Skutki podatkowe umorzenia kredytu hipotecznego.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

26 marca 2024 r. wpłynął Pana wniosek z 23 marca 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych umorzenia kredytu hipotecznego. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 19 czerwca 2024 r. (wpływ 21 czerwca 2024 r). Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawca jest polskim rezydentem podatkowym prowadzącym samodzielne gospodarstwo domowe, adres: ul. (…) (…). Nieruchomość ta została nabyta w drodze darowizny dokonanej w 2007 r. przez rodziców Wnioskodawcy (…) i (…). Wnioskodawca jest obecnie jedynym właścicielem nieruchomości, na której nie są ustanowione żadne prawa osób trzecich, z wyjątkiem prawa dożywocia obecnie przysługującego matce Wnioskodawcy (ojciec zmarł).

W dniu 8 maja 2006 r. Wnioskodawca zawarł z siostrą (…) umowę kredytu mieszkaniowego (hipotecznego), nazwanego w umowie kredytem hipotecznym budowlano-hipotecznym nr umowy (…) z Bankiem (…) z siedzibą w (…) (obecnie stroną jest jego następca prawny - Bank (…) Spółka Akcyjna z siedzibą w (…) (…), przy ul. (…), KRS (…), Regon (…), NIP (…) na budowę domu położonego w miejscowości (…), Gmina (…), działka nr (…) i nr (…), którego jedynym właścicielem jest siostra Wnioskodawcy. Siostra Wnioskodawcy prowadzi samodzielne gospodarstwo domowe odrębne od gospodarstwa domowego Wnioskodawcy. W momencie zawarcia umowy, kwota kredytu wynosiła 67 534, 38 CHF, wypłacona została w dwóch transzach – 15 maja 2006 r. i 24 sierpnia 2006 r. Suma wypłat przeliczona na złotówki przedstawiona przez Bank w załączniku nr 2 do proponowanych warunków ugody wynosi 166 243,24 zł, natomiast suma spłat na 29 lutego 2024 r. to 189 909,57 zł. Wszystkie ciężary z tytułu kredytu ponosiła samodzielnie siostra Wnioskodawcy.

W dniu 7 marca 2024 r. Kredytobiorcy otrzymali od kancelarii reprezentującej Bank warunki propozycji ugody, która obejmuje przewalutowanie zobowiązania kredytowego z CHF na PLN, umorzenie części długu w wysokości 110 030,27 zł (przy czym kwota ta może ulec zwiększeniu o umorzone odsetki) oraz wprowadzenie aneksu do umowy zawierającego zmianę zasad spłat wierzytelności kredytowej, przy zachowaniu tożsamości i ciągłości zabezpieczeń z uwzględnieniem zmian z niego wynikających. Zmiana zasad spłat obejmie zmianę oprocentowania odsetek według stałej stopy procentowej w wysokości 2% w stosunku rocznym. Zmianie ulec ma również wysokość i treść ustanowionej hipoteki zwykłej i kaucyjnej nr KW (…). Do zawarcia ugody potrzebne jest złożenie oświadczenia o objęciu osiągniętego przychodu z tytułu umorzenia kredytu zaniechaniem poboru podatku na podstawie Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 11 marca 2022 r. w sprawie zaniechania poboru podatku dochodowego od niektórych dochodów (przychodów)związanych z kredytem hipotecznym udzielonym na cele mieszkaniowe oraz o zaakceptowaniu, że Bank nie wystawi i nie przekaże stronie oraz organom podatkowym informacji o podlegających opodatkowaniu przychodach, obejmujących kwotę umorzonego kredytu.

W związku z propozycją Banku u Kredytobiorców powstała wątpliwość co do obowiązku zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych od umorzonej kwoty przez Wnioskodawcę. Wątpliwości zostały zgłoszone podmiotom reprezentującym Bank w rozmowie telefonicznej, a następnie w treści wiadomości na poczcie elektronicznej z prośbą o przedłużenie terminu do podjęcia decyzji co do zgody na rozpoczęcie procedury związanej z realizacją umorzenia części zobowiązania (obejmującej tworzenie umowy, umawianie terminu podpisanie dokumentów). Podczas następnej rozmowy telefonicznej termin ten został przedłużony o kolejne dwa miesiące. Według informacji przekazanych przez Bank, saldo kapitału do spłaty w CHF to 28 334,26, przyjmując średni kurs ... z 1 marca 2024 r., wynoszący 4,5009 zł, korzyści z przyjęcia ugody mogą wynieść ponad 110 030,27 zł. Kredytobiorcy nie korzystali dotychczas z preferencji przewidzianych w ww. rozporządzeniu, ani innych form zaniechania poboru podatku w związku z kredytem mieszkaniowym (hipotecznym) w szczególności w związku z umorzeniem wierzytelności z kredytu mieszkaniowego. Kredytobiorcy skłaniają się ku zawarciu ugody z Bankiem na warunkach przedstawionych powyżej, natomiast przeszkodą są wątpliwości podatkowe polegające na braku pewności, czy oboje objęci są zaniechaniem poboru podatku wynikającym z ww. rozporządzenia.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że kredyt mieszkaniowy został zaciągnięty przez dwoje Kredytobiorców, jest to wspólne zobowiązanie i Wnioskodawca odpowiada solidarnie razem z siostrą. Budynek mieszkalny wskazany we wniosku został wybudowany. Kredyt został zaciągnięty na budowę budynku mieszkalnego należącego do siostry  - współkredytobiorcy (art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. d). Kredyt został zaciągnięty na zaspokajanie celów mieszkaniowych siostry. Kredyt został udzielony przez Bank, którego działalność podlega nadzorowi państwowego organu nadzoru nad rynkiem finansowym, uprawniony do udzielania kredytów na podstawie odrębnych ustaw regulujących zasady jego funkcjonowania. Kredyt został zabezpieczony hipoteką na nieruchomości, na której wybudowano budynek mieszkalny, na budowę, którego zaciągnięty został kredyt. Wpisu w księdze wieczystej dokonano 10 maja 2006 r.

Ugoda z Bankiem została dokonana na podstawie art. 917 K.c., roszczenia mogące wynikać z tego stosunku prawnego oparte są na art. 358 ¹ i nast. Kodeksu cywilnego, stroną zawartego porozumienia są oboje Kredytobiorcy – siostra i Wnioskodawca. Nastąpiło umorzenie częściowe, a nie całościowe dotyczące obojga Współkredytobiorców, przewalutowanie reszty zobowiązań również dotyczyło obojga Kredytobiorców, nie skutkowało ono umorzeniem zobowiązania w całości u któregokolwiek z Kredytobiorców, gdyż było ono częściowe, pozostała jeszcze kwota do spłaty w wysokości 17 754,41 zł.

Na kwotę umorzoną złożyły się: część kwoty kapitału w wysokości 110 030,27 zł oraz odsetki od należności regularnych w wysokości 10,73 zł, kwota odsetek od zadłużenia przeterminowanego nie wchodzi w skład umorzonej kwoty, ponieważ wynosi zero. W skład umorzonej kwoty nie wchodzą od zadłużenia przeterminowanego, gdyż wynoszą zero.

W wyniku braku zgody Banku na przesunięcie podpisania umowy do czasu otrzymania interpretacji, ugoda została podpisana 24 maja 2024 r. Po podpisaniu ugody do przewalutowania zastosowano datę 1 marca 2024 r., nastąpiło ono według kursu z tego dnia. Średni kurs wg ... na dzień przewalutowania został ustalony na poziomie 4,5099 zł. Przedmiotem aneksu była zmiana waluty, wysokości i zasad spłat wierzytelności. Oprócz waluty i wysokości zmieniono zasady – zmieniono wysokość oprocentowania kredytu, natomiast zachowana jest tożsamość i ciągłość wierzytelności oraz jej zabezpieczeń. Zmieniono sposób wykonywania, natomiast zachowano ciągłość zobowiązania. Przewalutowanie nastąpiło na podstawie istniejącej umowy w drodze jej zamiany na podstawie aneksu.

Pytanie

Czy Wnioskodawca będzie mógł skorzystać z zaniechania poboru podatku od umorzonej kwoty kredytu mieszkaniowego (hipotecznego)?

Pana stanowisko w sprawie

W ocenie Wnioskodawcy, spełnia On warunki zaniechania poboru podatku wyrażone w ustawie oraz rozporządzeniach. Kredyt jest kredytem mieszkaniowym, gdyż wypełnia przesłanki z § 3 Rozporządzenia. Zobowiązanie zaciągnięte przez Kredytobiorców, zgodnie z treścią art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, spełnia kryteria do uznania go za poniesione na cele mieszkaniowe.

Stan faktyczny wypełnia również przesłanki z § 1 Rozporządzenia. Zachowany został również termin z § 1 rozporządzenia zmieniającego.

Wypełnione są wymagania z § 3 Rozporządzenia, gdyż kredyt został udzielony 8 maja 2006 r. przez Bank (…), został on zabezpieczony hipoteką zwykłą i kaucyjną na nieruchomości, księga wieczysta nr (…). Natomiast treść art. 21 ust. 25 pkt 1 ww. ustawy stanowi, że wydatkiem poniesionym na cele mieszkaniowe jest ciężar poniesiony na m.in. budowę budynku i jego adaptację na cele mieszkalne, co miało miejsce w stanie faktycznym w stosunku do całej kwoty kredytu. Również wymagania z § 1 Rozporządzenia zostały spełnione, gdyż jedyne zobowiązanie zostało zaciągnięte na realizację jednej inwestycji mieszkaniowej, oboje kredytobiorcy nigdy nie korzystali z zaniechania poboru podatku od kwot umorzonych wierzytelności z tytułu kredytu mieszkaniowego, gdyż jest to jedyne takie zobowiązanie obojga, co również pozwala na wypełnienie wymagań z ust. 7. Inwestycja, której dokonano jest inwestycją mieszkaniową w rozumieniu rozporządzenia, gdyż jest wymieniona w ust. 5 pkt 1, zgodnie z definicją z ust. 6. Przyjmując założenie racjonalnego ustawodawcy - rezygnacja z wymagania „własnych celów mieszkaniowych” oraz treści § 1 ust. 7, jasno wskazują na objęcie stanu faktycznego danym zaniechaniem. Zdarzenie przyszłe pozwoli na zachowanie terminu z § 4 Rozporządzenia, gdyż dochód (przychód) uzyskany zostałby przed 31 grudnia 2024 r.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.) jest zasada powszechności opodatkowania, która wyrażona została w art. 9 ust. 1 tej ustawy.

Zgodnie z jego treścią:

Treść powyższego przepisu wskazuje, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione w katalogu zwolnień przedmiotowych zawartym w powyższej ustawie, bądź od których zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 9 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy:

Z przedstawionych przepisów wynika, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlega – co do zasady – każdy dochód osiągnięty przez osobę fizyczną. Zgodnie natomiast z definicją dochodu jest nim nadwyżka przychodów ze źródła nad kosztami jego uzyskania. Pojęciem pierwotnym dla dochodu jest więc pojęcie przychodu. Ten z kolei definiowany jest przez ustawodawcę, czemu dał wyraz w art. 11 ust. 1 ww. ustawy, jako otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Niemniej jednak z definicji tej wywieść można również, że za przychody podatkowe mogą być uznane tylko takie świadczenia, które są określonym przyrostem majątkowym (zarówno zwiększającym aktywa, jak i zmniejszającym pasywa) o charakterze definitywnym, niemające charakteru zwrotnego.

O uzyskaniu przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym do osób fizycznych można więc mówić w każdej sytuacji gdy podatnik – czy to na skutek otrzymania określonych wartości majątkowych (środków pieniężnych, świadczeń w naturze czy też innych nieodpłatnych świadczeń), czy też gdy na skutek określonego zdarzenia powodującego zmniejszenie jego zobowiązań wobec innych podmiotów – uzyskuje określone przysporzenie majątkowe.

Za przychody należy zatem uznać każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno formę pieniężną jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika. Dla celów podatkowych przyjmuje się, że nieodpłatne świadczenie obejmuje każde działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności podmiotów, których skutkiem jest przysporzenie majątku innej osoby, mające konkretny wymiar finansowy.

Przepis art. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zawiera katalog źródeł przychodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy źródłem przychodów są inne źródła.

Jak stanowi art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Użycie w powyższym przepisie sformułowania „w szczególności”, wskazuje, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ustawy. O przychodzie podatkowym z innych źródeł będziemy mówić w każdym przypadku, kiedy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe.

W związku z tym, świadczenie mające realną korzyść finansową, o ile nie stanowi konkretnej kategorii przychodu zaliczanego do jednego ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1-8b ww. ustawy, jest dla świadczeniobiorcy przychodem z innych źródeł.

Przystępując do oceny skutków podatkowych umorzenia przez Bank wierzytelności od zaciągniętego kredytu hipotecznego wskazać należy, że instytucja kredytu uregulowana została przepisami ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2488).

Zgodnie z treścią art. 69 ust. 1 ww. ustawy:

Podkreślić należy, że otrzymanie kredytu i jego spłata na warunkach przewidzianych w umowie kredytowej są obojętne podatkowo. Przychód po stronie kredytobiorcy pojawia się w przypadku, kiedy dochodzi do umorzenia kredytu, jego części lub odsetek. Wtedy bowiem kredytobiorca osiąga konkretne przysporzenie majątkowe (przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Należy w tym miejscu wyjaśnić, że umorzenie wierzytelności następuje w przypadku zwolnienia z długu, czyli zrzeczenia się przez wierzyciela z prawa do wierzytelności, bez uzyskania świadczenia ze strony dłużnika. Takie zrzeczenie się, pod warunkiem, że dłużnik je przyjmie, powoduje, że zobowiązanie wygasa.

Zgodnie bowiem z instytucją zwolnienia z długu uregulowaną w art. 508 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1610 ze zm.):

Zobowiązanie wygasa, gdy wierzyciel zwalnia dłużnika z długu, a dłużnik zwolnienie przyjmuje.

Tak więc, dla umorzenia wierzytelności koniecznym jest zgoda dłużnika (np. uzyskana w wyniku ugody, czy poprzez oświadczenie).

Zatem, umorzoną kwotę wierzytelności z tytułu kredytu hipotecznego, należy zakwalifikować do przychodu z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 w zw. z art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Poprawność powyższego stanowiska potwierdza wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 18 maja 2012 r., sygn. akt II FSK 2633/10, w którym Sąd wskazał, że „gdy dochodzi do umorzenia wierzytelności przez kredytodawcę nie jest istotne, czy u podstaw uzyskanego nieodpłatnego świadczenia leży umowa o zwolnienie z długu, czy też decyzja wierzyciela o rezygnacji z dochodzenia należności. Zasadnicze znaczenie ma bowiem to, że w następstwie takich zdarzeń dłużnik zostaje zwolniony z obowiązku spłaty zadłużenia. Po jego stronie powstaje tym samym przychód stanowiący równowartość umorzonej kwoty zobowiązania, którego nie musi już świadczyć na rzecz wierzyciela. Faktyczna rezygnacja wierzyciela z dochodzenia należności prowadzi więc do powstania przychodu, podobnie jak w przypadku zawarcia umowy o zwolnienie z długu, albowiem w każdym z tych przypadków po stronie dłużnika ustaje obowiązek spełnienia świadczenia. Należy bowiem zauważyć, że pojęcie „nieodpłatnego świadczenia” obejmuje wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, przysporzenie majątku tej osobie, mające konkretny wymiar finansowy”.

Natomiast stosownie do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 11 marca 2022 r. w sprawie zaniechania poboru podatku dochodowego od niektórych dochodów (przychodów) związanych z kredytem hipotecznym udzielonym na cele mieszkaniowe (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 592 ze zm.), wyjaśnić należy, że zgodnie z § 1 ww. rozporządzenia Ministra Finansów:

Z kolei § 4 ww. rozporządzenia zmieniony rozporządzeniem z dnia 20 grudnia 2022 r. (Dz. U. z 2022 r. poz. 2743), które weszło w życie 24 grudnia 2022 r. stanowi, że:

Natomiast w myśl § 3 komentowanego rozporządzenia:

Zgodnie z treścią art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Zaniechanie poboru podatku znajdzie zastosowanie do umorzonych osobom fizycznym kwot wierzytelności z tytułu kredytów zaciągniętych na cele mieszkaniowe i zabezpieczonych hipotecznie, udzielonych przed dniem 15 stycznia 2015 r. przez podmioty uprawnione do udzielania kredytów na podstawie odrębnych ustaw, w przypadku, gdy osoba fizyczna będąca stroną umowy kredytu mieszkaniowego nie korzystała z zaniechania poboru podatku od kwot umorzonych wierzytelności z tytułu kredytu mieszkaniowego zaciągniętego na realizację innej niż określona w lit. a) inwestycji mieszkaniowej (§ 1 ust. 1 pkt 1 lit. b ww. rozporządzenia). Ponadto, rozporządzenie Ministra Finansów z 11 marca 2022 r., przewiduje zaniechanie poboru podatku od dochodów (przychodów) uzyskanych od 1 stycznia 2022 r. do 31 grudnia 2024 r., dla wszystkich współkredytobiorców, niezależnie od tego, czy realizują własne cele mieszkaniowe, czy nie. Istotne jest, żeby kredyt mieszkaniowy, którego są współkredytobiorcami został przeznaczony na wydatki, o których mowa w art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Podkreślić należy, że zaniechanie poboru podatku ma zastosowanie do dochodów (przychodów) uzyskanych od 1 stycznia 2022 r. do 31 grudnia 2024 r.

Dochody, od których zaniechano poboru podatku nie są wykazywane w zeznaniach rocznych i nie podlegają opodatkowaniu oraz zgłoszeniu do urzędu skarbowego.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz powołane przepisy prawa stwierdzić należy, że umorzona Wnioskodawcy przez Bank w 2024 r. kwota spłaty kredytu (kwota kapitału oraz odsetek), stanowi dla Wnioskodawcy (współkredytobiorcy) przychód w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z tytułu nieodpłatnych świadczeń klasyfikowany do źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 w zw. z art. 20 ust. 1 ww. ustawy, podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Jednocześnie należy wskazać, że do uzyskanego przez Wnioskodawcę w 2024 r. przychodu związanego z umorzeniem wierzytelności z tytułu zaciągniętego w 2006 r. kredytu hipotecznego (na jedną inwestycję mieszkaniową), zastosowanie znajdzie zaniechanie poboru podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 11 marca 2022 r. w sprawie zaniechania poboru podatku dochodowego od niektórych dochodów (przychodów), związanych z kredytem hipotecznym udzielonym na cele mieszkaniowe. Wnioskodawca będzie spełniać wszystkie przesłanki umożliwiające zastosowanie ww. zaniechania, gdyż z zaciągniętego kredytu siostra Wnioskodawcy (współkredytobiorca) wybudowała budynek mieszkalny i realizowała jedną inwestycję mieszkaniową, której celem było zaspokojenie jej potrzeb mieszkaniowych.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Organ wyjaśnia, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego, w związku z czym nie dokonuje analizy dołączonych do wniosku dokumentów. Postępowanie w sprawie wydania interpretacji indywidualnej ma na celu wyjaśnienie wątpliwości co do sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego materialnego do określonego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. Z 2023 r. poz. 2383 ze zm.) jest sam przepis prawa. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest ustalanie stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego), stanowi to bowiem domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Organ nie prowadzi postępowania dowodowego, ograniczając się do analizy okoliczności podanych we wniosku. W stosunku do tych okoliczności wyraża swoje stanowisko, które zawsze musi być jednak ustosunkowaniem się do poglądu (stanowiska) prezentowanego w danej sprawie przez wnioskodawcę. Jeżeli zatem, przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie różnił się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie Pana chroniła w zakresie rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Należy wskazać, że interpretacje prawa podatkowego wydawane są w indywidualnej sprawie zainteresowanego, co wynika z treści art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa. W związku z tym, interpretacje te wywierają skutki prawne jedynie w stosunku do tego podmiotu, do którego są skierowane. Zatem, niniejsza interpretacja indywidualna jest wiążąca dla Pana jako osoby występującej z wnioskiem, natomiast nie wywołuje skutków prawnych dla innych osób (współkredytobiorców).

Końcowo Organ wskazuje, że zapłacona na konto Krajowej Informacji Skarbowej, opłata za wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, w części, która stanowi nadpłatę w myśl art. 14f § 2b pkt 3 ustawy Ordynacja podatkowa, zostanie zwrócona w terminie określonym w art. 14f § 2a ustawy Ordynacja podatkowa.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

-Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

-Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

-Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz.U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

-w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

-w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).