne znaczenia ma to, który w kolejności z podmiotów stanie się podatnikiem z tytułu importu towarów. Wnioskodawca nie będzie występował jako importer towarów i nie będzie dokonywał opłat celnych. Nie będzie również występował jako przedstawiciel Klienta (bezpośredni lub pośredni). Wskazał, że wypełnienie formalności celnych związanych z importem towarów spoczywać będzie na Kliencie (ostatecznym odbiorcy) oraz Sprzedawcy (organizatorze transportu). Klient również dokona ewentualnych opłat z tytułu należnego cła i to on będzie podatnikiem z tytułu importu towarów. Klient jako trzeci w kolejności podmiot w łańcuchu dostaw i jednocześnie importer towarów, nabędzie przedmiotowe towary od Wnioskodawcy z tym, że towary trafią bezpośrednio z kraju trzeciego. Zatem uregulowania zawarte w art. 22 ust. 4 ustawy nie będą miały zastosowania. W takim przypadku transakcję dostawy przez Wnioskodawcę towarów na rzecz Klienta, który jest równocześnie importerem tych towarów, należy uznać - zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy - za dokonaną i opodatkowaną w miejscu rozpoczęcia wysyłki, a zatem na terytorium państwa trzeciego”.

Ad 3.

Zgodnie z art. 106a pkt 2 ustawy o VAT, przepisy rozdziału 1 działu XI „Dokumentacje” stosuje się do dostawy towarów i świadczenia usług dokonywanych przez podatnika posiadającego na terytorium kraju siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, z którego dokonywane są te czynności, a w przypadku braku na terytorium kraju siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej - posiadającego na terytorium kraju stałe miejsce zamieszkania albo zwykłe miejsce pobytu, z którego dokonywane są te czynności, w przypadku gdy miejscem świadczenia jest terytorium:

 a) państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, a osobą zobowiązaną do zapłaty podatku od wartości dodanej jest nabywca towaru lub usługobiorca i faktura dokumentująca te czynności nie jest wystawiana przez tego nabywcę lub usługobiorcę w imieniu i na rzecz podatnika,

 b) państwa trzeciego.

Z powołanego art. 106a pkt 2 lit. b ustawy wynika, że przepisy dotyczące wystawiania faktur stosuje się m.in. do dostawy towarów dokonywanych przez podatnika posiadającego siedzibę działalności gospodarczej na terytorium kraju – w przypadku gdy miejscem świadczenia jest terytorium państwa trzeciego. Zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem. Natomiast w myśl art. 106b ust. 3 pkt 1 ustawy, kiedy obowiązek wystawienia faktury nie wynika z ust. 1, wówczas podatnik jest obowiązany wystawić fakturę na żądanie nabywcy towaru.

Zatem mając na uwadze powołane wyżej przepisy oraz przedstawione okoliczności sprawy (dostawa nie podlega VAT w Polsce) należy uznać, że w przypadku transakcji dokonywanych w ramach opisanego modelu, co do zasady Spółka nie ma obowiązku wystawienia faktury na rzecz klienta indywidualnego. Jeżeli jednak taka dostawa zostaje udokumentowana fakturą, wówczas nie powinna ona wskazywać stawki ani kwoty podatku. W pozycji „stawka podatku” Spółka może wpisać oznaczenie „NP.” (nie podlega opodatkowaniu).

Jednocześnie z uwagi na to, że obowiązkowi ewidencji na kasie rejestrującej podlega odpłatna dostawa towarów na terytorium kraju, dostawy towarów dokonywane przez Wnioskodawcę na rzecz odbiorców indywidualnych, dla których miejscem świadczenia (opodatkowania) nie jest terytorium kraju, nie podlegają wynikającemu z art. 111 ust. 1 ustawy o VAT obowiązkowi ewidencji przy zastosowaniu kasy rejestrującej w Polsce.

W konsekwencji sprzedaż towarów dokonywana przez Wnioskodawcę nie musi być dokumentowana fakturami ani rejestrowana za pomocą kas ewidencjonujących.

Ad 4.

Procedurą importu jest rozliczenie VAT należnego z tytułu sprzedaży na odległość towarów importowanych państwu członkowskiemu konsumpcji, za pośrednictwem państwa członkowskiego identyfikacji (art. 138a pkt 6 ustawy o VAT).

Zgodnie z art. 138b ust. 1 ustawy o VAT, z procedury importu może korzystać dokonujący sprzedaży na odległość towarów importowanych:

 1) podatnik posiadający siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium Unii Europejskiej;

 2) podatnik posiadający siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium Unii Europejskiej albo podatnik niemający siedziby na terytorium Unii Europejskiej, reprezentowany przez pośrednika;

 3) podatnik posiadający siedzibę działalności gospodarczej na terytorium państwa trzeciego, z którym Unia Europejska zawarła porozumienie o wzajemnej pomocy o zakresie zbliżonym do zakresu dyrektywy Rady 2010/24/UE z dnia 16 marca 2010 r. w sprawie wzajemnej pomocy przy odzyskiwaniu wierzytelności dotyczących podatków, ceł i innych obciążeń (Dz.Urz. UE L 84 z 31.03.2010, str. 1) oraz rozporządzenia Rady (UE) nr 904/2010 z dnia 7 października 2010 r. w sprawie współpracy administracyjnej oraz zwalczania oszustw w dziedzinie podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 268 z 12.10.2010, str. 1, ze zm.).

Z powyższego przepisu (w szczególności ze sformułowania: „może korzystać”) wynika, iż procedura IOSS jest procedurą fakultatywną, a więc wybór korzystania z niej należy do podatników. W konsekwencji, w świetle przedstawionego stanu faktycznego, gdzie importu towarów dokonują klienci indywidualni, Wnioskodawca nie jest zobligowany do rejestracji w procedurze importu IOSS, w celu zadeklarowania i zapłacenia podatku VAT należnego od dostaw (sprzedaży na odległość towarów importowanych) w państwie członkowskim identyfikacji.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest:

- nieprawidłowe w zakresie uznania opisanej transakcji za dostawę towarów na podstawie art. 7a ustawy o VAT (pytanie nr 1);

- prawidłowe w zakresie określenia miejsca opodatkowania dostawy towarów (pytanie nr 2);

- prawidłowe w zakresie dokumentowania sprzedaży oraz obowiązku jej ewidencjonowania przy użyciu kasy rejestrującej (pytanie nr 3);

- prawidłowe w zakresie obowiązku rejestracji w procedurze IOSS (pytanie nr 4).

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2024 r. poz. 361; dalej jako: „ustawa” lub „ustawa o VAT”):

Z powyższego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wymienione czynności, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia (określanym na podstawie przepisów ustawy) jest terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 1 ustawy:

Stosownie do art. 2 pkt 3 ustawy:

Jak stanowi art. 2 pkt 5 ustawy:

W świetle art. 2 pkt 6 ustawy:

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy,

Należy zauważyć, że dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy, rozumiana jest przez ustawodawcę, jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. W określeniu „jak właściciel” zawiera się możliwość uznania za dostawę faktycznego przeniesienia władztwa nad rzeczą. W rozumieniu ustawy, „dostawa” oznacza wszelkiego rodzaju rozporządzanie towarem (sprzedaż, zamianę, darowiznę, oraz każdą inną czynność, która w aspekcie ekonomicznym będzie prowadziła do podobnego rezultatu). Przepis art. 7 ust. 1 ustawy, definiujący pojęcie „dostawa towarów” nie odwołuje się do cywilistycznych pojęć sprzedaży, czy też przeniesienia prawa własności, stąd też nie można utożsamiać dostawy towarów w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług z przeniesieniem prawa własności na gruncie prawa cywilnego. W konsekwencji pojęcie „dostawa towarów” oraz ekonomiczne aspekty transakcji, nie muszą wiązać się ze skutkami powstającymi na gruncie cywilistycznego prawa własności. Pozwala to na uznanie danej czynności za dostawę towarów, nawet w przypadkach nałożenia na nabywcę pewnych ograniczeń we władaniu towarem.

Pojęcie „przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel” – zawarte w art. 7 ust. 1 ustawy – dotyczy tego rodzaju czynności, która daje otrzymującemu towar prawo do postępowania z nim jak właściciel. Należy przy tym uznać, że chodzi tutaj przede wszystkim o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym. Ponieważ istotą dostawy towarów nie jest przeniesienie prawa własności, zatem zwrotu „prawo do rozporządzania jak właściciel” nie można interpretować jako „prawa własności”. Co więcej, czynności przejścia własności ekonomicznej nie musi towarzyszyć przejście własności w sensie prawnym, ponieważ „dostawa towarów” nie ogranicza się wyłącznie do zbycia prawa własności rzeczy.

Natomiast w myśl art. 8 ust. 1 ustawy:

Przez świadczenie usług należy zatem rozumieć każde zachowanie niebędące dostawą towarów i świadczone na rzecz innego podmiotu. Powołane przepisy wskazują, że pojęcie świadczenia usług ma bardzo szeroki zakres, gdyż nie obejmuje wyłącznie działań podatnika, lecz również zobowiązanie do powstrzymania się od dokonywania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji. Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy). Należy jednak zaznaczyć, że nie każde powstrzymanie się od działania czy tolerowanie czynności lub sytuacji może zostać uznane za usługę w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Z treści powołanego art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, jednoznacznie wynika, że świadczenie usług co do zasady podlega opodatkowaniu wówczas, gdy jest wykonywane odpłatnie. Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Przy czym przepisy ustawy nie określają postaci wynagrodzenia.

Przy określeniu, czy miała miejsce czynność podlegająca opodatkowaniu istotne jest zatem określenie, czy wykonywano świadczenie i czy wynagrodzenie z tytułu wykonywania tego świadczenia miało być wypłacone. Niemniej muszą być przy tym spełnione następujące warunki:

1) w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, druga strona (nabywca) jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia,

2) świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).

Należy przy tym podkreślić, że oba ww. warunki powinny być spełnione łącznie, aby świadczenie podlegało – jako usługa – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Dana usługa podlega więc opodatkowaniu podatkiem VAT wówczas, gdy istnieje bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą, a otrzymanym świadczeniem wzajemnym, w ten sposób, że zapłacone kwoty stanowią rzeczywiste wynagrodzenie za wyodrębnioną usługę świadczoną w ramach stosunku prawnego lub dochodzi do wymiany świadczeń wzajemnych.

Z kolei art. 2 pkt 7 ustawy stanowi, że:

Definicja ustawowa importu towarów kładzie nacisk przede wszystkim na czynność faktyczną, czyli przywóz towaru. Dla zaistnienia importu nie ma znaczenia cel przywozu, czy stosunek prawny, w ramach którego dokonano przywozu, gdyż jeżeli towar został faktycznie przywieziony, to ma miejsce import.

Na mocy przepisu art. 2 pkt 22 ustawy:

Zgodnie z art. 2 pkt 22b ustawy:

Jak stanowi art. 5a rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu od wartości dodanej (Dz.U. UE L 77 z 23 marca 2011, s. 1, ze zm.; dalej jako: „rozporządzenie 282/2011”):

Jak wynika z art. 7a ustawy:

W art. 7a ust. 1 i 2 ustawy zaimplementowano swego rodzaju fikcję prawną, która w istocie prowadzi do przeniesienia odpowiedzialności za zobowiązanie VAT z tytułu określonych dostaw towarów na podatników prowadzących działalność gospodarczą związaną z posiadaniem, prowadzeniem czy zarządzaniem interfejsami elektronicznymi. Regulacje obejmują swoim zakresem operatorów interfejsów elektronicznych, którzy ułatwiają dokonywanie określonych dostaw towarów, niezależnie od tego czy posiadają oni siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium UE, czy na terytorium państwa trzeciego.

Powyższy przepis wprowadza fikcję prawną (wyłącznie na potrzeby podatku VAT), polegającą na przyjęciu, że podatnik ułatwiający za pomocą interfejsu elektronicznego wyżej wskazane dostawy towarów na rzecz konsumentów, dokonywane przez tzw. dostawców bazowych:

- samodzielnie otrzymał (nabył) te towary (fikcja prawna w postaci przyjęcia, że ma miejsce dostawa towarów B2B pomiędzy dostawcą bazowym a operatorem interfejsu elektronicznego) oraz

- dokonał dostawy tych towarów (fikcja prawna polegająca na przyjęciu, że dochodzi do dostawy towarów B2C pomiędzy operatorem interfejsu elektronicznego a ostatecznym nabywcą tych towarów, tj. konsumentem, który faktycznie nabywa te towary).

Jak wskazano w art. 5b rozporządzenia 282/2011:

Zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy:

Natomiast stosownie do art. 22 ust. 1 pkt 1b i 1c ustawy:

Z kolei jak stanowi art. 22 ust. 2-2d ustawy:

W świetle art. 22 ust. 2e ustawy:

W myśl art. 22 ust. 3 ustawy:

Zgodnie z art. 22 ust. 3a ustawy:

Jak wskazuje powyższy przepis, w przypadku dostaw towarów, o których mowa w art. 7a ust. 1 i 2 ustawy, wysyłka lub transport tych towarów są przyporządkowane dostawie towarów dokonanej przez podatnika, który ułatwia poprzez użycie interfejsu elektronicznego dostawę towarów. Oznacza to, że tzw. dostawa ruchoma jest przypisana do „fikcyjnej” dostawy dokonywanej przez operatora interfejsu elektronicznego na rzecz finalnego odbiorcy towarów (transakcje pomiędzy podmiotami gospodarczymi a klientami indywidualnymi; dalej jako: „B2C”). W konsekwencji „fikcyjna” dostawa dokonywana przez dostawcę bazowego na rzecz operatora interfejsu elektronicznego (transakcje pomiędzy podmiotami gospodarczymi; dalej jako: „B2B”) będzie dostawą „nieruchomą”, podlegającą opodatkowaniu w miejscu, w którym towary znajdują się w momencie dostawy. A zatem w przypadku gdy platforma ułatwia sprzedaż na odległość towarów importowanych (dalej jako: „SOTI”) w przesyłkach o wartości rzeczywistej nieprzekraczającej 150 euro, „fikcyjna” dostawa B2B nie będzie podlegała VAT w UE, gdyż w momencie dostawy towary będące przedmiotem tej dostawy znajdują się w państwie trzecim lub na terytorium trzecim, z którego są wysyłane/transportowane do nabywcy w UE.

Jednocześnie w myśl art. 22 ust. 3b ustawy:

Przy tym stosownie do art. 22 ust. 4 ustawy:

Jednocześnie w myśl art. 26a ust. 1 ustawy:

Przedstawiony model działania Wnioskodawcy ma wyglądać następująco:

1. Spółka będzie wyszukiwała towary stanowiące odzież damską (takie jak m.in. sukienki, stroje kąpielowe, bluzki, bluzy, jeansy, spodnie, płaszcze, body), oferowane na zagranicznych serwisach aukcyjnych, kierując się m.in. jakością oferowanych towarów oraz oceną ogólną sprzedawcy (bazującą na opiniach kupujących).

2. Informacje dotyczące towarów oferowanych w serwisie aukcyjnym (inaczej: treść ofert sprzedawców) będą pobierane, modyfikowane i prezentowane na prowadzonej przez Wnioskodawcę stronie internetowej (dalej: „Strona internetowa”). Strona internetowa nie będzie funkcjonowała jako sklep internetowy, lecz jako portal pośrednictwa zakupowego. Modyfikacja ofert sprzedawców polegać ma m.in. na ich tłumaczeniu na język polski, dodawaniu spersonalizowanych opisów, edycji graficznej zdjęć produktowych - celem dostosowania do potrzeb odbiorcy. Ponadto towary będą reklamowane w mediach społecznościowych: Facebook, Google itp. Wnioskodawca planuje zawrzeć umowy pośrednictwa handlowego z niektórymi sprzedawcami (poprzez akceptację przesłanej propozycji), jednak z większością z nich nie będzie zawierał żadnych umów - ma to być autonomiczne działanie.

3. Klienci (co do zasady: osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej, posiadające miejsce zamieszkania m.in. na terytorium Polski) będą składali zamówienia na towary za pośrednictwem Strony internetowej. Przed złożeniem zamówienia klient będzie zobligowany do zaakceptowania regulaminu Strony internetowej, wypełnienia danych dostawy, które zostaną przekazane sprzedawcy oraz do wpłacenia pieniędzy w wysokości wartości zamówienia, na rachunek bankowy Wnioskodawcy, za pośrednictwem przelewu płatniczego lub kartą płatniczą.

4. Z treści regulaminu Strony internetowej oraz informacji tam zamieszczonych wynika m.in., że:

a. w ramach organizacji zamówienia (pośrednictwa w handlu) Wnioskodawca dokona w imieniu i na rzecz klienta, na podstawie udzielonego mu pełnomocnictwa, zamówienia towaru od sprzedawcy oraz uiści zapłatę za zamówiony przez klienta towar, obejmującą koszty transportu towaru do klienta, ewentualny podatek VAT, opłaty celno-skarbowe oraz koszty pośrednictwa;

b. w ramach realizowanych świadczeń Wnioskodawca nie będzie występował jako importer towaru;

c. świadczenie Spółki realizowane będzie na podstawie konkretnych ustaleń klienta i Wnioskodawcy;

d. klient składając zamówienie tym samym oświadczy, że udzieli Wnioskodawcy pełnomocnictwa do dokonania w imieniu i na rzecz klienta zamówienia towaru oraz do opłacenia w imieniu i na rzecz klienta ceny i kosztów przesyłki towaru na adres klienta; Wnioskodawca uprawniony będzie do działania wyłącznie w zakresie udzielonego mu pełnomocnictwa;

e. płatność tytułem świadczenia Spółki (pośrednictwa w handlu) oraz płatność tytułem kosztów transportu dokonywana będzie na zasadzie przedpłaty przed przystąpieniem przez Wnioskodawcę do świadczenia;

f. ewentualny zwrot towaru klient powinien kierować bezpośrednio do sprzedawcy przy użyciu formularza zwrotu dostępnego na Stronie internetowej.

5. W związku z zawieraniem przez Wnioskodawcę umów o pośrednictwo, Wnioskodawca dobrowolnie będzie świadczył na rzecz klientów dodatkowe usługi bez dodatkowej opłaty. Wnioskodawca m.in.:

a. udzieli klientowi niezbędnych informacji w zakresie prawa do odstąpienia od umowy sprzedaży;

b. przeprowadzi i rozpozna postępowanie reklamacyjne dotyczące towaru.

6. Na podstawie złożonego przez klientów zamówienia, Wnioskodawca działający w imieniu klientów, nabędzie towary w serwisie aukcyjnym; w stosownym formularzu Wnioskodawca wpisze dane klientów, które są danymi dla sprzedawcy do wysyłki nabytych towarów oraz poinformuje sprzedawców o tym, że działa jako pośrednik.

7. Zgodnie z regulaminem, oferta złożona w postaci elektronicznej wiąże klienta, jeżeli na podany przez klienta adres poczty elektronicznej Wnioskodawca prześle potwierdzenie przyjęcia do realizacji zamówienia, które stanowi oświadczenie Spółki o przyjęciu oferty klienta i z chwilą jej otrzymania przez klienta zawarta zostaje umowa świadczenia usługi pośrednictwa.

8. Wnioskodawca dokona płatności za towar zamówiony przez klienta środkami wpłaconymi przez klienta. Pieniądze nie będą bezpośrednio przesyłane na konto bankowe sprzedawcy. Wnioskodawca przekaże środki za pośrednictwem portalu aukcyjnego płacąc kartą lub przy pomocy innego procesora płatniczego jak np. Przelewy24. Wnioskodawca będzie składał zamówienia i dokonywał płatności za towar za pośrednictwem serwisu aukcyjnego, przy czym istnieje możliwość, iż Wnioskodawca opłaci po kilka zamówień w serwisie aukcyjnym na raz ze względów technicznych leżących po stronie serwisu aukcyjnego;

9. Dążąc do ustalenia przysługującego wynagrodzenia z przedmiotowego rodzaju działalności, Wnioskodawca będzie prowadził zestawienie zrealizowanych transakcji w oparciu o wyciąg bankowy. Spółka będzie dopasowywała w ewidencji odpowiednio transakcje uznaniowe (kwoty odpowiadające wpłatom dokonywanym przez klientów) oraz transakcje obciążeniowe (kwoty odpowiadające wartości towaru, kosztów jego dostawy oraz opłat związanych z tym towarem), odpowiadające im numery zamówień za pomocą, których można zidentyfikować daną transakcję, oraz odpowiadające daty powstania przychodu. Zatem wynagrodzeniem Wnioskodawcy będzie prowizja (opodatkowana podatkiem dochodowym), która jest uzyskiwana po potrąceniu płatności od nabywców przed przesłaniem ich dalej do sprzedawców. Prowizja obejmować będzie wynagrodzenie należne Wnioskodawcy z tytułu umowy pośrednictwa. Z kolei kwota należna sprzedawcy obejmować ma cenę produktu oraz koszty transportu, cło i ewentualny podatek VAT, przekazany w ramach zamówienia za pośrednictwem portalu aukcyjnego.

10. Sposób ustalania wynagrodzenia Wnioskodawcy i zakres świadczeń będzie wynikiem zawiązania stosunku prawnego z klientem (elementy stosunku prawnego określone są przez regulamin Strony internetowej).

11. Sprzedawcy (wyłącznie z krajów azjatyckich – w znaczącej większości z Chin) będą wysyłać nabyty przez klientów towar bezpośrednio na ich adres. Klient będzie informowany o wysyłce towaru z kraju spoza UE (np. w regulaminie). Wnioskodawca nie będzie dokonywał zgłoszenia celnego, ani nie będzie występował jako przedstawiciel klienta (bezpośredni lub pośredni). Wypełnienie formalności celnych związanych z importem towaru spoczywać będzie na kliencie (ostateczny odbiorca) oraz sprzedawcy (organizator transportu) lub serwisie aukcyjnym. Wnioskodawca nie wyklucza, że klient (ewentualnie sprzedawca) może korzystać w tym zakresie z usług przedstawiciela.

12. Zawarcie umowy zakupu towaru w serwisie aukcyjnym następować będzie za pośrednictwem konta Wnioskodawcy na serwisie aukcyjnym. Prawo do rozporządzania towarem przechodzić będzie na klienta niemalże z chwilą złożenia zamówienia u sprzedawcy (Wnioskodawca nie później niż w ciągu 30 minut od zaksięgowania płatności przystąpi do realizacji usługi, tj. złoży zmówienie u Sprzedawcy oraz opłaci je). W omawianej sytuacji:

a. obowiązkiem Wnioskodawcy będzie pośredniczenie w płatnościach i zamówieniach;

b. Wnioskodawca nie uzyska od zagranicznego dostawcy towaru rachunku ani faktury;

c. Wnioskodawca nie będzie nabywał towaru na swoją rzecz;

d. płatności odbywać się będą w formie elektronicznej;

e. warunki transakcji będą dostępne dla klientów w regulaminie oraz odpowiednich miejscach na stronach Wnioskodawcy.

13. W przypadku, gdy klient będzie zgłaszał wadę towaru, Wnioskodawca przejmuje na siebie obowiązki sprzedawcy związane z postępowaniem reklamacyjnym, jednakże podmiotem odpowiedzialnym za wadę pozostanie sprzedawca. Odpowiedzialność wobec klienta będącego konsumentem, z tytułu rękojmi za wady, odbywa się na zasadach określonych w art. 556-576 Kodeksu Cywilnego. Klient, który wykonuje swoje uprawnienia z tytułu rękojmi będzie zobowiązany dostarczyć zdjęcia wadliwego towaru wraz (w miarę możliwości) z dowodem zakupu. Jeśli zdjęcia okażą się niewystarczające, Wnioskodawca może również zażądać dostarczenia towaru na adres i koszt Wnioskodawcy.

14. Klient uprawniony będzie również do zgłoszenia reklamacji dot. m.in. świadczenia przez Wnioskodawcę usługi pośrednictwa. Reklamacja będzie mogła zostać złożona przez klienta za pośrednictwem wiadomości e-mail bądź w formie listownej na adres Wnioskodawcy.

15. Wnioskodawca nie będzie wystawiał klientom (osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej) faktur, chyba że wniosą o ich wystawienie. W takiej sytuacji faktury będą wystawiane na całą kwotę należności z adnotacją „NP” oraz „Dostawa towarów poza terytorium kraju zgodnie z art. 22 pkt. 1 ust. 1 z ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług”.

16. Zakupiony towar nie będzie trafiał do Wnioskodawcy, ale bezpośrednio do klienta zgodnie z przekazanymi do sprzedawcy informacjami. Wnioskodawca nie uzyska od sprzedawców faktur oraz rachunków potwierdzających zakup przez klientów. Pakowaniem towarów i dostarczeniem towarów do przewoźnika zajmować się będzie sprzedawca.

17. Klient będący konsumentem może odstąpić od umowy o świadczenie usługi pośrednictwa bez podania przyczyny, poprzez złożenie stosownego oświadczenia w terminie 14 dni. Do zachowania tego terminu wystarczy wysłanie oświadczenia przed jego upływem.

18. Warunki, na jakich ma być dokonywana transakcja, są szczegółowo opisane w regulaminie Strony internetowej, poprzez którą składane będą zamówienia. W ocenie Wnioskodawcy treść regulaminu jest zrozumiała i nie może budzić żadnych wątpliwości.

19. Spółka nie dokonała oraz nie planuje dokonać w przyszłości rejestracji do szczególnej procedury dotyczącej sprzedaży na odległość towarów importowanych, przewidzianej w Dziale XII, Rozdziale 9 ustawy o VAT (tzw. procedury IOSS).

20. Wnioskodawca podkreśla, iż na żadnym etapie transakcji nie będzie dysponował fizycznie towarem, w szczególności nie będzie go magazynował ani nie dokona odprawy celnej na terytorium Polski. Towar będzie przesyłany bezpośrednio od producentów (głównie z Chin) do końcowego odbiorcy m.in. na terytorium Polski i to na odbiorcy końcowym spoczywać będzie obowiązek rozliczenia się w deklaracji importowej.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą:

- uznania opisanej transakcji za dostawę towarów,

- określenia miejsca opodatkowania dostawy towarów,

- dokumentowania sprzedaży oraz obowiązku jej ewidencjonowania przy użyciu kasy rejestrującej,

- braku obowiązku rejestracji w procedurze IOSS, w celu zadeklarowania i zapłacenia podatku VAT należnego od dostaw.

W swym stanowisku wskazali Państwo, że Spółka powinna zostać uznana za podatnika, o którym mowa w art. 7a ust. 1 ustawy, ułatwiającego poprzez użycie interfejsu elektronicznego sprzedaż na odległość towarów importowanych, z czym się nie zgadzamy. Zadaniem Organu transakcja opisana przez Państwo stanowi dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy. Ponadto pomimo zamieszczania w regulaminie stron internetowych Państwa Spółki informacji o pośrednictwie w handlu i działania na podstawie pełnomocnictwa, z pewnością transakcja, o której mowa we wniosku nie stanowi świadczenia usług. Czynności wykonywane przez Spółkę w ramach prowadzonej działalności wypełniają znamiona handlu towarami, a nie znamiona świadczenia usług. Przedmiotem nabycia przez klientów są towary wybierane przez Spółkę, oferowane na stronie internetowej Spółki (informacje o towarach będą pobierane z zagranicznych serwisów aukcyjnych, modyfikowane i prezentowane). Spółka określa wartość zamówienia wpłacanego przez klientów (nabywców). Wynagrodzeniem Wnioskodawcy jest kwota stanowiąca różnicę między płatnością od klientów a zapłatą dla sprzedawców. Klient składając zamówienie udziela Wnioskodawcy pełnomocnictwa do dokonania w jego imieniu i na jego rzecz zamówienia towaru, nabycia go w serwisie aukcyjnym oraz opłacenia ceny i kosztów przesyłki. Zakup jest dokonywany za pośrednictwem konta Wnioskodawcy w serwisie aukcyjnym. Dane klienta przekazywane sprzedawcy stanowią informację o adresie do wysyłki towaru. Opisana sekwencja czynności podejmowanych przez Spółkę w relacji z klientem składającym zamówienie wskazuje, że Spółka nabywa prawo do rozporządzania towarem jak właściciel, a prawo to przechodzić będzie na klientów niemalże z chwilą złożenia zamówienia u sprzedawcy.

W przypadku, gdy klient będzie zgłaszał wadę towaru, to Spółka przejmuje na siebie obowiązki sprzedawcy związane z postępowaniem reklamacyjnym. W tym kontekście należy zauważyć, że z art. 556 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeksu cywilny (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 1610, ze zm.) wynika, że to sprzedawca jest odpowiedzialny względem kupującego, jeżeli rzecz sprzedana ma wadę (rękojmia). Zatem to na sprzedawcy ciąży odpowiedzialność z tytułu rękojmi za wady, a nie pośrednik. Zaangażowanie Wnioskodawcy w postępowanie reklamacyjne również dodatkowo wskazuje, że to Spółka pełni rolę sprzedawcy, który przenosi prawo do rozporządzania towarem jak właściciel ze Spółki na klienta. Wzajemne relacje między sprzedawca z krajów azjatyckich a Wnioskodawcą nie pozwalają uznać Spółki za podmiot ułatwiający sprzedaż, tylko podmiot, który dokonuje dostawy towarów w myśl art. 7 ust. 1 ustawy.

Ponadto Wnioskodawca podał, że na wniosek klienta będzie wystawiał faktury adnotacją „NP” oraz „Dostawa towarów poza terytorium kraju zgodnie z art. 22 pkt. 1 ust. 1 z ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług”. Powyższe również wskazuje na działanie Spółki jako podmiotu dokonującego dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy.

Mając na względzie okoliczności niniejszej sprawy w tym fakt, że efektem wykonanych czynności (istotą zamówienia) jest konkretny towar w postaci produktu prezentowanego na stronach internetowych, który w takiej postaci jest dostarczany klientowi (ostatecznemu nabywcy), a Spółka przenosi na klienta prawo do dysponowania towarem jak właściciel, świadczenie stanowi dostawę towarów dla celów podatku od towarów i usług. Czynności podejmowane przez Spółkę w celu zrealizowania zamówienia nie stanowią dla klienta celu samego w sobie – klient jest zainteresowany nabyciem konkretnego produktu. W tym kontekście nie można mówić o sprzedaży przez Spółkę usługi pośrednictwa w zakupie, ani Spółka w tak przedstawionym i opisanym modelu sprzedaży nie jest podatnikiem ułatwiającym sprzedaż na odległość towarów importowanych, w myśl art. 7a ust. 1 ustawy.

W tym miejscu wskazać należy, że w prawodawstwie polskim obowiązuje zasada swobody umów, w ramach której strony mogą dowolnie kształtować treść umowy w granicach wyznaczonych przez prawo. Zasada ta ma również zastosowanie na gruncie prawa podatkowego. Oznacza to, że ustawodawca nie ingeruje w sferę podejmowanych przez podatników decyzji w zakresie konstruowania umów cywilnoprawnych, jednakże umowy te nie mogą zmieniać obowiązków jakie wynikają z prawa podatkowego. Kwestia sformułowania umowy (regulaminu) z klientem, rodzaju wykonywanych czynności, ustalenia sposobu wynagrodzenia za wszystkie przewidziane umową (regulaminem) i wykonane czynności, nie może wywoływać skutków na gruncie podatkowym.

Zatem fakt przedstawienia przez Spółkę klientowi regulaminu strony internetowej do akceptacji, w treści którego Spółka określa siebie jako pośrednika dokonującego czynności w imieniu i na rzecz klienta, pozostają bez znaczenia na gruncie przepisów podatku od towarów i usług. Przepisy dotyczące podatku od towarów i usług nie uzależniają kwalifikacji danej dostawy/nabycia od treści zawartej przez strony umowy (regulaminu), lecz odnoszą się do rzeczywiście zaistniałych zdarzeń gospodarczych.

Przenosząc powyższe ustalenia na grunt niniejszej sprawy należy stwierdzić, że w przypadku, w którym Spółka dokonuje zamówienia towaru na rzecz klientów, dochodzi do odpłatnej dostawy towarów, w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy. Natomiast w analizowanym przypadku nie znajdą zastosowania przepisy wynikające z art. 7a ustawy.

Tym samym stanowisko Spółki w zakresie pytania nr 1 należy uznać za nieprawidłowe.

Z kolei odnosząc się do wątpliwości wyrażonych w pytaniu nr 2, dotyczących ustalenia miejsca opodatkowania dokonanej transakcji należy wskazać, że w przypadku sprzedaży na odległość towarów importowanych (SOTI), miejsce dostawy towarów uzależnione jest od miejsca dopuszczenia towarów do obrotu w Unii Europejskiej (państwa importu) oraz od miejsca przeznaczenia tych towarów.

Miejscem dostawy sprzedaży na odległość towarów importowanych jest miejsce zakończenia wysyłki lub transportu towarów (kraj przeznaczenia). Zasada ta ma zastosowanie w następujących przypadkach:

a) jeżeli towary są importowane na terytorium innego państwa członkowskiego UE niż to, w którym kończy się wysyłka lub transport towarów (art. 22 ust. 1 pkt 1b ustawy), czyli gdy państwo importu nie jest państwem przeznaczenia towarów;

b) jeżeli towary są importowane na terytorium państwa członkowskiego, w którym kończy się wysyłka lub transport towarów, pod warunkiem, że podatek VAT należny z tytułu sprzedaży na odległość towarów importowanych ma zostać zadeklarowany w procedurze IOSS (art. 22 ust. 1 pkt 1c ustawy). Państwo importu jest równocześnie państwem przeznaczenia towarów.

Z opisu sprawy wynika, że Spółka nie jest zarejestrowana do procedury szczególnej IOSS i nie będzie dokonywać odprawy celnej na terytorium Polski, to na odbiorcy końcowym (osobie fizycznej z Polski) spoczywać będzie obowiązek rozliczenia się w deklaracji importowej. Zatem przepisy, o których mowa w art. 22 ust. 1 pkt 1b i 1c, nie będą miały zastosowania, gdyż w takim przypadku kraj importu jest państwem przeznaczenia, a podatek VAT nie będzie rozliczany przez Wnioskodawcę w szczególnej procedurze dotyczącej sprzedaży na odległość towarów importowanych tzn. IOSS. Wnioskodawca nie planuje korzystania z procedury importu również w przyszłości. Spółka nie będzie występowała również jako przedstawiciel klienta (bezpośredni lub pośredni). Wypełnienie formalności celnych związanych z importem towarów spoczywać będzie na kliencie (ostatecznym odbiorcy) oraz sprzedawcy (organizatorze transportu) lub serwisie aukcyjnym. Na kliencie, jako odbiorcy końcowym, spoczywać będzie obowiązek rozliczenia importu towarów. Klient i jednocześnie importer towarów, nabywać będzie przedmiotowe towary od Wnioskodawcy, z tym, że towary trafią bezpośrednio z kraju trzeciego. W takim przypadku transakcję dostawy przez Spółkę towarów na rzecz klienta, który jest równocześnie importerem tych towarów, należy uznać – zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy – za dokonaną i opodatkowaną w miejscu rozpoczęcia wysyłki, a zatem na terytorium państwa trzeciego.

Mając na uwadze przedstawione okoliczności sprawy, w związku z obowiązującymi przepisami prawa należy stwierdzić, że transakcja objęta zapytaniem nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na terytorium Polski.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2 jest prawidłowe.

Wątpliwości Wnioskodawcy wyrażone w pytaniu nr 3 dotyczą rozstrzygnięcia, czy opisana transakcja powinna być dokumentowana fakturą i czy Spółka ma obowiązek ewidencjonowania opisanej transakcji przy użyciu kasy rejestrującej.

W myśl art. 106a pkt 1 i 2 ustawy:

Z kolei w myśl art. 106b ust. 1 ustawy:

Na podstawie art. 106b ust. 3 ustawy:

W świetle przepisów dotyczących podatku od towarów i usług, faktury są dokumentami potwierdzającymi rzeczywiste transakcje gospodarcze dokonywane przez podatnika. Faktura pełni szczególną rolę dowodową w prawidłowym wymiarze podatku VAT, dlatego też niezwykle istotne jest prawidłowe oznaczenie wszystkich elementów faktury.

Faktura jest dokumentem potwierdzającym zaistnienie zdarzenia gospodarczego. Wystawienie faktury należy rozumieć jako sporządzenie ww. dokumentu oraz jego przekazanie innemu podmiotowi (nabywcy), a przez to wprowadzenie faktury do obrotu prawnego.

Zasady dotyczące wystawiania faktur zostały określone w przepisach ustawy o podatku od towarów i usług. Elementy jakie powinna zawierać faktura zostały wymienione w art. 106e ustawy.

Zgodnie z art. 106e ust. 1 ustawy:

W świetle przedstawionych okoliczności sprawy należy uznać, że w związku z realizowanymi dostawami towarów przez Spółkę na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, w sytuacji gdy miejscem opodatkowania nie jest terytorium kraju, a Wnioskodawca nie jest zarejestrowany do szczególnej procedury dotyczącej sprzedaży na odległość towarów importowanych (procedura IOSS), Spółka nie będzie zobowiązana do wystawienia faktury w myśl polskiej ustawy o VAT. Faktura dokumentująca przedmiotową transakcję powinna być wystawiona na podstawie przepisów obowiązujących w miejscu opodatkowania dokonanej dostawy, tj. w kraju trzecim.

Odnośnie zaś obowiązku ewidencjonowania na kasie rejestrującej należy wskazać, że w myśl art. 111 ust. 1 ustawy:

Na podstawie art. 111 ust. 3a ustawy:

Cytowany przepis art. 111 ust. 1 ustawy określa generalną zasadę, z której wynika, iż obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy wszystkich podatników, którzy dokonują sprzedaży na rzecz określonego w nim kręgu odbiorców, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. W analizowanej sytuacji, mimo że Spółka dokonuje transakcji na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, to czynności opisane we wniosku nie podlegają rejestracji za pomocą kas rejestrujących. Powyższe wynika z faktu, że miejscem świadczenia (opodatkowania) dokonanej dostawy nie jest terytorium Polski tylko kraju trzeciego. Przez sprzedaż, jak wynika z art. 2 pkt 22 ustawy, rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

W związku z powyższym należy zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawcy, że w przypadku transakcji opisanych we wniosku, stanowiących sprzedaż na odległość towarów importowanych na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, gdzie miejscem świadczenia tej dostawy nie jest terytorium Polski, Spółka nie będzie zobowiązana do ewidencjonowania tych czynności za pomocą kas rejestrujących.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 3 należy uznać za prawidłowe, pomimo wskazania, że w przypadku wystawienia faktury Spółka może wpisać oznaczenie „NP” (nie podlega opodatkowaniu). Co do zasady bowiem Wnioskodawca, dokumentując sprzedaż na odległość towarów importowanych, nie jest zobowiązany do wystawienia faktury w myśl polskich przepisów z oznaczeniem „NP” (nie podlega opodatkowaniu), gdyż wystawienie faktury, która dokumentuje przedmiotową transakcję powinno nastąpić na podstawie przepisów obowiązujących w miejscu opodatkowania dokonanej dostawy, tj. w kraju trzecim.

Odnosząc się do kwestii obowiązku rejestracji w procedurze importu IOSS oraz ustalenia, czy Wnioskodawca odpowiada za zadeklarowanie i rozliczenie podatku VAT z tytułu dostawy towarów (sprzedaży na odległość towarów importowanych) do klienta należy wskazać, że w myśl art. 138a ustawy:

Zgodnie z art. 138b ustawy:

Od 1 lipca 2021 r. podatek z tytułu importu towarów kupionych przez Internet jest płatny od wszystkich towarów importowanych do UE, niezależnie od ich wartości. Punkt kompleksowej obsługi towarów importowanych (IOSS) został stworzony w celu ułatwienia i uproszczenia deklaracji oraz płatności podatku VAT za sprzedaż na odległość importowanych towarów o wartości nieprzekraczającej 150 EUR.

Procedura IOSS skierowana jest do:

- przedsiębiorców sprzedających na odległość towary importowe z państw trzecich w przesyłkach o wartości rzeczywistej nie większej niż 150 euro do osób prywatnych na terenie UE,

- przedsiębiorców, którzy udostępniają interfejs elektroniczny, za pomocą którego wspierają (ułatwiają) dostawę towarów importowanych z państwa trzeciego w przesyłkach o wartości rzeczywistej nieprzekraczającej 150 euro, a zatem są traktowani tak, jakby sami dokonywali dostawy towarów.

Procedura IOSS może być stosowana, po spełnieniu łącznie następujących warunków:

- towary są wysyłane z państwa trzeciego w momencie dostawy.

- towary są wysyłane w jednej przesyłce o wartości rzeczywistej maksymalnie 150 euro.

- towary są wysyłane lub transportowane przez dostawcę lub na jego rzecz do nabywcy w państwie członkowskim UE (w tym gdy dostawca jest pośrednio zaangażowany w wysyłkę lub transport towarów z państwa trzeciego).

Punkt kompleksowej obsługi ułatwia przedsiębiorstwom sprzedającym towary i świadczącym usługi konsumentom końcowym w całej UE wykonywanie obowiązków w zakresie VAT, umożliwiając im:

- zarejestrowanie się do celów VAT drogą elektroniczną w jednym państwie członkowskim na potrzeby wszelkich kwalifikujących się sprzedaży towarów i świadczenia usług nabywcom i usługobiorcom znajdującym się we wszystkich pozostałych 26 państwach członkowskich;

- złożenie deklaracji w jednym punkcie kompleksowej obsługi VAT i dokonanie pojedynczej płatności należnego podatku VAT z tytułu tych wszystkich sprzedaży towarów i świadczenia usług;

- współpracę z administracją podatkową państwa członkowskiego, w którym są zarejestrowani na potrzeby punktu kompleksowej obsługi, oraz obsługę w jednym języku, mimo że prowadzą sprzedaż w całej UE.

Należy przy tym podkreślić, że Procedura IOSS jest procedurą fakultatywną, a więc wybór korzystania z niej należy do podatników.

Procedura importu (szczególna procedura dotycząca sprzedaży na odległość towarów importowanych – IOSS) umożliwia rozliczenie VAT należnego z tytułu sprzedaży na odległość towarów importowanych w przesyłkach o wartości rzeczywistej do 150 euro państwu członkowskiemu konsumpcji, za pośrednictwem państwa członkowskiego identyfikacji (o czym stanowi art. 138a pkt 6 ustawy). Państwo członkowskie konsumpcji to państwo członkowskie zakończenia wysyłki lub transportu towarów do nabywcy (zgodnie z art. 138a pkt 4 ustawy), a państwo członkowskie identyfikacji to zasadniczo państwo członkowskie, w którym podatnik posiada siedzibę działalności gospodarczej (stosownie do art. 138a pkt 5 lit. b ustawy).

Procedura ta daje możliwość zadeklarowania i zapłacenia podatku VAT należnego w państwach członkowskich konsumpcji z tytułu dokonywania ww. dostaw, w tzw. „jednym okienku” za pomocą dedykowanego portalu internetowego, w państwie członkowskim identyfikacji, co pozwala uniknąć rejestracji oraz obowiązków ewidencyjno-sprawozdawczych w każdym państwie członkowskim, w którym są realizowane dostawy towarów,

IOSS dostępny jest m.in. dla podatników posiadających siedzibę działalności gospodarczej w UE, którzy prowadzą sprzedaż na odległość towarów importowanych (SOTI) o wartości rzeczywistej do 150 euro (zarówno dla przedsiębiorców, którzy dokonują ww. dostaw towarów, jak i dla przedsiębiorców, którzy ułatwiają poprzez użycie interfejsu elektronicznego SOTI w przesyłkach o ww. wartości).

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że w świetle przedstawionego stanu faktycznego gdzie importu towarów dokonują klienci indywidualni, Wnioskodawca nie jest zobligowany do rejestracji w IOSS w celu zadeklarowania i zapłacenia podatku VAT należnego od dostaw (sprzedaży na odległość towarów importowanych) w państwie członkowskim identyfikacji.

Tym samym stanowisko Spółki w zakresie pytania oznaczonego nr 4 jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zadanych pytań) Wnioskodawcy, w odniesieniu do opisanego stanu faktycznego. Zauważyć bowiem należy, że to wyłącznie Wnioskodawca, w treści składanego wniosku, kształtuje jego zakres przedmiotowy. Zatem kwestie, które nie zostały objęte pytaniami wskazanymi we wniosku, nie mogą być rozpatrzone – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Odnosząc się do faktu, że na poparcie własnej argumentacji Wnioskodawca powołał się na funkcjonującą w obrocie prawnym interpretację indywidualną, Organ pragnie zauważyć, że została ona wydana w indywidualnej sprawie i odnosi się wyłącznie do okoliczności przedstawionych w inicjującym tę sprawę wniosku. Podkreślenia w tym miejscu bowiem wymaga, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są w indywidualnych sprawach podatników i niewątpliwie kształtują sytuację prawną tych podmiotów w wyniku rozstrzygnięć, dotyczących konkretnych stanów faktycznych/zdarzeń przyszłych. Interpretacje indywidualne nie mają mocy prawa powszechnie obowiązującego, co oznacza, że należy je traktować indywidualnie (por. prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 27 marca 2015 r., sygn. akt III SA/Łd 109/15).

Zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu sprawy. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy lub stanu prawnego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność. Równocześnie w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2383, ze zm.; dalej jako: „Ordynacja podatkowa”). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako: „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacja podatkowa.