Brak podlegania opodatkowaniu podatkiem VAT sprzedaży działki oraz nieuznania zbywcy za podatnika podatku VAT.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

29 kwietnia 2024 r. wpłynął Pana wniosek z 23 kwietnia 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku od towarów i usług w zakresie braku podlegania opodatkowaniu podatkiem VAT sprzedaży działki oraz nieuznania Pana za podatnika podatku VAT w związku z ww. dostawą. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 1 lipca 2024 r. (wpływ 4 lipca 2024 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

W dniu xx lutego 2011 r. nabył Pan działkę nr 1 położoną w (…), która była w chwili nabycia niezabudowana. W chwili nabycia działka nie była objęta żadnym obowiązującym planem zagospodarowania przestrzennego.

W chwili obecnej zamierza Pan zbyć ww. działkę nr 1, przy czym jest ona już objęta planem zagospodarowania przestrzennego i znajduje się w terenie opisanym jako zabudowa mieszkaniowa jednorodzinna, droga publiczna lokalna oraz część pasa drogowego dróg dojazdowych.

W uzupełnieniu stanu faktycznego należy wskazać, że:

·prowadzi Pan działalność gospodarczą, która jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług,

·posiadana ww. nieruchomość (działka) nigdy nie była wykorzystywana w prowadzonej działalności gospodarczej,

·nie była również prowadzona na niej działalność rolnicza ani leśna,

·zakupiona działka weszła w skład majątku prywatnego (osobistego),

·w momencie nabywania działki miał Pan zapewnione warunki bytowe – posiadał Pan dom, który wymagał remontu, a nabywana działka miała umożliwić wybudowanie domu docelowego na potrzeby Pana i w przyszłości dzieci,

·z uwagi na postępującą urbanizację terenów miejskich, na których położona jest ww. działka, utraciła ona walory, które miała w momencie ich nabycia; dodatkowo na działce jest ciek wodny, który wymaga uregulowania, co będzie możliwe przy zaangażowaniu dużych środków finansowych,

·na działce nie były prowadzone żadne działania mające na celu jej uatrakcyjnienie, w szczególności:

– działka nie została ogrodzona,

– nie wydzielono drogi wewnętrznej,

– działka nie jest uzbrojona i nie są prowadzone w tym zakresie żadne działania;

·sprzedawana działka nie była i nie jest przedmiotem odpłatnych umów najmu, dzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, nie były z niej czerpane pożytki,

·nie podejmował Pan aktywnych działań marketingowych w zakresie obrotu nieruchomościami, mających na celu dokonanie sprzedaży ww. działki,

·w związku ze sprzedażą ww. działki podpisał Pan xx marca 2024 r. z przyszłym nabywcą umowę przedwstępną, w której nie sformułowano żadnych warunków, od spełnienia których zależy zawarcie ostatecznej umowy sprzedaży,

·nie będzie Pan udzielał pełnomocnictwa lub jakiegokolwiek innego umocowania prawnego do działania w Pana imieniu dla ewentualnego nabywcy celem dokonania na przedmiotowych działkach inwestycji infrastrukturalnych, które zwiększą ich atrakcyjność jak np. uzbrojenie terenu w media, ogrodzenie, budowa lub wytyczenie i utwardzenie drogi,

·środki finansowe otrzymane ze sprzedaży działek zostaną przeznaczone na cele prywatne,

·sprzedawana działka pozostaje nadal działką niezabudowaną.

Pytanie

Czy w przedstawionym powyżej stanie sprawy w związku z zamiarem sprzedaży ww. działki, należącej do majątku prywatnego będzie Pan działał w charakterze podatnika podatku od towarów i usług?

Pana stanowisko w sprawie

W Pana ocenie, z uwagi na fakt, że działka należy do Pana majątku prywatnego, dokonując jej sprzedaży nie będzie Pan działał w charakterze podatnika podatku do towarów i usług.

Uzasadnienie faktyczne i prawne:

Na wstępie należy zauważyć, że zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1570 ze zm. dalej: ustawa o VAT), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, co do zasady przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Z kolei przez towary, w myśl przepisu art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. Nie ulega wątpliwości, że grunty spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy VAT, co powoduje, że ich sprzedaż uznaje się za odpłatną dostawę towarów na terytorium kraju.

Jednak aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem będzie działał w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

Na mocy przepisu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Z przepisu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT wynika natomiast, że działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług muszą zostać równocześnie spełnione dwie przestanki, a zatem dana czynność musi być zawierać się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a także czynność musi być wykonywana przez podmiot, który w jej ramach działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy. Przyjęcie zatem, że dany podmiot sprzedający nieruchomość działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (handel nieruchomościami) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie można ocenić jako profesjonalną.

Bez wątpienia zawarta w ustawie o VAT definicja działalności gospodarczej ma bardzo szeroki charakter, uzasadniający objęcie pojęciem „podatnika” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Przy czym ciągłe wykorzystywanie składników majątku to sytuacja w której wykorzystywanie majątku, ma charakter powtarzalny lub długi okresem trwania, co z kolei skutkuje tym, że czerpanie dochodów ze składnika majątku, wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej. Analizując powyższe przepisy należy stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym więc dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Rozstrzygając powyższe zagadnienie należy odnieść się również do przepisów prawa wspólnotowego, przede wszystkim art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE. L Nr 347 str. 1 ze zm.) – zwanej dalej „Dyrektywą Rady 112”, zgodnie z którym podatnikiem jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności. Z kolei pojęcie działalności gospodarczej obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie w sposób ciągły majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Należy przy tym zauważyć, że w przepisie art. 12 ust. 1 lit. b Dyrektywy Rady 112 wskazano, że państwa członkowskie mogą uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanej z działalnością, o której mowa w art. 9 ust. 1 akapit drugi, w szczególności dostawy terenu budowlanego.

Zgodnie z przepisem art. 12 ust. 3 Dyrektywy Rady 112 do celów ust. 1 lit. b – teren budowlany – oznacza każdy grunt nieuzbrojony lub uzbrojony, uznawany za teren budowlany przez państwa członkowskie. Na podstawie art. 2 ust. 1 lit. a Dyrektywy 2006/112/WE Rady, opodatkowaniu VAT podlega odpłatna dostawa towarów na terytorium państwa członkowskiego przez podatnika działającego w takim charakterze.

W oparciu o przytoczone powyżej przepisy prawa wspólnotowego z całą pewnością można wysnuć wniosek, że podatnikiem podatku od towarów i usług może być każda osoba, która nawet okazjonalnie dokonuje czynności opodatkowanych, przy czym czynności te winny być związane z działalnością zdefiniowaną jako działalność gospodarcza, tj. wszelką działalnością producentów, handlowców i osób świadczących usługi, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług w świetle powyższych przepisów jest spełnienie dwóch wskazanych już powyżej przesłanek łącznie: tj. objęcie danej czynności w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, oraz wykonanie czynności przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Mając na uwadze powyższe, z zakresu podmiotów działających w charakterze podatnika VAT należy wykluczyć np.: osobę fizyczną, która dokonuje sprzedaży, przekazania bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższych rozważań nie można również uznać za podatnika podatku od towarów i usług tego, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi w tym zakresie zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko dokonuje zbycia składników majątku osobistego.

Z kolei również dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza zakresem prowadzonej działalności gospodarczej, także nie daje podstaw do uznania danego podmiotu za działającego w charakterze podatnika w zakresie tych czynności. W konsekwencji przyjęcie, że dany podmiot, sprzedając nieruchomość, działa w charakterze podatnika prowadzącego działalność gospodarczą w zakresie handlu (obrotu) w tym przypadku nieruchomościami wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie ma charakter profesjonalny. Do działań podejmowanych przez sprzedającego, które mogą sugerować, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną w zakresie obrotu nieruchomościami można bez wątpienia np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, które wykraczałyby poza przyjęte dla uczestników obrotu nieprofesjonalnego formy ogłaszania zamiaru sprzedaży nieruchomości.

Mając na uwadze powyższe z całą stanowczością należy podkreślić, że sprzedaż działki wskazanej w opisie stanu sprawy nie daje podstaw do uznania tejże sprzedaży za działania profesjonalne. Planowana sprzedaż działki nie daje również podstaw do objęcia jej zakresem definicji „działalności gospodarczej”. Na powyższe wskazuje chociażby znaczny upływ czasu od dnia zakupu działki do chwili obecnej, tj. czasu, w którym ma nastąpić sprzedaż działki.

Zmiana planów życiowych oraz okoliczności faktycznych spowodowała, że w chwili obecnej nie ma potrzeby utrzymania prawa własności do ww. działki.

Nie podejmował Pan również żadnych działań reklamujących i upubliczniających fakt, że chce Pan dokonać zbycia działki, nie podejmował Pan również czynności, takich jak uzbrojenie działki, czy też budowa lub utwardzenie drogi dojazdowej, ani żadnych innych czynności, które mogłyby spowodować wzrost wartości nieruchomości i podniesienie jej atrakcyjności dla ewentualnego przyszłego nabywcy.

W tym stanie sprawy, mając na uwadze przytoczone powyżej przepisy ustawy o VAT oraz Dyrektywy Rady 112 dają one podstawę do twierdzenia, że dokonując sprzedaży ww. działki, dokonuje Pan jej w warunkach wykluczających zaliczenie ich do profesjonalnej działalności handlowca.

Powyższe potwierdza orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, który m.in. w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), dotyczącej kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej wyłącznie do celów prywatnych, uznał, że sprzedaż budynku pełniącego funkcję pensjonatu, w którym jednakże wyodrębniona była prywatna część mieszkalna przez osobę fizyczną prowadzącą pensjonat, jest dostawą towarów tylko w części dotyczącej przeniesienia własności pensjonatu. Tylko bowiem względem tej części budynku sprzedawca występował jako podatnik, natomiast w odniesieniu do prywatnej części mieszkalnej nie działał w tym charakterze. Skład orzekający wskazał również jak należy rozumieć pojęcie „majątku prywatnego”, które nie występuje na gruncie analizowanych powyżej przepisów ustawy i dyrektywy. Uznał, że jest to taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej.

Powyższe oznacza zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego.

Dodatkowo należy wskazać na orzeczenie TSUE z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10), w którym skład orzekający uznał, że: „Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 dyrektywy VAT, jako że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy. Takie transakcje nie stanowią zaś same z siebie działalności gospodarczej w rozumieniu dyrektywy (zob. wyroki z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie C-77/01 EDM, Rec. s. 1-4295, pkt 58; z dnia 21 października 2004 r. w sprawie C-8/03 BBL, Zb.Orz. s. 1-10157, pkt 39).(...) W odniesieniu do art. 16 dyrektywy VAT należy zaznaczyć, że zgodnie z jego brzmieniem znajduje on zastosowanie, jeżeli podatek VAT od towaru będącego przedmiotem transakcji albo jego części podlegał w całości lub w części odliczeniu. Z postanowień odsyłających wynika zaś, że skarżący w postępowaniach głównych nabyli grunty ze zwolnieniem z podatku VAT. Nabycie tych gruntów nie mogło więc uprawniać do odliczenia podatku VAT. W związku z tym art. 16 nie znajduje zastosowania w sytuacji takiej jak w postępowaniach głównych. (...) W związku z powyższym trzeba odpowiedzieć na postawione pytania w ten sposób, że dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem VAT na podstawie prawa krajowego państwa członkowskiego, jeżeli państwo to skorzystało z możliwości przewidzianej w art. 12 ust. 1 dyrektywy VAT, niezależnie od częstotliwości takich transakcji oraz od kwestii, czy sprzedawca prowadzi działalność producenta, handlowca lub usługodawcy, pod warunkiem że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku VAT i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku VAT w rozumieniu art. 9 ust. 1 i art. 12 ust. 1 dyrektywy VAT, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeżeli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby. Natomiast jeżeli osoba ta w celu dokonania wspomnianej sprzedaży podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi dyrektywy VAT, należy uznać ją za podmiot prowadzący „działalność gospodarczą” w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku VAT”.

Z powyższego wynika zatem, że wykonywanie prawa własności nie może samo z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Nie może na to również wpływać liczba i zakres transakcji sprzedaży, które nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, znajdującymi się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą.

Mając na uwadze powyższe wniósł Pan o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie oraz uznanie przedstawionego powyżej stanowiska w sprawie za prawidłowe.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy:

Należy przyjąć, że w oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie nieruchomości gruntowych, traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art.7 ust. 1 ustawy.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy podlega jednak opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy:

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy:

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Analizując powyższe przepisy należy stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższych rozważań nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

W tym miejscu podkreślić należy, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

Problem odnoszący się do rozstrzygnięcia, czy sprzedaż nieruchomości jest sprzedażą majątku osobistego, czy też stanowi sprzedaż realizowaną przez podatnika prowadzącego w tym zakresie działalność gospodarczą, była przedmiotem orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10).

Z ww. orzeczenia wynika m.in., że osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu art. 9 ust. 1 i art. 12 ust. 1 dyrektywy 112, zmienionej dyrektywą 2006/138/WE, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeśli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby.

Ponadto, Trybunał orzekł, że liczba i zakres transakcji sprzedaży nie ma charakteru decydującego i nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Trybunał stwierdził, że dużych transakcji sprzedaży można dokonywać również jako czynności osobistych.

Podobnie okoliczność, iż przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej sama z siebie, nie jest decydująca. Nie ma takiego charakteru również długość okresu, w jakim te transakcje następowały, ani wysokość osiągniętych z nich przychodów. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Trybunał wyjaśnił, że inaczej jest w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi dyrektywy. Przykładowo podane zostały działania polegające na uzbrojeniu terenu albo na działaniach marketingowych. Działania takie nie należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działki, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W kwestii podlegania opodatkowaniu sprzedaży działki gruntu, istotne jest czy w świetle zaprezentowanego opisu sprawy w celu dokonania sprzedaży tego gruntu podjął Pan aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania Pana za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż ta nastąpi w ramach zarządu Pana majątkiem prywatnym.

Z opisu sprawy wynika, że:

·w dniu xx lutego 2011 r. nabył Pan działkę nr 1, która była w chwili nabycia niezabudowana. W chwili nabycia działka nie była objęta żadnym obowiązującym planem zagospodarowania przestrzennego,

·w chwili obecnej zamierza Pan zbyć ww. działkę nr 1, przy czym jest ona już objęta planem zagospodarowania przestrzennego i znajduje się w terenie opisanym jako zabudowa mieszkaniowa jednorodzinna, droga publiczna lokalna oraz część pasa drogowego dróg dojazdowych.

·prowadzi Pan działalność gospodarczą, która jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług,

·posiadana ww. nieruchomość (działka) nigdy nie była wykorzystywana w prowadzonej działalności gospodarczej,

·nie była również prowadzona na niej działalność rolnicza ani leśna,

·zakupiona działka weszła w skład majątku prywatnego (osobistego),

·w momencie nabywania działki miał Pan zapewnione warunki bytowe – posiadał Pan dom, który wymagał remontu, a nabywana działka miała umożliwić wybudowanie domu docelowego na potrzeby Pana i w przyszłości dzieci,

·z uwagi na postępującą urbanizację terenów miejskich, na których położona jest ww. działka, utraciła ona walory, które miała w momencie ich nabycia; dodatkowo na działce jest ciek wodny, który wymaga uregulowania, co będzie możliwe przy zaangażowaniu dużych środków finansowych,

·na działce nie były prowadzone żadne działania mające na celu jej uatrakcyjnienie, w szczególności:

– działka nie została ogrodzona,

– nie wydzielono drogi wewnętrznej,

– działka nie jest uzbrojona i nie są prowadzone w tym zakresie żadne działania;

·sprzedawana działka nie była i nie jest przedmiotem odpłatnych umów najmu, dzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, nie były z niej czerpane pożytki,

·nie podejmował Pan aktywnych działań marketingowych w zakresie obrotu nieruchomościami, mających na celu dokonanie sprzedaży ww. działki,

·w związku ze sprzedażą ww. działki podpisał Pan xx marca 2024 r. z przyszłym nabywcą umowę przedwstępną, w której nie sformułowano żadnych warunków, od spełnienia których zależy zawarcie ostatecznej umowy sprzedaży,

·nie będzie Pan udzielał pełnomocnictwa lub jakiegokolwiek innego umocowania prawnego do działania w Pana imieniu dla ewentualnego nabywcy celem dokonania na przedmiotowych działkach inwestycji infrastrukturalnych, które zwiększą ich atrakcyjność jak np. uzbrojenie terenu w media, ogrodzenie, budowa lub wytyczenie i utwardzenie drogi,

·środki finansowe otrzymane ze sprzedaży działek zostaną przeznaczone na cele prywatne,

·sprzedawana działka pozostaje nadal działką niezabudowaną.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy Pana wątpliwości dotyczą ustalenia, czy sprzedaż przez Pana ww. działki będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, a Pan wystąpi w charakterze podatnika w związku z ww. dostawą.

Jak już wyżej wskazano, istotnym dla określenia, czy w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy. Dopiero po zdefiniowaniu podmiotu jako podatnika VAT – co do zasady – mają dla określenia jego praw i obowiązków zastosowanie przepisy ustawy.

Z przywołanych wyżej przepisów wynika, że dostawa towarów podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika. Warto w tym miejscu zaznaczyć, że powyższe może mieć miejsce również w odniesieniu do czynności dokonanej jednorazowo. Dla uznania czynności za wykonywaną w ramach działalności gospodarczej nie ma bowiem znaczenia częstotliwość jej wykonywania, lecz okoliczności, w jakich ją wykonano. Oznacza to, że w niniejszej sprawie należy przeanalizować całokształt działań jakie podjął Pan w odniesieniu do działek będących przedmiotem sprzedaży. Uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga zatem oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

W przypadku osób fizycznych, które dokonują sprzedaży, towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej, należy szczególnie przeanalizować okoliczności, w jakich będzie realizowana transakcja. Co do zasady bowiem, osoby fizyczne, które dokonują transakcji w ramach zarządu majątkiem prywatnym, nie są podatnikami podatku VAT.

W świetle powyższego, aby wyjaśnić Pana wątpliwości należy w pierwszej kolejności ustalić, czy w okolicznościach niniejszej sprawy będzie Pan działał w charakterze podatnika VAT zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy.

W kontekście powyższych rozważań istotna jest więc ocena, czy z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że podejmował Pan działania charakterystyczne dla profesjonalnego obrotu nieruchomościami. Ocena ta winna przy tym uwzględniać, nie tylko samodzielne znaczenie poszczególnych kryteriów kwalifikacji określonych działań jako cech charakteryzujących działalność handlową, ale też brać pod uwagę całokształt tychże działań, ich wzajemne uzupełnianie się i przydatność z punktu widzenia tego rodzaju działalności gospodarczej.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że skala zaangażowania, w odniesieniu do sprzedaży ww. działki, nie wykracza poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W analizowanej sprawie brak jest przesłanek świadczących o takiej aktywności w przedmiocie sprzedaży ww. działki, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem (brak przesłanek zawodowego – stałego i zorganizowanego charakteru takiej działalności). Nie wystąpił bowiem taki ciąg zdarzeń, który jednoznacznie przesądziłby, że sprzedaż przez Pana ww. działki wypełni przesłanki działalności gospodarczej.

W związku z powyższym stwierdzić należy, że w tym konkretnym przypadku nie podjął Pan aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami, które świadczyłyby o angażowaniu środków w sposób podobny do wykorzystywanych przez handlowców, bowiem z okoliczności sprawy wynika, że czynności poczynione w stosunku do przedmiotowej działki nie wykraczają poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności w stosunku do przedmiotowej działki. Działania podjęte przez Pana należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Uwzględniając przedstawiony opis sprawy oraz ww. przepisy należy stwierdzić, że w rozpatrywanej sprawie brak jest podstaw do uznania Pana – w związku ze sprzedażą opisanej działki – za podatnika podatku od towarów i usług prowadzącego działalność gospodarczą w zakresie handlu nieruchomościami.

Zatem, w związku ze sprzedażą działki opisanej we wniosku, nie będzie Pan działał w charakterze podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy. Sprzedaż działki, w analizowanej sprawie, należy uznać za czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania. Wobec powyższego, sprzedaż działki nr 1 nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Podsumowanie

W przedstawionym powyżej stanie sprawy w związku z zamiarem sprzedaży działki nr 1, należącej do majątku prywatnego, nie będzie Pan działał w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, a planowana dostawa działki nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Zatem Pana stanowisko uznałem za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zatem, należy zaznaczyć, że interpretacja indywidualna opiera się na wynikającym z treści wniosku opisie zdarzenia przyszłego. W konsekwencji w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).